Αρχαίων Γεύσεις: Γευστικό ταξίδι στον χρόνο

της Ηρώς Κουνάδη

«Γιατί δεν βλέπω δίπλα σε κανένα κρέας πατάτες τηγανιτές;». «Γιατί δεν υπήρχε πατάτα στην αρχαία Ελλάδα». Α, ναι, σωστά.

«Κανένα επιδόρπιο με σοκολάτα δεν υπάρχει;». «Όχι, την σοκολάτα την έφερε ο Κολόμβος από την Αμερική χίλια χρόνια αργότερα». Μα, βέβαια.

«Ωραία, και γιατί όλα τα γλυκά του μενού έχουν γάλα και μέλι;». «Γιατί ούτε ζάχαρη υπήρχε». Σοβαρά, δεν υπήρχε ζάχαρη;

Η πρώτη επίσκεψη στο Αρχαίων Γεύσεις επιφυλάσσει πάρα πολλές εκπλήξεις, ακόμη και σε όσους (πιστεύουν ότι) ξέρουν έστω τα βασικά: ότι, ας πούμε, δεν υπήρχαν πιρούνια στα τραπέζια των αρχαίων Ελλήνων, ή ότι η πατάτα ήρθε στην Ελλάδα μετά την Επανάσταση του ‘21. Άλλο να το ξέρεις, κι άλλο να το αντιμετωπίζεις την ώρα που ξεφυλλίζεις ένα μενού για να παραγγείλεις.

Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο το εστιατόριο του Μεταξουργείου μετρά ήδη δώδεκα χρόνια επιτυχημένης πορείας: διότι πήρε αποστειρωμένη γνώση από βιβλία που σκονίζονταν σε ράφια και την έφερε στο τραπέζι. Είναι εντελώς άλλο πράγμα να διαβάζεις –ή ακόμα χειρότερα να ακούς σε βαρετές διαλέξεις– για την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων, κι εντελώς άλλο να τη ζεις.

Τα σκονισμένα βιβλία –έργα, για να ακριβολογούμε– στα οποία αναφερόμαστε είναι δύο: οι Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, Αλεξανδρινού βιολόγου, γαστρονόμου και ρήτορα που έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ., και το έργο του Αρχέστρατου, Συρακούσιου ποιητή και φιλοσόφου του 4ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της δυτικής γαστρονομίας. Και οι δύο αναφέρονται στις γαστριμαργικές συνήθειες, τις συνταγές και τα ήθη γύρω από τα τραπέζια της Αθήνας του Περικλή –του 5ου αιώνα π.Χ. Αυτή είναι και η εποχή την οποία αποτυπώνει η κουζίνα του Αρχαίων Γεύσεις.

Ατμόσφαιρα Αρχαίας Αθήνας
Ο κυρίως χώρος του εστιατορίου είναι φωτισμένος ατμοσφαιρικά, ζεστός αν και μεγάλος, με «επιμελώς ατημέλητα» ξύλινα πατώματα και ταβάνια να κάνουν ωραία αντίθεση με την πέτρα στους τοίχους. Οι καρέκλες και τα τραπέζια ντύνονται με ολόλευκα, χυτά υφάσματα, ενώ τους τοίχους κοσμούν, εδώ κι εκεί, εντυπωσιακοί χιτώνες σε διάφορα χρώματα και σκαλιστά μάρμαρα που αναπαριστούν σκηνές από την καθημερινή ζωή και τη μυθολογία.

Το προσωπικό που θα αναλάβει να σας μυήσει στα μυστικά της αρχαίας ελληνικής κουζίνας, να σας καθοδηγήσει στον λαβύρινθο του μενού και να απαντήσει με πηγαίο ενθουσιασμό σε όλες σας τις απορίες για την κουζίνα της εποχής, είναι επίσης ντυμένο ανάλογα, με χρωματιστούς χιτώνες. Το ταξίδι στον χρόνο ολοκληρώνεται οπτικά με τα χαριτωμένα ρουστίκ πήλινα σερβίτσια.

Γεύσεις με Ιστορία
Το μενού είναι δίγλωσσο, στα αρχαία και τα νέα ελληνικά, με τα αντίστοιχα αποσπάσματα από τα έργα του Αθήναιου και του Αρχέστρατου στα οποία αναφέρεται το κάθε πιάτο. Έτσι, οι παροψίδες είναι οι μεζέδες, ή ορεκτικά, οι ματτύαι τα κυρίως πιάτα, τα μελιτώματα τα επιδόρπια και τα λάχανα ποικιλοτερπή οι σαλάτες.

Ξεκινήσαμε με υπέροχα δροσιστική σαλάτα Ωραία, με μαρούλι, αγγούρι, αχλάδια και μήλα, σταφίδες, γιαούρτι, μέλι και δυόσμο. Το γιαούρτι κάνει την πρώτη προσπάθεια κατανάλωσης σαλάτας χωρίς πιρούνι –είπαμε, δεν υπάρχουν στα τραπέζια– δύσκολη. Τα κουτάλια επιστρατεύονται αρχικά, αλλά εν συνεχεία, και με την παρότρυνση του σέρβις που διασκεδάζει το θέαμα, εγκαταλείπονται και αναλαμβάνουν τα χέρια.

Συνεχίσαμε με εξαιρετικό Τυρό, ψημένο τυρί με σάλτσα από μούρα, και Τόμους αλλάντων: φέτες λουκάνικων με σινάπι και σάλτσα από πράσα και κάρδαμο. Στα κυρίως πιάτα, δύο είναι τα hit του καταλόγου: ο Κρεωκάκκαβος, πανσέτα χοιρινού με γλυκόξινη σάλτσα από μέλι, θυμάρι και ξύδι, η οποία συνοδεύεται από πουρέ οσπρίων, και η Κρέα γαλαθηνού δέλφακος, ήτοι γεμιστές φέτες χοιρινού φιλέτου με δαμάσκηνα με σκούρο ζωμό, συνοδευόμενες με πουρέ αρακά.

Εμείς δοκιμάσαμε την πρώτη επιλογή, τον Κρεωκάκκαβο, κι έχουμε να πούμε τα καλύτερα: ζουμερές πανσετούλες, κομμένες έτσι ώστε να διευκολύνεται η κατανάλωση με τα χέρια, γλυκόξινη σως που θα ζήλευε το καλύτερο κινέζικο εστιατόριο, η οποία ήρθε σερβιρισμένη σε κυπελάκι για να βουτάμε την πανσέτα μέσα και νοστιμότατος πουρές οσπρίων –τύφλα να ’χει η τηγανιτή πατάτα.

Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στον απλά υπέροχο μελίκρατο οίνο, κρασί με μέλι και ροδόνερο, αλλά και στα επιδόρπια. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις περί ελλείψεως σοκολάτας και ζάχαρης, δοκιμάσαμε αφράτη γαλατόπιτα (Άμης, επί τω αρχαιότερω) και Ακρόδρυα, δηλαδή δαμάσκηνα, ξερά σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, χουρμάδες και φιστίκια περιχυμένα με μέλι αττικό και βουτηγμένα σε γιαούρτι. Μας το σύστησαν ως «το Snickers της αρχαιότητας» και –οποία έκπληξις!– δεν απείχε ιδιαίτερα από την περιγραφή αυτή.

Όταν ο καιρός το επιτρέπει, λειτουργεί και η πανέμορφη αυλίτσα του νεοκλασικού στο οποίο στεγάζεται το Αρχαίων Γεύσεις, ενώ για πιο… ιδιαίτερες περιστάσεις μπορείτε, κατόπιν συνεννόησης, να δειπνήσετε σε αρχαιοελληνικά ανάκλιντρα, στην αίθουσα που οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου ονομάζουν Συμπόσιο.

Info
Το Αρχαίων Γεύσεις σερβίρει από Τετάρτη έως Σάββατο μόνο το βράδυ, έως τη 1.00 μετά τα Μεσάνυχτα. Τις Κυριακές θα το βρείτε ανοιχτό και τα μεσημέρια, ενώ Δευτέρα και Τρίτη παραμένει κλειστό. Για ένα πλήρες γεύμα δύο ατόμων, με σαλάτα, ορεκτικό, δύο κυρίως πιάτα και δύο επιδόρπια, και μια κανάτα μελίκρατου οίνου (η οποία επιβάλλεται) θα υπολογίσετε περί τα 35 ευρώ το άτομο.

Αρχαίων Γεύσεις, Κοδράτου 22, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5239661