Τα αγαπημένα μας κινηματογραφικά soundtracks

του Γιώργου Κόκουβα

Τι θα ήταν η Αμελί χωρίς τις μελιστάλαχτες νότες του Yann Tiersen; Πώς θα ήταν η θρυλική Casablanca χωρίς το εξίσου θρυλικό τραγούδι του Sam στο πιάνο; Θα είχαν την ίδια γοητεία οι ταινίες του Ταραντίνο χωρίς τις cult μουσικές επιλογές του; Ίσως ναι, ίσως και όχι – το σίγουρο είναι πως η δική μας εμπειρία θέασης συγκεκριμένων ταινιών θα μείνει ανεξίτηλα εγγεγραμμένη στο μυαλό μας, ακριβώς εξαιτίας του ήχου που τις έντυσε. Ψάξαμε στην ταινιοθήκη μας, ρωτήσαμε εσάς τους ίδιους, και ιδού οι αγαπημένες μας μουσικές που «κίνησαν» αγαπημένες εικόνες.

*Amelie, Yann Tiersen

Η εικόνα είναι από μόνη της πολύ γλυκιά – αυτό δεν εμπόδισε όμως τον Yann Tiersen να την περιχύσει με μουσικό μέλι, με παριζιάνικες και μεσογειακές μελωδίες, με ονειρικά μουσικά όργανα και με βαλς όπως το παραπάνω, που έκανε χιλιάδες Έλληνες να υποκλιθούν στην μουσική του ευφυΐα (γνωρίστε την καλύτερα σε παλιότερο δημοσίευμά μας για τον Γάλλο συνθέτη). Επίσης, απολαύστε εδώ το εξίσου αγαπημένο μας soundtrack από την ταινία Goodbye Lenin. 

*Lion King, Elton John

Larger than life η φιλοσοφία της ίσως πιο επιτυχημένης ταινίας της Disney – το ίδιο και η μουσική της: O «Κύκλος της Ζωής» βραβεύτηκε στα μέσα των ‘90s με κάθε πιθανό τρόπαιο για soundtracks, αλλά το μεγαλύτερο τρόπαιο είναι η λατρεία μικρών και μεγάλων παιδιών σε κάθε ήχο αυτής της ταινίας, από την φωνή του Έλτον Τζον μέχρι το «Hakuna Matata» των Τιμόν και Πούμπα.

*Juno

Είτε από τους Moldy Peaches στο album version είτε από τα στόματα των πρωταγωνιστών αυτής της ανεξάρτητης ταινίας-έκπληξης, το Anyone Else But You κόλλησε στο mp3 player μας για πολύ καιρό (ακόμη δηλαδή) και απέδειξε πως οι απλές συνταγές είναι και οι πιο όμορφες: Ένα απλό σενάριο, πλοκή χωρίς υπερβολικά δραματουργικά κρεσέντο και soundtrack με μία κιθάρα και δύο (σχεδόν acapella) φωνές.

*Requiem For A Dream/The Fountain, Clint Mansell

Θα μπορούσαμε άνετα να δώσουμε σε κάθε δουλειά του Clint Mansell μια θέση στην συγκεκριμένη λίστα. Από τα πιο «ηλεκτρονικά» του βήματα στο «π» και στο «Moon», μέχρι τις λαβυρινθώδεις θεϊκές μελωδίες του για το «Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο» και την «Πηγή της Ζωής» ή και τα εμπνευσμένα από τον Τσαικόφσκι κομμάτια για τον πρόσφατο «Μαύρο Κύκνο», ο Βρετανός συνθέτης έχει βρει την συνταγή για να μας μαγεύει με κάθε του «χτύπημα». Σε αυτό βέβαια συμβάλλουν και οι εικόνες που ντύνει - βλέπε Darren Aronofsky. Όσοι είστε κολλημένοι με το Lux Aeterna από το «Ρέκβιεμ», ακούστε το εδώ – κατά την γνώμη μου πάντως, η καλύτερή του δουλειά συνοψίζεται στα οκτώ λεπτά του παραπάνω αριστουργήματος για το «The Fountain». Βαρύ, επικό, υπέροχο.

*Casablanca

H Ingrid Bergman μπαίνει στο bar του παλιού της έρωτα και ζητά από τον πιανίστα να παίξει… το απαγορευμένο. Τα πλήκτρα παίρνουν φωτιά από το συναίσθημα, το ίδιο και ο Humphrey Bogart που βγαίνει έξαλλος να δει τι συμβαίνει, ενώ η έβδομη τέχνη αποκτά μία από τις διασημότερες ατάκες της: “Play it again Sam”.

*Breakfast at Tiffany’s

Η Audrey Hepburn, όταν δεν τρώει πρωινό μπροστά από βιτρίνες με διαμάντια, αρπάζει την κιθάρα, βγαίνει στο φεγγαρόφωτο και τραγουδάει το κομμάτι που έκανε το «Breakfast at Tiffany’s» την πρώτη αέρινη ρομαντική κομεντί στην ιστορία του Hollywood. Μια πετσέτα στο μαλλιά, ο γείτονας να κοιτάζει από το περβάζι και το «Moon River» να ακούγεται. Απολαύστε το.

*Pulp Fiction/Death Proof/Reservoir Dogs

Άλλη μια περίπτωση που μας δυσκόλεψε αρκετά είναι αυτή του Quentin Tarantino. Κι αυτό γιατί όσο απολαυστικές κάνει τις ταινίες του, άλλο τόσο απολαυστικά φροντίζει να είναι τα μουσικά κομμάτια που την συνοδεύουν, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε ποιο κομμάτι να διαλέξουμε. Η μεγαλύτερη εγγύηση στο σινεμά του Ταραντίνο άλλωστε είναι πως θα βγείτε από την αίθουσα με τουλάχιστον μία μελωδία κολλημένη στο μυαλό σας. Στο Pulp Fiction αυτή ήταν η «Μισιρλού», στο Kill Bill μεταξύ άλλων το «Bang Bang» της Nancy Sinatra και το «Goodnight Moon» των Shivaree, στο Reservoir Dogs το «Little Green Bag» και στο Death Proof, το κομμάτι που μπορείτε να απολαύσετε στο video.

*Singing in the rain, Gene Kelly

Ένα φιλί αρκεί για να υπερνικήσει κάθε έγνοια. Να μη σε νοιάζει αν βρέχει ή αν χιονίζει – το αντίθετο: Να απολαμβάνεις το ότι ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Αυτό μας διδάσκει το σινεμά από τις χρυσές εποχές που το Hollywood έγραφε ιστορία, όχι μόνο με τις εικόνες του αλλά και με τα τραγούδια των musicals, όπως το «σινατρικό» Singing in the rain, που βιώνει ο Gene Kelly στην ομώνυμη ταινία.

*The Hours, Philip Glass

Έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του κορυφαίου «σύγχρονου κλασικού» συνθέτη του σινεμά και έχει χαρίσει υπέροχες μινιμαλιστικές μελωδίες σε δεκάδες ταινίες. Αγαπημένη μας στιγμή, όλο το OST των «Ωρών» του Stephen Daldry αλλά και του «Μάγου Αιζενχάιμ», παρά (ή ακριβώς για) την ομοιότητά τους.

*Closer, Damien Rice

Το τραγούδι που έγινε πιο διάσημο από την ταινία στην οποία ακούστηκε δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή εδώ τη λίστα. Ο Damien Rice τραγουδά το απόλυτο δακρύβρεχτο love song «The Blower’s Daughter» όσο η Julia Roberts, o Jude Law, o Clive Owen και η Natalie Portman μπλέκουν τα μπούτια τους στην οθόνη.

*Love Actually

Λίγο cheesiness στην ζωή μας δεν έβλαψε ποτέ. Γι’ αυτό και κάθε Χριστούγεννα σηματοδοτούνται από μία γλυκιά, ένοχη συνήθειά μας: να (ξανα)βλέπουμε το «Love Actually». Όχι μόνο για την απολαυστική διασκευή του Billy Mack στο «Love is All Around», αλλά και για τον καταιγισμό από υπέροχα τραγούδια κατά την διάρκεια της ταινίας. «God Only Knows» από τους Beach Boys, η φωνή της Johnnie Mitchell στην πιο δραματική στιγμή, οι the Calling, η Dido και οι Texas εκεί που δεν τους περιμένεις και τα δύο ορχηστρικά κομμάτια του Craig Armstrong συνθέτουν την dream team ενός “pop” soundtrack για τα ‘00s.

*Slumdog Millionaire

To 2009, o Danny Boyle κάνει την έκπληξη με την «bollywood» ταινία της χρονιάς. Το Slumdog Millionaire μπαίνει στην αφρόκρεμα του σινεμά, και το υπέροχο «εξωτικό» του soundtrack συνέβαλε τα μέγιστα προς τον σκοπό αυτό. Από το «Jai Ho» μέχρι τα «Paper Planes» της Mia, βάζουμε στοίχημα πως κολλήσατε με κάποιο τραγούδι για μήνες.

*2046, Shigeru Umebayashi

Αν υπάρχει μουσικό συνώνυμο του πάθους, τότε αυτό κρύβεται στο soundtrack του υπνωτιστικού 2046 του Wong Kar Wai. Ο τελευταίος άλλωστε μας έχει συνηθίσει στα ήρεμα αλλά με τόσο συναίσθημα μουσικά κομμάτια, όπως αυτό εδώ από το άλλο αριστούργημά του, το “In the mood for love”. 

*Forrest Gump, Alan Silvestri

Ο γλυκός σκοπός με τον οποίο το πιάνο ντύνει την ταινία-σταθμό στην καριέρα του Tom Hanks έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε διαφημίσεις, τηλεοπτικές σειρές, γάμους, βαφτίσεις, DVD γενεθλίων – και όχι άδικα. Άλλωστε, είναι και αυτή μία από τις ενδείξεις της επιτυχίας ενός soundtrack.

*Great Expectations, Mono

Ίσως η ταινία να σας άφησε με ανάμικτα συναισθήματα, αλλά η μουσική της (και συγκεκριμένα το κεντρικό της θέμα) δεν υπάρχει περίπτωση να σας άφησε ασυγκίνητους.

*Once, Hansard&Irglova

To 2007 ήταν μία από τις χρονιές που τα ανεξάρτητα films έκαναν μεγάλες εκπλήξεις. Όπως αυτή του «Once», του υπέροχου ημι-musical δρόμου από τον σκηνοθέτη John Carney, που έστειλε τους πρωταγωνιστές του σε ένα μουσικό ταξίδι δρόμου και τους έδωσε για παρέα τα καλύτερα τραγούδια, όπως το Falling Slowly που μπορείτε να ακούσετε παραπάνω.

*Mulholland Drive (Llorando)

Δεν χρειάζεται να καταλάβετε τίποτα από το σινεμά του David Lynch – δεν είναι αυτός ο σκοπός του άλλωστε. Σκοπός του είναι να κάνετε μια ονειρική συνειρμική διαδρομή, και η συγκεκριμένη «μυσταγωγική» ερμηνεία του Llorando βάζει το δικό της λιθαράκι στο Mulholland Drive.

*Rock’n’Rolla

Ώρα να ροκάρουμε στην μεγάλη οθόνη, παρέα με τον Guy Ritchie και τους Subways, οι οποίοι έδωσαν ακόμη πιο στιλιζαρισμένη εικόνα στο «Rocknrolla» του Βρετανού σκηνοθέτη και κέρδισαν δικαίως μια θέση στα charts όλου του κόσμου.

*Danny Elfman

Blockbusters, επιστημονική φαντασία, παραμύθια… Τίποτα δεν ξέφυγε από τον Danny Elfman, έναν εκ των παραγωγικότερων συνθετών του κινηματογράφου. Από τις δημιουργίες του ξεχωρίζουμε όσες χάρισε στις ταινίες του Τιμ Μπάρτον: Τα soundtracks του Ψαλιδοχέρη, του Μπάτμαν, του Big Fish και της Νεκρής Νύφης. Ακούστε ένα «μίγμα» της μουσικής του στο παραπάνω video.

*The Boat that Rocked, The Kinks

Στην δεκαετία του ’60, η βρετανική κυβέρνηση κυνηγά την ραδιοφωνική κουλτούρα του rock’n’roll. Η εκλεκτή κινηματογραφική παρέα όμως στήνει έναν σταθμό στα ανοιχτά της θάλασσας, σε ένα καράβι που «ροκάρει» και εκπέμπει από εκεί σπουδαία κομμάτια – όπως το παραπάνω.

*Bernard Herrmann

Κλείνουμε με κάτι κλασικό – τον συνθέτη που έντυσε τις ταινίες με το μεγαλύτερο suspense. Ο Herrmann έκανε την ένταση και τον φόβο μελωδία και «σκέπασε» μ’ αυτή ταινίες του Χίτσκοκ και άλλων «μαστόρων» του κατασκοπικού σινεμά και των φιλμ νουάρ. Ακούστε τις δημιουργίες του στο παραπάνω video.

Ποια είναι τα δικά σας αγαπημένα κινηματογραφικά soundtracks; Απαντήστε σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.