Είδαμε τον καινούριο Spider-Man: Homecoming

του Λουκά Τσουκνίδα

Μετά το απολαυστικό σίκουελ του “Guardians of the Galaxy”, ακόμη ένα καλοκαιρινό μπλοκμπάστερ καταφέρνει να μην απογοητεύσει, τουλάχιστον, αλλά και να δώσει στους θεατές (φανς ή μη) την ευκαιρία να περάσουν καλά με έναν, ούτως ή άλλως, αγαπημένο τους ήρωα. Στο “Spider-Man: Homecoming”, η Sony συμπράττει με τη Marvel και ο Τζον Γουότς επανεφευρίσκει για 3η φορά τον άνθρωπο-αράχνη, εστιάζοντας στο χιούμορ και την παιδικότητα και βρίσκοντας στο πρόσωπο του Τομ Χόλαντ έναν εξαιρετικό Σπάιντερ-Μαν με λαμπρές προοπτικές για το κινηματογραφικό του μέλλον.

Η υπόθεση

Μετά την σύντομη, αλλά συγκλονιστική συμμετοχή του στον εμφύλιο των Εκδικητών (Avengers: Civil War), ο πιτσιρικάς με τις αραχνοδυνάμεις ανυπομονεί να γίνει κανονικός σουπερήρωας και ν’ αφήσει πίσω του την κυκλοθυμική ζωή του λυκειόπαιδου. Ο Τόνι Σταρκ, όμως, δεν τον θεωρεί έτοιμο κι έτσι ο μικρός συνεχίζει να ανακαλύπτει λίγο-λίγο τις δυνάμεις του, ξεχνώντας στιγμιαία τις απογοητεύσεις της ηλικίας του. Ώσπου μια νύχτα, πέφτει επάνω σε μία ύποπτη συναλλαγή που ξεπερνά τα όρια της “δικαιοδοσίας” του...

Η κριτική

Η αλήθεια είναι ότι οι παράγοντες της βιομηχανίας των μπλοκμπάστερ θα μπορούσαν να το έχουν κουράσει με τις ανανεώσεις του “αραχνανθρώπινου” μύθου, όπως π.χ. με εκείνες του Σούπερμαν, οι οποίες σέρνονται προς τα κάτω απ’ την τόσο παρωχημένη, μονοδιάστατη και παλιομοδίτικη φύση του. Όμως ο Σπάιντερμαν είναι ένα άλλο είδος ήρωα και με κάθε νέο ξεκίνημα αποδεικνύεται εφτάψυχος και ανοιχτός σε διαφορετικές ερμηνείες που δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα, με τα καλά τους και τα κακά τους.

Με τη δεύτερη τριλογία να κολλά στο νούμερο δύο, η Sony τα βρήκε με τη Marvel και πάρθηκε έτσι η απόφαση ο αγαπημένος ήρωας να ενταχθεί στο πετυχημένο κινηματογραφικό υπερηρωικό σύμπαν του κολοσσού των κόμικς, δίπλα στους πληθωρικούς “Εκδικητές”. Η πρώτη εμφάνιση του Τομ Χόλαντ στο ρόλο του έφηβου υπερήρωα ήρθε στο “Avengers: Civil War”, όπου κλήθηκε απ’ τον Iron Man να πολεμήσει στο πλευρό του, απέναντι στους συντρόφους του. Είδαμε έτσι κι εμείς τον νέο Σπάιντερμαν, ο οποίος, με την εμφάνισή του έδωσε σαφή δείγματα αυτού που θα ακολουθούσε, κέρδισε τις εντυπώσεις και τόνωσε την προσμονή για την δική του σειρά ταινιών.

Η πρώτη από αυτές, το “Spider-Man: Homecoming”, έρχεται διά χειρός Τζον Γουότς, ενός φρέσκου σκηνοθέτη που το κυριότερο δείγμα γραφής του είναι ένα θρίλερ δράσης με πρωταγωνιστές παιδιά (Cop Car). Αντλώντας από την εμπειρία του, λοιπόν, αντιμετωπίζει τον Πίτερ Πάρκερ σαν αυτό που είναι, ένα παιδί με υπερδυνάμεις, ανώριμο, παρ’ ολ’ αυτά, που πρέπει να περάσει από την εμπειρία της ενηλικίωσης όπως όλοι οι συνομήλικοί του. Βεβαίως, ο νεανικός του ενθουσιασμός και η άγνοια κινδύνου, τον βάζουν σε μπελάδες που θα μπορούσε να είχε αποφύγει, είναι όμως σημαντικοί για την επιτάχυνση της ωρίμανσής του, ως άνδρας και ως υπερήρωας.

Καταλυτικό ρόλο σε όλα αυτά, ειδικά για ένα παιδί ορφανό από γονείς που μεγαλώνει με τη γλυκύτατη θεία του, παίζει ο μέντορας, η πατρική φιγούρα, που στην περίπτωσή μας είναι ο Τόνι Σταρκ ή Άιρον-Μαν, ο πλέον ακατάλληλος, δηλαδή, για να καθοδηγήσει ένα παιδί σε μία ομαλή έξοδο απ’ την εφηβεία. Γι’ αυτό και αναθέτει την επίβλεψη του μικρού στον βοηθό του, Χάπι Χόγκαν, ο οποίος φροντίζει να τον κρατά προσγειωμένο και σε ασφαλή απόσταση απ’ τα παιχνίδια των μεγάλων. Η τριμερής αυτή σχέση, γίνεται αφορμή για μια σειρά από παρεξηγήσεις και χιουμοριστικές στιχομυθίες που λειτουργούν χάρη στην εξαιρετική χημεία μεταξύ του Τομ Χόλαντ και των παλιών γνώριμων (απ’ τη σειρά Άιρον-Μαν) Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και Τζον Φάβρο.

Το χιούμορ και ειδικά οι αντιφάσεις μεταξύ της συμπεριφοράς που προκύπτει απ’ την ηλικία του νεοφώτιστου ήρωα κι εκείνης που προσδοκάται από εκείνον στο πλαίσιο των φύσει (πλέον) καθηκόντων του, έχει κυρίαρχο ρόλο στο σενάριο και παρ’ ότι χρησιμοποιείται κατά κόρον, οι δημιουργοί επιδεικνύουν εξαιρετικό τάιμινγκ και μαεστρική χρήση των κωμικών κλισέ για να προκαλέσουν αβίαστα το γέλιο. Στον αντίποδα αυτού, βεβαίως, υπάρχει το σκέλος της δράσης και απαραίτητος κακός, ο οποίος ενσαρκώνεται απ’ τον υπέροχο Μάικλ Κίτον σε μία εμφάνιση που συνδυάζει (κάπως σαρκαστικά) την κινηματογραφική του εμπειρία ως Μπάτμαν και Μπέρντμαν.

Εκεί που πάσχει η ταινία του Γουότς είναι, ίσως, στη διαχείριση των οπτικών εφέ καθώς είναι φορές που η δράση μπουκώνει την οθόνη μας και ο ψηφιακός Σπάιντερ-Μαν δεν μοιάζει και τόσο “ανθρώπινος”. Σεναριακά, και σκηνοθετικά, πάντως, είναι αρκετές οι στιγμές που η ένταση που χτίζεται καταλήγει επιτυχώς σε αγωνία, ενώ και η συνολική κλιμάκωση έρχεται αρκετά φυσικά, χωρίς την ανάγκη μεγάλων ανατροπών, πέραν των αναμενόμενων. Στο γενικότερο επιτυχημένο αποτέλεσμα συμβάλλουν ιδιαιτέρως και οι μικροί συμπρωταγωνιστές του Χόλαντ, με πρώτο και καλύτερο τον Τζέικομπ Μπάταλον στον ρόλο του κολλητού του που ζορίζεται εξαιρετικά στο να κρατήσει μυστική την υπερηρωϊκή ταυτότητα του φίλου του.

Το “Spider-Man: Homecoming” είναι μία ευχάριστη καλοκαιρινή έκπληξη και μία αρκετά πετυχημένη επανεκκίνηση για έναν ήρωα που μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να χάσει το ενδιαφέρον του.

Βγαίνουν ακόμη:
Το δράμα της Σοφία Κόπολα “The Beguiled”, το πολιτικό θρίλερ “Koblic”, το αισθηματικό δράμα “Hampstead” και οι κωμωδίες “How to Be a Latin Lover” και “What a Beautiful Day”.

Όλες οι Ταινίες