10 ταινίες που σόκαραν τον κόσμο

Γυμνό, σεξ, ακατάσχετη βία, ποτάμια αίματος, «επικίνδυνες» πολιτικές ιδέες. Οι παρακάτω ταινίες δημιούργησαν τεράστιο θόρυβο γύρω από το όνομά τους όταν προβλήθηκαν στις σκοτεινές αίθουσες, καθώς περιείχαν όλα τα παραπάνω, προκαλώντας το μένος όχι μόνο των θεατών, αλλά και των λογοκριτών της εποχής τους.

Cannibal Ferox (1981)

Η ταινία που απαγορεύτηκε σε 31 κράτη, δεν έμεινε στην Ιστορία ως ένα σπουδαίο φιλμ, αλλά σίγουρα ως ένα από τα ωμότερα δείγματα gore κινηματογράφου. Στο στόρι της ταινίας, όπου ένας έμπορος ναρκωτικών, μία ερευνήτρια και οι φίλοι της χάνονται στην ζούγκλα και προκαλούν με την συμπεριφορά τους, τους αυτόχθονες, παρεμβάλλονται σκηνές με κομμένα χέρια, αποκεφαλισμούς, τσιμπούσι με ανθρώπινους εγκεφάλους στο μενού, κρεμασμένα σώματα από γάντζους στα στήθη και αργούς θανάτους από δόντια πιράνχας κάπου στο πουθενά.

Το Θωρηκτό Ποτέμκιν (1925)

Σήμερα θεωρείται ως ένα από τα πιο επιδραστικά έργα του παγκόσμιου σινεμά, αφού ο ρώσος σκηνοθέτης και πατέρας του μοντάζ Σεργκέι Αϊζενστάιν δοκίμασε στο συγκεκριμένο φιλμ πρωτοποριακές τεχνικές για να αποδώσει τα πολιτικά του μηνύματα στην πιο σινεφίλ σοβιετική προπαγάνδα που έγινε ποτέ, αλλά στην εποχή της γνώρισε πολλούς πολέμιους. Η ταινία που αποδίδει με γκραν γκινιόλ πλάνα τη σφαγή στις σκάλες της Οδησσού κατά την διάρκεια εξέγερσης του Ποτέμκιν ενάντια στο τσαρικό καθεστώς, κρίθηκε ακατάλληλη μεταξύ άλλων στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη δυτική Γερμανία την «αντικομμουνιστική» περίοδο των ‘50s, ενώ ο υπουργός Προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας, Τζόσεφ Γκέμπελς, την χαρακτήρισε «ό,τι καλύτερο είχε δει ποτέ του».

A Serbian Film (2010)

Ένας πρώην πορνοστάρ προσπαθεί να βγάλει την οικογένειά του εκτός Σερβίας, αλλά ελλείψει χρημάτων αναγκάζεται να συμμετάσχει σε μία hardcore πορνό ταινία, στην οποία περιλαμβάνονται βιασμοί νεογέννητων και ενηλίκων, αιμομιξίες, ναρκωτικές ουσίες, αυτοκτονίες, δολοφονίες, νεκροφιλικά όργια και πολλές ακόμα διαστροφές, που συνθέτουν μια αλληγορία για την πολιτική κατάσταση στην Σερβία τα τελευταία χρόνια.

Salo (1975)

Το κύκνειο άσμα του Παζολίνι θα μείνει για τους περισσότερους γνωστό ως «η ταινία στην οποία τρώνε περιττώματα». Μάλιστα, για τους λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας, δεν θεωρείται τυχαίο ότι δολοφονήθηκε μετά την δημιουργία του Σαλό. Με υλικό εμπνευσμένο από τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, η δημιουργία του Παζολίνι περιείχε επίσης τα διεστραμμένα βασανιστήρια των φασιστών σε μικρά παιδιά.

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (1975)

Το αριστούργημα του Κιούμπρικ προβλήθηκε για πρώτη φορά στα μέσα των ‘70s, και απαγορεύτηκε σχεδόν αμέσως, ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πολλοί νομίζουν ακόμη και σήμερα πως για την απαγόρευση ευθύνεται η Επιτροπή Λογοκρισίας. Ωστόσο, η ταινία αποσύρθηκε από τις αίθουσες με απόφαση του ίδιου του Κιούμπρικ. Μετά από κατηγορίες ότι νεαροί βρετανοί αντέγραφαν τις βίαιες «αλητείες» των πρωταγωνιστών της ταινίας, καθώς και λόγω απειλών εναντίον της ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του, ο γνωστός σκηνοθέτης απέσυρε την αμφιλεγόμενη, προκλητική δημιουργία του, που ξαναπροβλήθηκε στα βρετανικά σινεμά… μετά τον θάνατό του.

Το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι (1972)

Ο ερωτισμός ξεχειλίζει από την ταινία του Μπερτολούτσι, και μάλιστα… υπέρ του δέοντος. Ένας μεσήλικας και μια νεαρή γυναίκα (Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ) μπλέκουν σε ένα ερωτικό γαϊτανάκι – οι ηθοποιοί μάλιστα δήλωσαν πως ένιωθαν στα γυρίσματα σαν σεξουαλικές μαριονέτες του Μπερτολούτσι –με αποκορύφωμα την διαβόητη σκηνή με το βούτυρο. Η λεκτική επίθεση σε ένα… πτώμα ήταν το κερασάκι στην τούρτα που οδήγησε την ταινία στον «σωρό» με τα απαγορευμένα. Στην πατρίδα του σκηνοθέτη, την Ιταλία, η ταινία χαρακτηρίστηκε «πορνογραφία για χάρη της πορνογραφίας» και ο Μπερτολούτσι παραλίγο να καταδικαστεί για «ανηθικότητα».

Monty Python’s Life Of Brian (1979)

Η ταινία που «υπέφερε» όχι μόνο από την λογοκρισία αλλά και από την ελληνική μετάφραση του τίτλου σε «Ένας προφήτης μα τι προφήτης», περιγράφει με κωμικό τρόπο τις περιπέτειες ενός εβραίου που γεννιέται την ίδια ημέρα με τον Ιησού και ο κόσμος τον περνά κατά λάθος για τον Μεσσία. Την εποχή που κυκλοφόρησε, το BBC και το ITV έκοψαν σκηνές, ενώ πολλά δημοτικά συμβούλια ανά την Βρετανία απαγόρευσαν την προβολή της, από φόβο μήπως προσβληθούν οι χριστιανοί. Ορισμένες από αυτές τις απαγορεύσεις μάλιστα ίσχυαν ως το 2009, ενώ «βέτο» στην προβολή ασκήθηκε και σε γερμανική περιοχή το 2013. Η Ιρλανδία, η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία φρόντισαν επίσης να απαγορεύσουν την ταινία. Οι Σουηδοί βρήκαν την ευκαιρία να περιπαίξουν τους «γείτονές» τους, προωθώντας την ταινία ως «τόσο αστεία, που απαγορεύτηκε στη Νορβηγία!»

Θα φτύσω στον τάφο σας (1978)

Το «I Spit On Your Grave» παρακολουθεί τη μετάβαση μιας συγγραφέως στην εξοχή, τον βασανιστικό βιασμό της από μια συμμορία άξεστων χωριατών και τέλος την αιματηρή εκδίκηση της συγγραφέως απέναντι στους βιαστές της. Σήμερα θεωρείται ως μία μεγάλη σινεφίλ φεμινιστική στιγμή, αλλά η σεξουαλική ωμότητα των σκηνών και τα λουτρά αίματος που ακολούθησαν οδήγησαν σε αμφιλεγόμενες κριτικές κοινού και κριτικών, καθώς και σε απαγορεύσεις που ίσχυσαν μέχρι και τις αρχές του 21ου αιώνα.

Ο Εξορκιστής (1973)

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Λογοκρισίας της Βρετανίας, James Ferman, απλώς μισούσε θανάσιμα την συγκεκριμένη ταινία, και φρόντισε να την απαγορεύσει στην χώρα του μέχρι να συνταξιοδοτηθεί. Παραμένει ως σήμερα ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θρίλερ όλων των εποχών. Καθώς και ένα από τα πιο βλάσφημα, αν λάβουμε υπόψη τις σκηνές με τον σταυρό σε… περίεργα μέρη του σώματος του μικρού δαιμονισμένου κοριτσιού. Αυτή η σκηνή από μόνη της ήταν αρκετή για να λογοκριθεί η ταινία σε αρκετές χώρες. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία περιλαμβάνει και άλλες προκλητικές σκηνές, όπως το κεφάλι που στριφογυρίζει, ο πράσινος εμετός και τα υπόλοιπα δαιμονικά τερτίπια ενός ανήλικου κοριτσιού.

Cannibal Holocaust (1980)

Αηδιαστικό, προκλητικό, ωμό είναι μερικοί μόνο από τους επιεικείς χαρακτηρισμούς για την ταινία που στάθηκε ένας από τους πιο επάξιους εκπροσώπους της γενιάς του “Video nasty” των ταινιών τρόμου του ’80 που έκαναν τρελές πωλήσεις και ως βιντεοκασέτες. «Γονιός» του “Cannibal Ferox”, το Ολοκαύτωμα των Καννίβαλων παρουσιάζει τις περιπέτειες ενός συνεργείου ντοκιμαντερίστων στην ζούγκλα, όπου καταγράφουν βιασμούς κοριτσιών, βίαιες εκτρώσεις, δολοφονίες με πέτρινα ντίλντο, σουβλισμένους σαν αρνιά αυτόχθονες και άλλες… μικροεκπλήξεις. Η κατακραυγή σε διάφορα μέρη του πλανήτη ήταν τέτοια, που οι ιταλικές αρχές επί παραδείγματι ανάγκασαν τον σκηνοθέτη να παρουσιάσει στο δικαστήριο το σύνολο του καστ του, για να αποδείξει ότι δεν έπαθαν τίποτα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.