Short Term 12: Το ανεξάρτητο σινεμά στα καλύτερά του

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Στην δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του μετά το πολύ ενδιαφέρον “I Am Not A Hipster”, ο Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον διασκευάζει μια δική του δουλειά —το βραβευμένο μικρού μήκους φιλμ του με τίτλο “Short Term 12”— και μας καλεί να μπούμε σ' ένα περιβάλλον σαν κι εκείνο όπου ο ίδιος είχε εργαστεί για δύο χρόνια, έναν ξενώνα για κακοποιημένα παιδιά. Με όχημα τον πολύ δυνατό κεντρικό χαρακτήρα του και την ερμηνεία της Μπρι Λάρσον, ο Κρέτον μας δίνει μια πολύ όμορφη ταινία, μια κινηματογραφική ματιά που μοιάζει ιδιαιτέρως αυθεντική και τελικά μας αγγίζει και μας συγκινεί χωρίς να μιζεριάζει.

Η υπόθεση

Η Γκρέις δουλεύει σε ένα ξενώνα για κακοποιημένα παιδιά. Μοιάζει δυνατή και ικανή να διατηρεί τον έλεγχο, αλλά κάτι συμβαίνει μέσα της το οποίο φαίνεται να δυσκολεύει ακόμη και την υπέροχη σχέση της με τον συνάδελφό της Μέισον. Όταν στον ξενώνα καταφτάνει η Τζέιντεν, μια ατίθαση και απροσάρμοστη πιτσιρίκα με έναν αμφιβόλου καταλληλότητας πατέρα, η Γκρέις αναστατώνεται. Όσα συμβαίνουν είναι πια υπερβολικά πολλά για τις δυνάμεις της και ο Μέισον δυσκολεύεται να κερδίσει την εμπιστοσύνη της ώστε να γίνει στήριγμα, όπως είναι κι εκείνη για τα “παιδιά της”...



Η κριτική

Έχοντας τη δική του προσωπική εμπειρία και την προηγούμενη, μικρού μήκους, ταινία του για μπούσουλα, ο Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον μοιάζει να γνωρίζει καλά αυτό για το οποίο μιλάει. Στήνει ένα αληθοφανές, εύθραυστο περιβάλλον με αληθοφανείς, εύθραυστους χαρακτήρες, μέσα στο οποίο αφήνει τους πρωταγωνιστές του να μας συστηθούν με τρόπο εξαιρετικό, ανοίγοντάς μας ένα μικρό παράθυρο στην ψυχή τους χωρίς ίχνος υπερβολής και “σεναριακής αδιακρισίας”. Για να μας φέρει πιο κοντά στην ιστορία του, χρησιμοποιεί έναν καινούργιο φροντιστή, τον ενθουσιώδη όσο και αμήχανο Νέιτ, ο οποίος μαθαίνει τον κόσμο του ξενώνα μαζί μας ενώ εμείς συμπάσχουμε με τις γκάφες και το σοκ του.

Στο επίκεντρο αυτού του κόσμου βρίσκεται η Γκρέις, μια κοπέλα που νοιάζεται πάρα πολύ για τα παιδιά, κουβαλά όμως και μια υποψία φόβου που δε συνάδει με την ψυχραιμία που απαιτεί η δουλειά της την οποία, παρ' όλ' αυτά, τη φέρνει εις πέρας. Το αντίβαρό της κι ίσως και ο λόγος που διατηρεί την ισορροπία της είναι ο Μέισον, ένας νεαρός που μεγάλωσε κι ο ίδιος σε ανάδοχη οικογένεια, από εκείνες όμως που μοιάζουν σαν μια τεράστια αγκαλιά από αδέρφια και γονείς. Οι δυο τους αγαπιούνται πολύ, άλλα η Γκρέις αδυνατεί να ρίξει τις άμυνές της και να ν' αφήσει τον Μέισον να έρθει πιο κοντά της. Το “γιατί” μας αποκαλύπτεται μέσα απ' τη σχέση της με την Τζέιντεν, μια κοπέλα το ίδιο μαχητική και εσωστρεφή με τη Γκρέις, στην οποία η νεαρή φροντιστής βλέπει κάτι απ' τον εαυτό της κι αποφασίζει να την κερδίσει και ίσως να τη σώσει...

Ο πέμπτος χαρακτήρας που ξεχωρίζει μέσα στο μικρό, κλειστό σύμπαν του “Short Term 12” είναι ο Μάρκους, ένας “φιλοξενούμενος” που περιμένει να γιορτάσει τα 18α γενέθλιά του, για να αφήσει το προστατευμένο περιβάλλον του ξενώνα και να αντιμετωπίσει τον πραγματικό κόσμο ως κηδεμόνας, πλέον, του εαυτού του. Η προοπτική αυτή όμως τον τρομάζει κι οι αντιδράσεις του μας δείχνουν πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να ξεπεράσει τη μεταχείριση που είχε ως παιδί ώστε να εξελιχθεί σε λειτουργικό και ισορροπημένο, στο δυνατό βαθμό, ενήλικα. Η Γκρέις είναι εκείνη που μοιάζει να καταλαβαίνει πολύ καλά τι είδους βάσανο περνά ο νεαρός και να συμπάσχει με την αγωνία και τους φόβους του.

Με ένα στιλ πολύ γνώριμο πια μέσα στο πλαίσιο αυτού που μάθαμε να αποκαλούμε “ανεξάρτητο” σινεμά, ο Κρέτον μετακινείται με την κάμερά του απ' τον έναν χαρακτήρα στον άλλον χωρίς να χάνεται η αίσθηση του χώρου ή του επείγοντος που διαρκώς κρέμεται πάνω απ' τα καθημερινά συμβάντα στον ξενώνα. Συγχρονίζει το ρυθμό του με εκείνον του κεντρικού του χαρακτήρα, της Γκρέις, την οποία ακολουθεί σε κάθε έντονη ή χαλαρή στιγμή, επικοινωνώντας τις μεταπτώσεις της και δίνοντας χρόνο και χώρο στην Μπρι Λάρσον να φέρει εις πέρας μια απ' τις καλύτερες, πιο χαμηλών τόνων ερμηνείες της φετινής σεζόν. Δίπλα της, στέκονται υπέροχα στους δεύτερους ρόλους ο Τζον Γκάλαχερ Τζούνιορ, ο Ράμι Μάλεκ, η Κέιτλιν Ντίβερ κι ο Λακίθ Λι Στάνφιλντ, αλλά και όλο το υπόλοιπο καστ που συμβάλλει αρκετά στην αληθοφάνεια μιας ταινίας που, κακά τα ψέματα, δεν αποφεύγει σε ένα βαθμό την ωραιοποίηση. Απλώς, την μασκαρεύει με μια συγκρατημένη αισιοδοξία και μια πολύ παρηγορητική αίσθηση ότι ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που νοιάζεται πραγματικά μπορεί να ανατρέψει πού και πού την διαφαινόμενη τροπή μια ζωής σε εξέλιξη.

Το “Short Term 12” είναι μια πολύ καλή ταινία, μια αφήγηση που περιστρέφεται επιτυχώς γύρω από ένα δύσκολο θέμα πριν μας βάλει μέσα στην καρδιά του.

Βγαίνουν ακόμη:
Η βιβλική περιπέτεια “Noah” του Ντάρεν Αρονόφσκι, το αργεντίνικο δράμα “The German Doctor”, η περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας “Divergent”, οι κωμωδίες “A Long Way Down” και “Muppets Most Wanted”, “Το Μικρό Ψάρι” του Γιάννη Οικονομίδη και το ντοκιμαντέρ “Κισμέτ: Η Ζωή σαν Τούρκικη Σαπουνόπερα” της Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου.