Inside Llewyn Davis: Η επιστροφή των αδελφών Κοέν

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Σε μια εποχή που το φολκ-ροκ έχει ξαναπάρει τα πάνω του, οι αδερφοί Κοέν επιστρέφουν στις αίθουσές μας με μια χαμηλών τόνων ωδή στην εποχή που το μουσικό αυτό είδος αναγεννήθηκε κι ανέδειξε νέους μουσικούς μύθους, αλλά και σ’ εκείνους που είχαν το ταλέντο και τη φιλοδοξία, αλλά όχι τη φλόγα ή τη διάθεση να παλέψουν πραγματικά. Το “Inside Llewyn Davis” είναι μια αναμενόμενα καλή ταινία, μια απολαυστική, πλημμυρισμένη από υπέροχη μουσική, ματιά σε έναν χαρακτήρα που δεν μπορείς να συμπαθήσεις ούτε να αντιπαθήσεις, καταλαβαίνεις παρ’ όλ’ αυτά για ποιο λόγο είναι αυτός που είναι και γιατί η ζωή του παίρνει την τροπή που παίρνει...

Η υπόθεση

Ο Λιούιν Ντέιβις είναι ένας μουσικός της φολκ που, μετά τον αναπάντεχο χαμό του παρτενέρ του, προσπαθεί να χτίσει τη δική του σόλο καριέρα. Τον συναντούμε απογοητευμένο, κυνικό και μισάνθρωπο, να παίζει για πενταροδεκάρες σ’ ένα καταγώγι και να κοιμάται σε καναπέδες φίλων δίχως να έχει καν παλτό για το βαρύ χειμωνιάτικο κρύο. Μέσα στη διάρκεια μιας δύσκολης εβδομάδας θα ακούσει και θα δει πράγματα που ίσως τον κάνουν ν’ αλλάξει τρόπους, ίσως πάλι και όχι...



Η κριτική

Για προφανείς λόγους, κάθε νέα δουλειά των αδελφών Κοέν αναμένεται σαν κάτι εξαιρετικό και όλοι είναι έτοιμοι να απολαύσουν και να εκθειάσουν την καινούργια έμπνευση δύο, ομολογουμένως, εξαιρετικών κινηματογραφικών δημιουργών. Με αυτό υπ’ όψιν, το “Inside Llewyn Davis” ίσως έτυχε ευνοϊκότερης μεταχείρισης από εκείνη που δικαιολογεί η ίδια η ταινία, η οποία δεν αποτελεί ακριβώς την “Οδύσσεια” ενός αντί-ήρωα που υπονοείται ούτε κανένα ιδιαίτερο ταξίδι αυτογνωσίας με προεκτάσεις πέρα απ’ το κεντρικό θέμα της, τον μουσικό Λιούιν Ντέιβις και την εγωκεντρική του μουσική ύπαρξη.

Οι αδερφοί Κοέν, μάστορες σε τέτοιου είδους “τραγι-κωμικούς” χαρακτήρες, μας εισάγουν στον κόσμο του Λιούιν απ’ το ζενίθ του, όταν εκείνος είναι στη σκηνή και τραγουδά παλιά κομμάτια απ’ το ημιπετυχημένο ντουέτο του με τον αδικοχαμένο Μάικ μπρος σ’ ένα κοινό που μοιάζει να τα αγαπάει. Γρήγορα γρήγορα ο ήρωας προσγειώνεται με τρόπο άσχημο στην πραγματικότητα, απ’ τα χέρια ενός μυστηριώδους κοστουμαρισμένου τύπου στο σοκάκι πίσω απ’ το κλαμπ. Ο χρόνος γυρίζει μία εβδομάδα πίσω ώστε να δούμε ποια είναι αυτή η πραγματικότητα, η εμπειρία του να είσαι ο Λιούιν Ντέιβις στη Νέα Υόρκη εν μέσω μιας εκκολαπτόμενης άνθισης του μουσικού είδους που υπηρετείς τόσα χρόνια, έχοντας πάρει ελάχιστες χαρές ή εύσημα.

Βασικό συστατικό της αφήγησης αποτελεί ως συνήθως το πικρό χιούμορ, ενδεικτικό του Κοενικού ύφους, καθώς και οι μικρής έντασης, αλλά ασταμάτητες σφαλιάρες που η ζωή επιφυλάσσει στον ήρωα, όσο εκείνος μένει κολλημένος σε μια ρουτίνα αποτυχίας, πικρίας και καταγγελίας των γύρω του για καριερίστικη νοοτροπία. Αν και φαινομενικά παραλυμένος απ’ τον ίδιο του τον ελιτισμό, ο Λιούιν κάνει ένα βήμα να πάρει την τύχη του στα χέρια του, απλώς και μόνο για να δεχτεί ακόμη μια σφαλιάρα κι ακόμη μία κ.ο.κ. Χτυπήματα που δεν είναι ικανά να σε ρίξουν κάτω όσο να σε κουράσουν τόσο ώστε να πέσεις μόνος σου απ’ το βάθρο όπου ο ίδιος έχεις βάλει τον εαυτό σου.

Με αφηγηματική και φωτογραφική μαεστρία λοιπόν και με τη συνοδεία ενός υπέροχου σάουντρακ, οι αδερφοί Κοέν μας συστήνουν έναν ταλαντούχο μουσικό και τραγουδιστή, εμβρόντητο απ’ τη διάλυση της μουσικής σχεδίας με την οποία είχε μάθει να επιπλέει στα ταραχώδη νερά της σόου-μπιζ κι ανίκανο να αντιμετωπίσει τις πρακτικές πτυχές μιας δύσκολης αναμφισβήτητα επιλογής ζωής. Μας συστήνουν επίσης έναν άνθρωπο δύστροπο και αντιπαθητικό που δε μοιάζει να αγαπά πλέον κανέναν, ούτε καν τη μουσική, με τη μοναδική του φιλοδοξία να μένει ζωντανή από κεκτημένη ταχύτητα παρά από μια ειλικρινή πίστη στις ικανότητές του. Δεν τον κρίνουν, αλλά τον τιμωρούν, όταν ξεπερνώντας πια τα όρια κι έχοντας ξεμείνει από ανθρώπους να κατηγορήσει, τα βάζει με το ίδιο το φολκ. Ο πρώτος του σόλο δίσκος τιτλοφορείται “Inside Llewyn Davis” αλλά το ερώτημα είναι αν υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο εντός του δημιουργού του...

Τον ήρωα των Κοέν, ενσαρκώνει εξαιρετικά ο Όσκαρ Άιζακ, ερμητικά κλειστός και απρόθυμος ακόμη και να υπεραμυνθεί των επιλογών του όταν οι άλλοι του επιτίθενται, αλλά και εξαιρετικά εύθραυστος, με μια διαρκή αγωνία να μην πάρει κανέναν μαζί του σ’ αυτήν τη σταδιακή καθοδό του προς τη μη αναστρέψιμη αποτυχία. Δίπλα του στέκονται επάξια, ερμηνεύοντας μια σειρά από δευτερεύοντες χαρακτήρες που αντανακλούν στοιχεία της προσωπικότητας του Λιούιν, η υπέροχη Κάρι Μάλιγκαν, ο αγνώριστος Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, ο πληθωρικός και πάλι Τζον Γκούντμαν, ο Γκάρετ Χέντλουντ και ο Μαξ Κασέλα.

Το “Inside Llewyn Davis” είναι ακόμη μια καλή ταινία των αδερφών Κοέν, αρκετά πιο μετρημένη και λιγότερο φιλόδοξη απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς.

Βγαίνουν ακόμη:
Η νέα ταινία του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ “American Hustle” και το γαλλικό βιογραφικό δράμα “Renoir”.