The Student: Πολιτικό διαμαντάκι από την Αργεντινή

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Πριν από ενάμισι περίπου χρόνο, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, είδαμε μια ανεξάρτητη, χαμηλού προϋπολογισμού ταινία απ' την Αργεντινή, η οποία ξεχώρισε για το καλογραμμένο σενάριο και τη διεισδυτικότητά της. Το “The Student” του Σαντιάγκο Μίτρε, σεναριογράφου ενίοτε και του Πάμπλο Τραπέρο, είναι ένα πολιτικό δράμα που δείχνει να βασίζεται στους διαλόγους, τις ερμηνείες, αλλά και την έρευνα πάνω στο αντικείμενό του, για να ξεπεράσει τις όποιες αδυναμίες του. Και τα καταφέρνει μια χαρά.

Η υπόθεση

Ο Ρόκε επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο για τρίτη φορά, χωρίς και πάλι να έχει ξεκάθαρο στόχο. Όντας τεμπέλης, καταφερτζής και γόης κινείται με ανάλογη διάθεση στο χώρο του Πανεπιστημίου μέχρι που γοητεύεται από μια όμορφη και ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένη βοηθό καθηγητή. Χωρίς να χάσει χρόνο μπλέκεται με τα πολιτικά για να τη γοητεύσει και βρίσκεται έτσι σ' έναν χώρο καινούργιο, γεμάτο προκλήσεις για κάποιον πολυμήχανο τύπο σαν κι αυτόν. Την παντελή έλλειψη φιλοδοξίας του, την αντισταθμίζει με μια νεόκοπη ιδεολογική έπαρση, αλλά και μια δίψα για μάχες όσο και για νίκες. Όταν ο φιλόδοξος καθηγητής-συνδικαλιστής τον ξεχωρίζει ως επίλεκτο στρατιώτη του, θα πάρει το πρώτο μεγάλο του μάθημα απ' το Πανεπιστήμιο...



Η κριτική

Ένας οικείος χαρακτήρας βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας του Σαντιάγκο Μίτρε, ένας απολιτίκ, εγωκεντρικός νεαρός, εμφανώς πιο εύστροφος από το μέσο όρο και με χαρακτηριστικά σπόρτσμαν, κάποιου που κυνηγά για την απόλαυση του κυνηγιού ή κάποιου που μόλις κατακτήσει κάτι, χάνει το ενδιαφέρον του γι' αυτό. Το αγαπημένο του θήραμα είναι οι γυναίκες κι έτσι τσιμπάει εύκολα στην όψη της δυναμικής Πάουλα και στο άκουσμα του πύρινου λόγου της στη συνέλευση των φοιτητών. Ξαφνικά, εκεί που θεωρούσε πως όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο, η πολιτική του φαίνεται ενδιαφέρουσα, όσο και εύκολη, και βάζει πλώρη να αναβαπτιστεί στα νερά της για χάρη της όμορφης βοηθού καθηγητή.

Μέσα από το βλέμμα του νεοφώτιστου Ρόκε, νεοφώτιστοι κι εμείς κι έχοντας τσιμπήσει απ' το σενάριο του Μίτρε, παίρνουμε μια καλή γεύση του πώς λειτουργούν οι πολιτικές διαδικασίες μέσα στο Πανεπιστήμιο της Αργεντινής και του πόσο αποτελούν προφανή μικρογραφία των διαδικασιών του έξω κόσμου. Σ' ένα χώρο που αριστεροκρατείται, όπου οι ιδεολογίες και η προσκόληση σε αξίες αδιαπραγμάτευτες και κόκκινες γραμμές μονοπωλούν τις συζητήσεις μεταξύ των διάφορων τάσεων, όσο και των αντίπαλων παρατάξεων, ο Ρόκε αντιλαμβάνεται εύκολα τι συμβαίνει πίσω απ' την επιφάνεια και μαθαίνει γρήγορα να κινείται εκεί.

Το ερωτικό ενδιαφέρον μετασχηματίζεται σε κάτι άλλο —το κορίτσι άλλωστε το κέρδισε εύκολα— και ο ήρωας του Μίτρε γίνεται το δεξί χέρι ενός ανερχόμενου αριστερού καθηγητή-συνδικαλιστή που, όμως, έρχεται από έναν πιο υψηλών απαιτήσεων πολιτικό στίβο. Αναμενόμενα, η αυτοπεποίθηση του Ρόκε και η νεόκοπη πίστη στις ικανότητές του ως πολιτικού παράγοντα θα γίνουν τα υλικά για την παγίδα στην οποία θα πέσει, μαθαίνοντας από πρώτο χέρι πως το κάνουν τα “μεγάλα παιδιά” κι αποκτώντας την πρώτη στέρεη εμπειρία της αδιάφορης και χαλαρής μέχρι τώρα ζωής του.

Αν και πάσχει εμφανώς από τεχνικής άποψης, η ταινία του Μίτρε έχει ένα ρυθμό που κρατά την προσοχή πάνω στον κεντρικό του ήρωα και μια σειρά διαλόγων που δεν αφήνουν τίποτε ανεξήγητο ή ασχολίαστο και κανένα βασικό χαρακτήρα αμέτοχο ή αθώο. Οι ερμηνείες είναι το άλλο δυνατό της σημείο, με τον Εστέμπαν Λαμότε να αποδεικνύεται τέλειος στον κεντρικό ρόλο του ρεμαλιού που βρίσκει προς στιγμήν και από σπόντα το κάλεσμά του και τον Ρικάρντο Φέλιξ να κερδίζει την προσοχή ως ο φιλόδοξος πολιτικάντης και πανεπιστημιακός που τον παίρνει υπό τη σκέπη του.

Το “The Student” είναι μια απ' τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που έχουμε δει σ' αυτήν την πολύ φτωχή σεζόν που διανύουμε.

Βγαίνουν ακόμη:
Το απαράδεκτο αστυνομικό θρίλερ “Now You See Me”, η γαλλική κωμωδία “Camille Redouble”, η ταινία επιστημονικής φαντασίας του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν “After Earth” και η ταινία κινουμένων σχεδίων “Epic”.