Πολιτικές ταινίες: 10 κινηματογραφικές τροφές για σκέψη

Οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ πλησιάζουν, οι πολιτικές συζητήσεις φουντώνουν, κι εμείς θυμόμαστε τις καλύτερες κινηματογραφικές εκδοχές τους. Από την οσκαρική ερμηνεία του Φρανκ Λαντζέλα μέχρι το πικρό χιούμορ του σεναριογράφου με τη μορφή του Dustin Hoffman στο Wag the dog, το Hollywood μερικές φορές καταφέρνει να αποδείξει ότι μπορεί να έχει άποψη, με κινηματογραφικά όσο και καίρια σχόλια για την πολιτική που καθορίζει το παρόν του πλανήτη.

*All the President’s Men

Ο Robert Redford, o Dustin Hoffman και μια πλειάδα πρωτοκλασάτων ηθοποιών ενώνουν τις δυνάμεις τους και στήνουν αυτό το επιδέξιο πολιτικό δράμα σχετικά με την πτώση ενός Προέδρου. Ο σκηνοθέτης Alan Pakula κατορθώνει να κλείσει μέσα στην ταινία όλο το ανήσυχο πνεύμα της πολιτικοποίησης εκείνης της δεκαετίας (‘70s) και μας μεταφέρει με απολαυστικό τρόπο μια εκδοχή του περίφημου Watergate.

*The Ides of March

Ο George Clooney στήνει αυτό το ενδιαφέρον πολιτικό δράμα αλλά δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο νέο αίμα του σινεμά, τον Ryan Gosling. Ο τελευταίος υποδύεται τον υπεύθυνο της καμπάνιας ενός υποψήφιου για την Προεδρία πολιτικού και επιδίδεται στο σπορ της… προδοσίας, όπως το έκανε ο Βρούτος στις «Ειδούς του Μαρτίου» - καλή ταινία, δύσκολος τίτλος.

*Mr Smith Goes to Washington

Ένας μάλλον απλοϊκός άνδρας πιάνει δουλειά στην Γερουσία των ΗΠΑ, αλλά συναντά τον κόσμο της διαφθοράς, προσπαθώντας να μην υποκύψει σε αυτόν. Η πολιτική αντιμετωπίζει έναν… απλό πολίτη και ο Φρανκ Κάπρα σκηνοθετεί με υπέροχο τρόπο τον James Stewart. Δείτε ολόκληρη την ταινία στο Youtube. http://www.youtube.com/watch?v=GMjGClS0ztc

*All the King’s Men

Μιλάμε φυσικά για την ταινία του ‘49 – καθώς έχουν γίνει κι άλλες απόπειρες, με πιο πρόσφατη αυτή του 2006, με τον Sean Penn και τον Jude Law. Μέσα από τα ασπρόμαυρα καρέ των «Ανθρώπων του Βασιλιά» ξεπηδούν όλες οι γκρίζες αποχρώσεις της πολιτικής φύσης του ανθρώπου. Ένας άπειρος αλλά έτοιμος να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο δικηγόρος εμπλέκεται με τα κοινά, αλλά σταδιακά αντιλαμβανόμαστε πως το «καλύτερο» στον κόσμο της πολιτικής είναι πολύ υποκειμενική έννοια. Όπως ίσως και η ηθική.

*Frost/Nixon

Το ξύπνιο σενάριο σιγοντάρεται άριστα από τον εκπληκτικό Frank Langella στον ρόλο του Προέδρου Νίξον, ο οποίος δέχεται να συμμετάσχει σε μια συνέντευξη… πραγματική μονομαχία. Άλλη μια σπαρταριστή ταινία ξετυλίγει το κουβάρι του Watergate, αλλά καταφέρνει να το πάει αρκετά πιο βαθιά.

*Wag the dog

Προφητικό ή απλώς βαθιά αληθινό; Ένα ροζ σκάνδαλο απειλεί την πολιτική καριέρα ενός Προέδρου, γι’ αυτό και προσλαμβάνεται ένας άνθρωπος των Μέσων για να σκηνοθετήσει έναν φανταστικό πόλεμο που θα ρίξει στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης. Και κάπου εκεί εμφανίζεται ο Μπιλ Κλίντον, η Μόνικα Λεβίνσκι, οι πόλεμοι σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή και κανείς δεν ξέρει αν η ζωή αντιγράφει την τέχνη ή το αντίστροφο.

*The Great Dictator

Ο μεγάλος δικτάτορας δεν θέλει τίποτα λιγότερο από… ολόκληρο τον κόσμο, και τον θέλει μόνο δικό του. Οι Εβραίοι δεν έχουν καμιά θέση σε αυτόν, ακόμη κι αν του έχουν σώσει τη ζωή. Η πρώτη ομιλούσα ταινία του μεγάλου Τσάπλιν αποτελεί καίριο σχόλιο για τον φασισμό και την τρέλα την οποία εμπεριέχει η «πολιτική» σκέψη. Κι όμως, καταφέρνει να μας κάνει μέσα από όλο αυτό να γελάσουμε.

*Lions For Lambs

Ο Robert Redford σκηνοθετεί και μια dream team ηθοποιών (ανάμεσά τους η Meryl Streep και ο Tom Cruise) ερμηνεύουν, για να αναδείξουν τον ρόλο της δημοσιογραφίας στο πολιτικό σκηνικό και την επιρροή που έχουν η έννοια του πατριωτισμού και του «ιερού πολέμου». Ένας φοιτητής, δύο στρατιώτες και ένας δημοσιογράφος καλούνται να πάρουν θέση απέναντι στην αμερικανική πραγματικότητα και την εισβολή στο Αφγανιστάν. Πέντε χρόνια από την πρώτη προβολή του, παραμένει επίκαιρο.

*Οι Ζωές των Άλλων

Κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (δικαιότατα) και συγκίνησε κάθε θεατή με την αμεσότητα και την απλότητα με την οποία μας συνέστησε στον «Μεγάλο Αδελφο» της γερμανικής Στάζι. Η μυστική υπηρεσία τοποθετεί έναν πράκτορα που γίνεται η «σκιά» ενός ζευγαριού καλλιτεχνών και ο σκηνοθέτης Florian Henchel von Donnersmarck καταφέρνει το πιο δύσκολο: Να μας μεταφέρει μια πολιτική πραγματικότητα μέσα από την καθημερινή ζωή.

*Ζ

Για το τέλος, δεν θα μπορούσε να λείπει η ταινία-σταθμός για την ελληνική και την ευρωπαϊκή φιλμογραφία, που ακολουθεί τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην δολοφονία Λαμπράκη στην Θεσσαλονίκη. Ο Κώστας Γαβράς μεταφέρει με σκηνοθετική δεξιοτεχνία το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού στην μεγάλη οθόνη, και ο Μίκης Θεοδωράκης σιγοντάρει με την υπέροχη μουσική του.