The Women on the 6th Floor: Ο ρομαντισμός της… πάλης των τάξεων

του Λουκά Τσουκνίδα 

Φαίνεται ότι το υποτιθέμενο κόμπλεξ των αριστοκρατών με τη φαινομενική ελευθερία που απολαμβάνουν οι φτωχότεροι γύρω τους, αποδεσμευμένοι όπως είναι απ' τις αλυσίδες του υπερβολικού πλούτου, δε θα σταματήσει ποτέ να τροφοδοτεί ιστορίες υπαρξιακής συνειδητοποίησης και άμβλυνσης ανυπέρβλητων ταξικών διαφορών. Το “The Women on the 6th Floor” του Φιλίπ Λε Γκε είναι μια τέτοια ιστορία που, αν και πηγμένη στα κλισέ και στη συγκατάβαση, βλέπεται σχετικά ευχάριστα και ξεχνιέται το ίδιο εύκολα μετά τη θέαση.

Η υπόθεση

Στο σπίτι των Ζουμπέρ στο Παρίσι, καταφτάνει η καινούργια Ισπανίδα καμαριέρα, η νέα και όμορφη Μαρία. Την ώρα που η κυρία προσπαθεί να μείνει πιστή στο πρωτόκολλο πασχίζοντας να ολοκληρώσει τη δική της μετάβαση από επαρχιωτοπούλα σε αστή, ο κύριος αρχίζει κι ενδιαφέρεται για την Μαρία, όπως και για όλες τις Ισπανίδες καμαριέρες του κτιρίου που διαμένουν στον 6ο, σε μια σειρά από μικροσκοπικά δωμάτια με ένα κοινό μπάνιο. Καθώς τις γνωρίζει καλύτερα οραματίζεται μια αντίστροφη πορεία από εκείνη της γυναίκας του, μακριά από μπίζνες και πρωτόκολλα, ως ένας Γάλλος μποέμ στην Ιβηρική χερσόνησο...



Η κριτική

Είναι προφανές ότι όλα ξεκίνησαν από την εξωτική γοητεία που οι Ισπανίδες γυναίκες ασκούν στο δημιουργό με την ανοιχτόκαρδη, εξωστρεφή συμπεριφορά και την ξέχειλη, αυθόρμητη τρυφερότητά τους, οι οποίες συνυπάρχουν σ' ένα μίγμα εκρηκτικό με μια σεμνοτυφία, παράγωγη της αδιαπραγμάτευτης καθολικής τους πίστης και ανατροφής.

Δεν ξέρω αν οι ισπανίδες είναι έτσι, εκείνες όμως της ταινίας είναι, όπως επίσης, είναι και λαϊκές, φτωχές γυναίκες που ξενιτεύτηκαν για να ενισχύσουν οικονομικά τις οικογένειές τους πριν επιστρέψουν σε μια καλύτερη ζωή, σε μια Ισπανία χωρίς Φράνκο. Καθαρίζουν λοιπόν σκάλες Παριζιάνων πρωτογιάπηδων και πλένουν τις ρόμπες των νεόπλουτων γυναικών τους, που έχουν γίνει αστότερες των αστών κι έχουν ξεχάσει τι έκαναν οι μανάδες τους στο χωριό.

Παρά το ότι το πρόταγμα της προσέγγισης των τάξεων μέσω αγνών ή όχι και τόσο αγνών συναισθημάτων βγάζει μάτι απ' την πρώτη κιόλας επαφή του κυρίου με το άκρως πετυχημένο μελάτο αυγό της Μαρίας, ο Λε Γκε κάνει καλά τη δουλειά του και κρατά το τιμόνι σταθερά προς την κατεύθυνση της ρομαντικής κομεντί χωρίς περιττές ηθικολογίες ή πολιτικές φανφάρες. Αποφεύγει τη σοβαροφάνεια και προσπαθεί να μας εισάγει με χιούμορ στα πιο δραματικά στοιχεία των χαρακτήρων και του παρελθόντος τους, χωρίς όμως να εμμένει σ' αυτά και να τα ευτελίζει. Τα κίνητρα που κινούν την πλοκή παραμένουν έτσι ανθρώπινα, όσο και αληθοφανή.

Ο κύριος δεν αντέχει πλέον την κυρία ούτε την στεγνή καθημερινότητά του και εν μέσω μιας υπαρξιακής κρίσης, συνήθης για μεσήλικες που έχουν λύσει τα προβλήματά τους, ερωτεύεται τη θερμή, νεαρή καμαριέρα κι επιχειρεί ν' αλλάξει τη ζωή του μ' αυτή την αφορμή. Οι Ισπανίδες που τον καλωσορίζουν στη μικρή κοινότητά τους, τον αγκαλιάζουν και τον περιποιούνται σα να βρήκαν διέξοδο για τη στοργή που συσσωρεύουν μακριά απ' τους αγαπημένους τους, είναι το μπόνους της υπόθεσης και το στοιχείο που αντισταθμίζει την όποια ανασφάλεια θα μπορούσε να νιώθει μακριά απ' το πουπουλένιο στρώμα του. Κάθε μια τους έχει διαφορετική ιστορία και ιδιοσυγκρασία και ίσως πίσω στην πατρίδα να μην έκαναν μαζί, εδώ πέρα όμως μένουν μια γροθιά.

Οι ηθοποιοί που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν τις καμαριέρες, Ισπανίδες όλες τους φυσικά, κλέβουν αναμενόμενα την παράσταση απ' τον υποτονικό Φαμπρίς Λουτσινί και δίνουν μια σχετική ζωντάνια σ' ένα σενάριο που πηγαίνει αργά και σταθερά προς τα εκεί που φαίνεται εξαρχής ότι θα πάει. Παραδόξως όμως, είναι η Σαντρίν Κιμπερλέν που εξωτερικεύει καλύτερα απ' όλους τα συναισθήματα του χαρακτήρα της, της συμπαθούς και ανθρώπινης κυρίας Ζουμπέρ, μιας γυναίκας λοβοτομημένης απ' την εξουθενωτική προσπάθεια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας της τάξης και να κερδίσει την εκτίμηση του κατά συνθήκη, απ' ότι φαίνεται, συντρόφου της.

Το “The Women on the 6th Floor” είναι απλώς μια συμπαθητική κομεντί.

Βγαίνουν ακόμη:

- Οι αμερικάνικες κωμωδίες “What to Expect When You`re Expecting” και “Piranha 3DD”, το αισθηματικό δράμα “The Lucky One”, το κροάτικο δράμα “Just Between Us”, το βουβό “La Antena” και, σε επανέκδοση, το “An Affair to Remember (1957)” του Λίο Μακάρεϊ.