Buried: Δυνατό, κλειστοφοβικό θρίλερ

του Λουκά Τσουκνίδα

95 λεπτά μέσα σ' ένα φέρετρο. Αυτό είναι το σκηνικό του αγωνιώδους θρίλερ του Ροντρίγκο Κορτές, “Buried”, που διεκδικεί την προσοχή μας και επιχειρεί να μας τραβήξει στο δράμα ενός ανθρώπου που παλεύει με το χρόνο και με τους άλλους, ενώ οι ώρες του στη ζωή είναι μετρημένες. Τα καταφέρνει με την τεχνική του μαεστρία, αλλά, συγχρόνως, μας αποσπά την προσοχή με ένα κατασκευασμένο μήνυμα που καλείται να δώσει λόγο ύπαρξης στο δημιούργημά του. Έτσι, η απόλαυση της θέασης κι η αγωνία για την έκβαση συνοδεύεται από ένα εκβιασμένο σφίξιμο των χειλιών και την παραδοχή ότι το σύστημα δε δίνει δεκάρα για τον ανώνυμο υπηρέτη του. Αποκάλυψη ή δημαγωγία;

Η ιστορία του Πολ Κόνροϊ είναι πολύ απλή. Ένας συμβασιούχος έργου, στην ουσία, φτάνει στο Ιράκ για λογαριασμό μια αμερικάνικης εταιρείας που παίρνει μέρος στο φαγοπότι της ανοικοδόμησης. Είναι, όπως δεκάδες άλλοι, ένας ακόμη οδηγός φορτηγού που περιφέρεται στο άγνωστο ερημικό τοπίο ως μέλος κονβόι με συνοδεία στρατιωτικών και ντόπιων οδηγών. Κάποια στιγμή, το καραβάνι του πέφτει σε ενέδρα και μέσα στην αναμπουμπούλα και τους πυροβολισμούς, τα φώτα σβήνουν για τον Πολ.

Λίγο μετά, ξυπνά μέσα σε ένα φέρετρο, θαμμένος κάτω απ' τη γη με μοναδικά του υπάρχοντα έναν αναπτήρα κι ένα κινητό που βρίσκει εκεί μέσα. Μετά από μερικά λεπτά, μαθαίνει ότι είναι όμηρος κάποιων ιρακινών που ζητούν 5.000.000 δολλάρια για να τον απελευθερώσουν αφού πρώτα κάνει ότι του λένε. Έτσι, η αλλόκοτη περιπέτεια του Πολ ξεκινά και τα πράγματα δεν δείχνουν καθόλου καλά για 'κείνον...

[Το trailer της ταινίας]

Ο Ράιαν Ρέινολντς είναι ο μοναδικός πρωταγωνιστής αυτής της κλειστοφοβικής ταινίας και παίρνει έτσι επάνω του όλο το ερμηνευτικό βάρος αυτού του δύσκολου εγχειρήματος. Για καλή του τύχη, ο Κορτές φαίνεται να ξέρει πολύ καλά τι κάνει και με τις τεχνικές κι αισθητικές επιλογές του, το μοντάζ και το σφιχτό σενάριο δεν αφήνει ποτέ τη δράση να γίνει βαρετή ή προβλέψιμη. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, ο Ρέινολντς, χωρίς να ξεχνά παντελώς τη γνωστή περσόνα του παρατηρητικού και υπερκινητικού είρωνα, καταφέρνει να πείσει ως χαρακτήρας και να κερδίσει τη συμπάθειά μας ως ριγμένος της υπόθεσης. Ανταποκρίνεται άμεσα σε κάθε νέα εξέλιξη και θα ήταν τέλειος, αν σε συγκεκριμένες στιγμές δεν έμοιαζε σα να ξέρει ότι θα βγει μόλις τελειώσει το γύρισμα.

Όσον αφορά τώρα τις φωνές που πρωταγωνιστούν μαζί του, θα έλεγα ότι δεν είναι ιδιαιτέρως πειστικές. Κι έχει ιδιαίτερη βαρύτητα αυτό αφού, το να ακούμε μόνο κι όχι να βλέπουμε τι γίνεται στην άλλη άκρη του ακουστικού, αποτελεί σαφή επιλογή του δημιουργού. Ο απαγωγέας, ο στρατιωτικός που χειρίζεται υποθέσεις ομήρων και ο υπεύθυνος προσωπικού της εταιρείας για την οποία δουλεύει ο Κόνροϊ ακούγονται περισσότερο σαν ηχογραφήσεις, άψυχα τουβλάκια που χρησιμεύουν στην προσπάθεια του σκηνοθέτη να χτίσει το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο της αφήγησής του. Οι διάλογοί τους είναι στεγνοί και σχηματοποιημένοι, λες και το να μιλάς με κάποιον που περιμένει το θάνατό του από λεπτό σε λεπτό είναι μια υπόθεση ρουτίνας.

Ο απαγωγέας, πάλι, κυκλοθυμικός και ανεξήγητα ενδοτικός στο να μειώσει το ποσό των λύτρων, δεν πείθει ότι έχει να κερδίσει τίποτα μ' αυτόν τον εντυπωσιακό τρόπο εκτέλεσης. Είναι σα να υπηρετεί την ιδέα του δημιουργού παρά το συμφέρον του και τα επιχειρήματά του που μετατράπηκε σε κοινό δολοφόνο αθώων κι εκβιαστή, είναι το λιγότερο απλοϊκά.

Παρ' όλ' αυτά, δείτε το “Buried” γιατί τόσο καλοφτιαγμένα θρίλερ σπανίζουν. Αν θέλετε, όμως, κάτι αντίστοιχα κλειστοφοβικό και καλοφτιαγμένο, αλλά με πραγματικούς ανθρώπους, δείτε το “Lebanon” του Σαμουέλ Μαόζ.

Βγαίνουν ακόμη:
- Η ψευδουπαρξιακή, ευχάριστη μα αδιάφορη ρομαντική κομεντί “Eat Pray Love”, που μοιάζει με ένα πιο διανοουμενίστικο κι εστέτ “Sex and the City”. Το στομφώδες, σκόρπιο και κουραστικό δράμα “Stone” με έναν υπερβολικό Ρόμπερτ Ντε Νίρο κι έναν εντελώς ψεύτικο Έντουαρντ Νόρτον. Το δακρύβρεχτο κοινωνικό δράμα “Blessed” που μοιάζει με μεγάλου μήκους ενημερωτικό βιντεοκλίπ Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, τα “Οπωροφόρα της Αθήνας” του Νίκου Παναγιωτόπουλου απ' το βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου, καθώς και η φαρσοκωμωδία “Vampires Suck”.

Όλες οι Ταινίες