«Ηδονοβλεπτικές» ταινίες που άφησαν εποχή
Ξαναβλέπουμε αγαπημένες ταινίες, κοιτώντας μέσα από την κλειδατρότυπα των πλέον εμβληματικών ρόλων στην ιστορία του σινεμά.
Δεν είναι λίγες φορές που ο κινηματογράφος φλερτάρει με την ηδονοβλεψία. Δεν αναφερόμαστε φυσικά σε softcore ή hardcore ταινίες που έχουν ως αποκλειστικό σκοπό τη σεξουαλική διέγερση μέσα από την παρακολούθηση αγνώστων. Μιλάμε κυρίως για κάποιους εμβληματικούς χαρακτήρες ταινιών στην ιστορία του σινεμά που έβαλαν μια κάμερα στο παράθυρο τους για να παρακολουθήσουν μέσα από την κλειδαρότρυπα τις ζωές αγνώστων που έμεναν σε απόσταση αναπνοής από εκείνους. Υπήρξαν αρκετές ταινίες με αντίστοιχο θέμα που έγραψαν το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην παγκόσμια κινηματογραφική ιστορία. Σου παρουσιάζουμε κάποιες εξ αυτών που μας χάρισαν αλησμόνητες Peeping Tom σκηνές.
Peeping Tom του Μάικλ Πάουελ (1960)
Ο Μαρκ είναι ένας νεαρός φωτογράφος και κινηματογραφιστής που εργάζεται σε γυρίσματα ταινιών, αλλά και ως ιδιωτικός φωτογράφος. Πίσω από το φωτεινό του πρόσωπο κρύβεται ένας αδίστακτος serial killer με ένα μοναδικό βίτσιο: του αρέσει να βιντεοσκοπεί τα θύματά του τη στιγμή που τα σκοτώνει απαθανατίζοντας τις αγωνιώδεις εκφράσεις του προσώπου τους.
O Μάρτιν Σκορσέζε πίνει νερό στο όνομα του Μάικλ Πάουελ, χαρακτηρίζοντας τις ταινίες του ως αριστουργήματα. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να επιβεβαιώσει την καλλιτεχνική αξία του Άγγλου σκηνοθέτη που το 1960, μας έδωσε το πρώτο slasher film, ανοίγοντας τον δρόμο για το σινεμά τρόμου που μεγαλούργησε τις επόμενες δεκαετίες. Υποβλητική ατμόσφαιρα, ανατριχιαστικές σκηνές, συγκλονιστικές ερμηνείες κι απίστευτη ένταση συνθέτουν το παζλ του Peeping Tom που 60 χρόνια και βάλε μετά την κυκλοφορία του παραμένει σοκαριστικά τρομακτικό.
Ο Σιωπηλός Μάρτυρας του Άλφρεντ Χίτσκοκ
«Καθηλωμένος στο διαμέρισμά του με σπασμένο πόδι, ένας φωτορεπόρτερ παρακολουθεί βαριεστημένα από το παράθυρό του τους γείτονες. Όταν όμως γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου ακριβώς απέναντι, προσπαθεί να εξιχνιάσει το έγκλημα με την αγαπημένη του». Αυτό είναι το βασικό στόρι της ταινίας του Χίτσκοκ που 68 χρόνια μετά την κυκλοφορία της μπαίνει πάντα στις βραχείες λίστες με τα καλύτερα φιλμ όλων των εποχών. Μαεστρική σκηνοθεσία από τον Χίτσκοκ σασπένς, ένταση και γκρανκινιολικό φινάλε καθιστούν τον Σιωπηλό Μάρτυρα μια ταινία τομή στη μελέτη του κινηματογράφου.
Η χημεία του Τζέιμς Στιούαρτ και της Γκρέις Κέλι θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές υποκριτικής, όπως, αντίστοιχα, και τα κάδρα του μάστορα Άλφρεντ.
Disturbia του Ντι Τζέι Καρούζο
Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Κέιλ κλείνεται στον εαυτό του και τσακώνεται με όλους, καταλήγοντας σε κατ' οίκον περιορισμό. Παρακολουθώντας τους γείτονες, είναι σίγουρος ότι ένας από αυτούς είναι serial killer. Ο πιτσιρικάς Σάια Λα Μπεφ παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα πολύ τίμιο κι έξτρα αγωνιώδες νεανικό θριλεράκι των 2000s με ξεκάθαρες επιρροές από τον Σιωπηλό Μάρτυρα όπως μαρτυρά κι η κεντρική σεναριακή ιδέα.
Ωστόσο λίγο η εξαιρετική ερμηνεία του Λα Μπεφ, λίγο η βιντεοκλιπάδκη σκηνοθεσία και λίγο οι ανατροπές επί ανατροπών κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει ανάμεσα σε λοιπές κακές απομιμήσεις που κυκλοφόρησαν την ίδια περίοδο.
Malena του Τζουζέπε Τορνατόρε (2001)
«Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Σικελίας, το 1940, μια παρέα εφήβων, ανάμεσά τους και ο Ρενάτο, περνούν την ώρα τους περιμένοντας να περάσει η όμορφη Μαλένα (Μόνικα Μπελλούτσι), η οποία είναι μια γοητευτική, αλλά αφελής δασκάλα που δεν δείχνει να καταλαβαίνει το ρόλο που παίζει η παρουσία της στον ανδρικό πληθυσμό της πόλης.
Όταν ο άντρας της φεύγει για να υπηρετήσει στο στρατό, αλλά λίγο καιρό αργότερα, η Μαλένα μαθαίνει πως σκοτώθηκε, θα προσπαθήσει να επιβιώσει μόνη της, κάτω από δύσκολες συνθήκες».
Με ξεκάθαρες αναφορές στον ιταλικό νεορεαλισμό ο Τζουζέπε Τορνατόρε στήνει μια ταινία ύμνο στον έρωτα. Στο πλάι του ο Ένιο Μορικόνε μεγαλουργεί στο soundtrack της ταινίας, επιτείνοντας τη γλυκιά νοσταλγία που φέρνει στο νου τις θύμησες ενός εφηβικού κι ατελέσφορου έρωτα. Η Μόνικα Μπελούτσι είναι το απόλυτο κινηματογραφικό sex symbol με μια αιθέρια, μεσογειακή ομορφιά που αιχμαλωτίζει τα βλέμματα κάθε θεατή. Ακολουθώντας τον μικρό Ρενάτο που κοιτά από την κλειδαρότρυπα το αντικείμενο του πόθου του, γινόμαστε μάρτυρες μιας πολύ γλυκόπικρης ταινίας που θα θυμόμαστε για πάντα.
Hallam Foe του Ντέιβιντ Μακένζι (2007)
Η ελληνική μετάφραση του Hallam Foe είναι Το Ημερολόγιο ενός ρομαντικού ηδονοβλεψία, επομένως καταλαβαίνεις πως δεν γινόταν να λείπει από τη συγκεκριμένη λίστα.
Ο δεκαεφτάχρονος Χάλαμ Φόε το σκάει από το σπίτι κατηγορώντας την μητριά του για την "αυτοκτονία" της μητέρας του. Πιάνει δουλειά σε ένα ξενοδοχείο του Εδιμβούργου, παθιάζεται με την υπεύθυνη προσωπικού στο ξενοδοχείο και αρχίζει να την παρακολουθεί με μανία.
Ο Ντέιβιντ Μακένζι δίνει στον «Μπίλι Έλιοτ» Τζέιμι Μπελ τον πρωταγωνιστικό ρόλο κι είναι βέβαιο ότι δεν το μετανιώνει, καθώς ο τελευταίος με την ηλεκτρισμένη ερμηνεία του παίρνει στους ώμους του όλη την ταινία. Πέραν της εξαιρετικής ερμηνείας του Μπελ, η σκηνοθεσία κερδίζει τον θεατή από τα πρώτα κάδρα, ενώ το σενάριο αναπτύσσεται δίχως να κουράζει, κρατώντας το ενδιαφέρον.
Peeping Tom του Μάικλ Πάουελ (1960)
Ο Μαρκ είναι ένας νεαρός φωτογράφος και κινηματογραφιστής που εργάζεται σε γυρίσματα ταινιών, αλλά και ως ιδιωτικός φωτογράφος. Πίσω από το φωτεινό του πρόσωπο κρύβεται ένας αδίστακτος serial killer με ένα μοναδικό βίτσιο: του αρέσει να βιντεοσκοπεί τα θύματά του τη στιγμή που τα σκοτώνει απαθανατίζοντας τις αγωνιώδεις εκφράσεις του προσώπου τους.
O Μάρτιν Σκορσέζε πίνει νερό στο όνομα του Μάικλ Πάουελ, χαρακτηρίζοντας τις ταινίες του ως αριστουργήματα. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να επιβεβαιώσει την καλλιτεχνική αξία του Άγγλου σκηνοθέτη που το 1960, μας έδωσε το πρώτο slasher film, ανοίγοντας τον δρόμο για το σινεμά τρόμου που μεγαλούργησε τις επόμενες δεκαετίες. Υποβλητική ατμόσφαιρα, ανατριχιαστικές σκηνές, συγκλονιστικές ερμηνείες κι απίστευτη ένταση συνθέτουν το παζλ του Peeping Tom που 60 χρόνια και βάλε μετά την κυκλοφορία του παραμένει σοκαριστικά τρομακτικό.
Ο Σιωπηλός Μάρτυρας του Άλφρεντ Χίτσκοκ
«Καθηλωμένος στο διαμέρισμά του με σπασμένο πόδι, ένας φωτορεπόρτερ παρακολουθεί βαριεστημένα από το παράθυρό του τους γείτονες. Όταν όμως γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου ακριβώς απέναντι, προσπαθεί να εξιχνιάσει το έγκλημα με την αγαπημένη του». Αυτό είναι το βασικό στόρι της ταινίας του Χίτσκοκ που 68 χρόνια μετά την κυκλοφορία της μπαίνει πάντα στις βραχείες λίστες με τα καλύτερα φιλμ όλων των εποχών. Μαεστρική σκηνοθεσία από τον Χίτσκοκ σασπένς, ένταση και γκρανκινιολικό φινάλε καθιστούν τον Σιωπηλό Μάρτυρα μια ταινία τομή στη μελέτη του κινηματογράφου.
Η χημεία του Τζέιμς Στιούαρτ και της Γκρέις Κέλι θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές υποκριτικής, όπως, αντίστοιχα, και τα κάδρα του μάστορα Άλφρεντ.
Disturbia του Ντι Τζέι Καρούζο
Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Κέιλ κλείνεται στον εαυτό του και τσακώνεται με όλους, καταλήγοντας σε κατ' οίκον περιορισμό. Παρακολουθώντας τους γείτονες, είναι σίγουρος ότι ένας από αυτούς είναι serial killer. Ο πιτσιρικάς Σάια Λα Μπεφ παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα πολύ τίμιο κι έξτρα αγωνιώδες νεανικό θριλεράκι των 2000s με ξεκάθαρες επιρροές από τον Σιωπηλό Μάρτυρα όπως μαρτυρά κι η κεντρική σεναριακή ιδέα.
Ωστόσο λίγο η εξαιρετική ερμηνεία του Λα Μπεφ, λίγο η βιντεοκλιπάδκη σκηνοθεσία και λίγο οι ανατροπές επί ανατροπών κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει ανάμεσα σε λοιπές κακές απομιμήσεις που κυκλοφόρησαν την ίδια περίοδο.
Malena του Τζουζέπε Τορνατόρε (2001)
«Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Σικελίας, το 1940, μια παρέα εφήβων, ανάμεσά τους και ο Ρενάτο, περνούν την ώρα τους περιμένοντας να περάσει η όμορφη Μαλένα (Μόνικα Μπελλούτσι), η οποία είναι μια γοητευτική, αλλά αφελής δασκάλα που δεν δείχνει να καταλαβαίνει το ρόλο που παίζει η παρουσία της στον ανδρικό πληθυσμό της πόλης.
Όταν ο άντρας της φεύγει για να υπηρετήσει στο στρατό, αλλά λίγο καιρό αργότερα, η Μαλένα μαθαίνει πως σκοτώθηκε, θα προσπαθήσει να επιβιώσει μόνη της, κάτω από δύσκολες συνθήκες».
Με ξεκάθαρες αναφορές στον ιταλικό νεορεαλισμό ο Τζουζέπε Τορνατόρε στήνει μια ταινία ύμνο στον έρωτα. Στο πλάι του ο Ένιο Μορικόνε μεγαλουργεί στο soundtrack της ταινίας, επιτείνοντας τη γλυκιά νοσταλγία που φέρνει στο νου τις θύμησες ενός εφηβικού κι ατελέσφορου έρωτα. Η Μόνικα Μπελούτσι είναι το απόλυτο κινηματογραφικό sex symbol με μια αιθέρια, μεσογειακή ομορφιά που αιχμαλωτίζει τα βλέμματα κάθε θεατή. Ακολουθώντας τον μικρό Ρενάτο που κοιτά από την κλειδαρότρυπα το αντικείμενο του πόθου του, γινόμαστε μάρτυρες μιας πολύ γλυκόπικρης ταινίας που θα θυμόμαστε για πάντα.
Hallam Foe του Ντέιβιντ Μακένζι (2007)
Η ελληνική μετάφραση του Hallam Foe είναι Το Ημερολόγιο ενός ρομαντικού ηδονοβλεψία, επομένως καταλαβαίνεις πως δεν γινόταν να λείπει από τη συγκεκριμένη λίστα.
Ο δεκαεφτάχρονος Χάλαμ Φόε το σκάει από το σπίτι κατηγορώντας την μητριά του για την "αυτοκτονία" της μητέρας του. Πιάνει δουλειά σε ένα ξενοδοχείο του Εδιμβούργου, παθιάζεται με την υπεύθυνη προσωπικού στο ξενοδοχείο και αρχίζει να την παρακολουθεί με μανία.
Ο Ντέιβιντ Μακένζι δίνει στον «Μπίλι Έλιοτ» Τζέιμι Μπελ τον πρωταγωνιστικό ρόλο κι είναι βέβαιο ότι δεν το μετανιώνει, καθώς ο τελευταίος με την ηλεκτρισμένη ερμηνεία του παίρνει στους ώμους του όλη την ταινία. Πέραν της εξαιρετικής ερμηνείας του Μπελ, η σκηνοθεσία κερδίζει τον θεατή από τα πρώτα κάδρα, ενώ το σενάριο αναπτύσσεται δίχως να κουράζει, κρατώντας το ενδιαφέρον.
