10 ταινίες κυνικά ρομαντικές που λατρέψαμε
Αφήνουμε στην άκρη τις σαχλές ερωτικές κομεντί και βγάζουμε από την ταινιοθήκη μας φιλμ που μίλησαν με κυνικό ρομαντισμό στην ψυχούλα μας.
Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να βλέπει ότι του αρέσει προφανώς. Κάποιοι συγκινούνται με τις σαχλές και τέρμα κλισέ ρομαντικές κομεντί που βγαίνουν σωρηδόν, γεμίζοντας όλο το σπίτι με μουσκεμένα χαρτομάντηλα κι άλλοι όχι. Εμείς έχουμε, ωστόσο, μια αδυναμία παραπάνω σε εκείνες τις ταινίες που βουτάνε στον κυνισμό των δημιουργών τους και περιγράφουν ερωτικές ιστορίες που μιλάνε περισσότερο στην ψυχούλα μας. Φιλμ που έχουν νεύρο, τσαγανό, πρωταγωνιστές που μοιάζουν περισσότερο με εμάς κι όχι με καλοχτενισμένους/ες ινφλουένσερ στο Instagram και σκηνές που ακόμη μνημονεύουμε στις συζητήσεις μας.
Σου παρουσιάζουμε λοιπόν δέκα από αυτές
Χαμένοι στη Μετάφραση της Σοφία Κόπολα (2003)
Στην καλύτερη ταινία της Σοφία Κόπολα βλέπουμε τον Μπιλ Μάρεϊ, άρχοντα πάρε μας τα υπάρχοντα, να υποδύεται έναν μεσήλικα ηθοποιό που συναντά την πολύ μικρότερη του Σκάρλετ Γιόχανσον στο Τόκιο. Ένα love story αλλιώτικο από εκείνα που έχουμε συνηθίσει με αβίαστες ερμηνείες, εξαιρετικό σενάριο κι ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά αινίγματα όλων των εποχών, σχετικά με το τι ψιθύρισε ο Μπιλ Μάρεϊ στο αυτί της Σκάρλετ Γιόχανσον στο τέλος της ταινίας.
Η Αιώνια Λιακάδα ενός καθαρού μυαλού του Μισέλ Γκοντρί (2004)
Ο Τσάρλι Κάουφμαν σκαρώνει ακόμη ένα ιδιοφυές σενάριο χαρίζοντας στον Τζιμ Κάρεϊ (Τζόελ) και την Κέιτ Γουίνσλετ (Κλίμεντιν) και στους θεατές μια ταινία που όρισε τη γενιά τους. Ένα ζευγάρι υποβάλλεται σε μια ειδική επέμβαση προκειμένου να σβήσει τις αναμνήσεις της σχέσης του σε τούτο εδώ το βαθιά κυνικό μα αθεράπευτα κυνικό αριστούργημα, που δεν έχουμε ξεπεράσει 17 χρόνια μετά την προβολή του.
Natural Born Killers του Όλιβερ Στόουν (1994)
O Κουεντίν Ταραντίνο γράφει κι ο Όλιβερ Στόουν σκηνοθετεί στα τιμημένα 90s με το αποτέλεσμα να προβοκάρει το θεατή όσο του χρειάζεται, μιας και παρακολουθεί την ιστορία δύο γεννημένων δολοφόνων που θέλουν να ζήσουν τον έρωτα τους και το περίφημο αμερικανικό όνειρο. Χορογραφημένη βία, σλογκανικές ατάκες και ταραντίνικοι διάλογοι έρχονται να απογειώσουν την απίστευτη χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου Γούντι Χάρελσον- Τζουλιέτ Λιούις.
Her του Σπάικ Ζόνζε (2013)
Ο Χόακιν Φοίνιξ αποδεικνύει ακόμη μια φορά πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι, όταν ερωτεύεται τη φωνή της Σκάρλετ Γιόχανσον (ποιος να τον αδικήσει άλλωστε;) σε αυτό το δυστοπικό μα εξαιρετικό φιλμάκι του Σπάικ Ζόνζε. Υποδύεται έναν συγγραφέα που βρίσκεται σε τέλμα κι αρχίζει να νιώθει αισθήματα για μια αντίστοιχη Σίρι (εικονική βοηθό αναζήτησης) από αυτές που υπάρχουν ήδη σε πολλά smartphones. Μια εμπνευσμένη μίξη του Black Mirror με το Blade Runner που σπάραξε τις καρδιές μας.
The Crow του Άλεξ Πρόγιας (1994)
Η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του αδικοχαμένου Brandon Lee έμελλε να είναι κι η σπουδαιότερή του. Βασισμένο σε κόμικ του James O’ Barr το καλτ φιλμ του Πρόγιας δεν είναι παρά ένα θλιμμένο ερωτικό γράμμα στην απώλεια του άλλου σου μισού, με σκοτεινή ατμόσφαιρα, υπέροχο soundtrack και σεμιναριακού επιπέδου μοντάζ.
Desperado του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ (1995)
Μέσα στον κακό χαμό που κάνει ο Μπαντέρας στον Desperado, πυροβολώντας μέχρι κι από τη θήκη της κιθάρας του, ξεχνάμε ότι η ουσία της ταινίας δεν είναι παρά το ειδύλλιο του με τη Σάλμα Χάγιεκ. Ένα καλογραμμένο ρομάντζο που βουτά στη βία, τα μεθυσμένα φιλιά και τον γοητευτικό κόσμο των παρανόμων που ερωτεύονται όπως ζουν. Στα άκρα δηλαδή.
Wild At Heart του Ντέιβιντ Λιντς (1990)
H βασική σεναριακή ιδέα του Wild At Heart μπορεί να μοιάζει ελαφρώς κοινότυπη, μα όταν ξεδιπλώνεται από τον φακό του σπουδαίου Ντέιβιντ Λιντς δίνει μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 90. Ο Σέιλορ Ρίπλεϊ (Nίκολας Κέιτζ) είναι τρελά ερωτευμένος με τη Λούλα Φόρτιουν (Λόρα Ντερν). Η μητέρα της τελευταίας, Μαριέτα, μια εντελώς παρανοϊκή γυναίκα, προσλαμβάνει ένα δολοφόνο για να σκοτώσει τον εραστή της κόρης της. Μιλάμε για ένα κολασμένο road movie που χωρά μέσα του το συγγραφικό πνεύμα του Τζακ Κέρουακ και της μπιτ λογοτεχνίας, το ροκ εντ ρολ και τη ζωοποιό ουσία του έρωτα που συμπαρασύρει ανθρώπινα κορμιά σε φθοροποιές περιπέτειες.
True Romance του Τόνι Σκοτ (1993)
Ο Τόνι Σκοτ (αδερφός του Ρίντλει) ήταν ένας από τους πλέον αδικημένους σκηνοθέτες στην ιστορία του αμερικανικού σινεμά. Εδώ παίρνει το σενάριο του Ταραντίνο κι ένα καστ που θα ζήλευε το Pulp Fiction (Κρίστιαν Σλέιτερ, Ροζαν Αρκέτ, Γκάρι όλντμαν, Μπραντ Πιτ, Κρίστοφερ Γουόκεν, Ντένις Χόπερ, Βαλ Κιλμερ και Σάμιουελ Τζάκσον) και φτιάχνει την καλύτερη ίσως ταινία του. Ένας μοναχικός geek ερωτεύεται ένα call girl και μαζί κλέβουν μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης από τον νταβατζή της. Στο κυνήγι τους πέφτουν απατεώνες, μαφιόζοι κι εκτελεστές. Ντελιριακή γραφή, ασταμάτητο μοντάζ και βιντεοκλιπάδικη σκηνοθεσία, φόρος τιμής στον πιο ατρόμητο κι ιλιγγιώδη έρωτα που είδαν τα ματάκια μας.
Sid and Nancy του Άλεξ Κοξ (1986)
O Γκάρι Όλντμαν παίζει τον Σιντ Βίσιους των Sex Pistols κι η Κλόε Γουέμπ την αρραβωνιαστικιά του, Νάνσυ Σπρούγκεν. Συγκλονιστική ταινία του Άλεξ Κοξ που περιγράφει την ακραία ερωτική σχέση των δύο που είχε μπόλικο από την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και τα βρώμικα πανκ ξεσπάσματα των Pistols, που κούνησαν εξ ονόματος μιας ολόκληρης γενιάς το λάβαρο της κοινωνικής επανάστασης. Βαθιά ρομαντική πίσω από τον κυνισμό της η ταινία παραμένει 35 χρόνια μετά την προβολή της αριστουργηματική.
Blue Jay του Άλεξ Λέχμαν (2016)
Για κάθε χασμουρημένη ερωτική κομεντί που μας έχει χαρίσει το Netflix, υπάρχει κι ένα Blue Jay που έρχεται να σου θυμίσει ότι οι πιο σπουδαίες ιστορίες αγάπης, χωράνε στην αφήγηση μιας ιστορίας για ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που κάποια στιγμή προσπάθησαν να ζήσουν τον μεγαλύτερο έρωτα του κόσμου, μα δεν τα κατάφεραν. H Σάρα Πόλσον κι ο Μαρκ Ντουπλάς γίνονται ένα υπέροχο κινηματογραφικό ζευγάρι, που δύσκολα θα ξεχάσεις.
Σου παρουσιάζουμε λοιπόν δέκα από αυτές
Χαμένοι στη Μετάφραση της Σοφία Κόπολα (2003)
Στην καλύτερη ταινία της Σοφία Κόπολα βλέπουμε τον Μπιλ Μάρεϊ, άρχοντα πάρε μας τα υπάρχοντα, να υποδύεται έναν μεσήλικα ηθοποιό που συναντά την πολύ μικρότερη του Σκάρλετ Γιόχανσον στο Τόκιο. Ένα love story αλλιώτικο από εκείνα που έχουμε συνηθίσει με αβίαστες ερμηνείες, εξαιρετικό σενάριο κι ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά αινίγματα όλων των εποχών, σχετικά με το τι ψιθύρισε ο Μπιλ Μάρεϊ στο αυτί της Σκάρλετ Γιόχανσον στο τέλος της ταινίας.
Η Αιώνια Λιακάδα ενός καθαρού μυαλού του Μισέλ Γκοντρί (2004)
Ο Τσάρλι Κάουφμαν σκαρώνει ακόμη ένα ιδιοφυές σενάριο χαρίζοντας στον Τζιμ Κάρεϊ (Τζόελ) και την Κέιτ Γουίνσλετ (Κλίμεντιν) και στους θεατές μια ταινία που όρισε τη γενιά τους. Ένα ζευγάρι υποβάλλεται σε μια ειδική επέμβαση προκειμένου να σβήσει τις αναμνήσεις της σχέσης του σε τούτο εδώ το βαθιά κυνικό μα αθεράπευτα κυνικό αριστούργημα, που δεν έχουμε ξεπεράσει 17 χρόνια μετά την προβολή του.
Natural Born Killers του Όλιβερ Στόουν (1994)
O Κουεντίν Ταραντίνο γράφει κι ο Όλιβερ Στόουν σκηνοθετεί στα τιμημένα 90s με το αποτέλεσμα να προβοκάρει το θεατή όσο του χρειάζεται, μιας και παρακολουθεί την ιστορία δύο γεννημένων δολοφόνων που θέλουν να ζήσουν τον έρωτα τους και το περίφημο αμερικανικό όνειρο. Χορογραφημένη βία, σλογκανικές ατάκες και ταραντίνικοι διάλογοι έρχονται να απογειώσουν την απίστευτη χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου Γούντι Χάρελσον- Τζουλιέτ Λιούις.
Her του Σπάικ Ζόνζε (2013)
Ο Χόακιν Φοίνιξ αποδεικνύει ακόμη μια φορά πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι, όταν ερωτεύεται τη φωνή της Σκάρλετ Γιόχανσον (ποιος να τον αδικήσει άλλωστε;) σε αυτό το δυστοπικό μα εξαιρετικό φιλμάκι του Σπάικ Ζόνζε. Υποδύεται έναν συγγραφέα που βρίσκεται σε τέλμα κι αρχίζει να νιώθει αισθήματα για μια αντίστοιχη Σίρι (εικονική βοηθό αναζήτησης) από αυτές που υπάρχουν ήδη σε πολλά smartphones. Μια εμπνευσμένη μίξη του Black Mirror με το Blade Runner που σπάραξε τις καρδιές μας.
The Crow του Άλεξ Πρόγιας (1994)
Η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του αδικοχαμένου Brandon Lee έμελλε να είναι κι η σπουδαιότερή του. Βασισμένο σε κόμικ του James O’ Barr το καλτ φιλμ του Πρόγιας δεν είναι παρά ένα θλιμμένο ερωτικό γράμμα στην απώλεια του άλλου σου μισού, με σκοτεινή ατμόσφαιρα, υπέροχο soundtrack και σεμιναριακού επιπέδου μοντάζ.
Desperado του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ (1995)
Μέσα στον κακό χαμό που κάνει ο Μπαντέρας στον Desperado, πυροβολώντας μέχρι κι από τη θήκη της κιθάρας του, ξεχνάμε ότι η ουσία της ταινίας δεν είναι παρά το ειδύλλιο του με τη Σάλμα Χάγιεκ. Ένα καλογραμμένο ρομάντζο που βουτά στη βία, τα μεθυσμένα φιλιά και τον γοητευτικό κόσμο των παρανόμων που ερωτεύονται όπως ζουν. Στα άκρα δηλαδή.
Wild At Heart του Ντέιβιντ Λιντς (1990)
H βασική σεναριακή ιδέα του Wild At Heart μπορεί να μοιάζει ελαφρώς κοινότυπη, μα όταν ξεδιπλώνεται από τον φακό του σπουδαίου Ντέιβιντ Λιντς δίνει μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 90. Ο Σέιλορ Ρίπλεϊ (Nίκολας Κέιτζ) είναι τρελά ερωτευμένος με τη Λούλα Φόρτιουν (Λόρα Ντερν). Η μητέρα της τελευταίας, Μαριέτα, μια εντελώς παρανοϊκή γυναίκα, προσλαμβάνει ένα δολοφόνο για να σκοτώσει τον εραστή της κόρης της. Μιλάμε για ένα κολασμένο road movie που χωρά μέσα του το συγγραφικό πνεύμα του Τζακ Κέρουακ και της μπιτ λογοτεχνίας, το ροκ εντ ρολ και τη ζωοποιό ουσία του έρωτα που συμπαρασύρει ανθρώπινα κορμιά σε φθοροποιές περιπέτειες.
True Romance του Τόνι Σκοτ (1993)
Ο Τόνι Σκοτ (αδερφός του Ρίντλει) ήταν ένας από τους πλέον αδικημένους σκηνοθέτες στην ιστορία του αμερικανικού σινεμά. Εδώ παίρνει το σενάριο του Ταραντίνο κι ένα καστ που θα ζήλευε το Pulp Fiction (Κρίστιαν Σλέιτερ, Ροζαν Αρκέτ, Γκάρι όλντμαν, Μπραντ Πιτ, Κρίστοφερ Γουόκεν, Ντένις Χόπερ, Βαλ Κιλμερ και Σάμιουελ Τζάκσον) και φτιάχνει την καλύτερη ίσως ταινία του. Ένας μοναχικός geek ερωτεύεται ένα call girl και μαζί κλέβουν μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης από τον νταβατζή της. Στο κυνήγι τους πέφτουν απατεώνες, μαφιόζοι κι εκτελεστές. Ντελιριακή γραφή, ασταμάτητο μοντάζ και βιντεοκλιπάδικη σκηνοθεσία, φόρος τιμής στον πιο ατρόμητο κι ιλιγγιώδη έρωτα που είδαν τα ματάκια μας.
Sid and Nancy του Άλεξ Κοξ (1986)
O Γκάρι Όλντμαν παίζει τον Σιντ Βίσιους των Sex Pistols κι η Κλόε Γουέμπ την αρραβωνιαστικιά του, Νάνσυ Σπρούγκεν. Συγκλονιστική ταινία του Άλεξ Κοξ που περιγράφει την ακραία ερωτική σχέση των δύο που είχε μπόλικο από την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και τα βρώμικα πανκ ξεσπάσματα των Pistols, που κούνησαν εξ ονόματος μιας ολόκληρης γενιάς το λάβαρο της κοινωνικής επανάστασης. Βαθιά ρομαντική πίσω από τον κυνισμό της η ταινία παραμένει 35 χρόνια μετά την προβολή της αριστουργηματική.
Blue Jay του Άλεξ Λέχμαν (2016)
Για κάθε χασμουρημένη ερωτική κομεντί που μας έχει χαρίσει το Netflix, υπάρχει κι ένα Blue Jay που έρχεται να σου θυμίσει ότι οι πιο σπουδαίες ιστορίες αγάπης, χωράνε στην αφήγηση μιας ιστορίας για ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που κάποια στιγμή προσπάθησαν να ζήσουν τον μεγαλύτερο έρωτα του κόσμου, μα δεν τα κατάφεραν. H Σάρα Πόλσον κι ο Μαρκ Ντουπλάς γίνονται ένα υπέροχο κινηματογραφικό ζευγάρι, που δύσκολα θα ξεχάσεις.
