Μην παίρνεις κι όρκο στον έρωτα: Sex and the City α λα ελληνικά

Το μυθιστόρημα «Μην παίρνεις κι όρκο στον έρωτα» αποτελεί το δεύτερο μυθιστόρημα της συγγραφέως Κατερίνας Παπανικολάου, η οποία φαίνεται ότι ξεκαθαρίζει σιγά - σιγά τα εκφραστικά της μέσα παραδίδοντας στον αναγνώστη ένα αφήγημα άρτιο.

Η ιστορία του μυθιστορήματος επικεντρώνεται σε τρεις νέες γυναίκες, αντιπροσωπευτικές του καιρού μας. Η μία θεωρεί ότι όλα τα πράγματα πηγαίνουν ρολόι και συνεπώς δεν χρειάζεται να ψάξει για κάτι άλλο, η δεύτερη αμετανόητα μόνη και καριερίστα και η Σοφία, η ηρωίδα του μυθιστορήματος που μας διηγείται γεγονότα και περιστάσεις τόσο της κάθε μιας, όσο και της ίδιας και της προσωπικής της ζωής.

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στην σύγχρονη εποχή -ίσως και αυτή τη στιγμή- που σημαίνει ότι είναι γνωστό το περιβάλλον των Αθηνών, οι εξοντωτικοί ρυθμοί της ζωής, τα ψυχολογικά προβλήματα που οδηγούν αρκετούς να ψάχνουν διέξοδο στην επαρχία. Ταυτόχρονα δεν θα μπορούσαν όλα αυτά να αφήσουν απέξω τον έρωτα. Ο συνδυασμός τους για τρεις κοπέλες σχετικά αυτόνομες μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις.

Οι άνθρωποι στην κοινωνική τους ζωή μπορεί να φέρονται σαν βαμπίρ, όπως τονίζει η μαμά της ηρωίδας: «Οι άνθρωποι-βαμπίρ είναι υπέρμετρα γοητευτικοί και ευχάριστοι άνθρωποι, που όμως γίνονται ψυχικά επικίνδυνοι, γιατί τρέφονται με την ψυχική και συναισθηματική δύναμη των θυμάτων που επιλέγουν. Έχουν τεράστια δυσκολία να αγαπήσουν με το σωστό τρόπο, δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, βλέπουν τον εαυτό τους ως το επίκεντρο του κόσμου, είναι επιπόλαιοι αλλά χρησιμοποιώντας συναισθηματική βία, κρατούν τους συντρόφους τους σε εγρήγορση». Να λοιπόν ποια μπορεί να είναι κάποια δεσίματα στις προσωπικές μας επιλογές και γι’ αυτό σε τούτο το σημείο θα πρέπει να προσέξουν οι ηρωίδες μας, αφού έτσι κι αλλιώς ο έρωτας αποτελεί προτεραιότητα τους.

Για τις τρεις κοπέλες τα πράγματα φαίνεται να πήγαν καλά. Η Σοφία θα πει στο τέλος: "Αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό, πραγματική αγάπη και έρωτα δεν ζεις. Η Τάνια ήρθε πιο κοντά στον εαυτό της μέσα από την εγκυμοσύνη της. Εγώ αγάπησα τον εαυτό μου όταν κατάλαβα ότι είχα καταλήξει να τον μισώ, και εσύ που έδωσες την αξία σε όλα τα όμορφα πράγματα που έκρυβες μέσα σου και αποφάσισες ότι άξιζαν να παλέψεις γι’ αυτά".
 
Το μυθιστόρημα όντας γραμμένο με δράση στα χρόνια που ζούμε, διακρίνεται από γρήγορους και έντονους διαλόγους, και γρήγορους ρυθμούς στην ροή της γραφής με σαφέστατο ύφος.

Νίκος Δανιήλ
Nikosdaniil.blogspot.com