Χωρίς κρέας/Μέρος τρίτο: Οι μακαρονάδες του χειμώνα

της Αγάπης Μαργετίδη

Η στιγμή που όλοι περιμένατε, έφτασε. Καλά τα λαχανικά, καλά και τα όσπρια, μα σαν τα μακαρόνια δεν έχει. Δεν νομίζω ότι έχω συναντήσει άνθρωπο που να μην τρελαίνεται για μακαρόνια. Θα το θυμόμουν σίγουρα και θα του είχα κάνει ανάκριση τρίτου βαθμού προκειμένου να εξιχνιάσω τα αίτια αυτής της πρωτοφανούς παραξενιάς.

Κι αν τα μακαρόνια με κιμά κρατάνε τα σκήπτρα της πάλαι ποτέ παιδικής μας καρδιάς, κι αν δεν βαρεθούμε ποτέ μα ποτέ να τα τρώμε, υπάρχουν χιλιάδες μακαρονάδες, τόσες, που μια ζωή δεν φτάνει για να τις δοκιμάσουμε όλες.

Για σήμερα έφτιαξα μια καινούργια συνταγή και συμπλήρωσα με πέντε παλιότερες. Ιδού η χρυσή εξάδα.

MAC’N’CHEESE ΜΕ ΠΡΑΣΑ, ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ & ΓΡΑΒΙΕΡΑ (ΝΕΑ ΣΥΝΤΑΓΗ)

Mac’n’cheese το λένε οι Αμερικάνοι, μακαρόνια ο γκρατέν το λέμε εμείς, ενίοτε και σουφλέ μακαρονιών, όρος που είναι παντελώς λανθασμένος και, βεβαίως, άκρως παραπλανητικός. Δεν βαριέστε, πείτε το όπως θέλετε, γνωρίζω μετά βεβαιότητος πως είναι από τα πιο αγαπημένα φαγητά μικρών και μεγάλων. Παίζει δε σπουδαίο ρόλο στην οικογενειακή ηρεμία, γιατί τα όποια λαχανικά περιέχει κρύβονται έξυπνα και έτσι τα τρώνε και τα πιο δύστροπα παιδάκια.

Για 4 άτομα. Βράζουμε 400 γρ. κοντά ζυμαρικά σε άφθονο αλατισμένο νερό. Φροντίζουμε να τα βγάλουμε αμέσως μόλις αρχίζουν να μαλακώνουν, δηλαδή πολύ πριν να είναι al dente, γιατί αργότερα θα μπουν και στον φούρνο. Στραγγίζουμε. Καθαρίζουμε και κόβουμε σε λεπτές ροδέλες 2 μέτρια προς μεγάλα πράσα. Ζεσταίνουμε ένα βαθύ τηγάνι, λιώνουμε λίγο βούτυρο, προσθέτουμε τα πράσα, αλατοπιπερώνουμε, καρυκεύουμε με λίγο μοσχοκάρυδο και πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι. Μαγειρεύουμε για λίγα λεπτά μέχρι τα πράσα να αρχίσουν να μαλακώνουν, ανακατεύοντας συνεχώς. Προσθέτουμε σταδιακά 1 λίτρο γάλα που έχουμε βγάλει για αρκετή ώρα εκτός ψυγείου. Συνεχίζουμε το μαγείρεμα, ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι το γάλα να απορροφηθεί σχεδόν εντελώς από τα πράσα και το φαγητό να πήξει ελαφρώς λόγω του αλευριού (βλ. tips). Αποσύρουμε από την φωτιά και προσθέτουμε 2 κ.σ. μουστάρδα και 3 κ.σ. λεπτοτριμμένη γραβιέρα. Ανακατεύουμε και ρίχνουμε το μίγμα σε καλά βουτυρωμένο πυρίμαχο σκεύος. Από πάνω πασπαλίζουμε με λίγη ακόμη γραβιέρα που έχουμε ανακατέψει με ψίχουλα από μπαγιάτικο ψωμί που έχουμε στεγνώσει στον φούρνο και κατόπιν τρίψει στο multi, ή τριμμένη φρυγανιά. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο C για περίπου 30΄, μέχρι να γκρατιναριστεί η επιφάνεια. Σερβίρουμε το φαγητό πολύ ζεστό.

Tips

Το παν για την επιτυχία του φαγητού, το οποίο πρέπει να είναι ξεροψημένο στην επιφάνεια αλλά αφράτο και κρεμώδες στο εσωτερικό του, έγκειται στην υφή του μίγματος πριν το ψήσιμο : Εάν είναι πολύ πηχτό, το φαγητό θα στεγνώσει στο ψήσιμο, ενώ εάν είναι πολύ αραιό, δεν θα δέσουν καλά τα υλικά μεταξύ τους. Γι’ αυτό βάζουμε το γάλα σταδιακά, ούτως ώστε να το ελέγχουμε καλύτερα, ενώ ίσως δεν χρειαστεί να προσθέσουμε όλη την ποσότητα.
Παρόλο που το θέμα μας είναι χωρίς κρέας, οφείλω να πω ότι η προσθήκη μπέικον ή ζαμπόν θα το κάνει ακόμα πιο ελκυστικό για τα παιδιά.

Φωτογραφίες : Μόνικα Κρητικού

MAC’N’CHEESE ΜΕ ΦΕΤΑ ΚΑΙ ΚΑΣΕΡΙ

Δύο αγαπημένα ελληνικά τυριά ενώνονται σε μια πολύ νόστιμη παραλλαγή made in Greece.

Για 6 άτομα. Σ’ αυτή την εκδοχή τα ζυμαρικά ψήνονται κατ’ ευθείαν στον φούρνο, χωρίς να τα προβράσουμε. Ετοιμάζουμε το μίγμα των τυριών: λιώνουμε στο blender 2 φλ. τσ. φέτα, 200 γρ. ώριμο τριμμένο κασέρι και 4 φλ. τσ. γάλα. Προσθέτουμε λίγο αλάτι (με προσοχή λόγω των τυριών), μαύρο πιπέρι και προαιρετικά κάτι καυτερό, όπως πάπρικα ή chili. Ανακατεύουμε το μίγμα με 500 γρ. σιουφιχτά μακαρόνια και στρώνουμε σε βουτυρωμένο πυρίμαχο σκεύος. Ta ζυμαρικά πρέπει να σκεπάζονται εντελώς, εάν όχι, προσθέτουμε λίγο ακόμη γάλα. Σκεπάζουμε σφιχτά με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο C για 30΄. Αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο, πασπαλίζουμε με 50 γρ. τριμμένο κασέρι και ψήνουμε για άλλα 30΄, μέχρι να ροδοκοκκινίσει η επιφάνεια.

SPAGHETTI ΜΕ ΒΑΣΙΛΟΜΑΝΙΤΑΡΑ & PESTO ΡΟΚΑΣ-ΚΑΡΥΔΙΩΝ

Γεύση γήινη και μεστή

Για 3-4 άτομα. Σε ένα μικρό τηγάνι καβουρδίζουμε ελαφρά 150 γρ. καρύδια και παράλληλα βάζουμε 100 γρ. αποξηραμένα βασιλομανίταρα (porcini) σε ένα μπολ με χλιαρό νερό και τα μουλιάζουμε μέχρι να μαλακώσουν, περίπου 15΄. Μόλις κρυώσουν τα καρύδια, τα πολτοποιούμε στο multi με 2 μεγάλες χούφτες ρόκα, 1 σκ. σκόρδου, 2 κ.σ. τριμμένη παρμεζάνα, αλατοπίπερο και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που το προσθέτουμε σταδιακά (βλ. tips). Αφήνουμε το pesto στην άκρη. Στραγγίζουμε τα μανιτάρια και κρατάμε το ζουμί. Ξεκινάμε να βράζουμε τα ζυμαρικά (500 γρ. spaghetti) σε άφθονο αλατισμένο νερό, στο οποίο έχουμε προσθέσει το ζουμί από τα μανιτάρια. Συγχρόνως ετοιμάζουμε τα μανιτάρια: Τα σκουπίζουμε με απορροφητικό χαρτί και βάζουμε να κάψει καλά ένα βαθύ τηγάνι που μετά θα πρέπει να χωρέσει και τα ζυμαρικά. Μόλις κάψει το σκεύος, προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα μανιτάρια μέχρι να ροδοκοκκινίσουν και να γίνουν τραγανά. Τα πιπερώνουμε γενναιόδωρα, τα βγάζουμε από το τηγάνι και τα βάζουμε σε ένα πιάτο. Όταν βράσουν τα μακαρόνια, τα μεταφέρουμε στο βαθύ τηγάνι με λίγο από το νερό τους, προσθέτουμε το pesto, ανακατεύουμε καλά και αν χρειαστεί, αραιώνουμε ακόμη λίγο τη σάλτσα με το νερό των ζυμαρικών. Τελευταία προσθέτουμε τα μανιτάρια για να μείνουν τραγανά και δίνουμε ένα τελικό απαλό ανακάτεμα. Δοκιμάζουμε, διορθώνουμε τη γεύση και σερβίρουμε σε ζεστά βαθιά πιάτα με τον μύλο του πιπεριού σε πρώτη ζήτηση.

Tips

Μην πνίξετε το pesto στο λάδι, είναι πολύ σημαντικό. Προσθέστε το σταδιακά και σταματήστε όταν το μίγμα έχει τη μορφή αλοιφής. Έχει τύχει να μου σερβίρουν ζυμαρικά με pesto που κολυμπούσαν στο λάδι και ήταν φριχτά. Δεν είναι το λάδι που θα αραιώσει το pesto, αλλά το νερό του βρασίματος των ζυμαρικών, το οποίο, συν τοις άλλοις, δένει τη σάλτσα με το άμυλο που περιέχει.
Το ίδιο έχω να πω και για την παρμεζάνα. Όσο κι αν μας αρέσει, έχει πολύ δυνατή γεύση και καλύπτει πολύ εύκολα τα άλλα υλικά. Δεν νομίζω να χρειάζεται να σας πω ότι το οποιοδήποτε τριμμένο τυρί είναι πιο εύγευστο όταν το τρίβουμε μόνοι μας την τελευταία στιγμή. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν το τρίψιμο μας φαίνεται μπελάς, τουλάχιστον καλό είναι να αποφεύγουμε τα συσκευασμένα τριμμένα τυριά και να ζητάμε από τον πωλητή να μας τρίψει μικρές ποσότητες κάθε φορά.
Τώρα που είναι η εποχή των μανιταριών, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φρέσκα αντί για αποξηραμένα.
Δεν έβαλα κανένα αρωματικό στα μανιτάρια γιατί ήθελα να ξεχωρίζει η πιπεράτη γεύση της ρόκας. Ήμουν επίσης φειδωλή στο σκόρδο.
Σ’ αυτή τη μακαρονάδα ταιριάζουν πολύ τα ζυμαρικά ολικής άλεσης ή με αλεύρι ζέας ή dinkel. Η γεύση της γης θα είναι ακόμη περισσότερο παρούσα και το φαγητό πιο υγιεινό.

ΤΑΛΙΑΤΕΛΕΣ ΜΕ ΚΑΠΝΙΣΤΟ ΣΟΛΟΜΟ & ΒΟΤΚΑ

Σούπερ πλουμιστή μακαρονάδα

Για 2 άτομα. Η σάλτσα γίνεται ώσπου να πεις κύμινο, επομένως βάζουμε πρώτα να βράσει νερό σε μεγάλη κατσαρόλα. Μόλις κοχλάσει το νερό, προσθέτουμε χοντρό αλάτι και βράζουμε 250 γρ. ταλιατέλες, με προσοχή να μείνουν al dente. Παράλληλα, ζεσταίνουμε σε ένα μικρό κατσαρολάκι σε μέτρια φωτιά 100 ml κρέμα γάλακτος (μισό κουτάκι της συσκευασίας των 200 ml) με 1 σφηνάκι βότκα, το ξύσμα ενός λεμονιού και χοντροτριμμένο πιπέρι. Δεν θέλουμε ούτε να βράσει η κρέμα, ούτε να εξατμισθεί η βότκα. Κόβουμε σε λωρίδες 4 φέτες καπνιστού σολομού και ψιλοκόβουμε λίγο άνηθο. Μόλις βράσουν τα ζυμαρικά, κρατάμε λίγο από το νερό τους σε ένα μπολ και τα στραγγίζουμε. Στην κατσαρόλα, στο σβηστό πλέον αλλά ζεστό ακόμη μάτι της κουζίνας, λιώνουμε 25 γρ. φρέσκο βούτυρο, προσθέτουμε τα ζυμαρικά, τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε τη ζεστή κρέμα. Τέλος προσθέτουμε τον άνηθο και τον καπνιστό σολομό, κρατώντας λίγο και από τα δύο για το ντεκόρ. Ο σολομός που θα μπει μέσα στα ζυμαρικά και θα ανακατευτεί με τη σάλτσα θα αλλάξει χρώμα και θα ασπρίσει από την θερμότητα, ενώ αυτός που θα βάλουμε στο τέλος στην κορυφή κάθε πιάτου θα μείνει αναλλοίωτος. Θα χρειαστεί επίσης να προσθέσουμε λίγο από το νερό στο οποίο έβρασαν τα ζυμαρικά, για να είναι η σάλτσα μελωμένη. Ανακατεύουμε απαλά και μοιράζουμε τα ζυμαρικά σε δύο πιάτα. Τοποθετούμε στην κορυφή τα κομμάτια του ψαριού που κρατήσαμε, ξύνουμε λίγο ακόμη λεμόνι, τρίβουμε πιπέρι στον μύλο και στολίζουμε με λίγο ακόμη άνηθο. Προαιρετικά μπορούμε να προσθέσουμε και λίγα αυγά σολομού (μπρικ).

Tips

Θα παρατηρήσατε ίσως ότι η κρέμα είναι μετρημένη. Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου χειρότερο πράγμα από ζυμαρικά (ή οποιοδήποτε άλλο φαγητό, εδώ που τα λέμε) που κολυμπάνε στην κρέμα. Αν κάνετε δε τον κόπο και ψάξετε να βρείτε την γαλλική πηχτή φρέσκια κρέμα ή τη ρώσικη εκδοχή της που ονομάζεται smetana, δεν θα το μετανιώσετε : και οι δύο αυτές κρέμες έχουν απίστευτα νόστιμη υπόξινη γεύση, όσο για την υφή, δεν παίζεται.
Το ζέσταμα της κρέμας (πηχτής ή αραιής) πρέπει να γίνεται πάντα σε μέτρια φωτιά για να μην βράσει.
Εάν βρείτε φρέσκες ταλιατέλες που συντηρούνται στο ψυγείο, προτιμήστε τις. Είναι πολύ νόστιμες και βράζουν σε 2-3΄. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να έχετε όλα τα υπόλοιπα υλικά έτοιμα από πριν, για να είστε τέλεια συγχρονισμένοι. Τα φρέσκα ζυμαρικά έχουν μεγαλύτερο βάρος από τα αποξηραμένα, επομένως θα χρειαστείτε 500 γρ., ενώ θα κρατήσετε τις ίδιες ποσότητες των υπόλοιπων υλικών.
Οι ταλιατέλες που είναι φαρδιές, είναι το ιδανικό ζυμαρικό για τη συνταγή : η σάλτσα κολλάει καλύτερα επάνω τους. Άλλα μακριά ζυμαρικά που ταιριάζουν είναι τα fettuccine και οι παπαρδέλες. Μπορείτε όμως να επιλέξετε και κοντά ζυμαρικά με τρύπα, όπως οι πένες και τα ριγκατόνι. Αυτά όμως, λόγω του κενού της τρύπας, θέλουν περισσότερη σάλτσα, έτσι αυξήστε λίγο την κρέμα. Ταιριάζουν πάρα πολύ και τα casarecce (σιουφιχτά).
Το ιδανικό είναι να έχετε ζεστάνει τα πιάτα στον φούρνο στους 50ο C, για να κρατηθεί η μακαρονάδα ζεστή για περισσότερη ώρα και να την απολαύσετε αργά αργά.

ΠΕΝΝΕΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΛΕΣΗΣ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΜΠΡΟΚΟΛΟΥ

Η απολύτως υγιεινή μακαρονάδα

Για 4 άτομα. Χωρίζουμε τις κορυφές από 1 μεγάλο μπρόκολο κρατώντας και όλο το τρυφερό μέρος από τα κοτσάνια. Το βράζουμε σε άφθονο αλατισμένο νερό μέχρι να μαλακώσει καλά. Το μεταφέρουμε με τρυπητή κουτάλα σε ένα μπολ με κρύο νερό και παγάκια για να κρατήσει το χρώμα του. Σουρώνουμε. Παράλληλα, βράζουμε 500 γρ. πέννες ολικής άλεσης σε άφθονο αλατισμένο νερό για λίγο λιγότερο χρόνο από τον αναγραφόμενο στη συσκευασία (το μαγείρεμα θα ολοκληρωθεί στο τηγάνι με τη σάλτσα). Σε ένα βαθύ τηγάνι που μετά θα πρέπει να χωρέσει όλο το φαγητό, ζεσταίνουμε λίγο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε 1-2 σκ. σκόρδου, προαιρετικά 1-2 φιλετάκια αντζούγιας και όσο μπούκοβο μας αρέσει και αντέχουμε (1 κ.γλ. είναι μια καλή μέτρια ποσότητα για όλα τα γούστα) και μόλις αρχίσει να μυρίζει το σκόρδο προσθέτουμε το μπρόκολο και 1-2 κ.σ. από το νερό που βράζουν τα ζυμαρικά. Με ένα πιρούνι ή μία σπάτουλα σπάμε το μπρόκολο ώστε όσο αυτό απορροφά το υγρό, να σχηματιστεί ένα είδος πηχτής σάλτσας, προσέχοντας να μην γίνει εντελώς σαν πουρές. Προσθέτουμε τα ζυμαρικά μεταφέροντάς τα με τρυπητή κουτάλα από την κατσαρόλα, ανακατεύουμε καλά, συμπληρώνουμε αν χρειαστεί με λίγο ακόμη νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών και τέλος προσθέτουμε λίγη τριμμένη παρμεζάνα, ώστε να συντελέσει και αυτή στην κρεμώδη υφή. Σερβίρουμε στα πιάτα, ραντίζουμε με λίγο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε με έξτρα παρμεζάνα και μπούκοβο, για όποιον θελήσει.

Tips

Αν δεν βιάζεστε ιδιαίτερα, για να έχετε λιγότερη λάντζα, βράστε διαδοχικά πρώτα το μπρόκολο και μετά τα ζυμαρικά, στην ίδια κατσαρόλα.
Λόγω της υφής της σάλτσας, τα κοντά ζυμαρικά είναι τα πιο ενδεδειγμένα. Οι ριγωτές πέννες (penne rigate) είναι ακόμη καλύτερες γιατί η σάλτσα, αφενός στέκεται στις ραβδώσεις τους, αλλά συγχρόνως εισχωρεί και στις τρύπες, έχοντας ως αποτέλεσμα κρεμώδη υφή χωρίς ίχνος κρέμας. Ταιριάζουν εξ ίσου οι βίδες και τα casarecce ή τα δικά μας σιουφιχτά.
Όσο πιο πολύ βράζει το μπρόκολο αλλά και όλα τα πράσινα λαχανικά, τόσο κινδυνεύουν να χάσουν εντελώς το χρώμα τους και να μην είναι καθόλου ελκυστικά, επομένως, το βάπτισμα σε παγωμένο νερό είναι σε αυτή τη συνταγή ακόμη πιο επιτακτικό. Δεν υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα από τα γκριζαρισμένα λαχανικά.
Σας το έχω ξαναπεί πως η αντζούγια στις σάλτσες δεν ανιχνεύεται αυτή καθεαυτή, παρά μόνο ως έξτρα νοστιμιά. Δοκιμάστε το και θα δείτε πως έχω δίκιο.
Μια καλοδεχούμενη προσθήκη θα ήταν αυτή των ελαφρώς τραγανών και μυρωδάτων καβουρδισμένων κουκουναρόσπορων.
Θα μπορούσατε να δοκιμάσετε και άλλα εναλλακτικά ζυμαρικά που κυκλοφορούν στην αγορά, όπως π.χ. από κινόα ή από όσπρια.

ΝΙΟΚΙ ΜΕ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ & ΦΕΤΑ

Αν και τα νιόκι δεν είναι καθαρόαιμα ζυμαρικά, αφού η βάση τους είναι η πατάτα (ενίοτε και άλλα λαχανικά όπως γλυκοπατάτα, κολοκύθα, κλπ), τα χειριζόμαστε βασικά ως τέτοια, αρκεί να αγοράζουμε αυτά που βρίσκουμε στα ψυγεία των σουπερμάρκετ και των μπακάλικων κι όχι στα ράφια με τα υπόλοιπα ζυμαρικά γιατί αυτά έχουν μόνο το όνομα νιόκι και δεν φτιάχνονται με πατάτα. Έχω δει ότι είναι πολύ εύκολο να τα φτιάξουμε και μόνοι μας, κι αυτό είναι ένα από τα μελλοντικά μου σχέδια.

Για 3-4 άτομα. Με ένα βρεγμένο πανί καθαρίζουμε το χώμα από 250 γρ. μανιτάρια της επιλογής μας (βλ. tips) και τα κόβουμε σε μετρίου πάχους φέτες (περίπου 1 εκ.). Τα σοτάρουμε σε βαθύ τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο, 1 σκ. σκόρδου αξεφλούδιστη και κοπανισμένη με τη λάμα ενός μαχαιριού και λίγα ψιλοκομμένα φυλλαράκια φρέσκου δενδρολίβανου. Το σοτάρισμα πρέπει να γίνει σε καλά ζεσταμένο σκεύος σε δυνατή φωτιά και τα μανιτάρια να μην στριμωχτούν, γιατί θα βράσουν. Στο μεταξύ βράζουμε 500 γρ. νιόκι σε άφθονο αλατισμένο νερό μέχρι να ανέβουν στην επιφάνεια (η διαδικασία διαρκεί ελάχιστα λεπτά). Τα σουρώνουμε και τα περιχύνουμε με λίγο ελαιόλαδο για να μην κολλήσουν μεταξύ τους. Μόλις μαγειρευτούν τα μανιτάρια, τα αφαιρούμε από το τηγάνι με τρυπητή κουτάλα και τα αλατοπιπερώνουμε. Αφαιρούμε το σκόρδο. Στη θέση των μανιταριών βάζουμε στο τηγάνι τα νιόκι και τα σοτάρουμε, πάντα σε δυνατή φωτιά, μέχρι να αποκτήσουν χρυσαφένια και τραγανιστή εξωτερική κρούστα. Προσθέτουμε τα μανιτάρια και τα ανακατεύουμε με τα νιόκι. Τρίβουμε λίγη φέτα με τα δάχτυλά μας, την προσθέτουμε στο φαγητό και ανακατεύουμε απαλά. Μοιράζουμε σε πιάτα και πασπαλίζουμε με λίγη έξτρα τριμμένη φέτα και λίγα ακόμη ψιλοκομμένα φυλλαράκια δενδρολίβανου (τα διαλέγουμε από τις κορυφές που είναι πιο τρυφερά). Προσθέτουμε φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και λίγες σταγόνες ωμού ελαιολάδου.

Tips

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε λευκά, είτε καφέ μανιτάρια (brown ή portobello). Τα αποξηραμένα είναι μία τρίτη επιλογή, μόνο που το βάρος τους θα είναι 100 γρ. Θα τα μουλιάσετε σε χλιαρό νερό για περίπου 15΄ και δεν θα το πετάξετε, αλλά θα το προσθέσετε στο νερό που θα βράσουν τα νιόκι.
Μπορείτε να αντικαταστήσετε το ελαιόλαδο με βούτυρο. Η γεύση θα είναι εντελώς διαφορετική, με το βούτυρο να δίνει μία ελαφρώς καβουρδισμένη νότα, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Γνωρίζω πως πολλοί θεωρούν το βούτυρο κακό πράγμα, δεν είναι όμως έτσι. Το αγελαδινό βούτυρο είναι ένα άριστο υλικό, αρκεί να είναι αγνό και όχι ανανεμιγμένο με άλλα αμφίβολης ποιότητας λιπαρά. Το ελαιόλαδο μπορεί να κατέχει την πρώτη θέση στην μαγειρική της Μεσογείου – και στην καρδιά μας – και ορθώς, όμως ας μην είμαστε απόλυτοι. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε πως σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως τις βόρειες, το βούτυρο είναι η κυρίαρχη λιπαρή ουσία. Πιστεύω επίσης πως ο συνδυασμός τυρί φέτα και βούτυρο είναι ακαταμάχητος. Εάν το αποφασίσετε και βάλετε βούτυρο, δοκιμάστε να αντικαταστήσετε το δενδρολίβανο με φασκόμηλο, του πάει τρελά.