Δεν θέλει πολύ μυαλό

Τα ελληνικά διαδικτυακά ντιμπέιτ ξεπηδούν εκεί που δεν τα περιμένεις.  Να, ας πούμε για παράδειγμα η δολοφονία του Αμερικανού ακροδεξιού Τσάρλι Κερκ. Κάπου στην Αμερική ένας ακραιφνής οπαδός του Τραμπ σκοτώνεται και η εν Ελλάδι συζήτηση καταλήγει σε αλληλοκατηγορίες ανάμεσα σε αριστερούς και δεξιούς για το ποιος έχει την πιο… αντιδημοκρατική γνώμη σχετικά.

Το όλο θέμα προξενείς εντύπωση γιατί υπάρχουν στην υπόθεση ορισμένα δεδομένα που μοιάζει δύσκολο να αμφισβητηθούν. Κατ’ αρχάς υπάρχει δολοφονία, άρα οτιδήποτε επειχειρεί να την νομιμοποιήσει είναι εξ αντικειμένου άδικο, ακόμη και αν αφορά ναζιστές, παιδεραστές, παλιάνθρωπους ή ό,τι άλλο.

Κατά δεύτερον, ο δολοφονημένος πέθανε από μίσος σαν αυτό που καλλιεργούσε. Δεν ήταν «απλώς ένας άνθρωπος που έλεγε τη γνώμη του» δεν ήταν «ένα συντηρητικός ομιλητής», δεν ήταν «υπερασπιστής πατριωτικών ιδεών» αλλά ένας άνθρωπος που συστηματικά καταφερόταν κατά ομάδων ανθρώπων και ρητόρευε υπέρ «δικαιωμάτων» όπως η αυτοδικία και η «προστασία του δικαιώματος στην οπλοκατοχή».

Για όσους δηλώνουν δημοσίως ότι χαίρονται που δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος δεν έχω να πω τίποτα: καλά μυαλά, παιδιά. Για εκείνους «που δεν λυπήθηκαν κιόλας» και που φαντάζομαι ότι είναι συντριπτικά περισσότεροι, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που αξίζει να συζητηθούν. Πρώτον και κύριο όσο αυτές οι πρακτικές διαδίδονται, η ουσία των όσων έχει να αντιτάξει  κανείς σε ανθρώπους όπως ο μακαρίτης, αποδυναμώνεται. Όσοι συμφωνούν ότι ο Κερκ «πληρώθηκε» με το ίδιο νόμισμα, τελικά συμφωνούν μαζί του.

Επίσης, αυτά τα πράγμα δημιουργούν ήρωες στην ακροδεξιά και εμμέσως ευνοούν τους σκοπούς της και προωθούν την ατζέντα της. Δηλαδή και με πολιτικούς όρους αν το δει κανείς η δολοφονία Κερκ δεν πετυχαίνει κανέναν σκοπό πέρα από το να δείξει ότι κάπου υπάρχουν ορισμένοι που αυτή η ρητορική μίσους τους ωθεί στα άκρα- και πέρα από αυτά εδώ που τα λέμε, γιατί, αν με ρωτάτε, άνθρωπος που κάνει τέτοιο πράγμα δεν πρέπει να πηγαίνει και πολύ με τα σωστά του.      

Ο τρόπος να βγει κάτι καλό από τον θάνατο του ανθρώπου είναι να υπάρξει καταδίκη και αποτροπιασμός από όλους. Δεν είναι δείγμα αδυναμίας αυτό, αλλά δείγμα δύναμης.