Στο Καφενείο Πίπις στον Κεραμεικό για μεζέδες και συμπάθεια

Είναι βαθιά μεταξουργειώτικη η εικόνα στη γωνία Σαλαμίνος και Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκεί που απλώνει τα τραπέζια του ο Πίπις (και όχι Πίπης): Ο χαμηλός, κιτρινωπός φωτισμός του πεζόδρομου, οι πυκνές φυλλωσιές πάνω από τα τραπέζια, οι ρετρό τζαμαρίες με τα καλλιγραφικά γράμματα, το αμπαζούρ πλάι στο παλιό ραδιόφωνο και την ολντσκούλ βιτρίνα με τα ούζα και τα τσίπουρα στο εσωτερικό του. Δύσκολα δεν κοντοστέκεσαι περνώντας απέξω, κι ακόμα δυσκολότερα δεν κάθεσαι, αν συμβεί περνώντας να ‘σαι και πεινασμένος/η.

Κάπως έτσι την έχει κερδίσει ο Πίπις τη φήμη του όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στις επάλξεις της γειτονιάς με τα δυο ονόματα, του Κεραμεικού-Μεταξουργείου: Από στόμα σε στόμα, χάρη στον κόσμο που τον εμπιστεύεται όχι για τη φάση με συριστικό σίγμα, αλλά για το φαγητό του, που είναι όντως καλό, και όχι καλό επειδή είναι φτηνό, ή καλό για να τσιμπάς με το τσιπουράκι.

Το τσιπουράκι, βέβαια, να πούμε εδώ πως είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο μόνο του, και απλώνεται στη μεγαλύτερη ίσως λίστα που έχεις δει σε αθηναϊκό καφενείο: Είκοσι ετικέτες μετρήσαμε στο σύνολο, από το κλασικό και κοσμαγάπητο Ηδωνικό μέχρι το Μούχταρο Βοιωτίας, τον Βασιλιά της Αράχωβας και τον Καρδάση από τον Τύρναβο. Οι δε τιμές τους κυμαίνονται στα 9€.

Άλλα τόσα, από δίπλα, είναι και τα ούζα, που περιλαμβάνουν προτάσεις όπως το δικό μας αγαπημένο Τρικενέ από το Μεσολόγγι, αλλά και τα δυσεύρετα Ματίς και Δίμηνο από τη Λέσβο, τα χιώτικα Καζανιστό και Ούζο 5, και όλη τη σειρά του Βαρβαγιάννη, που δεν ξέρουμε αν ξέρεις, αλλά δεν εξαντλείται στο Πράσινο και το Μπλε που βρίσκεις συνήθως στα αθηναϊκά ουζερί –έχει επίσης και Κόκκινο και Μαύρο που φτάνει το 48% σε αλκοολικούς βαθμούς και την τελειότητα σε άρωμα και γεύση. Οι τιμές τους ξεκινούν από τα 7,50€ και φτάνουν τα 13€ για αυτό το τελευταίο.

Και μπορεί να ξεκινήσαμε ανάποδα, δεν είναι όμως επειδή το φαγητό στον Πίπη είναι λιγότερο άξιο λόγου. Αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει σε πολλά νέο-καφενεία του είδους του, το μενού εδώ δεν περιορίζεται σε μέτρια μεζεδάκια που θα συνοδεύσουν τις αλκοολοποσίες σου, αλλά απλώνεται και σε αληθινά αξιοπρόσεχτα μαγειρευτά και πιάτα ημέρας που εναλλάσσονται ανάλογα την ώρα και την διάθεση –τη μέρα που το επισκεφτήκαμε, είχε γιουβετσάκι με γαρίδες και καλαμάρι, και αρνάκι λεμονάτο με κους κους.

Πολύ δυνατά παίζουν οι μεζέδες του, με τους γεμιστούς κολοκυθανθούς (7€) να είναι από τους καλύτερους που έχουμε δοκιμάσει, και το χιώτικο μαστέλο στη σχάρα (6,50€) να κάνει ωραία παρέα με μαρμελάδα από δύο ειδών πιπεριές, τσίλι και Φλωρίνης. Ο ορισμός του comfort food ήταν τα αυγά με τις πατάτες Νάξου (6,50€) όχι τηγανιτά, αλλά χτυπητά, όπως τα έφτιαχναν στο χωριό, έτσι ώστε να κολλάνε πάνω στις πατάτες φτιάχνοντας το τέλειο καλοκαιρινό πιάτο των παιδικών μας χρόνων.

Το κριθαρότο (9€) με πιπεριά Φλωρίνης και γραβιέρα Ίου δίχασε την παρέα, με τους μισούς να δηλώνουν φαν και τους υπόλοιπους να το θέλουν ένα τσικ πιο δεμένο, ωστόσο ο τελικός απολογισμός ήταν σαφώς θετικός, με ανοιχτούς λογαριασμούς για τους μεζέδες της θάλασσας όπως η σπιτική ταραμοσαλάτα (6,50€) και η φάβα (7€) με καπνιστό σκουμπρί και φρέσκο κρεμμυδάκι, που υποσχεθήκαμε να δοκιμάσουμε την επόμενη φορά.