Γιατί κλαίω συνέχεια;
Αν ψάχνεις τους λόγους για τους οποίους κλαις συχνά το τελευταίο διάστημα, τότε έχεις έρθει στο σωστό μέρος για να πεις χαλάλι τα χαρτομάντιλα.

Αν ψάχνεις τους λόγους για τους οποίους κλαις συχνά το τελευταίο διάστημα, τότε έχεις έρθει στο σωστό μέρος για να πεις χαλάλι τα χαρτομάντιλα.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου; Όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές, αλλά και με το παραμικρό — με μια ταινία, με ένα τραγούδι, με μια αγκαλιά. Δεν είσαι μόνος. Το συνεχές κλάμα, αν και σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει με αδυναμία, είναι συχνά μια κραυγή του σώματος και του νου που ζητούν να ακουστούν.
Το να κλαις συχνά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι «κάτι δεν πάει καλά». Τα δάκρυα είναι μια φυσιολογική αντίδραση και ένας εξαιρετικός μηχανισμός αποσυμπίεσης. Όμως, αν αισθάνεσαι ότι κλαις περισσότερο απ’ όσο συνήθιζες ή χωρίς ξεκάθαρη αιτία, αξίζει να σκάψεις λίγο βαθύτερα.
Η καθημερινότητα σε πιέζει. Οι υποχρεώσεις, η ανασφάλεια, οι διαρκείς αλλαγές — όλα αυτά μπορεί να φορτίζουν το νευρικό σου σύστημα περισσότερο απ’ όσο αντιλαμβάνεσαι. Αν δεν βρίσκεις τρόπους να εκτονώσεις αυτή τη συσσωρευμένη ένταση, το σώμα σου θα επιλέξει εκείνο τον πιο άμεσο τρόπο: τα δάκρυα. Είναι σαν μια βαλβίδα ασφαλείας που ανοίγει για να μη σκάσεις.
Πόσες φορές έχεις «καταπιεί» τον θυμό σου για να μην παρεξηγηθείς; Πόσες φορές δεν μίλησες επειδή δεν ήθελες να πληγώσεις ή να φανείς αδύναμος; Όταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου, αυτά δεν εξαφανίζονται. Μαζεύονται. Και κάποια στιγμή, ξεσπούν με δάκρυα — όχι απαραίτητα με θυμό ή λύπη, αλλά με ένα περίεργο συναισθηματικό κράμα που δύσκολα εξηγείται.
Αν κλαις συχνά χωρίς προφανή λόγο, αν νιώθεις ένα συνεχές βάρος, μια αίσθηση ανικανοποίητου, ή μια απώλεια ενδιαφέροντος για όσα κάποτε σου έδιναν χαρά, ίσως είναι σημάδι κατάθλιψης. Το ίδιο ισχύει και για το άγχος: όταν είσαι σε μια μόνιμη κατάσταση υπερέντασης, το σώμα σου αντιδρά. Το κλάμα μπορεί να είναι τρόπος αποφόρτισης ή και «συναγερμός» ότι κάτι χρειάζεται προσοχή.
Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να επηρεάζονται οι συναισθηματικές σου αντιδράσεις από τις ορμόνες σου. Ειδικά σε περιόδους έντονων ορμονικών αλλαγών — όπως η εφηβεία, η εγκυμοσύνη, ο εμμηνορροϊκός κύκλος ή η εμμηνόπαυση — το σώμα γίνεται πιο ευάλωτο και το νευρικό σύστημα πιο ευερέθιστο. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ευσυγκινησία, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό συναισθηματικό ερέθισμα.
Μήπως, τελικά, είσαι απλώς πολύ ευαίσθητος; Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Άνθρωποι με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και αυξημένη ενσυναίσθηση συχνά συγκινούνται πιο εύκολα. Το κλάμα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πηγάζει από πόνο, αλλά από βαθιά σύνδεση με όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Αρχικά, δώσε χώρο στα δάκρυά σου. Δεν είναι ντροπή να κλαις, ούτε χρειάζεται πάντα να υπάρχει «σοβαρός» λόγος. Αν νιώθεις ότι το κλάμα σου καταλαμβάνει υπερβολικά μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς σου ή σε εμποδίζει να λειτουργήσεις, ίσως είναι καλό να απευθυνθείς σε έναν ψυχολόγο. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις τι βρίσκεται πίσω από τα δάκρυα, να βρεις τη ρίζα και να την αντιμετωπίσεις με υγιή τρόπο.
Μην υποτιμάς το σώμα σου. Τα δάκρυα δεν είναι μόνο λύπη — είναι επικοινωνία, είναι ένδειξη ευαισθησίας, είναι ακόμη και θεραπεία. Αν μάθεις να τα ακούς, ίσως καταφέρεις να ακούσεις και εσένα.