Γιατί νιώθω άδειος κάθε βράδυ και τι μπορώ να κάνω

Κάθε βράδυ, όταν σβήνουν τα φώτα και σιγεί ο θόρυβος της ημέρας, πολλοί άνθρωποι νιώθουν ένα κενό. Μια αίσθηση εσωτερικής απουσίας, σαν κάτι να λείπει. «Έκανα τόσα σήμερα, αλλά γιατί νιώθω έτσι;» Γιατί δεν νιώθω πλήρης;

Τι μπορεί να συμβαίνει

Στη σύγχρονη ζωή, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε με ένα πρόγραμμα ασφυκτικό. Υποχρεώσεις, προθεσμίες, κοινωνικές απαιτήσεις, εικόνες επιτυχίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλα αυτά μας ωθούν να λειτουργούμε σαν «μηχανές επίδοσης» και όχι σαν άνθρωποι με συναισθήματα και ανάγκες. Αυτό το συνεχές «τρέξιμο» δημιουργεί μια ψευδαίσθηση νοήματος, μέχρι που σταματάμε. Τα φώτα σβήνουν, παντού ησυχία και το μυαλό δεν έχει πια με τι να ξεχαστεί. Τότε είναι που εμφανίζεται το ερώτημα: «Ζω πραγματικά ή απλώς εκτελώ;»

Το συναίσθημα του κενού είναι πολλές φορές αποτέλεσμα μιας βαθύτερης υπαρξιακής ανησυχίας. Η ματαιότητα συχνά γεννιέται όταν η ζωή μας φαίνεται να μην έχει βάθος. Όταν νιώθουμε ότι δεν έχουμε σύνδεση με κάτι ουσιαστικό (π.χ. σχέση, όραμα, επαγγελματική πορεία). Όταν επιδιώκουμε μόνο εξωτερικούς στόχους (π.χ. χρήματα, αναγνώριση, επιτυχία) χωρίς να έχουμε διερευνήσει τι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους. Αν μέσα στην ημέρα δεν έχουμε κάνει κάτι που να έχει πραγματικά νόημα για εμάς, το μυαλό μας το καταγράφει ως «χαμένη μέρα».

Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι το βράδυ βρισκόμαστε ουσιαστικά «εμείς και ο εαυτός μας» με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται συναισθήματα που καταπιέσαμε μέσα στη μέρα, όπως θλίψη, άγχος, μοναξιά ή ανεκπλήρωτες ανάγκες. Αυτά τα συναισθήματα εμφανίζονται ως κενό, επειδή δεν τους έχουμε δώσει χώρο να εκφραστούν.

Εκτός αυτού, όταν μένουμε μόνοι και σιωπηλοί, η απουσία ουσιαστικής επαφής γίνεται πιο αισθητή. Οι κοινωνικές επαφές που είναι επιφανειακές ή βασισμένες σε τυπικούς ρόλους, όπως αυτούς του καλού εργαζόμενου ή γείτονα, δεν καλύπτουν την ανάγκη μας για βαθιά ανθρώπινη σύνδεση. Από την άλλη πμεριά, η απουσία ενός συντρόφου, λόγω χωρισμού, πένθους ή επειδή δεν έχει υπάρξει ακόμα, μπορεί να εντείνει το αίσθημα του κενού και ο πόνος να γίνει πιο απτός. Η μοναξιά ηχεί δυνατά σαν παράφωνη συγχορδία στη σιγαλιά της νύχτας και δύσκολα βρίσκει κανείς κάτι για να την καλύψει.

Τι μπορείς να κάνεις;

1.      Έλα σε επαφή με τον εαυτό σου. Αφιέρωσε 10 λεπτά μέσα στην ημέρα σου για να ρωτήσεις τον εαυτό σου: Πώς νιώθω; Τι με βαραίνει; Τι με κάνει να νιώθω χαρά; Αυτές οι ερωτήσεις είναι απλές αλλά αποκαλυπτικές.

2.      Δώσε νόημα. Δες πέρα από το «τι πρέπει να κάνω» και αναρωτήσου: Γιατί το κάνω; Τι εξυπηρετεί αυτό. Εμένα ή τους άλλους; Το νόημα μπορεί να κρύβεται σε μικρές πράξεις, όχι απαραίτητα σε μεγάλα επιτεύγματα.

3.      Επένδυσε σε αυθεντικές σχέσεις. Η μοναξιά, ακόμη και όταν συναναστρεφόμαστε πλήθος ανθρώπων στην καθημερινότητά μας, είναι βασικός παράγοντας κενού. Επένδυσε χρόνο σε σχέσεις που είναι ειλικρινείς, αυθεντικές και που σου επιτρέπουν να είσαι ο εαυτός σου.

4.      Περιόρισε τα εξωτερικά ερεθίσματα υπερέκθεσης σε μηνύματα. Μείωσε την έκθεση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδήσεις. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τι κάνουν όλοι οι άλλοι, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Χρειάζεται να μπορείς να αναγνωρίσεις και να σου είναι ξεκάθαρο το τι θέλεις εσύ.

5.      Επιδώσου σε μικρές πράξεις χαράς. Η χαρά δεν βρίσκεται πάντα στα μεγάλα γεγονότα. Βρίσκεται στον πρωινό καφέ, σε μια βόλτα στο φως του ήλιου, στη μουσική που αγαπάς. Αναγνώρισε αυτές τις στιγμές. Καλλιέργησέ τες. Δώσε τους αξία.

Αυτό το κενό που νιώθεις κάθε βράδυ, δεν είναι αδυναμία. Είναι ένδειξη πως κάτι μέσα σου ζητά αλήθεια και μια ουσιαστική αλλαγή. Το βράδυ μπορεί να είναι η στιγμή που όλα σωπαίνουν, αλλά είναι και η στιγμή που μπορεί να αρχίσει κάτι νέο. Μια νέα επαφή με τον εαυτό σου. Ένα νέο ξεκίνημα.