Ημέρα του Πατέρα 2025: 10 λόγοι για να κάνεις αγκαλιά τον μπαμπά σου
Η Ημέρα του Πατέρα είναι εδώ, και σου θυμίζουμε 10 τρυφερούς, αστείους και συγκινητικούς λόγους για να αγκαλιάσεις τον μπαμπά σου σήμερα.
Δεν θα σου πει ποτέ «θέλω μια αγκαλιά». Δεν θα ποστάρει στο Facebook αφιερώσεις, ούτε θα περιμένει λουλούδια. Κι όμως, είναι πάντα εκεί. Να τσεκάρει αν είσαι καλά, να σου αλλάξει λάστιχο, να κουβαλήσει κούτες μετακόμισης, να σου πει «δε χρειάζεται να το πεις στη μαμά». Και, με αφορμή την Ημέρα του Πατέρα, ίσως είναι η στιγμή να τον πάρεις μια αγκαλιά –και ας μη στο ζητήσει ποτέ.
Γιατί σ’ έμαθε να οδηγείς χωρίς να φωνάξει (πολύ). Πάτησες λίγο το γκάζι αντί για το φρένο, του έσβησες τρεις φορές το αυτοκίνητο, και του μάγκωσες λίγο τον προφυλακτήρα στο πεζοδρόμιο. Και το μόνο που είπε ήταν «βάλε νεκρά».
Γιατί σε σήκωνε στους ώμους του στις συναυλίες –και τώρα τον σηκώνεις εσύ με ένα τηλεφώνημα. Εκεί, κάτω από τα φώτα των γηπέδων, ένιωθες ότι βλέπεις τον κόσμο από την κορυφή. Τώρα του λες «να σε πάρω το βράδυ να πούμε πέντε κουβέντες» και κάνει ότι δεν του τρέμει η φωνή.
Γιατί γελάει μόνος με τα δικά του αστεία. Δεν υπάρχει κάτι πιο «μπαμπαδίστικο» από τα ανέκδοτα-καταστροφή. Κι όμως, κάπου τα κράτησες. Και τα μοιράζεσαι με υπερηφάνεια. Και χαμογελάς κάθε φορά. Έστω και για το πόσο κακά είναι.
Γιατί είναι αυτός που έφτιαξε το πρώτο σου ποδήλατο. Και το πρώτο σου σπασμένο τραπέζι. Δεν πετυχαίνει πάντα το τέλειο αποτέλεσμα, αλλά δεν το βάζει κάτω. Σαν κι εσένα.
Γιατί μόνο με αυτόν μπορείς να μιλάς 20 λεπτά για λάδια αυτοκινήτου. Ή για μπογιές τοίχου. Ή για το αν το τάδε σουπερμάρκετ έχει καλύτερο κατεψυγμένο καλαμάρι. Κι αυτά είναι δεσμοί, ας μη γελιόμαστε.
Γιατί δεν είπε πολλά όταν χώρισες –αλλά σε πήγε βόλτα με το αμάξι για να μην κάτσεις σπίτι. Όταν έπρεπε να πεις λιγότερα και να νιώσεις περισσότερα, ήξερε τι να κάνει. Και αυτό δεν το μαθαίνεις, το έχεις.
Γιατί ακόμα σου λέει «έφαγες τίποτα;» σαν να είσαι 12 χρονών. Και μπορεί να σου φέρει τάπερ «έτσι, για να ’χεις» με παστίτσιο που μυρίζει παιδική ηλικία.
Γιατί δεν ξέρει να στείλει sms, αλλά θα σε πάρει τηλέφωνο για να σου πει «είσαι καλά;». Είναι της γενιάς του σταθερού. Δεν θα σου γράψει «σ’ αγαπώ», θα σου αλλάξει το φίλτρο στο air condition. Χωρίς να του το ζητήσεις.
Γιατί τον πιάνεις καμιά φορά να σε λοξοκοιτάζει –και μετά να κοιτάει αλλού. Μπορεί να μην σου λέει «είμαι περήφανος». Αλλά το ξέρεις. Το βλέπεις. Και το κουβαλάς μαζί σου.
Γιατί είναι ο μπαμπάς σου. Και δεν θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν. Με τα κουσούρια, τα νεύρα, τις κρυφές του αγάπες, τα ραδιόφωνα που δεν αλλάζει σταθμό. Είναι δικός σου. Και σήμερα, του αξίζει μια αγκαλιά.
