7 πράγματα που έμαθα στον πρώτο μου γάμο ως ενήλικας

Πριν λίγο καιρό βρέθηκα για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου σε γάμο. Δεν είναι ότι δεν ξέρω κόσμο που έχει παντρευτεί, και δεν είναι ότι δεν έχω λάβει προσκλήσεις, απλά είμαι μαμούχαλος. Αλλά αυτή τη φορά δεν μπορούσα να λείπω· όταν παντρεύεται μια από τις καλύτερές σου φίλες, πρέπει να πας. Επίσης δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω αυτόν τον γάμο, τον οραματίζομαι από τον δεύτερο μήνα σχέσης των παιδιών, και με άφησαν να περιμένω μπόλικα χρόνια.

Είχα να πάω σε γάμο κυριολεκτικά δυο δεκαετίες. Η τελευταία φορά που βρέθηκα ήταν στα δώδεκα, επειδή παντρευόταν η φιλόλογός μας και πήγαμε όλη η τάξη ομαδικά. Τώρα μεγαλύτερος, αλλά σίγουρα όχι σοφότερος, φόρτωσα ρούχα για μια βδομάδα σε μια σχολική τσάντα και πέταξα στην Κύπρο, επειδή αυτός ήταν ένας γάμος που έγινε στην Κύπρο. Οπότε μάθημα νούμερο 1:

Πλέον σου χρεώνουν και την χειραποσκευή;
Γουάτ δε φακ;

Παρακάτω είναι και τα υπόλοιπα μαθήματα ζωής που κέρδισα βλέποντας δύο ανθρώπους που αγαπώ πολύ να ενώνουν τις ζωές τους με τον πιο επίσημο τρόπο που τους είχε μείνει να το κάνουν.

Η προετοιμασία του γάμου γιατί είναι έτσι;
Θέλω να πω, γιατί ένα γεγονός που υποτίθεται είναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής σου πρέπει να έχει ένα εξάμηνο (τουλάχιστον) στρες πιο πριν; Γιατί η τελευταία εβδομάδα πρέπει να επιβεβαιώνεται κάθε μέρα ο νόμος του Μέρφι με όλο και πιο δημιουργικούς τρόπους; Γιατί δεν κλεβόμαστε; Γιατί δεν έχει γίνει νόρμα ο πολιτικός με δύο μάρτυρες; Δεν έχω κανένα πολιτικό κίνητρο πίσω από αυτό που λέω, το λέω αποκλειστικά για να γλυτώνουμε άγχος και λεφτά.

Το ζευγάρι απλά έχει ανάγκη να τα πει κάπου...
...και ο ρόλος σου ως φίλος είναι να ακούς και να μην μιλάς ποτέ πρώτος. Επειδή εσύ μπορεί να πεις ʺΈλα ρε, σου πάει τόσο πολύ το μακιγιάζʺ με τις καλύτερες προθέσεις (η φίλη σου είναι πανέμορφη και κάθε μακιγιάζ είναι τυχερό να ζει σε τέτοιο καμβά) και μετά η φίλη σου να πετάει καντήλια γιατί η μακιγιέζ της έκανε άλλα αντ’ άλλων. Παρομοίως, όταν ο γαμπρός σού ζητήσει να φας τα τυροπιτάκια που έμειναν επειδή δεν πεινάει άλλο, εσύ πρέπει να τα φας. Ο γαμπρός δεν έχει χώρο στο μυαλό του να σκεφτεί τι θα απογίνουν τα τυροπιτάκια. Τι θα του πεις, να τα πετάξει; Σκάσε και φάε τα τυροπιτάκια.

Οι γάμοι της Κύπρου έχουν λίγες αλλά σημαντικές διαφορές από την Ελλάδα
Κυρίως το γεγονός ότι υπάρχει ένα μίνι γλέντι με κεράσματα έξω από την εκκλησία, το οποίο μάλιστα μπορεί και να μαζέψει περισσότερο κόσμο από την τελετή επειδή πολλοί βαριούνται την τελετή (όχι ψέμα, αλλά δεν είναι και λίγο καφρίλα να το παραδέχεσαι έτσι κραυγαλέα;), μετά ένα μεγάλο διάλειμμα και μετά το κανονικό γλέντι, που είναι πιο πριβέ κατάσταση. Το ʺπιο πριβέ κατάστασηʺ σε κυπριακά νούμερα δεν θες να αναλύσουμε τι σημαίνει, θα αναρωτιόμαστε.

Κανείς δεν έχει χρόνο για δράμα
Για εντάσεις, ναι. Μπορούν να δημιουργηθούν με το παραμικρό και θα σβήσουν εξίσου γρήγορα, επειδή έχουμε κι έναν γάμο να κάνουμε. Ξεφτιλίκια όμως ο περισσότερος κόσμος έχει την συναίσθηση να μην κάνει – όσο κι αν χαιρέκακα μέσα μας οι περισσότεροι έχουμε σκεφτεί ότι οι γάμοι είναι από τα καλύτερα μέρη για να γελάσεις με το πόσο απελπισμένος για προσοχή μπορεί να φερθεί ένας άνθρωπος. Αλλά στο τέλος δεν υπάρχει καμία χαιρεκακία. Μόνο η αίσθηση ότι η βραδιά θα ήταν καλύτερη χωρίς ξεφτιλίκια.

Υπάρχει όμως απεριόριστο ξεφτιλίκι στην πίστα
Και χαίρομαι που έχω ξεπεράσει τα κολλήματα του δωδεκάχρονου εαυτού μου για τον χορό μπροστά σε άλλους ανθρώπους.

Ο κυνικός τύπος μέσα σου θα το βουλώσει για λίγες ώρες
Επειδή κάποιες φορές θέλεις πολύ να δεις δύο ανθρώπους που αγαπιούνται να συνεχίσουν να αγαπιούνται, και ο συμβολισμός του γάμου είναι αυτός. Μια υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν να αγαπιούνται. Και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι για όσες πίκρες και απογοητεύσεις έχεις ζήσει, αν έχεις ανθρώπους που είναι στην ζωή σου και το ‘χουν βρει αυτό, πόσα παραπάνω στοιχεία χειροπιαστά θες για την δύναμη της αγάπης; Και δεν είναι ωραία τα καλά αισθήματα χωρίς τον κυνικό μέσα σου να τα αμφισβητεί κάθε φορά με ένα γελάκι;