Ο Χρήστος που Δεν Μένει Πια Εδώ (μας) πάει σινεμά
Ο Χρήστος Πολίτης και η αγαπημένη σινεφίλ σελίδα του, μας καλούν να ανακαλύψουμε τον έρωτα για το σινεμά και όχι μόνο, μέσα από έναν κύκλο θεματικών προβολών στον Δαναό.
γράφει:
γράφει:
Τετάρτη 30 Αυγούστου, Θερινός Άνεσις, ταράτσα, 20.00 και κάτι.
Η υπέροχη φιγούρα του Μπιλ Μάρεϊ με τις παντόφλες στο κρεβάτι του ξενοδοχείου από το Χαμένοι στη Μετάφραση της Σοφία Κόπολα, στέκει και κοιτάζει το κοινό μέχρι να καθίσει και ο τελευταίος στη θέση του.
Κατά τις 20.30, δεν πέφτει ποπ κορν και η προβολή ξεκινά εκεί που πρέπει, στη μεγάλη οθόνη, δύο δεκαετίες μετά την πρεμιέρα της. Ένα ρομαντικό, σινεφίλ sold out με φόντο την Πανσέληνο.
@in2life_gr 🎥Προλαβαίνεις ακόμα να πιάσεις θέση στην ταράτσα του Cine Anesis στους Αμπελόκηπους για καλό σινεμά κάτω από τα αστέρια 🤩 #athens #summervibes #cinema ♬ Rockin - Chris Alan Lee
Είναι η πρώτη από έναν θεματικό κύκλο πέντε συνολικά ταινιών (οι υπόλοιπες θα προβληθούν στον Δαναό), αφιερωμένο σε αυτό που το λένε αγάπη, όπως τις επέλεξε ο Χρήστος Πολίτης ή - για να μιλήσουμε με όρους σοσιαλμηντικούς - ο Χρήστος (που) Δεν Μένει Πια Εδώ.
Αν αγαπάς το σινεμά, τότε σίγουρα θα έχεις αγαπήσει και την ιδιαίτερη αισθητική των post του Χρήστου, ο οποίος για πρώτη φορά παρουσιάζεται επίσημα σε κοινό και φίλους της σελίδας, μέσα από επιλεγμένες προβολές.
Ανάμεσα λοιπόν σε αγκαλιές, μπίρες, ποπ κορν, πανσελήνους και δάκρυα, μας μίλησε για το όμορφο αυτό εγχείρημα.
Τι έκανε τον Χρήστο να (μας) πάει Σινεμά;
View this post on Instagram
«Η επιθυμία να παίξω ταινίες σε ένα σινεμά, με παρόμοιο τρόπο με εκείνο που ανεβάζω τα posts στην σελίδα ήταν κάπως από την αρχή ένα kind of όνειρο, και όταν ήρθε η πρόταση από τον Δαναό και τον Ηλία Γεωργιόπουλο, που υπήρξαμε συνεργάτες το 2013 και για τέσσερα χρόνια και παραμένουμε φίλοι μέχρι σήμερα, είπα αμέσως το ναι, γιατί εκτιμώ τη δουλειά του, και πιστεύω ότι έτσι θα έπρεπε να αρχίσει. Και έτσι ξεκίνησε.
»Το να βλέπεις ταινίες μαζί με άλλους είναι μια εμπειρία που κάνει την ταινία να μοιάζει διαφορετική, πόσω μάλλον όταν το 'Χαμένοι στη Μετάφραση' στην πρώτη αυτή προβολή πήγε εξαιρετικά καλά. Οπότε το να πάμε σινεμά ήταν προαπαιτούμενο, πριν καν το κοινό αρχίσει να μιλάει για τον έρωτα στο σινεμά, να μοιράζεται εμπειρίες και συναισθήματα, κάπως ακριβώς όπως αυτός ο πρώτος κύκλος προβολών».
Γιατί Χαμένοι στη Μετάφραση σαν πρώτη προβολή;
View this post on Instagram
«Διασταύρωση θα έλεγα πως ήταν αυτή η ταινία, ή μάλλον η επιλογή της. Νεούδι η Κόπολα 20 χρόνια πριν, η δεύτερη της ταινία, μετά το αποστομωτικό 'Αυτόχειρες Παρθένοι', θεωρώ πως βγάζει όλη την αμηχανία, το συναίσθημα και το γκάζι ενός δημιουργού που πιάνεται από νοούμενα και υπονοούμενα για να μιλήσει με τον πιο απλό τρόπο για τα πιο απλά συναισθήματα, εκείνα του έρωτα.
»Νεούδι κι εγώ στον κόσμο του σινεμά τότε, είδα την ταινία, ήμουν 20 χρονών, άμαθος και φλώρος και ερωτεύτηκα τον έρωτα των ανθρώπων εκείνων που δεν μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά, όχι από συστολή, αλλά από την ανάγκη να μην στριμώξουν τον απέναντί τους, τον δίπλα τους. Αυτή θα έπρεπε να είναι η πρώτη προβολή, αμήχανη, ιδεατή, καθ' όλα προσβάσιμη σε ένα κοινό που αγαπάει -θέλω να πιστεύω- τον Χρήστο και το σινεμά και τον έρωτα στο σινεμά και όλα ένας τέτοιος κύκλος είναι».
Η θεματική του πρώτου κύκλου θα είναι, λες, αφιερωμένη «σε αυτό που το λένε αγάπη». Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη για εσένα και πώς το σινεμά το εκπληρώνει;
«Το σινεμά σαν έννοια είναι η αγάπη η ίδια. Ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε δημιουργός φτιάχνει σινεμά είναι εξαιρετικά διαφορετικός και αυτή ουσιαστικά είναι και η μαγεία του σινεμά. Η αγάπη είναι και εκείνη που εξερευνά ο Χρήστος στην σελίδα του, εξάλλου 10 χρόνια πριν όταν ξεκίνησε υπήρξε εξέλιξη ενός διαδικτυακού -χαμένου πια μέσα στο ίντερνετ, υπάρχει εκεί έξω, κάπου κρυμμένου- blog που μιλούσε για έναν έρωτα, έναν χωρισμό καλύτερα και μετρούσε αποστάσεις.
»Κάπως έτσι η σελίδα ήταν μια αποτύπωση του έρωτα, και του έρωτα μέσα από το σινεμά και βρήκα αρκετές καρδιές εκεί έξω που περίπου χτυπούσαν σαν την δική μου. Και γι' αυτό δεν θα μπορούσε αυτός ο κύκλος ο πρώτος να μην αφορά την αγάπη, τι σημαίνει αγάπη. Πλατωνική και ουσιαστική σαν το 'Χαμένοι στη Μετάφραση', διαφορετική στις υπόλοιπες 4 που θα συμπληρώσουν τον πρώτο αυτό κύκλο μέχρι και τα τέλη του Δεκέμβρη».
Τι να περιμένουμε στα Προσεχώς;
«Σε έναν κύκλο που ξεκινάει και τελειώνει με την αγάπη, η δεύτερη προβολή εξερευνά την οικογενειακή αγάπη με το 'Mommy' του Ξαβιέ Ντολάν, οι υπόλοιπες τρεις αφορούν διαφορετικές μορφές αγάπης, ερωτικής ή μη, αλλά για μένα όλες οι αγάπες είναι ερωτικές, οι φιλικές, οι απλές, οι πλατωνικές, οι οικογενειακές.
»Ο Ντολάν είναι κάτι πολύ δικό μου. Ήμουν μονάχα 19 όταν είδα την πρώτη του ταινία, το 'Σκότωσα τη Μητέρα μου' στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τότε, και βρήκα νέες συντεταγμένες. Από τότε τον ακολουθώ, και βρίσκομαι ανάμεσα σε μια μάχη που ξέσπασε από τότε για το πρόσωπο και την περσόνα του, την τεχνική και την ιδιοσυγκρασία του. Μονάχα 2 ½ ταινίες του προβλήθηκαν σε ευρεία διανομή στην Ελλάδα, οι πρώτες του όχι, ωστόσο επιλέγω το 'Mommy' γιατί είναι κάτι το in-between της παλιάς του περιόδου, της άγνωστης και της καινούργιας του, της πιο προβεβλημμένης, που είναι και εκείνη που ουσιαστικά τον κατέστρεψε και τον απομάκρυνε από το σινεμά. Βραβευμένο στις Κάννες, το 'Mommy' είναι ένα μικρό διαμάντι που ο Χρήστος κρατάει βαθιά στην καρδιά του, δεν είναι όσο μελό ακούγεται η παραπάνω φράση».
