Οι βασικές αρχές της ΚΑΡΠΑ

O όρος τεχνητή αναπνοή ή ΚΑΡΠΑ αναφέρεται σε όλες εκείνες τις ενέργειες που απαιτούνται προκειμένου να επανέλθει στην ζωή ένας άνθρωπος που δεν έχει σφυγμούς, λόγω καρδιακής προσβολής ή λιποθυμίας ή κώματος.

Συμπεριλαμβάνεται στις μεθόδους που αποτελούν τα επείγοντα μέτρα της καρδιοπνευμονικής ανάνηψης, δηλαδή την πρώτη φάση της προσπάθειας αναζωογόνησης, και μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια για το θύμα, αν γίνει σωστά.

Αξίζει να αναφέρουμε, ότι η τεχνητή αναπνοή αποτελεί λύση ανάγκης για έκτακτο περιστατικό και δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια. Επομένως, προτού ξεκινήσουμε οποιαδήποτε διαδικασία ανάνηψης στο θύμα, όπως θα δείτε και παρακάτω, θα πρέπει πρώτα να καλέσουμε το 166 και να προσδιορίσουμε την ακριβή μας θέση για να έρθει βοήθεια.

Πρώτη ενέργεια λοιπόν είναι να εξασφαλίσουμε την ασφαλή μας προσέγγιση, ότι ο χώρος δηλαδή είναι ασφαλής και δεν θα τραυματιστούμε, αλλά και το ότι το θύμα είναι ασφαλές και δεν θα χειροτερέψει. Το ίδιο και οι παρευρισκόμενοι.

Μετά πλησιάζουμε και παίρνουμε μέτρα προφύλαξής, ιδανικά κάποια μαντηλάκια για πρώτες βοήθειες και γάντια για να μην έρθουμε σε επαφή με εκτεθειμένο αίμα ή υγρά του σώματος του θύματος.

Καθόμαστε δίπλα στο θύμα και ελέγχουμε το επίπεδο συνείδησης: σκουντάμε τους ωμούς και τον ρωτάμε «είσαι καλά;». Αν δεν απαντήσει τότε σηκώνουμε τα χέρια και φωνάζουμε «βοήθεια» ώστε κάποιος που θα μας δει ή θα μας ακούσει να έρθει σαν εθελοντής να βοηθήσει, αν χρειαστεί.

Επόμενη κίνηση, αν δεν αντιδράσει το θύμα είναι να ελέγξουμε αν έχει αναπνοή. Ελευθερώνουμε της αεροφόρους οδούς με έκταση κεφαλής, ανοίγουμε το στόμα και ερχόμαστε σε πλάγια θέση κοντά του, τοποθετώντας το αυτί μας στο στόμα του. Για 10 δευτερόλεπτα, ελέγχουμε αν υπάρχει κίνηση στο θώρακα, αν θα ακούσουμε αναπνοή ή αν θα νιώσουμε αέρα στο μάγουλό μας.

Αν δεν δούμε κάτι από αυτά, τότε παίρνουμε αμέσως τηλέφωνο στο 166 για ιατρική βοήθεια και δίνουμε το στίγμα μας. Είναι σημαντικό να δώσουμε ακριβείς πληροφορίες για το που βρισκόμαστε και ποιοι είμαστε και να πούμε πως έχουμε θύμα που δεν αναπνέει. Δεν κλείνουμε ποτέ το τηλέφωνο αν δεν μας το κλείσουν αυτοί.

Ύστερα, ξεκινάμε να δώσουμε 30 συμπιέσεις στον θώρακα, ώστε να λειτουργήσει η καρδιά και δυο εμφυσήσεις. Τοποθετούμε το σκληρό μέρος της μίας παλάμης στο κέντρο του στέρνου, και με τη δεύτερη παλάμη αγκαλιάζουμε την άλλη.  Πιέζουμε με τεντωμένους αγκώνες το στέρνο να κατέβει 4-5 εκατοστά.  Ο ρυθμός των συμπιέσεων πρέπει να είναι 100 το λεπτό, με δύο εμφυσήσεις ανά 30 συμπιέσεις.

Για τις εμφυσήσεις, χρησιμοποιώντας ένα μαντηλάκι προστασίας κάνουμε έκταση της κεφαλής, κλείνουμε τη μύτη, ανοίγουμε το στόμα, εφαρμόζουμε τα χείλη μας και βγάζουμε μια πλήρη εκπνοή στους πνεύμονες του θύματος. Ύστερα ερχόμαστε πιο κοντά του και ελέγχουμε αν έγινε σωστά η εκπνοή που σημαίνει ότι ο αέρας πέρασε. Δίνουμε τη δεύτερη και συνεχίζουμε με άλλες 30 συμπιέσεις.

Συνεχίζουμε αυτούς τους κύκλους μέχρι να έρθει ιατρική βοήθεια ή να επανέλθει το θύμα. Αν επανέλθει, τότε το τοποθετούμε σε θέση ανάρρωσης, στο πλάι, έτσι ώστε να αναπνέει πιο ελεύθερα και να μην πάθει εισρόφηση.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο του In2life αναλυτικές πληροφορίες για όλη την διαδικασία: