Τι είμαστε τελικά; Ένα μπιτόνι είμαστε

Στην Κίνα θρηνούν 12.000 νεκρούς και εμείς θρηνούμε τη βολή μας και τα κλειστά βενζινάδικα. Όχι ο Ιοβόλος δεν έχει διάθεση να ηθικολογήσει. Αλλά αισθάνεται τύψεις.

γράφει:Ιοβόλος 13 Μαΐου 2008 Παλαιότερο των 360 ημερών

Ο Ιοβόλος θα ήθελε πολύ να είναι στη θέση να πει ότι πραγματικά δεν καταλαβαίνει όλους αυτούς που χωρίς να έχουν μικρά παιδιά ή ανήμπορο συγγενή, κάνουν σαν τρελοί για το αν θα βρουν λίγη βενζίνη για να πάνε με το αυτοκινητό τους στη δουλειά, αντί να προτιμήσουν τα μέσα μεταφοράς.

Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι, αφού και ο ίδιος ο Ιοβόλος, αν και δεν έφτασε να παίζει ξύλο για λίγα οκτάνια, ανήκει στην κατηγορία αυτών που τις τελευταίες ημέρες το πρώτο θέμα συζήτησής τους είναι τα καύσιμα, τα προβλήματα στον ανεφοδιασμό και η μελλοντική ακινησία του Ι.Χ. τους.

Και επειδή όπως λένε οι Γάλλοι «δικαιούσαι να ψέγεις μόνο αν πρώτα ψέγεις τον εαυτό σου», οφείλω με ντροπή να ομολογήσω πως όταν σήμερα το πρωί άκουγα ραδιόφωνο μου προκάλεσε για λίγο έκπληξη ότιο πρώτο θέμα στις ειδήσεις ήταν ο σεισμός στην Κίνα με τους 10.000 και πλέον νεκρούς και όχι οι δυσκολίες εύρεσης ανοικτού βενζινάδικου!

«Συνήλθα» αμέσως αλλά ανατρίχιασα με την σκέψη του τι είχε συμβεί. Μια ολόκληρη πόλη εξαφανίσθηκε και εμένα με ένοιαξε πιο πολύ που θα βρω λίγη βενζίνη.

Μην σας μπερδέψω με φιλοσοφίες, αυτοκριτική και λοιπά βαρύγδουπα. Το θέμα είναι ότι από το πρωί δεν έχω διάθεση ούτε για πλάκα, ούτε για γκρίνια. Και λέω να πάω σπίτι περπατώντας.