Καλέσατε (πανεπιστημιακή) ασφάλεια άμεσου δράσης
Η πανεπιστημιακή αστυνομία ζεσταίνει μηχανές έχοντας την στήριξη της κοινωνίας. Ένα διπλό λάθος που δύσκολα φαίνεται,
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Η πρεμιέρα της πανεπιστημιακής αστυνομίας κατέληξε σε φιάσκο, αφού χρειάστηκε να έρθουν τα ΜΑΤ για να… διασώσουν τους ανειδίκευτους εντεταλμένους του αστυνομικού μας κράτους. Ας μην αναθαρρούν οι εναλλακτικοί αναγνώστες όμως: το φιάσκο ήταν επιχειρησιακό και τίποτε άλλο. Η βούληση των ιθυνόντων είναι αυτό να προχωρήσει και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα προχωρήσει.
Σημαντικότερο μάλιστα από το ότι το όλο εγχείρημα προωθείται από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι ότι έχει την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους της κοινής γνώμης, η οποία, ως διαρκώς και τεχνηέντως φοβισμένη, ποτέ δεν διστάζει να τσιμπήσει σε ρητορικές για «αυξημένη ασφάλεια».
«Γιατί κάποιοι να μην θέλουν την επιβολή τάξης στα ανώτατα ιδρύματα;» είναι ο προβληματισμός των υπερμάχων της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Το θέμα όμως είναι αλλού: Στο πόση αστυνομία χρειάζεται γενικά μια κοινωνία για να είναι λειτουργική και στο κατά πόσον θεραπεύονται ζητήματα κοινωνικού αναβρασμού με περισσότερη αστυνόμευση.
Η νεολαία κάθε εποχής σηκώνει πρώτη το βάρος της κοινωνικής διαμαρτυρίας και χαράζει δρόμους αντίστασης- ειδικά η νεολαία των πανεπιστημίων που έχει κατά τεκμήριο μεγαλύτερη ευχέρεια να πλαισιώσει και θεωρητικά τη δράση της. Άσχετα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα θέματα που θέτουν οι νέοι κάθε εποχής, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε με ποιον τρόπο αυτές οι αμφισβητήσεις ανανεώνουν τα πολιτικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας μεσηλίκων ή υπερηλίκων που τείνει όλο και περισσότερο να βλέπει κάθε καρπαζιά ως «αναπότρεπτη» και κάθε επιδείνωση της ποιότητας ζωής της ως εύλογο τίμημα για το ανήκειν στον «δυτικό κόσμο».
Οι νεότεροι πρέπει να εισακούγονται και όχι να φιμώνονται με ειδικά σώματα περιφρούρησης της πολιτικής τους δράσης ή με την στεγανοποίηση των πεδίων όπου θα μπορούσαν να εκφραστούν. Έκφραση σημαίνει βανδαλισμός; Όχι, δεν υπάρχει λόγος να φτάνουμε σε θεωρητικές ακρότητες. Όμως δεν βάζεις γκλομποφόρους αστυνομικούς σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας για να γλιτώσεις λίγες κολλημένες αφίσες ή λίγα «ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΜΕ ΡΥΖΙ». Έτσι υποθέτω τουλάχιστον.
Από την πλευρά των φοιτητών, κατά την υποτίθεται άδολη ανίχνευση των δικών τους απόψεων για την παρουσία της αστυνομίας στις σχολές, η γνώμη των πολιτικά οργανωμένων τείνει να μην λαμβάνεται υπόψη ως μη αντικειμενική. Γιατί άραγε; Μήπως όταν οργανωθείς σε μια πολιτική νεολαία χάνεις την ιδιότητα του φοιτητή ή την ικανότητα να κρίνεις το συμφέρον σου και το συμφέρον των ομοιών σου;
Ο οργανωμένος πολιτικός λόγος μόνο καλό έχει κάνει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι κύτταρο ζωής και ελεύθερης σκέψης. Ας ελπίσουμε ότι οι Κασσάνδρες θα διαψευστούν και η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν θα είναι ένα μέτρο εναντίον τους, αλλά θα κυνηγήσει στα αλήθεια κακούς.
Αφού βέβαια τους ανακαλύψει.
τις σε αποχαρακτηρισπροσπαθείται να αποχαρακτηριστεί
Σημαντικότερο μάλιστα από το ότι το όλο εγχείρημα προωθείται από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι ότι έχει την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους της κοινής γνώμης, η οποία, ως διαρκώς και τεχνηέντως φοβισμένη, ποτέ δεν διστάζει να τσιμπήσει σε ρητορικές για «αυξημένη ασφάλεια».
«Γιατί κάποιοι να μην θέλουν την επιβολή τάξης στα ανώτατα ιδρύματα;» είναι ο προβληματισμός των υπερμάχων της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Το θέμα όμως είναι αλλού: Στο πόση αστυνομία χρειάζεται γενικά μια κοινωνία για να είναι λειτουργική και στο κατά πόσον θεραπεύονται ζητήματα κοινωνικού αναβρασμού με περισσότερη αστυνόμευση.
Η νεολαία κάθε εποχής σηκώνει πρώτη το βάρος της κοινωνικής διαμαρτυρίας και χαράζει δρόμους αντίστασης- ειδικά η νεολαία των πανεπιστημίων που έχει κατά τεκμήριο μεγαλύτερη ευχέρεια να πλαισιώσει και θεωρητικά τη δράση της. Άσχετα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα θέματα που θέτουν οι νέοι κάθε εποχής, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε με ποιον τρόπο αυτές οι αμφισβητήσεις ανανεώνουν τα πολιτικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας μεσηλίκων ή υπερηλίκων που τείνει όλο και περισσότερο να βλέπει κάθε καρπαζιά ως «αναπότρεπτη» και κάθε επιδείνωση της ποιότητας ζωής της ως εύλογο τίμημα για το ανήκειν στον «δυτικό κόσμο».
Οι νεότεροι πρέπει να εισακούγονται και όχι να φιμώνονται με ειδικά σώματα περιφρούρησης της πολιτικής τους δράσης ή με την στεγανοποίηση των πεδίων όπου θα μπορούσαν να εκφραστούν. Έκφραση σημαίνει βανδαλισμός; Όχι, δεν υπάρχει λόγος να φτάνουμε σε θεωρητικές ακρότητες. Όμως δεν βάζεις γκλομποφόρους αστυνομικούς σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας για να γλιτώσεις λίγες κολλημένες αφίσες ή λίγα «ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΜΕ ΡΥΖΙ». Έτσι υποθέτω τουλάχιστον.
Από την πλευρά των φοιτητών, κατά την υποτίθεται άδολη ανίχνευση των δικών τους απόψεων για την παρουσία της αστυνομίας στις σχολές, η γνώμη των πολιτικά οργανωμένων τείνει να μην λαμβάνεται υπόψη ως μη αντικειμενική. Γιατί άραγε; Μήπως όταν οργανωθείς σε μια πολιτική νεολαία χάνεις την ιδιότητα του φοιτητή ή την ικανότητα να κρίνεις το συμφέρον σου και το συμφέρον των ομοιών σου;
Ο οργανωμένος πολιτικός λόγος μόνο καλό έχει κάνει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι κύτταρο ζωής και ελεύθερης σκέψης. Ας ελπίσουμε ότι οι Κασσάνδρες θα διαψευστούν και η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν θα είναι ένα μέτρο εναντίον τους, αλλά θα κυνηγήσει στα αλήθεια κακούς.
Αφού βέβαια τους ανακαλύψει.
τις σε αποχαρακτηρισπροσπαθείται να αποχαρακτηριστεί
