Πες τα Χρυσόστομε (μπας και ξεμπερδέψουμε από εσάς)!
Οι δηλώσεις του Μητροπολίτη Χρυσόστομου για τους βιασμούς αποδεικνύουν τις παθογένειες της εκκλησίας.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Οι δηλώσεις του Μητροπολίτη Χρυσόστομου περί της εθελουσίας συμμετοχής των γυναικών στον εκάστοτε βιασμό τους και περί του μη δικαιώματός τους να κάνουν έκτρωση είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η Εκκλησία είναι ένας βαθιά αναχρονιστικός και συντηρητικός θεσμός, ο οποίος δεν ταιριάζει να βαδίζει δίπλα σε ένα σύγχρονο κράτος.
Η καταδικαστική των δηλώσεων Χρυσόστομου ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου δεν αλλάζει τίποτα. Η ηγεσία της Εκκλησίας προσπαθεί κάθε τόσο να μπαλώσει επικοινωνιακά τις χαραμάδες από τις οποίες φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο του θεσμού. Έχουμε την αίσθηση ενός παπαδο-συρφετού που μετά βίας κρατιέται να μην αρχίσει τις κατάρες και τους λόγους μίσους μέρα παρά μέρα. Κάθε τόσο, κάποιος δεν κρατιέται και μοιράζεται μαζί μας τις απόψεις του κλήρου- αν όχι όλου ενός μεγάλου μέρους του.
Αλήθεια, τι έχουν κάνει οι διοικήσεις της εκκλησίας για να εκσυγχρονιστεί ο λόγος των εκπαιδευόμενων κληρικών; Έχουν άραγε αλλάξει οι οδηγίες στην εκπαίδευση μιας επόμενης γενιάς ιερωμένων; Πολύ αμφιβάλω. Ακόμη και αν η εκάστοτε διοίκηση της εκκλησίας αντιλαμβάνεται το σύγχρονο περιβάλλον και είναι πιο διπλωματική σε θέματα ταυτοτήτων, όπως οι γκέη ή τα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται μη δυαδικά, το βέβαιο είναι ότι αδυνατούν να «περάσουν» την άποψη αυτή σε ένα χαμηλότερο επίπεδο του κλήρου, πολύ ευρύτερο πληθυσμιακά το οποίο συνεχίζει με την παλιά καλή ρητορική της εκκλησίας τύπου «θα σας κάψει ο θεός που κάνετε αμαρτίες».
Ένας ήταν- υποτίθεται- και ο Αυγουστίνος Καντιώτης που αφόριζε τον Αγγελόπουλο, και η υπόλοιπη εκκλησία διαφωνούσε με τις ακρότητές του. Ε, όχι δα. Οι Καντιώτες- λίγότερο ή περισσότερο ακριτόμυθοι από τον μακαριστό- ζουν και βασιλεύουν στην ελληνική εκκλησία∙ είναι αυτοί που αποτελούν την ραχοκοκκαλιά της, την «ψυχή» της και αποδεικνύουν την αδυναμία της να εκσυγχρονιστεί.
Αυτή η αδυναμία είναι, μεταξύ άλλων, ο λόγος που το αίτημα για διαχωρισμό Κράτους-εκκλησίας παραμένει διαχρονικά επίκαιρο και καίριο. Είναι ο λόγος που πρέπει να ξεφορτώσουμε το ελληνικό κράτος από αυτό το βαρίδι που έχει απαράδεκτα και αντιδεοντολογικά κρεμαστεί πάνω του. Το συντομότερο δυνατόν.
Η καταδικαστική των δηλώσεων Χρυσόστομου ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου δεν αλλάζει τίποτα. Η ηγεσία της Εκκλησίας προσπαθεί κάθε τόσο να μπαλώσει επικοινωνιακά τις χαραμάδες από τις οποίες φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο του θεσμού. Έχουμε την αίσθηση ενός παπαδο-συρφετού που μετά βίας κρατιέται να μην αρχίσει τις κατάρες και τους λόγους μίσους μέρα παρά μέρα. Κάθε τόσο, κάποιος δεν κρατιέται και μοιράζεται μαζί μας τις απόψεις του κλήρου- αν όχι όλου ενός μεγάλου μέρους του.
Αλήθεια, τι έχουν κάνει οι διοικήσεις της εκκλησίας για να εκσυγχρονιστεί ο λόγος των εκπαιδευόμενων κληρικών; Έχουν άραγε αλλάξει οι οδηγίες στην εκπαίδευση μιας επόμενης γενιάς ιερωμένων; Πολύ αμφιβάλω. Ακόμη και αν η εκάστοτε διοίκηση της εκκλησίας αντιλαμβάνεται το σύγχρονο περιβάλλον και είναι πιο διπλωματική σε θέματα ταυτοτήτων, όπως οι γκέη ή τα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται μη δυαδικά, το βέβαιο είναι ότι αδυνατούν να «περάσουν» την άποψη αυτή σε ένα χαμηλότερο επίπεδο του κλήρου, πολύ ευρύτερο πληθυσμιακά το οποίο συνεχίζει με την παλιά καλή ρητορική της εκκλησίας τύπου «θα σας κάψει ο θεός που κάνετε αμαρτίες».
Ένας ήταν- υποτίθεται- και ο Αυγουστίνος Καντιώτης που αφόριζε τον Αγγελόπουλο, και η υπόλοιπη εκκλησία διαφωνούσε με τις ακρότητές του. Ε, όχι δα. Οι Καντιώτες- λίγότερο ή περισσότερο ακριτόμυθοι από τον μακαριστό- ζουν και βασιλεύουν στην ελληνική εκκλησία∙ είναι αυτοί που αποτελούν την ραχοκοκκαλιά της, την «ψυχή» της και αποδεικνύουν την αδυναμία της να εκσυγχρονιστεί.
Αυτή η αδυναμία είναι, μεταξύ άλλων, ο λόγος που το αίτημα για διαχωρισμό Κράτους-εκκλησίας παραμένει διαχρονικά επίκαιρο και καίριο. Είναι ο λόγος που πρέπει να ξεφορτώσουμε το ελληνικό κράτος από αυτό το βαρίδι που έχει απαράδεκτα και αντιδεοντολογικά κρεμαστεί πάνω του. Το συντομότερο δυνατόν.
