Γεύση vs Ομορφιά: Μήπως τρώμε… με τα μάτια;

Είναι τα πιο όμορφα τρόφιμα και τα πιο γευστικά; Μάθετε γιατί επιλέγουμε προϊόντα με κριτήριο την… εξωτερική τους εμφάνιση – και γιατί δεν θα έπρεπε.
Γεύση vs Ομορφιά: Μήπως τρώμε… με τα μάτια;
Μία φίλη μπαίνει με μια σακούλα φρεσκομαζεμένων μήλων από την αυλή της. Ήταν μάλλον κοντόχοντρα και γεμάτα στίγματα, ενώ από τα μικρά σημάδια στην φλούδα τους ήταν ολοφάνερο πως μερικά πουλιά είχαν προλάβει ήδη να τα δοκιμάσουν. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα γυαλιστερά, καλοσχηματισμένα μήλα που θα βρεις στο σουπερμάρκετ. Και καθώς έβγαλε ένα από αυτά τα «κακοσχηματισμένα» μήλα από την σακούλα, είπε: «Πανέμορφο». Σαν να πρόκειται για κάποιο σπάνιο πετράδι.

Κάπως έτσι ξεκινά την διήγησή της η Daphne Miller, συντάκτης διατροφής της Washington Post. Με τον «αλλόκοτο» χαρακτηρισμό της φίλης της, που κατέληξε σε ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Τρώμε με το στόμα ή με τα μάτια;

Πώς διαλέγουμε τρόφιμα;

Σκεφθείτε την συμπεριφορά σας μπροστά στον πάγκο του μανάβη ή στον τομέα των φρούτων και των λαχανικών στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς σας. Θα προτιμούσατε ένα ολοστρόγγυλο, αψεγάδιαστο ροδάκινο ή ένα με στίγματα και εξογκώματα; Προφανώς, το πρώτο. Πώς ξέρετε όμως ποιο από τα δύο είναι το πιο νόστιμο και το πιο θρεπτικό;

«Θέλουμε τα τρόφιμά μας να μοιάζουν με σουπερ-μόντελ: λεία, κομψά και με τέλειες αναλογίες. Αλλά ίσως οι προτιμήσεις μας για τα ιδανικά φρούτα και λαχανικά να έχουν αρνητικές συνέπειες για τον ουρανίσκο και την υγεία μας», γράφει η Daphne Miller. Είναι αυτό που ο David Mas Masumoto, παραγωγός βιολογικών προϊόντων, αποκαλεί «πορνό τροφίμων». Όπως αναφέρει στην Washington Post, «η προοπτική πώλησης είναι αυτή που καθορίζει αν ένα φρούτο είναι καλό. Και ο καλύτερος τρόπος να πουλήσεις ένα προϊόν είναι να το καταστήσεις εμπόρευμα που ορίζεται από την όψη».

Φυσικά, υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που ορίζονται από τους υγειονομικούς οργανισμούς κάθε χώρας και θέτουν τα όρια μεταξύ «άκακων στιγμάτων» και φθορών που καθιστούν τα τρόφιμα ακατάλληλα για τους πολίτες. Αλλά ίσως η μεγαλύτερη ευθύνη για την «οπτική λαγνεία» των τροφίμων ανήκει σε εμάς, τους καταναλωτές: «Οι έρευνες λένε πως τα τρόφιμα απορρίπτονται στα σημεία πώλησης αν είναι χτυπημένα, αλλά όχι αν είναι άγουρα ή άγευστα», λέει η Beth Mitcham, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένες αλλαγές, που δίνουν ελπίδα: Οι αγορές βιολογικών προϊόντων αυξάνονται ανά τον κόσμο, υπογραμμίζοντας την τάση των καταναλωτών να ψηφίζουν «γεύση», ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα βρουν… ζωύφια στα φύλλα της βάσης του καλαμποκιού. «Αυτά τα τρόφιμα μαθαίνουν να είναι εξαιρετικοί ανιχνευτές θρεπτικών ουσιών στο έδαφος, καθώς η ευφορία δεν τους σερβίρεται στο πιάτο», αναφέρει ο Masumoto, μιλώντας για την αποχή από τα χημικά λιπάσματα. Άλλωστε, όταν αγοράζουμε από μικρούς τοπικούς παραγωγούς, δεν μεσολαβεί πολύς χρόνος μεταξύ συγκομιδής και πώλησης, με αποτέλεσμα οι «φθορές» να είναι μικρότερες.

Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε λοιπόν στο μανάβικο ή τον πάγκο της λαϊκής, προσπαθήστε να σκεφτείτε πως η εξωτερική εμφάνιση των φρούτων αποτελεί ένδειξη της «ιστορίας» τους και της καταγωγής τους. Όπως το θέτει και η συντάκτης της Washington Post, σε αντίθεση με τα «εργοστασιακά, πανέμορφα» μήλα του σουπερμάρκετ, τα «ατσούμπαλα» μήλα της φίλης της με τα σημάδια από ράμφη αποδεικνύουν την αξία τους και με άλλον έναν τρόπο: «Τα πουλιά διαλέγουν τα καλύτερα. Αν ένα πουλί δεν θέλει να το φάει, γιατί να θέλω εγώ»;

Επιμέλεια: Γιώργος Κόκουβας
Πηγή: Washington Post

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v