15 σημάδια ότι συμβιβάζεσαι

Άλλο οι αναγκαίοι (και αμοιβαίοι) συμβιβασμοί μέσα σε μια σχέση, άλλο να χάνεις σιγά-σιγά τον εαυτό σου για να ταιριάξεις με κάποιον.
15 σημάδια ότι συμβιβάζεσαι
Ο συμβιβασμός είναι τόσο φορτισμένη λέξη, που πολλές φορές ξεχνάμε ότι στις σχέσεις είναι καλό να συμβιβαζόμαστε. Σχεδόν ποτέ δεν πρόκειται να βρούμε κάποιον με τον οποίο θα ταιριάξουμε απόλυτα, σχεδόν ποτέ δεν θα υπάρξει άνθρωπος που μας συμπληρώνει με τον παραμυθένιο τρόπο που ονειρευόμαστε από τότε που αποκτήσαμε συνείδηση του εαυτού μας.

Συνεπώς, συμβιβαζόμαστε. Και αυτό συνήθως γίνεται με τρόπους μικρούς και ανεπαίσθητους. Αν υπήρχε μια νοητή ζυγαριά θα καταλάβαινες ότι, για κάθε πράγμα από την “λίστα” σου που χάνεις, κάτι απρόσμενο έρχεται να πάρει την θέση του και να κρατά τις ισορροπίες. Εσύ μπορεί να κόψεις μια ενοχλητική συνήθεια, επειδή αποφασίζεις πως δεν αξίζει να χαλάς το κέφι του ανθρώπου σου. Με την σειρά του, ο άνθρωπός σου μπορεί να αποκτήσει μια δική σου συνήθεια, επειδή χαίρεται με την χαρά σου.

Και μετά υπάρχει και ο κακός συμβιβασμός. Ο συμβιβασμός του "Πιστεύω ότι δεν μπορώ να βρω καλύτερα, και επιλέγω να μείνω εδώ". Μπορεί το "δεν μπορώ" στην παραπάνω πρόταση να είναι "δεν αξίζω". Όχι ότι είναι συνειδητές αυτές οι επιλογές, σιγά μην έπαιζε τέτοια παιχνίδια αυτοπεποίθησης ο εγκέφαλός μας με συνειδητές επιλογές. Και μετά - επειδή πόσο να αντέξει ο άνθρωπος; - φτάνεις στο σημείο να ρωτήσεις τον εαυτό σου μήπως έχεις συμβιβαστεί. Αυτό είναι το πρώτο σημάδι. Ακολουθούν άλλα δεκατέσσερα.

*Με το που έκανες στον εαυτό σου την ερώτηση, αντέδρασες υπερβολικά, βιάστηκες να το αρνηθείς. Και μόνο που το σκέφτηκες, σε φόβισε.
*Η νεαρή εκδοχή του εαυτού σου είναι άφαντη και η μελλοντική εκδοχή του εαυτού σου νιώθει φυλακισμένη.
*Προτιμάς ένα χλιαρό μέλλον (στην καλύτερη, πικρό στην χειρότερη), παρά λίγο καιρό μοναξιάς.

*Έχεις ξεχάσει πλέον πού ήταν τα όριά σου, ποια ήταν και γιατί ήταν.
*Ακόμα χειρότερα, αυτό συνέβη αργά και σταδιακά: Εσύ επέκτεινες τα όριά σου κάθε φορά που ο άλλος τα ξεπερνούσε, μέχρι που βρέθηκες ολομόναχος/η σε μια έρημο.
*Δεν σε επηρεάζουν πλέον τόσο τα αρνητικά σου συναισθήματα, επειδή τα έχει ξεπεράσει όλα η απαξίωση.
*Θα ήθελες πολύ οι συζητήσεις σας να έχουν περισσότερο βάθος και περισσότερο συναίσθημα, αλλά έχεις αποδεχτεί ότι τα έχεις με "άνθρωπο που δεν εκφράζεται πολύ".

*Έχεις συνέχεια έναν φόβο στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι όλοι οι άνθρωποι εκεί έξω περνούν καλύτερα από εσένα.
*Όταν νιώθεις πως θέλεις να περάσεις στην επίθεση, προσπαθείς να αλλάξεις τον/ην σύντροφό σου. Μάταια, αλλά εσύ εξακολουθείς να προσπαθείς. Αυτό κι αν είναι παράξενη μορφή συμβιβασμού.
*Έχεις κουραστεί να δικαιολογείς. Και μετά νιώθεις και άσχημα που κουράστηκες.
*Έχεις κουραστεί και να συγκρίνεις την σχέση σας με άλλες σχέσεις. Σχέσεις καλύτερες, σχέσεις για να λες "πάλι καλά"... Αυτή την σχέση να στέκει μόνη της μπορείς να την δεις;

*Έχουν αρχίσει να σε ενοχλούν ακόμα και τα μικροπράγματα που κάποτε έβρισκες χαριτωμένα.
*Λες στον εαυτό σου ότι δεν μπορείς να παρατήσεις μια σχέση που έχεις επενδύσει τόσα πολλά...
*...αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις να έχεις την αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος μόνο σου κλέβει τον χρόνο.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v