Η ζωή με το κατοικίδιό μου!
Έξι φιλόζωοι μας παρουσιάζουν περήφανα τα κατοικίδιά τους και μας εξηγούν πώς άλλαξε η ζωή τους από τότε που απέκτησαν τετράποδους συγκατοίκους.
του Γιώργου Κόκουβα
Μαθαίνεις να αγαπάς. Διδάσκεσαι πώς είναι να φροντίζεις και να σε φροντίζουν, να δίνεις και να παίρνεις, να μοιράζεσαι και να εκπλήσσεσαι συνεχώς. Ζώντας με ένα κατοικίδιο, μαθαίνεις πως ένας τετράποδος φίλος συνεπάγεται ευθύνες, αλλά και το καθημερινό χαμόγελο της αμοιβαίας ευγνωμοσύνης για την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ σας.
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων που καθιερώθηκε να γιορτάζεται στις 4 Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση απέναντι στα ζώα. Τα φιλόζωα σπίτια όμως δεν χρειάζονται αυτή την ημέρα για να ευαισθητοποιηθούν. Ξέρουν ότι χαίρουν καθημερινά όλων των παραπάνω «μαθημάτων ζωής». Και φροντίζουν να μοιραστούν αυτά τα μαθήματα μαζί μας, για να ευαισθητοποιηθούν και όσοι δεν έχουν την τύχη να υπάρχει κάποιος που να τους περιμένει πίσω από την πόρτα κουνώντας την ουρά του, όταν επιστρέφουν στο σπίτι. Εν ολίγοις, έξι υπερήφανοι ιδιοκτήτες κατοικιδίων μας εξηγούν τι τους έμαθαν τα γαβγίσματα και τα νιαουρίσματα που αντηχούν καθημερινά στο σπίτι τους.
Η Τάσα για τον Pepper: «Έχουμε κάποιον που μας αγαπάει απεριόριστα»
Η Τάσα από τον Γέρακα μας μιλά για το αξιαγάπητο σκυλάκι της οικογένειάς της και για το πώς εκείνο κατάφερε να κατακτήσει την καρδιά όχι μόνο της κόρης της αλλά και του… διστακτικού της συζύγου:
Έχουμε ένα σκυλάκι ράτσας schnauzer και είναι δέκα μηνών. Επιλέξαμε να έχουμε τον Pepper στην οικογένεια για να έχουμε συντροφιά κι εμείς και η τετράχρονη κόρη μας. Τον έχουμε εδώ και οκτώ μήνες. Είναι πολύ διαφορετική η ζωή μας μαζί του γιατί έχουμε κάποιον που εξαρτάται από εμάς και μας αγαπάει απεριόριστα. Η κόρη μας κι εκείνος παίζουν συνέχεια μαζί. Ακόμα και όταν πάει στο δωμάτιο της να παίξει τον φωνάζει και αυτός τρέχει! Ο άντρας μου που δεν ήταν και πολύ σίγουρος, τώρα θέλει να κάθεται συνέχεια μαζί του.
Η Άντα για τον Άρη και τη Γκρέτα: «Υπάρχουν τόσα αδέσποτα γύρω μας, είναι αμαρτία να αγοράζουμε ένα νέο φίλο»
Η Άντα, 30 ετών, μας θυμίζει πως ο φίλος δεν χρειάζεται να είναι… ράτσας και πως τα αδέσποτα μπορούν να γίνουν η νέα μας οικογένεια:
Τα τελευταία σκυλιά της οικογένειάς μας είναι ο Άρης και η Γκρέτα, πρώην αδέσποτα και τα δυο. Ο Άρης ήρθε στην οικογένεια πριν από έξι περίπου χρόνια και η Γκρέτα πριν έναν χρόνο - το 2007 και το 2012 αντίστοιχα. Και τα δυο ήταν αβοήθητα κουτάβια όταν τα πήραμε στο σπίτι μας… Υπάρχουν τόσα αδέσποτα δυστυχώς γύρω μας, που είναι πραγματικά αμαρτία να πληρώνουμε για να αγοράσουμε ένα νέο φίλο. Επίσης, για όσους αποκτούν παιδιά, θα πρέπει να ξέρουν πως είναι πολύ καλό αυτά να μεγαλώνουν με ζώα.
Ο Δημήτρης για την Chloe: Η παρουσία της στη ζωή μου με έχει κάνει πιο ήρεμο και τρυφερό με τους άλλους
Ο Δημήτρης, 30 ετών, δεν μένει πλέον μόνος στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη: Η νέα του συγκάτοικος είναι ένα… γνήσιο αιλουροειδές θηλυκό που όπως μας εξηγεί του άλλαξε τη ζωή:
Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο αποφάσισα να υιοθετήσω ένα γατάκι. Μέτα από λίγο ψάξιμο στο internet για σχετικές αγγελίες και φιλοζωικά σωματεία βρήκα την Chloe. Μια πανέμορφη τρίχρωμη θηλυκή γατούλα που ήταν δύο μηνών και ζούσε προσωρινά στο χώρο φιλοζωικής οργάνωσης στη Νέα Σμύρνη. Αφού της έκαναν όλα τα απαραίτητα εμβόλια που χρειάζεται και της έβαλαν και το απαραίτητο από το νόμο μικροτσίπ την πήρα σπίτι μου.
Εδώ και ένα χρόνο που συγκατοικούμε μου έχει αλλάξει τη ζωή: Με περιμένει να γυρίσω από τη δουλειά και, με το που ανοίγω την πόρτα, περιμένει να την χαϊδέψω και να παίξουμε. Μέσα στο σπίτι έχει οικειοποιηθεί τα πάντα αλλά γνωρίζει, ως γνήσιο αιλουροειδές το σημείο που πρέπει να πάει να κάνει την ανάγκη της και έτσι δεν λερώνει ποτέ και πουθενά. Έρχεται στον καναπέ που κάθομαι και βλέπει μαζί μου ταινίες, παίζουμε κρυφτό και κυνηγητό μέσα στο σπίτι και ξετρελαίνεται όταν της βάζω την αγαπημένη της κονσέρβα. Κάνει νάζια όταν την παραμελώ και μου ζητάει να παίξουμε. Η παρουσία της στο σπίτι και στη ζωή μου με έχει κάνει πιο ήρεμο και τρυφερό με τους άλλους - γιατί κι εκείνη είναι πολύ χαδιάρα και τρυφερή με το μπαμπά της.
Ο Χρήστος για την Ευανθία: Η διαρκής έκπληξη που μου προσφέρει δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο
Ο Χρήστος, 42 ετών, μας μιλά για την 17χρονη γάτα του και μας διηγείται ένα πρόσφατο περιστατικό, ενδεικτικό της εξυπνάδας της και των καθημερινών εκπλήξεων που του επιφυλάσσει η συγκατοίκηση μαζί της.
Νύχτα βαθιά. Υποπτεύομαι ότι πρώτα ξύπνησα και μετά κατάλαβα ότι είχε καταιγίδα. Και ξύπνησα γιατί με δάγκωνε (απαλά) η 17χρονη μαύρη γάτα Ευανθία, όπως κάνει κάθε φορά που θέλει να της αλλάξω το νερό ή να της συμπληρώσω κροκέτες. Αλλά αυτή τη φορά στάθηκε στην πόρτα του μπαλκονιού για να βγει έξω. Της άνοιξα, βγήκε, στάθηκε στα πίσω πόδια της, στην άκρη του μπαλκονιού, και κοίταζε. Κάθε φορά που άστραφτε, γυρνούσε, με κοιτούσε και νιαούριζε. Δεν το είχε ξανακάνει αυτό. Λυπήθηκα λίγο όταν άρχισα να κρυώνω και έπρεπε να τη μαζέψω. Ακολούθησε αδιαμαρτύρητα, ξανανέβηκε στο κρεβάτι και κοιμήθηκε ξανά. Εγώ πάλι κοιμήθηκα πιο μετά, την κοίταζα απορημένος, λίγο έκπληκτος – και λίγο σαν περήφανο… ψώνιο, που η γάτα μου είναι και κούκλα, και πανέξυπνη, κι απ’ όλα…
Κάνει κι άλλα, πολλά - όταν θέλει χάδια, όταν τσαντίζεται, όταν νευριάζει, όταν παίζει. Αλλά αυτή η διαρκής έκπληξη, κρυμμένη στη διακριτική παρουσία μιας γάτας, δεν ανταλλάζεται. Και, συγχωρήστε με για την υπερβολή, ούτε συγκρίνεται με κάτι άλλο.
Η Ντορίνα για την Ζούκη: Τα σκυλιά σου μαθαίνουν να αγαπάς
Η Ντορίνα, 47 ετών, έχει μεγαλώσει πολλά γατιά, πτηνά, ερπετά… Αλλά η αδυναμία της είναι η τελευταία της σκυλίτσα, η Ζούκη, και μας μιλά για όσα της έχει μάθει:
Άνθρωπος δίχως σκύλο και σπίτι δίχως γάτα… απλά δεν γίνεται. Έχω αποκτήσει πολλά σκυλιά, γατιά, πτηνά, ερπετά κλπ στη ζωή μου, αλλά τη μικρή μου σκυλίτσα, τη Ζούκη την είχα πάντα κάτι παραπάνω, σαν μωρό. Μου την έφεραν κουτάβι - αδέσποτο εννοείται - και σήμερα είναι 11 χρονών. Τα σκυλιά είναι, πράγματι, σαν τα μωρά. Σου μαθαίνουν να νοιάζεσαι, να αγαπάς, να διασκεδάζεις και να χαίρεσαι, να τιμάς τις υποχρεώσεις σου, να λαχταράς να γυρίσεις σπίτι, σου κάνουν παρέα, σε προστατεύουν και τα προστατεύεις. Αξία… ανεκτίμητη.
Η Χρυσάνθη για τον Φλοξ και την Μπέλα: Τα κατοικίδια δημιουργούν ευθύνες, αλλά είναι… ευχάριστες
Η Χρυσάνθη, 26 ετών, ανέλαβε να φροντίσει τα δύο σκυλάκια της από… μωρά κουτάβια και δεν το μετάνιωσε. Η ίδια μας εξηγεί γιατί οι ευθύνες που αναλαμβάνεις όταν ζεις με κατοικίδιο είναι τελικά κάτι το ευχάριστο.
Τα κατοικίδιά μου είναι ο Φλοξ και η Bella, westie highland terrier και Jack Russell αντίστοιχα. Η Bella είναι ήσυχη, σοβαρή, ναζιάρα, υπάκουη και υπερβολικά ζηλιάρα… Σωστή κυρία! Την βρήκα παρατημένη πέρσι και από τότε έγινε μέλος της οικογένειας. Ο Φλοξ από την άλλη είναι φωνακλάς, ατσούμπαλος, άτακτος, χαζοχαρούμενος και φυσικά γλύκας και κούκλος. Τον επέλεξα όταν τον είδα μωρό γιατί ήταν απλά πανέμορφος.
Τα κατοικίδια έχουν τις δικές τους ανάγκες. Δεν μπορείς να τις αγνοείς. Σίγουρα δεν είσαι πια τόσο ανέμελος - έχεις ευθύνες απέναντι τους αλλά είναι κάτι που σε ευχαριστεί να κάνεις γιατί την συντροφιά και την αγάπη που δέχεσαι καθημερινά από αυτά δεν την βρίσκεις εύκολα.
Μαθαίνεις να αγαπάς. Διδάσκεσαι πώς είναι να φροντίζεις και να σε φροντίζουν, να δίνεις και να παίρνεις, να μοιράζεσαι και να εκπλήσσεσαι συνεχώς. Ζώντας με ένα κατοικίδιο, μαθαίνεις πως ένας τετράποδος φίλος συνεπάγεται ευθύνες, αλλά και το καθημερινό χαμόγελο της αμοιβαίας ευγνωμοσύνης για την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ σας.
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων που καθιερώθηκε να γιορτάζεται στις 4 Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση απέναντι στα ζώα. Τα φιλόζωα σπίτια όμως δεν χρειάζονται αυτή την ημέρα για να ευαισθητοποιηθούν. Ξέρουν ότι χαίρουν καθημερινά όλων των παραπάνω «μαθημάτων ζωής». Και φροντίζουν να μοιραστούν αυτά τα μαθήματα μαζί μας, για να ευαισθητοποιηθούν και όσοι δεν έχουν την τύχη να υπάρχει κάποιος που να τους περιμένει πίσω από την πόρτα κουνώντας την ουρά του, όταν επιστρέφουν στο σπίτι. Εν ολίγοις, έξι υπερήφανοι ιδιοκτήτες κατοικιδίων μας εξηγούν τι τους έμαθαν τα γαβγίσματα και τα νιαουρίσματα που αντηχούν καθημερινά στο σπίτι τους.
Η Τάσα για τον Pepper: «Έχουμε κάποιον που μας αγαπάει απεριόριστα» Η Τάσα από τον Γέρακα μας μιλά για το αξιαγάπητο σκυλάκι της οικογένειάς της και για το πώς εκείνο κατάφερε να κατακτήσει την καρδιά όχι μόνο της κόρης της αλλά και του… διστακτικού της συζύγου:
Έχουμε ένα σκυλάκι ράτσας schnauzer και είναι δέκα μηνών. Επιλέξαμε να έχουμε τον Pepper στην οικογένεια για να έχουμε συντροφιά κι εμείς και η τετράχρονη κόρη μας. Τον έχουμε εδώ και οκτώ μήνες. Είναι πολύ διαφορετική η ζωή μας μαζί του γιατί έχουμε κάποιον που εξαρτάται από εμάς και μας αγαπάει απεριόριστα. Η κόρη μας κι εκείνος παίζουν συνέχεια μαζί. Ακόμα και όταν πάει στο δωμάτιο της να παίξει τον φωνάζει και αυτός τρέχει! Ο άντρας μου που δεν ήταν και πολύ σίγουρος, τώρα θέλει να κάθεται συνέχεια μαζί του.
Η Άντα για τον Άρη και τη Γκρέτα: «Υπάρχουν τόσα αδέσποτα γύρω μας, είναι αμαρτία να αγοράζουμε ένα νέο φίλο» Η Άντα, 30 ετών, μας θυμίζει πως ο φίλος δεν χρειάζεται να είναι… ράτσας και πως τα αδέσποτα μπορούν να γίνουν η νέα μας οικογένεια:
Τα τελευταία σκυλιά της οικογένειάς μας είναι ο Άρης και η Γκρέτα, πρώην αδέσποτα και τα δυο. Ο Άρης ήρθε στην οικογένεια πριν από έξι περίπου χρόνια και η Γκρέτα πριν έναν χρόνο - το 2007 και το 2012 αντίστοιχα. Και τα δυο ήταν αβοήθητα κουτάβια όταν τα πήραμε στο σπίτι μας… Υπάρχουν τόσα αδέσποτα δυστυχώς γύρω μας, που είναι πραγματικά αμαρτία να πληρώνουμε για να αγοράσουμε ένα νέο φίλο. Επίσης, για όσους αποκτούν παιδιά, θα πρέπει να ξέρουν πως είναι πολύ καλό αυτά να μεγαλώνουν με ζώα.
Ο Δημήτρης για την Chloe: Η παρουσία της στη ζωή μου με έχει κάνει πιο ήρεμο και τρυφερό με τους άλλους Ο Δημήτρης, 30 ετών, δεν μένει πλέον μόνος στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη: Η νέα του συγκάτοικος είναι ένα… γνήσιο αιλουροειδές θηλυκό που όπως μας εξηγεί του άλλαξε τη ζωή:
Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο αποφάσισα να υιοθετήσω ένα γατάκι. Μέτα από λίγο ψάξιμο στο internet για σχετικές αγγελίες και φιλοζωικά σωματεία βρήκα την Chloe. Μια πανέμορφη τρίχρωμη θηλυκή γατούλα που ήταν δύο μηνών και ζούσε προσωρινά στο χώρο φιλοζωικής οργάνωσης στη Νέα Σμύρνη. Αφού της έκαναν όλα τα απαραίτητα εμβόλια που χρειάζεται και της έβαλαν και το απαραίτητο από το νόμο μικροτσίπ την πήρα σπίτι μου.
Εδώ και ένα χρόνο που συγκατοικούμε μου έχει αλλάξει τη ζωή: Με περιμένει να γυρίσω από τη δουλειά και, με το που ανοίγω την πόρτα, περιμένει να την χαϊδέψω και να παίξουμε. Μέσα στο σπίτι έχει οικειοποιηθεί τα πάντα αλλά γνωρίζει, ως γνήσιο αιλουροειδές το σημείο που πρέπει να πάει να κάνει την ανάγκη της και έτσι δεν λερώνει ποτέ και πουθενά. Έρχεται στον καναπέ που κάθομαι και βλέπει μαζί μου ταινίες, παίζουμε κρυφτό και κυνηγητό μέσα στο σπίτι και ξετρελαίνεται όταν της βάζω την αγαπημένη της κονσέρβα. Κάνει νάζια όταν την παραμελώ και μου ζητάει να παίξουμε. Η παρουσία της στο σπίτι και στη ζωή μου με έχει κάνει πιο ήρεμο και τρυφερό με τους άλλους - γιατί κι εκείνη είναι πολύ χαδιάρα και τρυφερή με το μπαμπά της.
Ο Χρήστος για την Ευανθία: Η διαρκής έκπληξη που μου προσφέρει δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο
Ο Χρήστος, 42 ετών, μας μιλά για την 17χρονη γάτα του και μας διηγείται ένα πρόσφατο περιστατικό, ενδεικτικό της εξυπνάδας της και των καθημερινών εκπλήξεων που του επιφυλάσσει η συγκατοίκηση μαζί της.
Νύχτα βαθιά. Υποπτεύομαι ότι πρώτα ξύπνησα και μετά κατάλαβα ότι είχε καταιγίδα. Και ξύπνησα γιατί με δάγκωνε (απαλά) η 17χρονη μαύρη γάτα Ευανθία, όπως κάνει κάθε φορά που θέλει να της αλλάξω το νερό ή να της συμπληρώσω κροκέτες. Αλλά αυτή τη φορά στάθηκε στην πόρτα του μπαλκονιού για να βγει έξω. Της άνοιξα, βγήκε, στάθηκε στα πίσω πόδια της, στην άκρη του μπαλκονιού, και κοίταζε. Κάθε φορά που άστραφτε, γυρνούσε, με κοιτούσε και νιαούριζε. Δεν το είχε ξανακάνει αυτό. Λυπήθηκα λίγο όταν άρχισα να κρυώνω και έπρεπε να τη μαζέψω. Ακολούθησε αδιαμαρτύρητα, ξανανέβηκε στο κρεβάτι και κοιμήθηκε ξανά. Εγώ πάλι κοιμήθηκα πιο μετά, την κοίταζα απορημένος, λίγο έκπληκτος – και λίγο σαν περήφανο… ψώνιο, που η γάτα μου είναι και κούκλα, και πανέξυπνη, κι απ’ όλα…
Κάνει κι άλλα, πολλά - όταν θέλει χάδια, όταν τσαντίζεται, όταν νευριάζει, όταν παίζει. Αλλά αυτή η διαρκής έκπληξη, κρυμμένη στη διακριτική παρουσία μιας γάτας, δεν ανταλλάζεται. Και, συγχωρήστε με για την υπερβολή, ούτε συγκρίνεται με κάτι άλλο.
Η Ντορίνα για την Ζούκη: Τα σκυλιά σου μαθαίνουν να αγαπάς Η Ντορίνα, 47 ετών, έχει μεγαλώσει πολλά γατιά, πτηνά, ερπετά… Αλλά η αδυναμία της είναι η τελευταία της σκυλίτσα, η Ζούκη, και μας μιλά για όσα της έχει μάθει:
Άνθρωπος δίχως σκύλο και σπίτι δίχως γάτα… απλά δεν γίνεται. Έχω αποκτήσει πολλά σκυλιά, γατιά, πτηνά, ερπετά κλπ στη ζωή μου, αλλά τη μικρή μου σκυλίτσα, τη Ζούκη την είχα πάντα κάτι παραπάνω, σαν μωρό. Μου την έφεραν κουτάβι - αδέσποτο εννοείται - και σήμερα είναι 11 χρονών. Τα σκυλιά είναι, πράγματι, σαν τα μωρά. Σου μαθαίνουν να νοιάζεσαι, να αγαπάς, να διασκεδάζεις και να χαίρεσαι, να τιμάς τις υποχρεώσεις σου, να λαχταράς να γυρίσεις σπίτι, σου κάνουν παρέα, σε προστατεύουν και τα προστατεύεις. Αξία… ανεκτίμητη.
Η Χρυσάνθη για τον Φλοξ και την Μπέλα: Τα κατοικίδια δημιουργούν ευθύνες, αλλά είναι… ευχάριστες Η Χρυσάνθη, 26 ετών, ανέλαβε να φροντίσει τα δύο σκυλάκια της από… μωρά κουτάβια και δεν το μετάνιωσε. Η ίδια μας εξηγεί γιατί οι ευθύνες που αναλαμβάνεις όταν ζεις με κατοικίδιο είναι τελικά κάτι το ευχάριστο.
Τα κατοικίδιά μου είναι ο Φλοξ και η Bella, westie highland terrier και Jack Russell αντίστοιχα. Η Bella είναι ήσυχη, σοβαρή, ναζιάρα, υπάκουη και υπερβολικά ζηλιάρα… Σωστή κυρία! Την βρήκα παρατημένη πέρσι και από τότε έγινε μέλος της οικογένειας. Ο Φλοξ από την άλλη είναι φωνακλάς, ατσούμπαλος, άτακτος, χαζοχαρούμενος και φυσικά γλύκας και κούκλος. Τον επέλεξα όταν τον είδα μωρό γιατί ήταν απλά πανέμορφος.
Τα κατοικίδια έχουν τις δικές τους ανάγκες. Δεν μπορείς να τις αγνοείς. Σίγουρα δεν είσαι πια τόσο ανέμελος - έχεις ευθύνες απέναντι τους αλλά είναι κάτι που σε ευχαριστεί να κάνεις γιατί την συντροφιά και την αγάπη που δέχεσαι καθημερινά από αυτά δεν την βρίσκεις εύκολα.
