Ένα Μουσείο για τους Δεσμώτες του Φαλήρου
Ο Ρέντσο Πιάνο, αρχιτέκτονας του ΚΠΙΣΝ, θα σχεδιάσει το Μουσείο που θα φιλοξενήσει τα ευρήματα των ανασκαφών στο φαληρικό Δέλτα.
Την υπογραφή του Ρέντσο Πιάνο, αρχιτέκτονα του ΚΠΙΣΝ (και του παριζιάνικου Μουσείου Pompidou, μεταξύ άλλων) θα έχει το Μουσείο που θα φιλοξενήσει τους «Δεσμώτες του Φαλήρου» οι οποίοι ανακαλύφθηκαν κατά την διάρκεια των ανασκαφών στο φαληρικό Δέλτα, όταν ακόμα κατασκευαζόταν το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η επικεφαλής των ανασκαφών στο ΚΠΙΣΝ Στέλλα Χρυσουλάκη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, «δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι μακάβριο ως εικόνα. Το σημαντικό είναι η αφήγηση της ιστορίας τους, η οποία δεν είναι ένα μικρό επεισόδιο, μια διένεξη ή ακόμα κι ένας πόλεμος. Είναι μια σημαντική στιγμή, καθώς μέσα από αυτό που συνέβη εκείνη την εποχή και το οποίο αποσοβήθηκε με τους νόμους που ακολούθησαν, ξεκλείδωσε τις διαδικασίες που οδήγησαν με σίγουρα αλλά αιματηρά βήματα προς τη δημοκρατία. Είναι η πρώτη φορά που τεκμηριώνεται αρχαιολογικά η ιστορία αυτή, κάτι που γνωρίζαμε μόνο από την αρχαία γραμματεία».
Σε ποια ιστορία αναφέρεται; Οι Δεσμώτες που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη τον Απρίλιο του 2016 χρονολογούνται στο τρίτο τέταρτο του 7ου αιώνα προ Χριστού, δηλαδή περί το 650-625 π.Χ., την εποχή του Κύλωνα, μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της αρχαίας Αθήνας. Ήταν η εποχή των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων μεταξύ οπαδών των αριστοκρατών και επίδοξων ανατροπέων (τυράννων), μια εποχή που τελικά οδήγησε στην αθηναϊκή δημοκρατία.
Οι Δεσμώτες, για όσους χρειάζονται ένα φρεσκάρισμα μνήμης, είναι μια ομαδική ταφή ογδόντα ανθρώπων, χωρισμένων σε τρία ορύγματα και αλυσοδεμένων μεταξύ τους από τους καρπούς των χεριών. Η ανακάλυψη θεωρήθηκε πέρυσι ένα από τα δέκα σημαντικότερα αρχαιολογικά επιτεύγματα της χρονιάς, από το αμερικανικό περιοδικό Archaeology.
Το μουσείο, όταν δημιουργηθεί, θα προστατεύει και θα αναδεικνύει κατάλληλα τα ευρήματα, που δεν θα μετακινηθούν, σύμφωνα με την απόφαση του ΚΑΣ, λόγω της μεγάλης ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας τους. «Δεν είναι απλώς ένας αρχαιολογικός χώρος. Είναι χώρος ταφής (ίσως και εκτέλεσης) που δίνει τη χροιά του ιστορικού τόπου και με αυτή την έννοια είναι υποχρεωτικό να 'εγκλωβίσει' τα αρχαία εκεί ακριβώς που βρέθηκαν» τόνισε η κ. Χρυσουλάκη.
Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η επικεφαλής των ανασκαφών στο ΚΠΙΣΝ Στέλλα Χρυσουλάκη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, «δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι μακάβριο ως εικόνα. Το σημαντικό είναι η αφήγηση της ιστορίας τους, η οποία δεν είναι ένα μικρό επεισόδιο, μια διένεξη ή ακόμα κι ένας πόλεμος. Είναι μια σημαντική στιγμή, καθώς μέσα από αυτό που συνέβη εκείνη την εποχή και το οποίο αποσοβήθηκε με τους νόμους που ακολούθησαν, ξεκλείδωσε τις διαδικασίες που οδήγησαν με σίγουρα αλλά αιματηρά βήματα προς τη δημοκρατία. Είναι η πρώτη φορά που τεκμηριώνεται αρχαιολογικά η ιστορία αυτή, κάτι που γνωρίζαμε μόνο από την αρχαία γραμματεία».
Σε ποια ιστορία αναφέρεται; Οι Δεσμώτες που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη τον Απρίλιο του 2016 χρονολογούνται στο τρίτο τέταρτο του 7ου αιώνα προ Χριστού, δηλαδή περί το 650-625 π.Χ., την εποχή του Κύλωνα, μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της αρχαίας Αθήνας. Ήταν η εποχή των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων μεταξύ οπαδών των αριστοκρατών και επίδοξων ανατροπέων (τυράννων), μια εποχή που τελικά οδήγησε στην αθηναϊκή δημοκρατία.
Οι Δεσμώτες, για όσους χρειάζονται ένα φρεσκάρισμα μνήμης, είναι μια ομαδική ταφή ογδόντα ανθρώπων, χωρισμένων σε τρία ορύγματα και αλυσοδεμένων μεταξύ τους από τους καρπούς των χεριών. Η ανακάλυψη θεωρήθηκε πέρυσι ένα από τα δέκα σημαντικότερα αρχαιολογικά επιτεύγματα της χρονιάς, από το αμερικανικό περιοδικό Archaeology.
Το μουσείο, όταν δημιουργηθεί, θα προστατεύει και θα αναδεικνύει κατάλληλα τα ευρήματα, που δεν θα μετακινηθούν, σύμφωνα με την απόφαση του ΚΑΣ, λόγω της μεγάλης ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας τους. «Δεν είναι απλώς ένας αρχαιολογικός χώρος. Είναι χώρος ταφής (ίσως και εκτέλεσης) που δίνει τη χροιά του ιστορικού τόπου και με αυτή την έννοια είναι υποχρεωτικό να 'εγκλωβίσει' τα αρχαία εκεί ακριβώς που βρέθηκαν» τόνισε η κ. Χρυσουλάκη.
