Αν δεν σας δούμε αύριο…

του Γιώργου Κόκουβα

Αν δεν σας δούμε αύριο, αυτό θα σημαίνει ότι οι προφητείες των Μάγια ήταν σωστές και όχι ότι απλώς μέχρι την συγκεκριμένη ημερομηνία τους έφτασε το χαρτί/ο πάπυρος/η λίθινη πλάκα ή ό,τι άλλο τελοσπάντων χρησιμοποιούσαν εκεί κάτω για να γράφουν σοφά και τρομακτικά πράγματα.

Αν δεν σας δούμε αύριο, αυτό θα σημαίνει πως, ό,τι προλάβαμε να ζήσουμε, προλάβαμε, αφού θα μας έχει πλακώσει κάποιο γιγάντιο τσουνάμι ή θα μας έχει πέσει στο κεφάλι κάποιος ξέμπαρκος μετεωρίτης που γύριζε υπομονετικά τις σελίδες του ημερολογίου και περίμενε διαβάζοντας τις μαντινάδες στο πίσω μέρος τους να φτάσει η 21η Δεκεμβρίου του 2012 για να βουτήξει.

Αν δεν σας δούμε αύριο, ίσως δεν πειράζει, γιατί δεν θα υπάρχουμε για να το ξέρουμε ή να το ξέρετε. Μέχρι αύριο, όμως, προλαβαίνουμε να θυμηθούμε πως κάποια πράγματα θα μας μείνουν απωθημένα, και θα μας κυνηγάνε εκεί στο υπερπέραν, μαζί με μια ορδή Μάγιας που έχουν ψοφήσει από τον λόξυγκα. Προλαβαίνουμε ωστόσο να θυμηθούμε όσα θα θέλαμε να είχαν συμβεί πριν τελειώσει ο μάταιος τούτος κόσμος, και σας τα παραθέτουμε, περιμένοντας και τις δικές σας ιδέες. Ιδού τι θα θέλαμε να είχε προηγηθεί της συντέλειας:

*Να είχαμε μια Κυβέρνηση χωρίς σκάνδαλο
Πολύ θα θέλαμε να είχαμε δει ένα ελληνικό κοινοβούλιο που δεν θα ντρέπεσαι να σε εκπροσωπεί, μία κυβέρνηση που δεν ψωνίζει στραβά υποβρύχια, έναν υπουργό που δεν κουβαλάει κουτιά pampers με πεντοχίλιαρα κι έναν νομάρχη που δεν τραγουδάει ντυμένος Ζορό σε δημόσιους χώρους. Αλλά πού…

*Να πουν μια συγγνώμη στον λαό
Όλοι οι παραπάνω με την σειρά τους θα μπορούσαν να πουν έστω μια απλή συγγνώμη για την χρεοκοπία της χώρας και την κοροϊδία που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Μοιάζουν όμως τόσο αστείοι όταν συνεχίζουν το «έργο» τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα, νομίζοντας ότι κανείς δεν έχει παρατηρήσει την μπόχα τους, όσο περίπου και αυτοί που πιστεύουν ότι αύριο θα έρθει το τέλος του κόσμου.

*Να είχε καθιερωθεί η Παρασκευή ως αργία
Να είχαν δηλαδή εισακουστεί οι απανωτές μας εισηγήσεις προς κάθε θεσμικό και υπερφυσικό μέσο και η εργάσιμη εβδομάδα να τέλειωνε την Πέμπτη και να ξανάρχιζε την Δευτέρα. Κι αυτό φυσικά να γίνει χωρίς να αλλάξουν οι μηνιαίοι μισθοί. Και με την ευκαιρία, τώρα που γυρίζει, θα θέλαμε να είχαμε ζήσει και την κατάργηση των ρολογιών. Ελπίζουμε, αν αύριο βρεθούμε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, αυτό να μην έχει ωροδείκτες, λεπτοδείκτες, χρόνο, τικ τακ.

*Να μάθουμε το τέλος των Δύο Ξένων
Και μιλάμε για το πραγματικό τέλος τους, αυτό που δεν είδαμε ποτέ, και όχι το «γιαλαντζί» βιαστικό φινάλε του δεύτερου κύκλου. Γιατί πολλές φήμες και σενάρια ακούσαμε για την σεζόν που δεν είδαμε, αλλά οι σεναριογράφοι τηρούν ακόμη σιγή ιχθύος επί του θέματος. Τι απέγινε τελοσπάντων το Μαρκορέικο; Κι αν μαθαίναμε αυτό, ε, ας μας έδιναν και bonus την πληροφορία, γιατί κόπηκε το «Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή;», για πολλούς η καλύτερη ελληνική κωμική σειρά, της οποίας προλάβαμε να δούμε μόνο έξι σπαρταριστά επεισόδια.

*Να δούμε την Τρίτη σεζόν του Game of Thrones
Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικάνοι (του HBO). Οι γείτονές τους οι Μάγια τους πληροφορούν ότι ο κόσμος τελειώνει τον Δεκέμβριο του ’12, κι αυτοί προγραμματίζουν την πολυαναμενόμενη σεζόν της πιο εθιστικής σειράς την Άνοιξη του ’13. Spring is (not) coming.

*Να είχε ανακαλυφθεί η σοκολάτα χωρίς θερμίδες
Τόσα χρόνια οι επιστήμονες έχουν κλειστεί στα εργαστήριά τους και μας τάζουν υβριδικές σοκολάτες που δεν παχαίνουν, αλλά συνεχώς μένουμε με την όρεξη. Αλλά όπως θα σας επιβεβαίωναν εκατομμύρια λιχούδηδες σ’ αυτόν τον κόσμο, αν ζούσαν για να δουν κάτι, αυτό θα ήταν μια συσκευασία λαχταριστής πραλίνας να αναγράφει «1 θερμίδα ανά 100gr». Μόνο τα αναψυκτικά μπορούν να βρουν την άκρη δηλαδή;

*Να υπήρχαν λεφτά
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, θα θέλαμε να βγει αληθινός ο ΓΑΠ. Όχι γιατί θαυμάζουμε την πολιτική του ευφυΐα και τις ηγετικές του ικανότητες, αλλά για να μην ζήσουμε όσα ζήσαμε από εκείνη την αποφράδα ημέρα που εκστόμισε την φράση, την οποία σιχαθήκαμε περισσότερο από κάθε άλλη. Διόρθωση: εκτός από μία, αυτήν που ακολουθεί.

*Να είχε ποινικοποιηθεί η φράση «τώρα με την κρίση»
Όλα τα ρεπορτάζ ξεκινούν έτσι, όλες οι συζητήσεις μεταξύ φίλων ξεκινούν έτσι, όλες οι διαφημίσεις ξεκινούν έτσι, τα τελευταία δύο χρόνια όλα ξεκινούν και τελειώνουν έτσι. Και κάπως έτσι, το «τώρα με την κρίση» έγινε το άλφα και το ωμέγα σε μια χώρα που – πόσο τραγικά ειρωνικό- δεν έχει πια κρίση (από την άλλη, την καλή).

*Να είχε βρεθεί η θεραπεία στις ανίατες ασθένειες
Καλές οι διαιτητικές σοκολάτες, αλλά διακόπτουμε για λίγο την φαντασιοπληξία μας, για να ευχηθούμε κάτι που θα θέλαμε να μην μείνει φαντασιοπληξία ή ευχή των συμμετεχουσών στα καλλιστεία. Να είχε εξαλειφθεί το AIDS. Να είχε μπει μια και καλή τέλος στον καρκίνο. Να είχαν επιτέλους βρεθεί αυτά τα εμβόλια και τα φάρμακα που περιμένουν με αγωνία εκατομμύρια άνθρωποι. Ευχόμαστε, λοιπόν, οι Μάγια να εννοούσαν πως στις 21/12 θα έρθει το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε, και θα ξημερώσει ένας καλύτερος, όπου οι ασθένειες και οι θεραπείες, θα βγάζουν πηλίκο ίσο με 1.

*Να είχαμε δει τον Παρθενώνα χωρίς σκαλωσιές
Το πιο κλασικό «γεφύρι της Άρτας» που λάμπει στην κορυφή της αθηναϊκής Ακρόπολης έχει σήμερα κάτι περιττό αλλά και κάτι λειψό. Θα θέλαμε να ήμασταν παρόντες την στιγμή που ο Παρθενώνας δεν θα είχε τις σκαλωσιές που του στερούν κάτι από το μεγαλείο του, αλλά αντ’ αυτού, θα είχε όλα τα γλυπτά του, άρτι αφιχθέντα με έξοδα αποστολέα χρεωμένα στους ενοίκους του Μπάκιγχαμ. Πιθανότατα, όμως, ο μόνος τρόπος να έβλεπε κάποιος τον Παρθενώνα έτσι, θα ήταν να είχε γεννηθεί πριν από 25 περίπου αιώνες – κάτι που μας φέρνει στην επόμενη «ευχή» μας.

*Να είχε ανακαλυφθεί το ταξίδι στον χρόνο
Δεν θα έλυνε μόνο το πρόβλημά μας με τον Παρθενώνα, αλλά και πολλά ακόμη μυστήρια του παρελθόντος που ταλαιπωρούν ακόμη την ιστορική έρευνα. Και μαζί με την χρονομηχανή, θα θέλαμε να έχουμε ζήσει και τον διακτινισμό. Ας είμαστε πιο πρακτικοί: Καλή η ιστορική έρευνα, αλλά η δυνατότητα να βρεθείς σε ένα δευτερόλεπτο από… Παγκράτι, Κολλιάτσου, χωρίς να χρειαστείς τρόλει και δύο ώρες κίνησης, ή από Αθήνα, Νέα Υόρκη για ένα καφεδάκι, είναι πολύ δελεαστική, ας μην κοροϊδευόμαστε.

*Να είχε βρεθεί το πετρέλαιο στο Αιγαίο
Όχι για να σταματήσουν επιτέλους τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας των συνομωσιολόγων ή για να πάρει τον δρόμο του προς τα δολαριοβαρέλια των ΗΠΑ, αλλά για να πάρει τον δρόμο του προς τις άδειες δεξαμενές των πολυκατοικιών μας, που φέτος θα γεμίσουν μαύρες αράχνες αντί για μαύρο χρυσό.

*Να είχε τελειώσει το μετρό της Θεσσαλονίκης
Και αφού σταματήσατε να γελάτε, περάστε στο επόμενο.

*Να έπεφτε η τιμή του iPhone στα 20€
Αφού όλοι γνωρίζουμε ότι σε λίγα χρόνια αυτό θα γίνει, όπως έγινε με τόσα και τόσα άλλα υπερτιμημένα άμα τη άφιξή τους προϊόντα τεχνολογίας. Γιατί να περιμένουμε;

*Να μάθουμε ποιος «Βασανίζεται»
Έχουν γεμίσει οι αθηναϊκοί τοίχοι με το πιο πονεμένο ρήμα του ελληνικού λεξιλογίου, αλλά ακόμη, τουλάχιστον εμείς, δεν έχουμε μάθει το υποκείμενο του «βασανίζομαι» (πέρα από ένα ολόκληρο έθνος). Αν τον ξέρετε, πείτε το και σε εμάς – το ίδιο ισχύει και για την ταυτότητα του Banksy.

*Να είχαμε μάθει τι ψιθύρισε ο Bill Murray στην Scarlett Johansson στο τέλος του «Χαμένοι στην Μετάφραση»
Από τα κινηματογραφικά «μυστήρια», ίσως αυτό έχει απασχολήσει τους περισσότερους σινεφίλ, αναγκάζοντάς τους σε εκπόνηση ολόκληρων θεωριών για το τι είπε στο φινάλε της ταινίες ο Murray στο αυτί της Johansson, έξω από εκείνο το γιαπωνέζικο μπαρ.

*Να είχε φορολογηθεί η Εκκλησία
Ονειρευόμαστε χαμογελώντας εκείνο το πρωτοσέλιδο εφημερίδας που δεν θα ανέφερε άλλο ένα φορολογικό μέτρο εναντίον συνταξιούχων και μισθωτών, αλλά πως φορολογείται (επιτέλους) το άβατο της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Και μετά, όπως συμβαίνει με όλα τα ευχάριστα όνειρα, ξυπνάμε.

*Να είχαμε διαλευκάνει τα μεγάλα μυστήρια του κόσμου
Πώς εμφανίστηκαν αυτά τα γιγάντια πέτρινα, μακρυμούτσουνα πρόσωπα στη Νήσο του Πάσχα; Υπήρξε τελικά η Ατλαντίδα; Τι συμβαίνει στο Τρίγωνο των Βερμούδων, τι κρύβεται στην «κούφια Γη» και τι πλάσμα ζει στο Λοχ Νες; Απαιτούμε μια τελεσίδικη απάντηση και την θέλουμε τώρα, γιατί αν την γάτα δεν την σκοτώσει το ημερολόγιο των Μάγια, θα το κάνει σίγουρα η περιέργεια.