Επάγγελμα, αεροσυνοδός: Μυστικά… από τον αέρα

του Γιώργου Κόκουβα

Όταν εσείς ανεβαίνετε μερικούς ορόφους για να φτάσετε στη δουλειά σας, εκείνη ανεβαίνει μερικές χιλιάδες πόδια. Όταν εσείς ξυπνάτε στο κρεβάτι σας, εκείνη περιμένει υπομονετικά σε κάποιο αεροδρόμιο. Κι όταν εσείς ταξιδεύετε με το αεροπλάνο, εκείνη βρίσκεται εκεί για να φροντίσει να μην πάει κάτι στραβά στο ταξίδι σας.

Η Ελένη, 26 ετών, έχει δουλέψει επί τεσσεράμισι χρόνια σε τρεις διαφορετικές αεροπορικές εταιρίες, ελληνικές και ξένες. Πλέον, κάνοντας ένα διάλειμμα από τα εναέρια καθήκοντά της – αλλά ανυπομονώντας να επιστρέψει σύντομα σε αυτά, όπως μας εξομολογείται, μας μυεί στην καθημερινότητα και τα μυστικά της δουλειάς της.

*Τι κάνει κάποιον/α καλό αεροσυνοδό;
«Σε αυτή τη δουλειά ξεκινάς, και δεν ξέρεις αν σου αρέσει. Την πρώτη στιγμή, όμως, πάνω στο αεροπλάνο, θα καταλάβεις αν είσαι φτιαγμένος γι’ αυτό ή όχι. Θα νιώσεις αμέσως αν σου αρέσει. Διαφορετικά, αν δεν κάνεις γι’ αυτό το επάγγελμα, φαίνεται αμέσως, και η δουλειά σε “πετάει με τις κλοτσιές” από μόνη της», μας εξηγεί η Ελένη.

«Είναι μια δύσκολη δουλειά. Καθημερινά μαθαίνεις πράγματα – και είσαι υποχρεωμένος να μαθαίνεις πράγματα. Και το εννοώ από την άποψη της μελέτης: Διαβάζουμε συνεχώς, όπως ακριβώς διαβάζει και κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με την Ιατρική. Υπάρχουν πολλοί εξειδικευμένοι όροι στην καθημερινότητα μιας πτήσης, τους οποίους οι αεροσυνοδοί οφείλουν να γνωρίζουν απ’ έξω κι ανακατωτά. Σαν το αλφάβητο», μας λέει, κάνοντας μας να συνειδητοποιήσουμε πως η δουλειά της δεν περιλαμβάνει απλώς… ταξίδια και προσφορά καφέ.

*Πώς μπορείς να γίνεις αεροσυνοδός;
«Προσωπικά, παρακολούθησα ειδική σχολή, γιατί μου άρεσε το αντικείμενο πολύ, και με ενδιέφερε να μάθω τα πάντα, ακόμη και τεχνικές λεπτομέρειες για αεροπλάνα, και να αποκτήσω περισσότερη εμπειρία. Η σχολή δίνει επιπλέον “φτερά” σε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τον τομέα. Αλλά μπορείς να εκπαιδευθείς για το επάγγελμα, πηγαίνοντας κατευθείαν σε μια αεροπορική εταιρία. Η καθεμία είναι υποχρεωμένη να εκπαιδεύει τους υποψήφιους αεροσυνοδούς της, και η εκπαίδευση διαρκεί από 15 ημέρες μέχρι και δύο μήνες – ανάλογα πάντα με την εταιρία- με καθημερινά μαθήματα. Φυσικά, κάθε χρόνο όλοι περνούν από μια διαδικασία επανάληψης, για να ελεγχθεί ότι όλοι συνεχίζουν να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για να πετάξουν», επισημαίνει η Ελένη.

*Η σημασία μιας… στολής
«Την στολή δεν την φοράμε για να το… “παίζουμε κάποιοι”. Σε περίπτωση που συμβεί κάτι, τα πράγματα είναι απλά. Εγώ φοράω στολή, και εσύ που φοράς πολιτικά με ακολουθείς. Δεν βρισκόμαστε εκεί για να προσφέρουμε καφέ και τσάι. Το κάνουμε και αυτό βεβαίως, αλλά πρωταρχικό μας μέλημα είναι η ασφάλεια και η ομαλή πτήση. Παλαιότερα δεν σερβιρόταν τίποτα στους επιβάτες των αεροπλάνων, ούτε καφέδες, ούτε φαγητό. Στην πορεία αυτό άλλαξε, για να νιώθει πιο άνετα ο επιβάτης και για επικοινωνιακούς λόγους, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να μας θεωρούν οι επιβάτες τις “υπηρέτριες” του αεροπλάνου.

»Πολύ σημαντικό είναι να μην σου “πάρουν τον αέρα” οι επιβάτες: Τα πάντα εξαρτώνται από το ύφος του αεροσυνοδού, το οποίο πρέπει να εμπνέει σεβασμό. Στον αέρα ξέρετε είναι πολύ εύκολο να γίνει μπάχαλο. Άλλον τον ενοχλεί, κάποιος άλλος δεν θέλει να βάλει την χειραποσκευή του ή την τσάντα του στο ντουλάπι την ώρα της απογείωσης, κάποιος άλλος θα αρνείται να φέρει στην όρθια θέση την καρέκλα του. Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να χειριστούμε κάθε κατάσταση με ψυχραιμία. Αυτό που θέλει ο επιβάτης από τον αεροσυνοδό είναι να είναι κοντά του, και να νιώθει ασφαλής.

»Θυμάμαι μια φορά μου είχε τύχει μία γυναίκα από την Αίγυπτο, την περίοδο που γιόρταζαν το Ραμαζάνι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, είχε πρόβλημα με το φαγητό, στην συνέχεια ζητούσε επίμονα να της φέρουμε μπουκάλι με νερό – κάτι που δεν επιτρέπεται να δίνουμε σε καμία περίπτωση στους επιβάτες, μόνο ποτήρι- αυτή επέμενε, και μετά έπαθε κρίση. Άρχισε να φωνάζει, να δέρνει κόσμο, τα έχασε, και προφανώς είχε μια πάθηση, και χρειαζόταν οξυγόνο. Εκεί, ο αεροσυνοδός πρέπει να επέμβει και να διευθετήσει το ζήτημα με ψυχραιμία – αν δεν μπορεί να το κάνει, είναι υποχρεωμένος να φωνάξει συνάδελφό του», μας εξηγεί η Ελένη. «Πάντως», προσθέτει, «αυτοί που συνήθως είναι πιο αγενείς ή αμήχανοι είναι οι “πρωτάρηδες επιβάτες”. Αυτοί που ταξιδεύουν συχνά με αεροπλάνο είναι πιο “κύριοι” – εξαρτάται βέβαια πάντα από τον άνθρωπο».

*Το επάγγελμα που κάθε… ταξιδιάρης θα ονειρευόταν(;)
Είναι το επάγγελμα του αεροσυνοδού ιδανικό γι’ αυτούς που λατρεύουν τα ταξίδια; Αεροσυνοδός σημαίνει… τουρισμός, ή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την dolce vita μεταξύ Κολοσσαίου, Σηκουάνα και Τάμεση που φανταζόμαστε; Η Ελένη μας λύνει τις απορίες για το «δώρον άδωρον» του επαγγέλματος:

«Όποιος ενδιαφέρεται για αυτήν την δουλειά νομίζοντας πως θα απολαύσει ταξίδια, κάνει μεγάλο λάθος. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ελληνικές αερογραμμές, όπου πετάς συνεχώς πάνω-κάτω χωρίς σταματημό και χωρίς να δεις τίποτα στις πόλεις που προσγειώνεσαι. Στο εξωτερικό είναι αλλιώς, οι βάρδιες δεν είναι τόσο εξοντωτικές: Ενώ στην Ελλάδα συχνά πετάς μέχρι και 27 ημέρες τον μήνα – μια φρίκη, με εταιρία του εξωτερικού θα πετάξεις πολύ λιγότερες και θα έχεις ημέρες να ξεκουραστείς και να δεις πράγματα. Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα πετάς πολύ, πληρώνεσαι λίγο!», μας λέει.

*Τα κλισέ του επαγγέλματος
Αεροσυνοδός σημαίνει απαραίτητα γυναίκα, νέα και όμορφη; «Το ταμπού του άνδρα αεροσυνοδού υπάρχει μόνο στην χώρα μας», μας λέει η Ελένη. «Στις αεροπορικές εταιρίες του εξωτερικού όχι απλώς υπάρχουν πολλοί άνδρες στον χώρο, αλλά είναι υποχρεωτικό να υπάρχει τουλάχιστον ένας άνδρας στο πλήρωμα.

»Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να είσαι πανέμορφος για να γίνεις αεροσυνοδός. Μετράει σίγουρα το να είσαι ωραίος, αλλά όχι με την έννοια του όμορφου, με την έννοια του καθαρού, του περιποιημένου. Και φυσικά, πρέπει να επιδεικνύεις στρατιωτική πειθαρχία. Στο αεροπλάνο δεν υπάρχει χώρος για αντιρρήσεις και δικαιολογίες, όταν σου δίνονται εντολές, απλώς τις ακολουθείς χωρίς να αντιμιλάς, για χάρη της ασφάλειας της πτήσης», καταλήγει.