10 κακά (ή και όχι) μπαμπαδοαστεία

Τα μπαμπαδοαστεία είναι κάποιου είδους παρακαταθήκη. Τα κοροϊδεύεις, μέχρι να γίνεις πατέρας.
10 κακά (ή και όχι) μπαμπαδοαστεία
Υπάρχει το εξής παράδοξο με τα αστεία που κάνουν οι μπαμπάδες: Ωριμάζουν στο μυαλό σαν το καλό κρασί. Όταν είσαι έφηβος και ακούς αυτά τα αστεία, νιώθεις ότι ο πατέρας σου σε ντροπιάζει. Θέλεις να κρυφτείς, δυσανασχετείς και κοιτάς το ταβάνι. Όσο μεγαλώνεις όμως, αναγνωρίζεις την αξία του αστείου. Είναι αυτές οι λίγες στάλες νιότης που έχουν μείνει μέσα στην ψυχή του μπαμπά και σπάνια του δίνεται πια η ευκαιρία να της εκφράσει. Είναι αυτή η γλυκιά νοσταλγία που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του όταν ξεστομίζει το χωρατό του. Κι εσύ γελάς∙ όχι με το αστείο, αλλά με οτιδήποτε το συνοδεύει.

Ρωτήσαμε μερικούς μπαμπάδες και μαζέψαμε μερικά διαχρονικά αστεία, τα οποία μόλις βρεις την ευκαιρία, θα τα πεις.

Σε συζητήσεις σχετικά με το σε ποιον μοιάζει το παιδί:

«Ε, εμένα μου θυμίζει λίγο τον περιπτερά»


Υπάρχει ένα αστείο πασπαρτού για κάθε παράλογη απαίτηση του παιδιού:

«Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;»


Όταν η σερβιτόρα ρωτάει αν έμεινε ικανοποιημένος από το φαγητό:

«Όχι καθόλου! Θα πρέπει να μας φέρετε άλλα!»


Όταν ζητάει το παιδί να βγει:

-Μπαμπά θέλω να βγω.
-Μας τελείωσαν τα αυγά.


Όταν επιμένει με κάτι ο πατέρας:

-Πω ρε μπαμπά, σταμάτα

-Τι σχέση έχει η Σταμάτα; Η Σταμάτα είναι στην Κηφισιά
Εναλλακτική απάντηση: Σταμάτα, σταμάτα, σου ‘ρχεται ντομάτα


Ταξιδεύουμε ξανά στους χώρους εστίασης και προσγειωνόμαστε στην ώρα του λογαριασμού:

Μπαμπάς: «Τον λογαριασμό παρακαλώ!»

*Σερβιτόρος-α πλησιάζει*

Μπαμπάς: «Τι μας χρωστάς;»


Σε συζήτηση για χαρτζιλίκι:

Παιδί: «Πατέρα έχεις δέκα ευρώ;»

Μπαμπάς: «Με έχετε περάσει για τράπεζα εδώ μέσα»


Όταν ο πατέρας ζητάει χάρη από το παιδί:

Μπαμπάς: «Πήγαινε να ζητήσεις ένα πακέτο να πάρουμε τα υπόλοιπα παϊδάκια»

Παιδί: «Ρε μπαμπά ντρέπομαι»

Μπαμπάς: «Αν ντρέπεσαι να σου βάλουμε ένα κόσκινο»


*Παιδί αργεί να κάνει την αγγαρεία που του έβαλε ο μπαμπάς*

Μπαμπάς: «Άντε βρε παιδάκι μου, ώσπου να σηκώσεις το ένα πόδι βρωμάει το άλλο»


Για κλείσιμο, θα παραθέσουμε το ίσως πιο κλασικό ανέκδοτο των σημερινών 60άρηδων πατεράδων. Πιο κλασικό κι από ανέκδοτο με τον Τοτό, πιο κλασικό κι από το ανέκδοτο με τη Sailor Moon:

«Κάποτε, στη ζούγκλα, τα μυρμήγκια αποφάσισαν να σκοτώσουν τον ελέφαντα. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, αφού, περνώντας πάνω από τις φωλιές τους, τα σκότωνε χωρίς να το πάρει χαμπάρι.

Μαζεύτηκαν λοιπόν ένα εκατομμύριο μυρμήγκια, ανέβηκαν όλα μαζί πάνω σ ένα δέντρο, και περίμεναν τον ελέφαντα να περάσει από κάτω.

Μόλις εμφανίζεται αυτός, τα μυρμήγκια, με αυτοθυσία πέφτουν όλα στην πλάτη του, και τον τσιμπούν.

Χωρίς να πολυ-ενοχληθεί, ο ελέφαντας κουνά λίγο τον ώμο του, και ξάφνου, όλα τα μυρμήγκια πέφτουν κάτω.. εκτός από ένα, που με τη βία κρατιέται στον σβέρκο του.

Τότε το πλήθος από κάτω φωνάζει : "Πνίχ’ τον Μανώλη, πνίχ’ τον!"»
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v