Τα πράγματα που είχες στο σχολείο
Αν πήγες σχολείο στις (ευλογημένες) δεκαετίες των 80s ή των 90s, τότε θυμάσαι τα παρακάτω. Και κατά βάθος τα θέλεις όλα πίσω.
Γενικά, κάθε γενιά έχει την τάση να θυμάται με μια γλυκιά νοσταλγία τα παιδικά της χρόνια. Και ζούμε στην εποχή που το μεγαλύτερο ποσοστό των ενηλίκων του πλανήτη έζησε την παιδική του ηλικία στα πολύχρωμα, φανταχτερά και απίστευτα γρήγορα εξελισσόμενα 80s και 90s.
Ε, κι επειδή τέτοιοι είμαστε, θυμόμαστε μερικά από τα αγαπημένα μας αντικείμενα από εκείνες τις εποχές, και νοσταλγούμε. Επειδή, αλήθεια, δεν καταλαβαίνουμε γιατί θεωρείται “αντι-επαγγελματικό” να βάλουμε Ευχούλη στο στυλό μας στο γραφείο.
*Βασικά, και να θέλαμε, πού να βρεις Ευχούλη σήμερα;
*Ή, για τα πιο κουλτουριάρικα παιδάκια, ένα ViewMaster. Κι ας το είχαμε σε ενήλικη εκδοχή. Ας πούμε, πόσο πιο εύκολα θα βλέπονταν οι τελευταίες σεζόν του Game of Thrones αν συνοψίζαμε τα επεισόδια σε δέκα καρέ;
*Αυτά τα στυλό των τριών χρωμάτων κυκλοφορούν ακόμα, αλλά συνειδητά δεν τα αγοράζουμε: Ξέρουμε ότι ακόμα και τώρα θα καταλήξουμε να τα χαλάμε, προσπαθώντας να βγάλουμε και τις τρεις μύτες έξω ταυτόχρονα.
*Πράγματα που μάθαμε αφού μεγαλώσαμε: Το μπλε πράγμα στην κλασική γόμα, εν τέλει, δεν ήταν για να σβήνει το στυλό (αλλά αυτό το καταλάβαμε και τότε, αφού καταστρέψαμε μερικές σελίδες του τετραδίου), αλλά για να απομακρύνει απαλά τις μουτζούρες που άφηνε η κόκκινη πλευρά.
*Αυτό είναι ένα παγουρίνο. Δεν ξέρουμε τι λέει η μόδα για τα παγουρίνα πλέον. Ας πούμε, το παιδί μας θα έτρωγε κορόιδεμα επειδή κουβαλάει στο σχολείο αυτό το απολίθωμα, ή θα ήταν ρέτρο; Από ποια ηλικία αρχίζει το παιδί να εκτιμά τα ρέτρο aesthetics;
*Αυτό, πάλι, είναι ένας δαίμονας και κανονικά θα το μισούσαμε για πάντα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι αν το ξαναπαίξουμε, θα βάλουμε όλους τους κρίκους στην σωστή τους θέση.
*Τα σκορδάκια τότε ήταν για τα κακά παιδιά. Τώρα είμαστε μεγάλοι και σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσε να είναι ένας πολύ υγιής τρόπος να εκτονώνουμε τα νεύρα μας. Όχι;
*Συνέχεια της παραπάνω πρότασης για έκφραση οργής με υγιείς τρόπους: Αμπούλα βρώμας; Δεν θα προτείνουμε στόχους, όλοι ξέρουμε πού θέλουμε να την πετάξουμε.
*Σπορτέξ που έχουν φωτάκια στις σόλες, επίσης. Γιατί σταματήσαμε να τα φοράμε; Επειδή γίναμε σοβαροί; Και αν εμείς δεν είμαστε σοβαροί, και θέλουμε τα παπούτσια μας να δίνουν αυτή την πληροφορία στον κόσμο;
*Και για το τέλος, ένα μάθημα υπομονής: Φακές σε κυπελάκι από γιαούρτι. Ξεκάθαρα ως πείραμα και για την χαρά του να βλέπεις κάτι να μεγαλώνει μπροστά στα μάτια σου, δεν θα τις φάμε. Έχουμε λεφτά για φακές, ευτυχώς.
Ε, κι επειδή τέτοιοι είμαστε, θυμόμαστε μερικά από τα αγαπημένα μας αντικείμενα από εκείνες τις εποχές, και νοσταλγούμε. Επειδή, αλήθεια, δεν καταλαβαίνουμε γιατί θεωρείται “αντι-επαγγελματικό” να βάλουμε Ευχούλη στο στυλό μας στο γραφείο.
*Βασικά, και να θέλαμε, πού να βρεις Ευχούλη σήμερα;
*Ή, για τα πιο κουλτουριάρικα παιδάκια, ένα ViewMaster. Κι ας το είχαμε σε ενήλικη εκδοχή. Ας πούμε, πόσο πιο εύκολα θα βλέπονταν οι τελευταίες σεζόν του Game of Thrones αν συνοψίζαμε τα επεισόδια σε δέκα καρέ;
*Αυτά τα στυλό των τριών χρωμάτων κυκλοφορούν ακόμα, αλλά συνειδητά δεν τα αγοράζουμε: Ξέρουμε ότι ακόμα και τώρα θα καταλήξουμε να τα χαλάμε, προσπαθώντας να βγάλουμε και τις τρεις μύτες έξω ταυτόχρονα.
*Πράγματα που μάθαμε αφού μεγαλώσαμε: Το μπλε πράγμα στην κλασική γόμα, εν τέλει, δεν ήταν για να σβήνει το στυλό (αλλά αυτό το καταλάβαμε και τότε, αφού καταστρέψαμε μερικές σελίδες του τετραδίου), αλλά για να απομακρύνει απαλά τις μουτζούρες που άφηνε η κόκκινη πλευρά.
*Αυτό είναι ένα παγουρίνο. Δεν ξέρουμε τι λέει η μόδα για τα παγουρίνα πλέον. Ας πούμε, το παιδί μας θα έτρωγε κορόιδεμα επειδή κουβαλάει στο σχολείο αυτό το απολίθωμα, ή θα ήταν ρέτρο; Από ποια ηλικία αρχίζει το παιδί να εκτιμά τα ρέτρο aesthetics;
*Αυτό, πάλι, είναι ένας δαίμονας και κανονικά θα το μισούσαμε για πάντα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι αν το ξαναπαίξουμε, θα βάλουμε όλους τους κρίκους στην σωστή τους θέση.
*Τα σκορδάκια τότε ήταν για τα κακά παιδιά. Τώρα είμαστε μεγάλοι και σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσε να είναι ένας πολύ υγιής τρόπος να εκτονώνουμε τα νεύρα μας. Όχι;
*Συνέχεια της παραπάνω πρότασης για έκφραση οργής με υγιείς τρόπους: Αμπούλα βρώμας; Δεν θα προτείνουμε στόχους, όλοι ξέρουμε πού θέλουμε να την πετάξουμε.
*Σπορτέξ που έχουν φωτάκια στις σόλες, επίσης. Γιατί σταματήσαμε να τα φοράμε; Επειδή γίναμε σοβαροί; Και αν εμείς δεν είμαστε σοβαροί, και θέλουμε τα παπούτσια μας να δίνουν αυτή την πληροφορία στον κόσμο;
*Και για το τέλος, ένα μάθημα υπομονής: Φακές σε κυπελάκι από γιαούρτι. Ξεκάθαρα ως πείραμα και για την χαρά του να βλέπεις κάτι να μεγαλώνει μπροστά στα μάτια σου, δεν θα τις φάμε. Έχουμε λεφτά για φακές, ευτυχώς.
