Ανατολή στην Αθήνα δεν είναι μόνο η διασκέδαση, αλλά και ένας ολόκληρος τρόπος ζωής που εισήγαγαν στην ελληνική πρωτεύουσα είτε οι επιθυμίες των καταναλωτών για εξωτικά αντικείμενα, είτε απλώς οι συνήθειες των οικονομικών μεταναστών.
Η αρχή στις ”ανατολίτικες βόλτες” καλό θα ήταν να γίνει από το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Μουσείου Μπενάκη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ενδιαφέρουσα συλλογή του Μπενάκη που φιλοξενείται στο ιστορικό κτίριο του Κεραμεικού (Αγίων Ασωμάτων 22 και Διπύλου 12, τηλ. 210 3251311).
Αν ενδιαφέρεστε για ψώνια, μια βόλτα από το You and Me στο 271 της Χαρμοβίτου, στον Πειραιά θα σας επιτρέψει να προμηθευτείτε περίτεχνους Ναργιλέδες, ενώ στη μέση της Βάρης- Κορωπίου, το Khan Al Khalili προσφέρει αξιοπρόσεκτες προτάσεις διακόσμησης, κυρίως από το χώρο του επίπλου.
Εξάλλου, τις μέρες αυτές και ως τις 6 Μάιου, στο Μέγαρο Εϋνάρδου, το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας οργανώνει έκθεση του σημαντικού εικαστικού Γιάννη Παππά με τίτλο ”τα Σχέδια της Αιγύπτου”. Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα που φιλοτέχνησε ο Παππάς στο εργαστήριο του στην Αλεξάνδρεια (1945- 1950) και αντλούν τη θεματική τους από τη ζωή στην ελληνιστική πόλη (Μέγαρο Εϋνάρδου, Αγ. Κωνσταντίνου 290 και Μενάνδρου, τηλ. 210 32 34 267).
Εχετε κάνει τελευταία μια βόλτα στην περιοχή κάτω από την Ομόνοια; Όχι με αυτοκίνητο ”en passant”, αλλά με τα πόδια. Ένας ολόκληρος (εντελώς διαφορετικός) κόσμος ζει και ανασαίνει σε ρυθμούς άπω και κυρίως εγγύς Ανατολής. ”Τσαμπιά” Αράβων με διαβατήρια από τις μισές χώρες της Ασίας στοιβάζεται στις γωνιές και κοινωνικοποιείται όσο πιο ανέξοδα μπορεί.
Μικρόσωμοι και μελαμψοί πλανόδιοι επιστρέφουν στα καταλύματα τους με το δισάκι της πραμάτειας τους στον ώμο, για να φύγουν ξανά λίγο αργότερα προς άλλη κατεύθυνση. Εχουν την έκφραση της κούρασης, αλλά και το σίγουρο βλέμμα αυτού που ξέρει τι θέλει.
Μένουν σε παρατημένες πολυκατοικίες που στη δεκαετία του ’50 και του ΄60 ήταν και αυτές λάβαρα της οικοδομικής έκρηξης. Νομίζει κανείς ότι θυμάται τα οικήματα αυτά από κάποια ασπρόμαυρη ελληνική ταινία και ταυτόχρονα απορεί πως είναι δυνατόν να υπάρχουν αυτές οι προσόψεις σε τόσο μικρή απόσταση από το Δημαρχείο και το καλλωπισμένο κέντρο.
Στη Μενάνδρου, χαμηλά στην Σοφοκλέους και την Ευριπίδου αλλά και στα τριγύρω στενά, ο ανυποψίαστος διαβάτης ανακαλύπτει μια πραγματική μουσουλμανική παροικία και παρατηρεί μια εικόνα που θυμίζει ορισμένες γειτονιές του... Λονδίνου. Πέρα από τις κατοικίες, στην ίδια περιοχή συναντά κανείς πολλά- πάρα πολλά καταστήματα, αφού στην πραγματικότητα πρόκειται για το εμπορικό κέντρο της ”αποικίας. Το σύνολο σχεδόν των μαγαζιών αυτών έχει ως υπαλλήλους ή ιδιοκτήτες Άραβες και απευθύνεται σε τέτοιους: Κουρεία, ψιλικατζίδικα, σούπερ μάρκετ, κρεοπωλεία, είδη δώρων, φαστφουντάδικα και βέβαια πάμπολλα μαγειρεία, στα οποία τρως με 5-7 ευρώ (όχι χωρίς... κίνδυνο στομαχικών διαταραχών).
Σας συνιστούμε την επίσκεψη σε ένα από τα καφενεία των... ”ντόπιων”, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε εξαιρετικά αρωματικούς ναργιλέδες και να πιείτε καταπληκτικό (”ελληνικό”) καφέ.
Διασκορπισμένοι σε όλη σχεδόν την περιοχή οι... εγχώριοι απόκληροι, χρήστες ναρκωτικών ουσιών και κλεφτρονάκια, συμβιώνουν αγαστά με τους ανεκτικούς άραβες προσπαθούν να σου πασάρουν ”πράμα” ή κινητά και φωτογραφικές μηχανές. Ζητάνε τσιγάρα από τους Άραβες και επωφελούνται από τις χαμηλές τιμές της γειτονιάς. Σχεδόν δεν τους ξεχωρίζεις.
Άλλωστε, όταν λίγο αργότερα ανάβει η σειρήνα του περιπολικού, όλοι τρέχουν με τον ίδιο τρόπο...
