Μιχάλης Οικονόμου και Γιώργος Μακρής πλέον μαζί και με σύμφωνο συμβίωσης!
Οι δύο γνωστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει ένα αγοράκι τριών ετών, επισημοποίησαν τη σχέση τους.
Ο Μιχάλης Οικονόμου, ηθοποιός στη σειρά «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» της ΕΡΤ1, σύναψε σύμφωνο συμβίωσης με τον σύντροφό του, Γιώργο Μακρή. Υπέγραψαν τα σχετικά έγγραφα σε δικηγορικό γραφείο και ανακοίνωσαν το ευτυχές γεγονός μέσα από μια σειρά αναρτήσεων στους προσωπικούς τους λογαριασμούς στο Instagram.
Αφού ευχαρίστησε για τις ευχές όλων, ο Μ. Οικονόμου εξήγησε: «Όχι δεν παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο, γιατί η πολιτεία δεν μας δίνει το δικαίωμα ακόμα να το κάνουμε.
»Υπογράψαμε απλά ένα σύμφωνο συμβίωσης, άσχετα που εμείς από τη χαρά μας λέμε πως παντρευτήκαμε αφού δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάτι περισσότερο να κάνουμε από αυτό.
»Ελπίζουμε σύντομα όλα τα ζευγάρια σε αυτή τη χώρα να έχουν τα ίδια δικαιώματα, όχι μόνο για γάμο, μα και για τεκνοθεσία. Για να είμαστε και εμείς και τα παιδιά μας εξασφαλισμένοι, και στην ζωή και στην απώλεια. Ας είμαστε οι εαυτοί μας άφοβα, η αγάπη δεν κρύβεται» γράφει μεταξύ άλλων.
Συμπληρωματικά, το 2018, ένα άτομο του στενού συγγενικού τους κύκλου, γέννησε ένα παιδί, το οποίο όμως δεν μπορούσε να μεγαλώσει κι έτσι θα κατέληγε σε κάποιο ίδρυμα. Το ζευγάρι αποφάσισε να υιοθετήσει το μικρό αγόρι και μέσω νομικών διαδικασιών κατόρθωσε να πάρει ο ένας από τους δυο την συγγενική επιμέλεια του παιδιού. Εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο μεγαλώνει με δυο πατεράδες.
Η ιστορία τους καταδεικνύει ότι έφτασε η ώρα να δημιουργηθεί νομικό πλαίσιο, «όχι γιατί είναι απλώς δικαίωμα των ομοφύλων ζευγαριών να έχουν κι αυτά ένα παιδί, αλλά επειδή κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώνει χωρίς αγκαλιά».
Το ζευγάρι έχει δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια και πολλές φορές έχουν μιλήσει για τη σχέση τους αλλά και την απόφασή τους να υιοθετήσουν το μικρό αγόρι. «Δε μεγαλώνουμε αυτό το παιδί ακτιβιστικά ή εγωιστικά, για να διαδηλώσουμε ότι οι γκέι μπορούν να μεγαλώσουν και αυτοί ένα παιδί φυσιολογικά. Το κάνουμε πρωτίστως γιατί έτσι νιώθουμε, γιατί το έχουμε εμείς ανάγκη, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Ξέρουμε ότι θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους αυτή η μοιρασιά, ότι σώζουμε ένα μικρό πλάσμα από τις κακοτοπιές του ιδρύματος στο οποίο θα κατέληγε».
