10 συμπεριφορές που τελικά δεν είναι εγωιστικές
Το να κάνεις το καλύτερο για σένα σε κάποιες περιπτώσεις δεν σε κάνει ούτε εγωιστή, ούτε συμφεροντολόγο. Ισορροπημένο άνθρωπο σε κάνει.
της Ηρώς Κουνάδη
Μάλλον δεν θα σε σοκάρουμε, αλλά οι άνθρωποι που βάζουν μονίμως το καλό των άλλων πάνω από το δικό τους καταλήγουν να κάνουν κακό τόσο στον εαυτό τους όσο και στους άλλους –κανείς δεν θέλει μια δυστυχισμένη μαμά/ φίλη/ σύντροφο/ συνάδελφο. Γι’ αυτό είναι καιρός να πάψεις να κατηγορείς τον εαυτό σου για τις παρακάτω συμπεριφορές που όχι, δεν είναι καθόλου εγωιστικές.
Το να λες «όχι»
Είτε σε προσκλήσεις για έξοδο τις μέρες που προτιμάς να μείνεις σπίτι και να κοιτάς το ταβάνι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος, είτε στις εκκλήσεις για βοήθεια σε αγγαρείες στις φάσεις που πνίγεσαι. Μην προσπαθείς να εφεύρεις δικαιολογίες, ένα «συγνώμη, δεν το ‘χω για σήμερα» είναι μια χαρά ολοκληρωμένη πρόταση.
Το να μην «δίνεις ευκαιρίες»
Είτε στα ερωτικά, είτε σε φιλικές σχέσεις, είτε σε οποιοδήποτε κοινωνικό πλαίσιο, δεν χρωστάς σε κανέναν. Δεν χρειάζεται να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που για οποιοδήποτε λόγο θεωρείς ότι δε σου ταιριάζουν, και ούτε χρωστάς εξηγήσεις σε κανέναν για αυτό. «Δε θέλω», να άλλη μία ολοκληρωμένη πρόταση.
Το να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου
Είτε είσαι μάνα/ πατέρας κουράγιο, είτε πνιγμένος/η εργαζόμενος/η στον καιρό των ισχνών αγελάδων, το να πήζεις ασταμάτητα δεν θα κάνει καλό σε κανέναν –ούτε στα παιδιά, ούτε στη δουλειά, ούτε στην ομάδα σου (είτε αυτή λέγεται σύντροφος είτε συνάδελφοι) που θα έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με τα σπασμένα σου νεύρα.
Το να πληρώνεις για να γίνονται δουλειές που θα μπορούσες να κάνεις μόνος/η
Πώς, όμως, θα βρεις χρόνο για τον εαυτό σου όταν οι ώρες της ημέρας δεν σου φτάνουν; Αποδεχόμενος/η πως κάποιες δουλειές σου θα τις αναθέσεις αλλού. Επειδή, όμως, αυτό το «αλλού» δεν γίνεται να είναι ένα μέλος της ομάδας σου (γιατί έτσι δεν βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου, απλώς κλέβεις τον δικό του) αναγκαστικά τον χρόνο σου θα τον αγοράσεις. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως δεν θα μαγειρέψεις, αλλά θα παραγγείλεις απέξω, ή δεν θα κάνεις δουλειές στο σπίτι, αλλά θα πάρεις υπηρεσία καθαρισμού, ή δεν θα μείνεις απόψε με τα παιδιά, αλλά θα πληρώσεις baby sitter.
Το να κάνεις ή να μην κάνεις παιδιά
Επιχειρήματα που «αποδεικνύουν» ότι είσαι εγωιστής και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν ένα σωρό (ο πλανήτης πεθαίνει από τον υπερπληθυσμό - η χώρα πάσχει από υπογεννητικότητα, τα δύο πιο συνηθισμένα). Κι αυτό αποδεικνύει, χωρίς εισαγωγικά, πως αφού και οι δύο αποφάσεις είναι «εγωιστικές», είσαι ελεύθερος/η να κάνεις ό,τι γουστάρεις και να μην ακούς κανέναν.
Το να βγάζεις ανθρώπους από τη ζωή σου
Το να συντηρείς μια σχέση που δεν είναι πια ισότιμη (επειδή τον άλλον δεν τον γουστάρεις/ τον βαριέσαι/ τον αγαπούσες παλιά αλλά τώρα μεγαλώσατε κι αλλάξατε και δεν έχετε πια τίποτα κοινό) δεν είναι πράξη αλτρουισμού. Είναι αγνή, καθαρή κοροϊδία.
Το να μη δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό παντού και πάντα
Οι δυνάμεις και οι αντοχές σου είναι πεπερασμένες. Φύλαξε αποθέματα για εκεί που χρειάζονται πραγματικά: Για έκτακτες ανάγκες, για ανθρώπους που τις αξίζουν και για δουλειές που τις πληρώνουν.
Το να μη θυσιάζεσαι συνεχώς για το κοινό καλό
Την ατομική ευθύνη την πουλάνε μόνο κράτη που δεν μπορούν να οργανωθούν ώστε να γίνουν λειτουργικά. Όσο και αν προσπαθούν να σε πείσουν, όχι, δεν φταις εσύ γι’ αυτό.
Το να διαλέγεις τις μάχες σου
Το αξιακό σου σύστημα μπορεί να σου υπαγορεύει να μαλώνεις με κάθε αρνητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συναντάς στον δρόμο σου. Αυτό, όμως, αφενός θα σε εξαντλήσει, αφετέρου αποτέλεσμα θα έχει ίσως μία στις δέκα φορές. Αυτή τη μία από τις δέκα είναι σημαντικό να μάθεις να αναγνωρίζεις –και γι’ αυτήν να φυλάς τις δυνάμεις σου. Τον κόσμο μόνος/η σου έτσι κι αλλιώς δεν θα καταφέρεις να τον αλλάξεις.
Το να μην είσαι πάντα εκεί για όλους
Το σύνδρομο του σωτήρα δεν είναι τόσο αλτρουιστικό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά –είναι ένδειξη ματαιοδοξίας, μη σου πούμε και ναρκισσισμού και σε τρομάξουμε. Προφανώς και θα σταθείς στον κολλητό σου που περνάει ένα δύσκολο χωρισμό, αλλά το να προσπαθήσεις να σώσεις κάθε ναυάγιο της ζωής που θα βρεθεί στον δρόμο σου θα κάνει κακό και σε σένα και σε όλα τα ναυάγια.
Μάλλον δεν θα σε σοκάρουμε, αλλά οι άνθρωποι που βάζουν μονίμως το καλό των άλλων πάνω από το δικό τους καταλήγουν να κάνουν κακό τόσο στον εαυτό τους όσο και στους άλλους –κανείς δεν θέλει μια δυστυχισμένη μαμά/ φίλη/ σύντροφο/ συνάδελφο. Γι’ αυτό είναι καιρός να πάψεις να κατηγορείς τον εαυτό σου για τις παρακάτω συμπεριφορές που όχι, δεν είναι καθόλου εγωιστικές.
Το να λες «όχι»
Είτε σε προσκλήσεις για έξοδο τις μέρες που προτιμάς να μείνεις σπίτι και να κοιτάς το ταβάνι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος, είτε στις εκκλήσεις για βοήθεια σε αγγαρείες στις φάσεις που πνίγεσαι. Μην προσπαθείς να εφεύρεις δικαιολογίες, ένα «συγνώμη, δεν το ‘χω για σήμερα» είναι μια χαρά ολοκληρωμένη πρόταση.
Το να μην «δίνεις ευκαιρίες»
Είτε στα ερωτικά, είτε σε φιλικές σχέσεις, είτε σε οποιοδήποτε κοινωνικό πλαίσιο, δεν χρωστάς σε κανέναν. Δεν χρειάζεται να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που για οποιοδήποτε λόγο θεωρείς ότι δε σου ταιριάζουν, και ούτε χρωστάς εξηγήσεις σε κανέναν για αυτό. «Δε θέλω», να άλλη μία ολοκληρωμένη πρόταση.
Το να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου
Είτε είσαι μάνα/ πατέρας κουράγιο, είτε πνιγμένος/η εργαζόμενος/η στον καιρό των ισχνών αγελάδων, το να πήζεις ασταμάτητα δεν θα κάνει καλό σε κανέναν –ούτε στα παιδιά, ούτε στη δουλειά, ούτε στην ομάδα σου (είτε αυτή λέγεται σύντροφος είτε συνάδελφοι) που θα έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με τα σπασμένα σου νεύρα.
Το να πληρώνεις για να γίνονται δουλειές που θα μπορούσες να κάνεις μόνος/η
Πώς, όμως, θα βρεις χρόνο για τον εαυτό σου όταν οι ώρες της ημέρας δεν σου φτάνουν; Αποδεχόμενος/η πως κάποιες δουλειές σου θα τις αναθέσεις αλλού. Επειδή, όμως, αυτό το «αλλού» δεν γίνεται να είναι ένα μέλος της ομάδας σου (γιατί έτσι δεν βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου, απλώς κλέβεις τον δικό του) αναγκαστικά τον χρόνο σου θα τον αγοράσεις. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως δεν θα μαγειρέψεις, αλλά θα παραγγείλεις απέξω, ή δεν θα κάνεις δουλειές στο σπίτι, αλλά θα πάρεις υπηρεσία καθαρισμού, ή δεν θα μείνεις απόψε με τα παιδιά, αλλά θα πληρώσεις baby sitter.
Το να κάνεις ή να μην κάνεις παιδιά
Επιχειρήματα που «αποδεικνύουν» ότι είσαι εγωιστής και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν ένα σωρό (ο πλανήτης πεθαίνει από τον υπερπληθυσμό - η χώρα πάσχει από υπογεννητικότητα, τα δύο πιο συνηθισμένα). Κι αυτό αποδεικνύει, χωρίς εισαγωγικά, πως αφού και οι δύο αποφάσεις είναι «εγωιστικές», είσαι ελεύθερος/η να κάνεις ό,τι γουστάρεις και να μην ακούς κανέναν.
Το να βγάζεις ανθρώπους από τη ζωή σου
Το να συντηρείς μια σχέση που δεν είναι πια ισότιμη (επειδή τον άλλον δεν τον γουστάρεις/ τον βαριέσαι/ τον αγαπούσες παλιά αλλά τώρα μεγαλώσατε κι αλλάξατε και δεν έχετε πια τίποτα κοινό) δεν είναι πράξη αλτρουισμού. Είναι αγνή, καθαρή κοροϊδία.
Το να μη δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό παντού και πάντα
Οι δυνάμεις και οι αντοχές σου είναι πεπερασμένες. Φύλαξε αποθέματα για εκεί που χρειάζονται πραγματικά: Για έκτακτες ανάγκες, για ανθρώπους που τις αξίζουν και για δουλειές που τις πληρώνουν.
Το να μη θυσιάζεσαι συνεχώς για το κοινό καλό
Την ατομική ευθύνη την πουλάνε μόνο κράτη που δεν μπορούν να οργανωθούν ώστε να γίνουν λειτουργικά. Όσο και αν προσπαθούν να σε πείσουν, όχι, δεν φταις εσύ γι’ αυτό.
Το να διαλέγεις τις μάχες σου
Το αξιακό σου σύστημα μπορεί να σου υπαγορεύει να μαλώνεις με κάθε αρνητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συναντάς στον δρόμο σου. Αυτό, όμως, αφενός θα σε εξαντλήσει, αφετέρου αποτέλεσμα θα έχει ίσως μία στις δέκα φορές. Αυτή τη μία από τις δέκα είναι σημαντικό να μάθεις να αναγνωρίζεις –και γι’ αυτήν να φυλάς τις δυνάμεις σου. Τον κόσμο μόνος/η σου έτσι κι αλλιώς δεν θα καταφέρεις να τον αλλάξεις.
Το να μην είσαι πάντα εκεί για όλους
Το σύνδρομο του σωτήρα δεν είναι τόσο αλτρουιστικό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά –είναι ένδειξη ματαιοδοξίας, μη σου πούμε και ναρκισσισμού και σε τρομάξουμε. Προφανώς και θα σταθείς στον κολλητό σου που περνάει ένα δύσκολο χωρισμό, αλλά το να προσπαθήσεις να σώσεις κάθε ναυάγιο της ζωής που θα βρεθεί στον δρόμο σου θα κάνει κακό και σε σένα και σε όλα τα ναυάγια.
