Γιατί είναι τα νεύρα όλων μας τσιτωμένα;

Γιατί ζούμε όλοι πρωτόγνωρες καταστάσεις, είναι η σύντομη απάντηση. Υπάρχουν, όμως, και πιο απρόσμενες εξηγήσεις στο γιατί μαλώνουμε όλοι με όλους.
Γιατί είναι τα νεύρα όλων μας τσιτωμένα;
της Ηρώς Κουνάδη

Ένα σκρολάρισμα στα social media πας να κάνεις σαν άνθρωπος να ηρεμήσει το κεφάλι σου (νομίζεις) και πέφτεις πάνω σε καυγάδες μεταξύ αγνώστων που βρίζονται ακόμα και κάτω από το πιο άκυρο ποστ για μια πάπια που επέστρεψε σπίτι της μετά από 12 χρόνια. Το Facebook έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, κι η ουρά στον φούρνο της γειτονιάς επίσης, γιατί κάποιος είπε σε κάποιον να βάλει τη μύτη μέσα στη μάσκα κι ο εξωμύτης θύμωσε και άρχισαν όλοι να φωνάζουν για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να φοράμε μάσκες, ναι αλλά τον Απρίλιο άλλα μας λέγανε.

Αν ήσουν ένας αδέκαστος εξωτερικός παρατηρητής, με αστείρευτη αγάπη για την ανθρωπότητα, θα χαμογελούσες στωικά με όλα αυτά. Θα καταλάβαινες. Λογικό είναι, έχει φτάσει στα όριά του ο κόσμος, θα έλεγες. Ναι έχουν ζήσει και χειρότερα, ούτε 100 χρόνια από τον τελευταίο τους παγκόσμιο πόλεμο, αλλά η συλλογική τους μνήμη είναι αδύναμη και οι περισσότεροι δεν τα θυμούνται καν.

Δεν το βλέπεις όμως έτσι, ξέρεις γιατί; Γιατί είσαι μέσα σε αυτήν την κατάσταση, είσαι κι εσύ έτσι, είναι και τα δικά σου νεύρα τσιτωμένα. Το να το συνειδητοποιείς είναι ένα πρώτο βήμα. Ένα δεύτερο είναι να εντοπίσεις συγκεκριμένα τι σου φταίει (ναι, μια γενική ιδέα την έχεις, δε λέμε) και να προσπαθήσεις όσο γίνεται να το αντιμετωπίσεις. Τουλάχιστον μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες.

Θεωρία 1η: Δεν είναι νεύρα, είναι φόβος

Την έχεις ακούσει αυτή τη θεωρία με τα τρία f, που λέει πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος όταν έρθει αντιμέτωπος με απειλή κάνει κάτι από αυτά: fight, fly, freeze (θα παλέψει, θα τρέξει να σωθεί ή θα παγώσει και δεν θα μπορεί να αντιδράσει). Ε, τα νεύρα είναι αυτό το πρώτο, είναι η τάση του μυαλού σου να πολεμά την απειλή ανοίγοντας καυγάδες, φωνάζοντας, σπάζοντας πράγματα, και γενικώς χρησιμοποιώντας τακτικές που θα ήταν χρήσιμες για την επιβίωση στη ζούγκλα –χρειάζονται κι άλλα χρόνια εξέλιξης για να προσαρμοστούν τα πρωταρχικά μας ένστικτα στις σύγχρονες κοινωνίες που έχουμε φτιάξει.

Αν κάτσεις και το εκλογικεύσεις, και συνειδητοποιήσεις ότι φοβάσαι (τι μας ξημερώνει, αν θα έχεις δουλειά τον άλλο μήνα, ότι το λοκντάουν δεν θα τελειώσει ποτέ, ότι ο κορωνοϊός θα σκοτώσει ανθρώπους που αγαπάς, ό,τι φοβάται ο καθένας τέλος πάντων) θα δεις ότι θα ηρεμήσεις κάπως. Όχι επειδή θα σταματήσεις να φοβάσαι, αλλά επειδή η επιθετικότητα δεν μας προστάτεψε ποτέ από τέτοιου είδους απειλές.

Θεωρία 2η: Σου λείπει βιταμίνη D

Μην το γελάς καθόλου. Δεν είναι δεισιδαιμονία των γιαγιάδων μας πως ο ήλιος σου φτιάχνει το κέφι. Έρευνες επί ερευνών συνδέουν εδώ και χρόνια την έλλειψη βιταμίνης D με την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης. Δεν είναι καθόλου αβάσιμο αυτό που ακούγεται πολύ τελευταία στα social media πως τα απανωτά, μακροχρόνια λοκντάουν όπως το δικό μας έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία του πληθυσμού. Το ξέρουμε πως σου φαίνεται μάταιο και μίζερο, είναι όμως σημαντικό μια φορά τη μέρα να πιέζεις τον εαυτό σου να στείλεις 6 και να βγεις για μια μισάωρη βόλτα στη γειτονιά –κατά προτίμηση πρωί ή μεσημέρι, όσο έχει ακόμα ήλιο. Εδώ σου έχουμε μερικές ιδέες για να το κάνεις όσο λιγότερο μίζερο γίνεται. 

Θεωρία 3η: Έχεις ξεχάσει να κοινωνικοποιείσαι

Τραβηγμένο μεν, πιθανό δε. Ειδικά για όσους μένουν μόνοι, και τηρούν σε μεγάλο βαθμό τα μέτρα, που σημαίνει πως έχουν να δουν τους φίλους τους διά ζώσης από τα Χριστούγεννα. Σε περιπτώσεις σαν κι αυτήν, η προσαρμοστικότητα του ανθρώπινου οργανισμού λειτουργεί εναντίον μας αντί για υπέρ μας: Μένοντας απομονωμένοι για μερικές εβδομάδες, χάνουμε μεγάλο μέρος της ικανότητάς μας να επικοινωνούμε. Προφανώς όχι για πάντα, η προσαρμοστικότητα ξαναπιάνει δουλειά μόλις οι συνθήκες αλλάξουν και πάλι. Προς το παρόν, όμως, μπορεί τα νεύρα και η επιθετικότητα να είναι απλώς εκείνη η απεγνωσμένη προσπάθεια να προσεγγίσουμε άλλα ανθρωπάκια τραβώντας τους τα μαλλιά, που κάναμε στο νηπιαγωγείο.

Θεωρία 4η: Σε πνίγει το άδικο

Είσαι έξαλλος/η με την κυβέρνηση, με τους λοιμωξιολόγους, με τους γείτονες του Λιγνάδη που δε μίλησαν, με την αστυνομία που τής μίλησαν αλλά τους αγνόησε, με εμάς που αλλάξαμε τη θεματολογία μας και αντί να σου γράφουμε για ταξίδια που δεν μπορείς να κάνεις μιλάμε όλη μέρα για τον κορωνοϊό. Καταλαβαίνουμε. Σε όλα δίκιο έχεις. Και αν πιστεύεις πως θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, άσε θυμωμένα σχόλια κάτω από όλα μας τα ποστ. Αν όμως το δοκιμάσεις, και το ξαναδοκιμάσεις, και δεις πως ο θυμός δεν περνάει, και καλύτερα δε νιώθεις, δοκίμασε μετά και κάτι άλλο. Να κλείσεις το Facebook, ας πούμε, και να δεις καμιά καλή ταινία.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v