Αυξημένα τα περιστατικά παρακολούθησης στις Ελληνίδες
Δεν ήταν μόνο περιστατικό με το βιτριόλι. Το stalking αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς στην Ελλάδα, εν μέρει εξαιτίας των social media.
Ανησυχητικά αυξάνεται τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της παρενοχλητικής παρακολούθησης (το γνωστό και ως stalking), της εξακολουθητικής, δηλαδή, παρακολούθησης ανθρώπων, χωρίς τη χρήση βίας, που δημιουργεί ωστόσο φόβο και ανησυχία σε όσους υφίστανται αυτή τη συμπεριφορά.
Παρά το γεγονός πως με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης η παρακολούθηση αυτής της μορφής αποτελεί ποινικό αδίκημα και στην Ελλάδα από το 2018 και μετά, το φαινόμενο δείχνει να αυξάνεται –απασχόλησε δε έντονα την επικαιρότητα μετά το περιστατικό με το βιτριόλι.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διευκολύνουν τους δράστες, δίνοντας τη δυνατότητα στον καθένα να έχει πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα των χρηστών, είναι πολύ εύκολο να προσεγγίσει κανείς κάποιον, να δημοσιεύει οτιδήποτε, να διατυπώνει απειλές ή συκοφαντίες. Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η νομική σύμβουλος του Κέντρου Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών του Δήμου Βέροιας, Σταυρούλα Λυμούση με αφορμή την αναγνώριση τέτοιων περιστατικών στο Κέντρο το τελευταίο τρίμηνο.
«Γυναίκες που απευθύνονται στο Κέντρο αντιμετωπίζουν πολύ συχνά τέτοιες συμπεριφορές, ακόμη και μετά από ένα διαζύγιο ή μετά από έναν χωρισμό από συντροφική σχέση. Σε αυτές τις περιπτώσεις εντοπίζουμε χαρακτηριστικά που δηλώνουν εμμονική συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα το να πηγαίνει κάποιος στο χώρο εργασίας κάποιου άλλου, να επισκέπτεται το σχολείο των παιδιών χωρίς να έχει αυτό το δικαίωμα, να παρακολουθεί κάποιο άτομο με το αυτοκίνητο, να προσεγγίζει τους οικείους του. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς ενώ το θύμα μπορεί να είναι γυναίκα αλλά και άνδρας, επώνυμος ή όχι. Η παρενοχλητική παρακολούθηση δεν έχει φύλο, δεν έχει ηλικία και δεν έχει να κάνει καθόλου με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση κάποιου» σχολιάζει χαρακτηριστικά η κ. Λυμούση.
Η ίδια διευκρινίζει ότι, μέχρι τώρα, αυτές οι μορφές συμπεριφοράς αντιμετωπίζονταν κυρίως μέσα από το άρθρο για την απειλή ή τη συκοφαντική δυσφήμιση, ωστόσο μετά την αναγνώρισή τους από τον ποινικό κώδικα ως ποινικό αδίκημα, το τοπίο είναι πιο σαφές. Οποιοσδήποτε βιώνει μια τέτοια κατάσταση μπορεί να ζητήσει την παρέμβαση της αστυνομίας, εφόσον διαπιστωθεί ότι θεμελιώνεται το αδίκημα, συνυπάρχουν, δηλαδή, τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο νόμος: η επίμονη παρακολούθηση με επανάληψη, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο είτε από κοντά, η πρόκληση ανησυχίας και φόβου, η δήλωση του θύματος ότι δεν επιθυμεί να συμβαίνει αυτό.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, το Stalking συνυπάρχει με την ενδοοικογενειακή βία, ή με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής πίεσης ή λεκτικές απειλές. «Σε εμάς δεν έχει γίνει ακόμη κάποια καταγγελία για ποινικό αδίκημα, ωστόσο στο Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών του Δήμου Βέροιας βλέπουμε γυναίκες και μέσα από τη συμβουλευτική γίνεται προσπάθεια να ενδυναμωθούν για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση παρουσιάζονται οι επιλογές που διαθέτει κανείς και σε νομικό επίπεδο. Το τελευταίο τρίμηνο, πάντως, υπήρξαν δύο περιπτώσεις που κατατάσσονται σε αυτή την κατηγορία, της παρενοχλητικής παρακολούθησης» επισημαίνει η κ. Λυμούση.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Παρά το γεγονός πως με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης η παρακολούθηση αυτής της μορφής αποτελεί ποινικό αδίκημα και στην Ελλάδα από το 2018 και μετά, το φαινόμενο δείχνει να αυξάνεται –απασχόλησε δε έντονα την επικαιρότητα μετά το περιστατικό με το βιτριόλι.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διευκολύνουν τους δράστες, δίνοντας τη δυνατότητα στον καθένα να έχει πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα των χρηστών, είναι πολύ εύκολο να προσεγγίσει κανείς κάποιον, να δημοσιεύει οτιδήποτε, να διατυπώνει απειλές ή συκοφαντίες. Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η νομική σύμβουλος του Κέντρου Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών του Δήμου Βέροιας, Σταυρούλα Λυμούση με αφορμή την αναγνώριση τέτοιων περιστατικών στο Κέντρο το τελευταίο τρίμηνο.
«Γυναίκες που απευθύνονται στο Κέντρο αντιμετωπίζουν πολύ συχνά τέτοιες συμπεριφορές, ακόμη και μετά από ένα διαζύγιο ή μετά από έναν χωρισμό από συντροφική σχέση. Σε αυτές τις περιπτώσεις εντοπίζουμε χαρακτηριστικά που δηλώνουν εμμονική συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα το να πηγαίνει κάποιος στο χώρο εργασίας κάποιου άλλου, να επισκέπτεται το σχολείο των παιδιών χωρίς να έχει αυτό το δικαίωμα, να παρακολουθεί κάποιο άτομο με το αυτοκίνητο, να προσεγγίζει τους οικείους του. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς ενώ το θύμα μπορεί να είναι γυναίκα αλλά και άνδρας, επώνυμος ή όχι. Η παρενοχλητική παρακολούθηση δεν έχει φύλο, δεν έχει ηλικία και δεν έχει να κάνει καθόλου με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση κάποιου» σχολιάζει χαρακτηριστικά η κ. Λυμούση.
Η ίδια διευκρινίζει ότι, μέχρι τώρα, αυτές οι μορφές συμπεριφοράς αντιμετωπίζονταν κυρίως μέσα από το άρθρο για την απειλή ή τη συκοφαντική δυσφήμιση, ωστόσο μετά την αναγνώρισή τους από τον ποινικό κώδικα ως ποινικό αδίκημα, το τοπίο είναι πιο σαφές. Οποιοσδήποτε βιώνει μια τέτοια κατάσταση μπορεί να ζητήσει την παρέμβαση της αστυνομίας, εφόσον διαπιστωθεί ότι θεμελιώνεται το αδίκημα, συνυπάρχουν, δηλαδή, τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο νόμος: η επίμονη παρακολούθηση με επανάληψη, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο είτε από κοντά, η πρόκληση ανησυχίας και φόβου, η δήλωση του θύματος ότι δεν επιθυμεί να συμβαίνει αυτό.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, το Stalking συνυπάρχει με την ενδοοικογενειακή βία, ή με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής πίεσης ή λεκτικές απειλές. «Σε εμάς δεν έχει γίνει ακόμη κάποια καταγγελία για ποινικό αδίκημα, ωστόσο στο Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών του Δήμου Βέροιας βλέπουμε γυναίκες και μέσα από τη συμβουλευτική γίνεται προσπάθεια να ενδυναμωθούν για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση παρουσιάζονται οι επιλογές που διαθέτει κανείς και σε νομικό επίπεδο. Το τελευταίο τρίμηνο, πάντως, υπήρξαν δύο περιπτώσεις που κατατάσσονται σε αυτή την κατηγορία, της παρενοχλητικής παρακολούθησης» επισημαίνει η κ. Λυμούση.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
