Τα SOS του πνιγμού

Το καλοκαίρι η θάλασσα μας προσφέρει απλόχερα βλέμματα στο γαλάζιο, δροσιά, βουτιές, σούπερ φόντο για selfie και μπόλικο παιχνίδι στο νερό. Εγκυμονεί όμως και κινδύνους για τους λουόμενους.

Σε περίπτωση, λοιπόν, που – ω μη γένοιτο – χρειαστεί να βοηθήσουμε κάποιον που αντιμετωπίζει κίνδυνο πνιγμού, καλό είναι να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να είμαστε προετοιμασμένοι.

Ποιοι είναι οι βασικότεροι κανόνες που θα πρέπει να ακολουθήσουμε αν δεν έχουμε εκπαίδευση στο αντικείμενο για να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο σε μια δύσκολη κατάσταση;

Ο βασικότερος κανόνας: Από τη στιγμή που δεν είμαστε εκπαιδευμένοι ναυαγοσώστες δεν προσπαθούμε να κάνουμε διάσωση με γυμνά χέρια μέσα στο νερό. Κάτι τέτοιο θα μας φέρει σε δύσκολη θέση και θα μας βάλει σε κίνδυνο πνιγμού. Το πρώτο που κάνουμε είναι να φωνάξουμε δυνατά «βοήθεια!» για να μας ακούσει ο Ναυαγοσώστης (αν υπάρχει κάπου κοντά) και να δώσουμε οδηγίες στο άτομο που βρίσκεται στο νερό για να χαλαρώσει το σώμα του.

Αν βρίσκεται κοντά σε προβλήτα, ακτή ή πισίνα, τότε του δίνουμε να πιάσει ένα κοντάρι, ή του τεντώνουμε μια πετσέτα, ή το χέρι ή το πόδι μας να πιαστεί. Αν βρίσκεται σε μακρινότερη απόσταση του πετάμε κάτι: ένα σχοινί, ένα δεμένο σωσίβιο, μια πλαστική καρέκλα, ένα φουσκωτό στρώμα, μια μπάλα, οτιδήποτε επιπλέει.

Αν κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό, τότε το τέταρτο βήμα είναι να μπούμε στο νερό εμείς με κάτι που επιπλέει και να κολυμπήσουμε προς αυτόν, να πάμε κοντά του και να τοποθετήσουμε ανάμεσά μας το αντικείμενο έτσι ώστε να παραμείνει στην επιφάνεια, χωρίς να κινδυνέψουμε να μας…γραπώσει και να θέσει σε κίνδυνο και τη δική μας ζωή. Με αυτό το αντικείμενο τότε, μπορούμε να τον ρυμουλκήσουμε στην στεριά.

Σε περίπτωση που βρισκόμαστε σε σκάφος ή σε σανίδα (κανό/καγιακ) μπορούμε να τον πλησιάσουμε και να τον βοηθήσουμε να ανέβει στο πλωτό μέσο. Τέλος, ως τελευταία εναλλακτική υπάρχει ο τρόπος της ναυαγοσωστικής ήτοι με γυμνά χέρια, με την προϋπόθεση όμως ότι είμαστε εκπαιδευμένοι και εξασκημένοι σε κάτι τέτοιο, αφού ο κίνδυνος είναι μεγάλος.

Εν ολίγοις τα βήματα διάσωσης είναι «φώναξε-πέταξε-κολύμπησε- κωπηλάτισε».

Από τη στιγμή που ο πνιγόμενος βγει στην ακτή, θα πρέπει σε πρώτη φάση να ελέγξουμε το επίπεδο συνείδησης του, μιλώντας του για να δούμε αν είναι καλά. Αν ανταποκρίνεται, τότε η καρδιά του είναι εντάξει. Αμέσως καλούμε ασθενοφόρο (αν ήμαστε μόνοι), ή λέμε σε ένα άτομο να καλέσει ασθενοφόρο, γιατί υπάρχει περίπτωση να εισέπνευσε νερό στους πνεύμονες.

Αν έχει εισπνεύσει νερό, ξεκινά μια διαδικασία στο σώμα του η οποία έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τον πνιγμό και την καρδιακή ανακοπή μέσα στις επόμενες 72 ώρες (δευτερεύον πνιγμός). Οπωσδήποτε λοιπόν δεν τον… στέλνουμε σπίτι του, αλλά του λέμε να πάει άμεσα σε νοσοκομείο για συγκεκριμένες εξετάσεις ή τον πάμε εμείς.

Αν ο πνιγόμενος έχει χάσει τις αισθήσεις του, τότε τσεκάρουμε να δούμε αν αναπνέει, ανοίγοντας το στόμα του, γυρνώντας το κεφάλι του με προσοχή πίσω και ελέγχοντας το στήθος του αν ανεβοκατεβαίνει για δέκα δευτερόλεπτα. Αν δεν αναπνέει, τότε αμέσως θα πρέπει να καλέσουμε το 166, αν δεν γνωρίζουμε πρώτες βοήθειες, για να μας δώσουν οδηγίες από εκεί. Συνήθως οι οδηγίες από το 166 αφορούν μόνο συμπιέσεις καρδιάς, οι οποίες αιματώνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον εγκέφαλο και τα ζωτικά όργανα του σώματος κρατώντας τα «ζωντανά», ώστε με το που θα φτάσει ασθενοφόρο να λειτουργήσουν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο οι ενέργειες των εξειδικευμένων διασωστών – Α΄βοήθειες, φάρμακα, απινίδωση.

Αν πάλι γνωρίζουμε πώς δίνονται σωστά οι πρώτες βοήθειες, τότε πρέπει να του κάνουμε εμφυσήσεις και καρδιακές συμπιέσεις με ρυθμό 30/2, ήτοι τριάντα καρδιακές συμπιέσεις και δύο εμφυσήσεις διάσωσης.

Δείτε στο βίντεο πώς γίνεται η σωστή και ασφαλής CPR (Καρδιοπνευμονική Ανάνηψη):

Σε κάθε περίπτωση, το ιδανικό είναι να παρακολουθήσετε κάποιο σεμινάριο πρώτων βοηθειών ώστε και εσείς να είστε ασφαλείς τόσο εσείς, όσο και εκείνος που θα κληθείτε να βοηθήσετε.

* Ευχαριστούμε τον Θεολόγο Τερζιάδη, Ναυαγοσώστη, για τις πολύτιμες πληροφορίες.

Νικόλας Γεωργιακώδης