Πώς να αντιμετωπίσω τους haters;
Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ τρολ; Αν ναι, μάλλον θα έχετε προσέξει ότι είναι αδύνατο να κερδίσετε σε μια λογομαχία μαζί τους – ή μήπως όχι;
«Κάποιοι άνθρωποι θέλουν απλά να δουν τον κόσμο να καίγεται» λέει μια από τις πιο δημοφιλείς κινηματογραφικές ατάκες των τελευταίων χρόνων. Και, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται καθημερινά.
Όλοι λίγο-πολύ έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με αυτό που το Facebook ονομάζει «ρητορική μίσους». Συγκεκριμένα, με άτομα που φαίνεται πως ο μοναδικός σκοπός της ζωής τους είναι να μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα. Τους λέμε τρολ, ή haters, ή δεν τους ονοματίζουμε καν, λες και μόνο στο άκουσμα της λέξης τους δίνουμε περισσότερη δύναμη. Πώς μπορούμε όμως να τους αντιμετωπίσουμε με επιτυχία;
Το σημαντικότερο είναι να κατανοήσουμε γιατί δεχόμαστε επίθεση, να μπούμε για λίγο στην ψυχολογία αυτών των ατόμων. Σπάνια κάποιος θα μας μιλήσει άσχημα – και δη στο χάος που λέγεται ίντερνετ – επειδή όντως έχουμε κάνει κάτι κακό και προσβλητικό. Συνήθως πρόκειται για απλό… τραμπουκισμό. Μήπως έχουμε κάτι που δεν έχουν; Μήπως δεν έχουν τίποτα καλύτερο στην ζωή τους;
Η πιο συχνή απάντηση που θα λάβουμε αν ρωτήσουμε οποιοδήποτε από αυτά τα άτομα γιατί περνούν τόσο χρόνο προσπαθώντας να εξοργίσουν και να μειώσουν άλλους ανθρώπους θα είναι «Γιατί μπορώ». Η ανωνυμία, άλλωστε, δίνει σε όλους δύναμη. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτα ειλικρινές. Ένα απ’ τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην αντιδράσουμε. Αν δείξουμε πως μας έχουν πληγώσει, αν αντιμιλήσουμε, απλά πέτυχαν τον στόχο τους. Το ζήτημα είναι πως μιλάμε για άτομα που επικυρώνουν την ύπαρξή τους με το να «ρίχνουν» τους υπόλοιπους πιο χαμηλά, επειδή και οι ίδιοι βασανίζονται από έλλειψη αυτοεκτίμησης.
Αν, πάλι, σας παίρνει από κάτω ορίστε δυο τεχνικές που ίσως σας βοηθήσουν: Γράψτε την απάντηση, και μετά διαγράψτε την. Είναι ένα αρκετά καλό τρικ για να βγάλετε από μέσα σας την απογοήτευση και την οργή που σας προκάλεσαν αυτά τα άσχημα λόγια, χωρίς όμως να ανοίγετε διάλογο. Εναλλακτικά, βγάλτε μια φωτογραφία αυτό που έγραψαν για εσάς, στείλτε το στους καλύτερούς σας φίλους και ρίξτε το στην πλάκα.
Και περνάμε σε κάτι πιο δύσκολο, αλλά πιθανώς πολύ πιο αποτελεσματικό. Η ευγένεια μπορεί να γίνει το καλύτερο όπλο. Απαντήστε στα κακοπροαίρετα σχόλια ρωτώντας τον επικριτή σας γιατί είναι τόσο νευριασμένος. Όχι ειρωνικά – με σοβαρό, ανθρώπινο ενδιαφέρον. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα κάποιος να ενοχλήθηκε προσωπικά από ό,τι κι αν ήταν αυτό που κάνατε. Προσπαθήστε να του μιλήσετε και να μάθετε από πού πηγάζει όλη η οργή του. Θα εκπλαγείτε από το πόσο μπορεί να «μαλακώσει» κάποιος μόλις συνειδητοποιήσει ότι τόση ώρα κατεύθυνε την οργή του σε ένα αληθινό πρόσωπο, και όχι απλά σε κάποιο ιντερνετικό προφίλ.
Πάντως, αυτό που μάλλον πρέπει να λέμε και να ξαναλέμε στον εαυτό μας, μέχρι να το πιστέψουμε ειλικρινά, είναι πως δεν γίνεται ποτέ να ευχαριστείς τους πάντες. Πάντα κάποιος θα βρει λόγο να γυρίσει εναντίον σου, κι αυτό δεν σημαίνει πως οφείλεις να απολογείσαι για το καθετί. Άλλωστε, όπως λέει και η φράση, «Haters gonna hate».
Θ.Δ.
Όλοι λίγο-πολύ έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με αυτό που το Facebook ονομάζει «ρητορική μίσους». Συγκεκριμένα, με άτομα που φαίνεται πως ο μοναδικός σκοπός της ζωής τους είναι να μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα. Τους λέμε τρολ, ή haters, ή δεν τους ονοματίζουμε καν, λες και μόνο στο άκουσμα της λέξης τους δίνουμε περισσότερη δύναμη. Πώς μπορούμε όμως να τους αντιμετωπίσουμε με επιτυχία;
Το σημαντικότερο είναι να κατανοήσουμε γιατί δεχόμαστε επίθεση, να μπούμε για λίγο στην ψυχολογία αυτών των ατόμων. Σπάνια κάποιος θα μας μιλήσει άσχημα – και δη στο χάος που λέγεται ίντερνετ – επειδή όντως έχουμε κάνει κάτι κακό και προσβλητικό. Συνήθως πρόκειται για απλό… τραμπουκισμό. Μήπως έχουμε κάτι που δεν έχουν; Μήπως δεν έχουν τίποτα καλύτερο στην ζωή τους;
Η πιο συχνή απάντηση που θα λάβουμε αν ρωτήσουμε οποιοδήποτε από αυτά τα άτομα γιατί περνούν τόσο χρόνο προσπαθώντας να εξοργίσουν και να μειώσουν άλλους ανθρώπους θα είναι «Γιατί μπορώ». Η ανωνυμία, άλλωστε, δίνει σε όλους δύναμη. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτα ειλικρινές. Ένα απ’ τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην αντιδράσουμε. Αν δείξουμε πως μας έχουν πληγώσει, αν αντιμιλήσουμε, απλά πέτυχαν τον στόχο τους. Το ζήτημα είναι πως μιλάμε για άτομα που επικυρώνουν την ύπαρξή τους με το να «ρίχνουν» τους υπόλοιπους πιο χαμηλά, επειδή και οι ίδιοι βασανίζονται από έλλειψη αυτοεκτίμησης.
Αν, πάλι, σας παίρνει από κάτω ορίστε δυο τεχνικές που ίσως σας βοηθήσουν: Γράψτε την απάντηση, και μετά διαγράψτε την. Είναι ένα αρκετά καλό τρικ για να βγάλετε από μέσα σας την απογοήτευση και την οργή που σας προκάλεσαν αυτά τα άσχημα λόγια, χωρίς όμως να ανοίγετε διάλογο. Εναλλακτικά, βγάλτε μια φωτογραφία αυτό που έγραψαν για εσάς, στείλτε το στους καλύτερούς σας φίλους και ρίξτε το στην πλάκα.
Και περνάμε σε κάτι πιο δύσκολο, αλλά πιθανώς πολύ πιο αποτελεσματικό. Η ευγένεια μπορεί να γίνει το καλύτερο όπλο. Απαντήστε στα κακοπροαίρετα σχόλια ρωτώντας τον επικριτή σας γιατί είναι τόσο νευριασμένος. Όχι ειρωνικά – με σοβαρό, ανθρώπινο ενδιαφέρον. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα κάποιος να ενοχλήθηκε προσωπικά από ό,τι κι αν ήταν αυτό που κάνατε. Προσπαθήστε να του μιλήσετε και να μάθετε από πού πηγάζει όλη η οργή του. Θα εκπλαγείτε από το πόσο μπορεί να «μαλακώσει» κάποιος μόλις συνειδητοποιήσει ότι τόση ώρα κατεύθυνε την οργή του σε ένα αληθινό πρόσωπο, και όχι απλά σε κάποιο ιντερνετικό προφίλ.
Πάντως, αυτό που μάλλον πρέπει να λέμε και να ξαναλέμε στον εαυτό μας, μέχρι να το πιστέψουμε ειλικρινά, είναι πως δεν γίνεται ποτέ να ευχαριστείς τους πάντες. Πάντα κάποιος θα βρει λόγο να γυρίσει εναντίον σου, κι αυτό δεν σημαίνει πως οφείλεις να απολογείσαι για το καθετί. Άλλωστε, όπως λέει και η φράση, «Haters gonna hate».
Θ.Δ.
