Μικρά μυστικά για τα Σαββατοκύριακά σου στην Επίδαυρο
Το φαγητό που θα σου πουν μόνο οι ντόπιοι, οι κρυμμένες παραλίες, και όλα όσα θα απογειώσουν τα Σαββατοκύριακά σου στην Επίδαυρο.
της Ηρώς Κουνάδη
Οι παραστάσεις στα δύο αρχαία της θέατρα είναι, εκτός από λόγος να κατεβαίνουμε κάθε καλοκαίρι στην Επίδαυρο, και η μισή χαρά κάθε Σαββατοκύριακου εδώ. Η άλλη μισή είναι οι βουτιές, το φαγητό, οι βόλτες στο γραφικό λιμανάκι, και όλα όσα κάνουν την Επίδαυρο ένα από τα πιο αγαπημένα μας Σαββατοκύριακα της χρονιάς ολόκληρης. Κι αυτά είναι μερικά μικρά μυστικά που μαζέψαμε μετά από τρεις δεκαετίες αέναου πήγαινε-έλα.
Το καλύτερο ίσως φαγητό της περιοχής θα το βρεις στο γλυκύτατο Καλογερικόν, που στρώνει τα τραπέζια του κάτω από τα δέντρα της πετρόχτιστης αυλής του και μας σερβίρει πεντανόστιμα μαγειρευτά (στα οπωσδήποτε ο μουσακάς, το κοκκινιστό μοσχαράκι και τα χειροποίητα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο) συνοδεία τοπικών κρασιών, σε τιμές που κυμαίνονται στα 20€ το άτομο.
Αν αφήσεις το αυτοκίνητο στην παραλία της Βαγιωνιάς, και ακολουθήσεις για 3-4 λεπτά το πλακόστρωτο μονοπάτι που ξεκινά στην άκρη της, θα βρεθείς στο Καλαμάκι, μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση παραλίας-που-δεν-είναι-ακριβώς-παραλία: Είναι, βασικά, πευκοδάσος με θάλασσα. Η παχιά σκιά των πεύκων του είναι όνειρο τα καλοκαιρινά μεσημέρια, και επίσης τέλειο μπακγκράουντ για τις βουτιές σου. Φέρε παπουτσάκια θαλάσσης (μην ντρέπεσαι, όλοι με τέτοια μπαίνουν) γιατί ο βυθός δεν είναι πολύ ευχάριστος –τα νερά όμως είναι καθαρά.
Νερά-κρύσταλλο και δέντρα που φτάνουν ως το κύμα, βάφοντάς τα γαλαζοπράσινα, έχει και η «μυστική» παραλία της Πολεμάρχας, πολύ κοντά στην Παλιά Επίδαυρο. Την προσεγγίζεις από χωματόδρομο, ο οποίος εκτείνεται σε δυόμιση χιλιόμετρα και θέλει σχετική προσοχή για μη 4x4 οχήματα, είναι όμως ένα φαντασμαγορικό σκηνικό που αξίζει τον κόπο. Μην ξεχάσεις τη μάσκα, ο βυθός είναι συναρπαστικός.
Στην Παλιά Επίδαυρο, πολύ κοντά στο Μικρό Θέατρο (αν βγεις από την επάνω έξοδο, όχι αυτή που οδηγεί στο πάρκινγκ και το λιμάνι) η Καρυδιά είναι ένα ανεπιτήδευτο ταβερνάκι που φτιάχνει και σερβίρει τα καλύτερα ίσως ψητά της γειτονιάς της: Σκέψου ζουμερό κοντοσούβλι, καλοψημένα μπριζολίδια και ένα σούπερ χειροποίητο μπιφτέκι μοσχαρίσιο (υπάρχει και κοτόπουλο). Με τα παρελκόμενα, τζατζίκια, πατάτες, κολοκυθάκια τηγανιτά, κρασιά και πάει λέγοντας, ο λογαριασμός δεν θα σου βγει με τίποτα παραπάνω από 15€ το άτομο.
Εξίσου μακριά από την τουριστο-πιάτσα και τα μαγαζιά όπου τρώνε μόνο Αθηναίοι weekenders, ο Μπόλμπος στο κέντρο της Παλιάς Επιδαύρου είναι το κλασικό χασαποταβερνάκι του χωριού, στο όνομα του οποίου ορκίζονται οι ντόπιοι. Τα κρέατα είναι δικιάς τους παραγωγής, και σιγοψημένα μαστόρικα στα κάρβουνα. Αν σε ενδιαφέρει περισσότερο από το κρέας οτιδήποτε άλλο (εξωπραγματικά καλές πατάτες, γρήγορο σέρβις, θέα θάλασσα, σοβαρό κρασί…) μην έρθεις. Κατά τα λοιπά, αυλίτσα και τιμές χωριού, στα 15€ το άτομο.
Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι κομμάτι ενός τεράστιου αρχαιολογικού χώρου, τον οποίο αξίζει να έρθεις νωρίτερα για να εξερευνήσεις με την ησυχία σου. Εδώ ήταν το Ασκληπιείο, το σπουδαιότερο θεραπευτήριο του τότε γνωστού κόσμου, κι όταν λέμε το σπουδαιότερο εννοούμε πως πάνω από 200 θεραπευτικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου ήταν ιδρύματα του Ασκληπιείου της Επιδαύρου. Σήμερα στον χώρο σώζονται μεταξύ άλλων το εντυπωσιακό στάδιο του 5ου αιώνα π.Χ. και η Θόλος ή Θυμέλη, που θεωρείται το τελειότερο κυκλικό οικοδόμημα που μας σώζεται από τα αρχαία χρόνια. Το δε Αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου, μέσα στον ίδιο χώρο, θα σου μάθει όσα δεν ήξερες πως ήθελες να ξέρεις για τον τόπο όπου γεννήθηκε η επιστήμη της ιατρικής, μέσα από τα ευρήματα των ανασκαφών του. Περισσότερα έχουν οι φίλοι μας στο All About Peloponnisos, εδώ.
Περί τα 20 λεπτά οδήγησης από την Παλιά Επίδαυρο, μετά από μια φαντασμαγορική διαδρομή με τέλεια θέα στην θάλασσα στον δρόμο που πάει για τα Μέθανα, θα βρεις το εντελώς sui generis μαγαζάκι που λέγεται Καντιναΐς, παίζει τέλειες μουσικές και σερβίρει παγωμένες μπύρες και νόστιμες ποικιλίες κάτω από σκιερές καλαμωτές, ό,τι πρέπει για τα μεσημέρια μετά τις βουτιές. Τα σκαλάκια πλάι του καταλήγουν σε μια βοτσαλωτή παραλία με απίστευτα διάφανα για τα δεδομένα του Σαρωνικού νερά. Φέρε ομπρέλα, ή έλα νωρίς να πιάσεις σκιά κάτω από τα βράχια στην άκρη της, ο ήλιος σε συνδυασμό με την αντανάκλαση στα λευκά βότσαλα δεν αστειεύονται.
Σε αυτό το σημείο του κειμένου κανονικά θα σου γράφαμε για το Καπάκι, την υπερ-cult υπαίθρια ντίσκο της Παλιάς Επιδαύρου που μαζεύει μετά τις 2-3 το πρωί κόσμο και λαό ο οποίος χορεύει Ικαριώτικο εναλλάξ με Μάικλ Τζάκσον και Μακαρένα μέχρι να βγει ο ήλιος. Η πανδημία όμως δεν μας έχει αφήσει όρθιο σχεδόν τίποτα, και το Καπάκι φέτος θα παραμείνει κλειστό, κράτα την πληροφορία για του χρόνου.
(*) Μικρός γεωγραφικός οδηγός για νεοφερμένους
Για να μπερδεύονται οι καινούριοι και να γελάνε οι ντόπιοι και οι παλιοί, τα θέατρα είναι δύο και τα χωριά τρία. Υπάρχει η Παλιά Επίδαυρος, με το γραφικό λιμανάκι της και τη μερίδα του λέοντος σε ταβερνάκια και παραλίες, στην οποία βρίσκεται το Μικρό Θέατρο, που είναι προφανώς κι αυτό αρχαίο (του 4ου αιώνα π.Χ., όπως και το άλλο) απλά το λέμε μικρό για να το ξεχωρίζουμε από το άλλο, το μεγάλο. Αν αναρωτιέσαι πόσο μικρό, στην αρχαιότητα χωρούσε περί τους 2.000 θεατές, ενώ το μεγάλο 12.000. Αυτό το μεγάλο, που θα το βρεις στις περισσότερες πινακίδες απλά ως Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, βρίσκεται σε ένα άλλο χωριό, 12 χιλιόμετρα μακριά, το οποίο χωριό σήμερα το λέμε Λυγουριό.
Για να μπερδευτείς ακόμα περισσότερο, οι πινακίδες που γράφουν Αρχαία Επίδαυρος, δεν εννοούν το θέατρο, αλλά την Παλιά Επίδαυρο (το χωριό, αυτό με το Μικρό Θέατρο). Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχει κι ένα τρίτο χωριό, η Νέα Επίδαυρος, που θέατρο δεν έχει, έχει όμως το Φαράγγι του Βόθυλα που είναι ίσως μια από τις ωραιότερες πεζοπορικές διαδρομές ολόκληρης της Αργολίδας.
Οι παραστάσεις στα δύο αρχαία της θέατρα είναι, εκτός από λόγος να κατεβαίνουμε κάθε καλοκαίρι στην Επίδαυρο, και η μισή χαρά κάθε Σαββατοκύριακου εδώ. Η άλλη μισή είναι οι βουτιές, το φαγητό, οι βόλτες στο γραφικό λιμανάκι, και όλα όσα κάνουν την Επίδαυρο ένα από τα πιο αγαπημένα μας Σαββατοκύριακα της χρονιάς ολόκληρης. Κι αυτά είναι μερικά μικρά μυστικά που μαζέψαμε μετά από τρεις δεκαετίες αέναου πήγαινε-έλα.
Το καλύτερο ίσως φαγητό της περιοχής θα το βρεις στο γλυκύτατο Καλογερικόν, που στρώνει τα τραπέζια του κάτω από τα δέντρα της πετρόχτιστης αυλής του και μας σερβίρει πεντανόστιμα μαγειρευτά (στα οπωσδήποτε ο μουσακάς, το κοκκινιστό μοσχαράκι και τα χειροποίητα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο) συνοδεία τοπικών κρασιών, σε τιμές που κυμαίνονται στα 20€ το άτομο.
Αν αφήσεις το αυτοκίνητο στην παραλία της Βαγιωνιάς, και ακολουθήσεις για 3-4 λεπτά το πλακόστρωτο μονοπάτι που ξεκινά στην άκρη της, θα βρεθείς στο Καλαμάκι, μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση παραλίας-που-δεν-είναι-ακριβώς-παραλία: Είναι, βασικά, πευκοδάσος με θάλασσα. Η παχιά σκιά των πεύκων του είναι όνειρο τα καλοκαιρινά μεσημέρια, και επίσης τέλειο μπακγκράουντ για τις βουτιές σου. Φέρε παπουτσάκια θαλάσσης (μην ντρέπεσαι, όλοι με τέτοια μπαίνουν) γιατί ο βυθός δεν είναι πολύ ευχάριστος –τα νερά όμως είναι καθαρά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Νερά-κρύσταλλο και δέντρα που φτάνουν ως το κύμα, βάφοντάς τα γαλαζοπράσινα, έχει και η «μυστική» παραλία της Πολεμάρχας, πολύ κοντά στην Παλιά Επίδαυρο. Την προσεγγίζεις από χωματόδρομο, ο οποίος εκτείνεται σε δυόμιση χιλιόμετρα και θέλει σχετική προσοχή για μη 4x4 οχήματα, είναι όμως ένα φαντασμαγορικό σκηνικό που αξίζει τον κόπο. Μην ξεχάσεις τη μάσκα, ο βυθός είναι συναρπαστικός.
Στην Παλιά Επίδαυρο, πολύ κοντά στο Μικρό Θέατρο (αν βγεις από την επάνω έξοδο, όχι αυτή που οδηγεί στο πάρκινγκ και το λιμάνι) η Καρυδιά είναι ένα ανεπιτήδευτο ταβερνάκι που φτιάχνει και σερβίρει τα καλύτερα ίσως ψητά της γειτονιάς της: Σκέψου ζουμερό κοντοσούβλι, καλοψημένα μπριζολίδια και ένα σούπερ χειροποίητο μπιφτέκι μοσχαρίσιο (υπάρχει και κοτόπουλο). Με τα παρελκόμενα, τζατζίκια, πατάτες, κολοκυθάκια τηγανιτά, κρασιά και πάει λέγοντας, ο λογαριασμός δεν θα σου βγει με τίποτα παραπάνω από 15€ το άτομο.
Εξίσου μακριά από την τουριστο-πιάτσα και τα μαγαζιά όπου τρώνε μόνο Αθηναίοι weekenders, ο Μπόλμπος στο κέντρο της Παλιάς Επιδαύρου είναι το κλασικό χασαποταβερνάκι του χωριού, στο όνομα του οποίου ορκίζονται οι ντόπιοι. Τα κρέατα είναι δικιάς τους παραγωγής, και σιγοψημένα μαστόρικα στα κάρβουνα. Αν σε ενδιαφέρει περισσότερο από το κρέας οτιδήποτε άλλο (εξωπραγματικά καλές πατάτες, γρήγορο σέρβις, θέα θάλασσα, σοβαρό κρασί…) μην έρθεις. Κατά τα λοιπά, αυλίτσα και τιμές χωριού, στα 15€ το άτομο.
Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι κομμάτι ενός τεράστιου αρχαιολογικού χώρου, τον οποίο αξίζει να έρθεις νωρίτερα για να εξερευνήσεις με την ησυχία σου. Εδώ ήταν το Ασκληπιείο, το σπουδαιότερο θεραπευτήριο του τότε γνωστού κόσμου, κι όταν λέμε το σπουδαιότερο εννοούμε πως πάνω από 200 θεραπευτικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου ήταν ιδρύματα του Ασκληπιείου της Επιδαύρου. Σήμερα στον χώρο σώζονται μεταξύ άλλων το εντυπωσιακό στάδιο του 5ου αιώνα π.Χ. και η Θόλος ή Θυμέλη, που θεωρείται το τελειότερο κυκλικό οικοδόμημα που μας σώζεται από τα αρχαία χρόνια. Το δε Αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου, μέσα στον ίδιο χώρο, θα σου μάθει όσα δεν ήξερες πως ήθελες να ξέρεις για τον τόπο όπου γεννήθηκε η επιστήμη της ιατρικής, μέσα από τα ευρήματα των ανασκαφών του. Περισσότερα έχουν οι φίλοι μας στο All About Peloponnisos, εδώ.
Περί τα 20 λεπτά οδήγησης από την Παλιά Επίδαυρο, μετά από μια φαντασμαγορική διαδρομή με τέλεια θέα στην θάλασσα στον δρόμο που πάει για τα Μέθανα, θα βρεις το εντελώς sui generis μαγαζάκι που λέγεται Καντιναΐς, παίζει τέλειες μουσικές και σερβίρει παγωμένες μπύρες και νόστιμες ποικιλίες κάτω από σκιερές καλαμωτές, ό,τι πρέπει για τα μεσημέρια μετά τις βουτιές. Τα σκαλάκια πλάι του καταλήγουν σε μια βοτσαλωτή παραλία με απίστευτα διάφανα για τα δεδομένα του Σαρωνικού νερά. Φέρε ομπρέλα, ή έλα νωρίς να πιάσεις σκιά κάτω από τα βράχια στην άκρη της, ο ήλιος σε συνδυασμό με την αντανάκλαση στα λευκά βότσαλα δεν αστειεύονται.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σε αυτό το σημείο του κειμένου κανονικά θα σου γράφαμε για το Καπάκι, την υπερ-cult υπαίθρια ντίσκο της Παλιάς Επιδαύρου που μαζεύει μετά τις 2-3 το πρωί κόσμο και λαό ο οποίος χορεύει Ικαριώτικο εναλλάξ με Μάικλ Τζάκσον και Μακαρένα μέχρι να βγει ο ήλιος. Η πανδημία όμως δεν μας έχει αφήσει όρθιο σχεδόν τίποτα, και το Καπάκι φέτος θα παραμείνει κλειστό, κράτα την πληροφορία για του χρόνου.
(*) Μικρός γεωγραφικός οδηγός για νεοφερμένους
Για να μπερδεύονται οι καινούριοι και να γελάνε οι ντόπιοι και οι παλιοί, τα θέατρα είναι δύο και τα χωριά τρία. Υπάρχει η Παλιά Επίδαυρος, με το γραφικό λιμανάκι της και τη μερίδα του λέοντος σε ταβερνάκια και παραλίες, στην οποία βρίσκεται το Μικρό Θέατρο, που είναι προφανώς κι αυτό αρχαίο (του 4ου αιώνα π.Χ., όπως και το άλλο) απλά το λέμε μικρό για να το ξεχωρίζουμε από το άλλο, το μεγάλο. Αν αναρωτιέσαι πόσο μικρό, στην αρχαιότητα χωρούσε περί τους 2.000 θεατές, ενώ το μεγάλο 12.000. Αυτό το μεγάλο, που θα το βρεις στις περισσότερες πινακίδες απλά ως Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, βρίσκεται σε ένα άλλο χωριό, 12 χιλιόμετρα μακριά, το οποίο χωριό σήμερα το λέμε Λυγουριό.
Για να μπερδευτείς ακόμα περισσότερο, οι πινακίδες που γράφουν Αρχαία Επίδαυρος, δεν εννοούν το θέατρο, αλλά την Παλιά Επίδαυρο (το χωριό, αυτό με το Μικρό Θέατρο). Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχει κι ένα τρίτο χωριό, η Νέα Επίδαυρος, που θέατρο δεν έχει, έχει όμως το Φαράγγι του Βόθυλα που είναι ίσως μια από τις ωραιότερες πεζοπορικές διαδρομές ολόκληρης της Αργολίδας.
