Φαγητό στο δρόμο: Τα καλύτερα «βρώμικα» του πλανήτη
Ένας γευστικός γύρος του κόσμου, σε επτά λαχταριστά εδέσματα που δε σερβίρονται σε εστιατόρια με λευκά τραπεζομάντηλα, αλλά σε καντίνες στην άκρη του δρόμου.
Για κάθε hot dog με καραμελωμένα κρεμμύδια που τυλίγεται σε αλουμινόχαρτο μετά από ένα ξενύχτι στη Μαβίλη, υπάρχει ένα σάντουιτς με φρέσκο ψάρι κάτω από τη Γέφυρα του Γαλατά. Και σε κάθε μεταμεσονύχτια πίτα-γύρο αντιστοιχεί ένα σακουλάκι τηγανιτές πατάτες με μαγιονέζα στο Άμστερνταμ. Το «φαγητό του δρόμου» ανά τον πλανήτη είναι μια γευστική ιστορία από μόνο του. Κι ας επισκιάζεται από ό,τι έχουμε μάθει να αποκαλούμε «παραδοσιακή κουζίνα» της κάθε χώρας, κι ας διστάζουμε μερικές φορές ως πρωτάρηδες να το δοκιμάσουμε –γιατί ποιος θέλει να χαλάσει το ταξίδι του με μια στομαχική διαταραχή; Ακολουθήστε μας, σε έναν γευστικό (πλην «βρώμικο») γύρο του κόσμου.
Μεξικό: Gordita
“Gordita” σημαίνει χοντρούλα, και το όνομα είναι πολύ ταιριαστό για αυτές τις αφράτες μεξικάνικες πίτες που είναι και σκέτες θερμιδοβόμβες. Η αφράτη ζύμη από καλαμποκάλευρο ζεσταίνεται στο τηγάνι (χωρίς λάδια) μέχρι να φουσκώσει και εν συνεχεία γεμίζεται με κομματάκια χοιρινού, λουκανικάκια chorizo ή τυρί και μεξικάνικο τσίλι. Ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, μαρούλι και –φυσικά– καυτερή σάλτσα ολοκληρώνουν το σύνολο.
Καναδάς: Poutine
Θα τη βρείτε κατά βάση στο Quebec, στην τοπική διάλεκτο του οποίου το όνομά της σημαίνει «ακαταστασία» ή «χάος». Εδώ, όμως έχουμε να κάνουμε με ένα νοστιμότατο χάος: Τηγανιτές πατάτες βουτηγμένες σε αλμυρή σάλτσα και σερβιρισμένες με τραγανά κομματάκια τυριού. Η σάλτσα φτιάχνεται συνήθως με ζωμό κοτόπουλο, αλλά υπάρχουν και εκδοχές με μοσχάρι και (σπανιότερα) με ζωμό λαχανικών.
Σιγκαπούρη και Μαλαισία: Murtabak
Οπτικά, το Murtabak μοιάζει με κρέπα, η οποία έχει τυλιχτεί σε ρολό και εν συνεχεία κοπεί σε κομματάκια. Η γέμισή του ποικίλει, από κομματάκια αρνιού με σάλτσα κάρι, μέχρι αυγά και πράσινο κρεμμυδάκι (που είναι και η δημοφιλέστερη γέμιση στη Σιγκαπούρη). Θα το βρείτε, επίσης, και σε γλυκιά εκδοχή, με παχύτερη ζύμη –η οποία θυμίζει λεπτή βάφλα– στην οποία περίπτωση λέγεται martabak manis.
Γερμανία: Currywurst
Παρά την ευρύτατα διαδεδομένη παρανόηση, το currywurst δεν είναι τύπος λουκάνικου. Για την ακρίβεια, είναι ο συνδυασμός του λουκάνικου με την (πολύ ιδιαίτερη) σάλτσα που το συνοδεύει, κι η ιστορία του έχει ως εξής: Το 1949, ανάμεσα στα συντρίμμια του Βερολίνου, μια νοικοκυρά, η Herta Heuwer, κλέβει από τους βρετανούς στρατιώτες ένα άγνωστο στα μέρη της μπαχάρι, το κάρι, το οποίο ανακατεύει σε μια σάλτσα ντομάτας και την περιχύνει πάνω από λουκάνικα. Έτσι γεννήθηκε το Currywurst, το οποίο σήμερα κυκλοφορεί σε τόσο πολλές εκδοχές όσα είναι και τα λουκάνικα στη Γερμανία –άπειρα.
Ιαπωνία: Takoyaki
Μπορεί το όνομά τους να θυμίζει μεξικάνικα takos, όμως αυτές οι χαριτωμένες μπάλες από σιταρένια ζύμη περικλείουν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο κομμάτι γλυκού χταποδιού. Το σύνολο τηγανίζεται με πράσινα κρεμμυδάκια σε ειδικό σκεύος και σερβίρεται πασπαλισμένο με aonori (μπαχάρι από πράσινα φύκια) και, προαιρετικά, βουτηγμένο στη μαγιονέζα ή την πολύ ιδιαίτερη takoyaki sauce.
Ουρουγουάη: Chivito al Pan
Το φημισμένο μοσχαράκι της Λατινικής Αμερικής σερβίρεται εδώ στην πιο οικονομική και «ταπεινή» εκδοχή του: Σε ένα παραγεμισμένο μπριζολο-σάντουιτς σκέτη βόμβα χοληστερίνης. Δύο φέτες ψωμιού αλειμμένες με μαγιονέζα και ανάμεσά τους ένα μικρό βουναλάκι από λεπτοκομμένα μοσχαρίσια μπριζολάκια, ζαμπόν, μπέικον, τηγανιτό ή βραστό αυγό και μοτσαρέλα –ναι, όλα αυτά μαζί. Λίγα λαχανικά προστίθενται για να κρατήσουν τις ισορροπίες: μαρούλι, ντομάτες και ψητές κόκκινες πιπεριές είναι ο κανόνας, αλλά μπορεί επίσης να το βρείτε με πίκλες, ελιές ή μανιτάρια.
Πορτογαλία: Pastel de Belém
Το «Παστέλι του Μπελέμ» είναι μια μικρή τάρτα ψημένη στον φούρνο, με σφολιάτα γεμισμένη με μια γλυκιά κρέμα βασισμένη σε αυγά, και πασπαλισμένη με κανέλα. Η φημισμένη Antigua Confeitaria στο Μπελέμ, στη Λισσαβώνα, που σύμφωνα με την παράδοση φτιάχνει τα “original” (και πιο λαχταριστά) Pasteis de Belem, πουλά τον απίστευτο αριθμό των 19.000 ταρτών ανά ημέρα.
Πηγή: LonelyPlanet.com
Μεξικό: Gordita
“Gordita” σημαίνει χοντρούλα, και το όνομα είναι πολύ ταιριαστό για αυτές τις αφράτες μεξικάνικες πίτες που είναι και σκέτες θερμιδοβόμβες. Η αφράτη ζύμη από καλαμποκάλευρο ζεσταίνεται στο τηγάνι (χωρίς λάδια) μέχρι να φουσκώσει και εν συνεχεία γεμίζεται με κομματάκια χοιρινού, λουκανικάκια chorizo ή τυρί και μεξικάνικο τσίλι. Ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, μαρούλι και –φυσικά– καυτερή σάλτσα ολοκληρώνουν το σύνολο.
Καναδάς: Poutine
Θα τη βρείτε κατά βάση στο Quebec, στην τοπική διάλεκτο του οποίου το όνομά της σημαίνει «ακαταστασία» ή «χάος». Εδώ, όμως έχουμε να κάνουμε με ένα νοστιμότατο χάος: Τηγανιτές πατάτες βουτηγμένες σε αλμυρή σάλτσα και σερβιρισμένες με τραγανά κομματάκια τυριού. Η σάλτσα φτιάχνεται συνήθως με ζωμό κοτόπουλο, αλλά υπάρχουν και εκδοχές με μοσχάρι και (σπανιότερα) με ζωμό λαχανικών.
Σιγκαπούρη και Μαλαισία: Murtabak
Οπτικά, το Murtabak μοιάζει με κρέπα, η οποία έχει τυλιχτεί σε ρολό και εν συνεχεία κοπεί σε κομματάκια. Η γέμισή του ποικίλει, από κομματάκια αρνιού με σάλτσα κάρι, μέχρι αυγά και πράσινο κρεμμυδάκι (που είναι και η δημοφιλέστερη γέμιση στη Σιγκαπούρη). Θα το βρείτε, επίσης, και σε γλυκιά εκδοχή, με παχύτερη ζύμη –η οποία θυμίζει λεπτή βάφλα– στην οποία περίπτωση λέγεται martabak manis.
Γερμανία: Currywurst
Παρά την ευρύτατα διαδεδομένη παρανόηση, το currywurst δεν είναι τύπος λουκάνικου. Για την ακρίβεια, είναι ο συνδυασμός του λουκάνικου με την (πολύ ιδιαίτερη) σάλτσα που το συνοδεύει, κι η ιστορία του έχει ως εξής: Το 1949, ανάμεσα στα συντρίμμια του Βερολίνου, μια νοικοκυρά, η Herta Heuwer, κλέβει από τους βρετανούς στρατιώτες ένα άγνωστο στα μέρη της μπαχάρι, το κάρι, το οποίο ανακατεύει σε μια σάλτσα ντομάτας και την περιχύνει πάνω από λουκάνικα. Έτσι γεννήθηκε το Currywurst, το οποίο σήμερα κυκλοφορεί σε τόσο πολλές εκδοχές όσα είναι και τα λουκάνικα στη Γερμανία –άπειρα.
Ιαπωνία: Takoyaki
Μπορεί το όνομά τους να θυμίζει μεξικάνικα takos, όμως αυτές οι χαριτωμένες μπάλες από σιταρένια ζύμη περικλείουν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο κομμάτι γλυκού χταποδιού. Το σύνολο τηγανίζεται με πράσινα κρεμμυδάκια σε ειδικό σκεύος και σερβίρεται πασπαλισμένο με aonori (μπαχάρι από πράσινα φύκια) και, προαιρετικά, βουτηγμένο στη μαγιονέζα ή την πολύ ιδιαίτερη takoyaki sauce.
Ουρουγουάη: Chivito al Pan
Το φημισμένο μοσχαράκι της Λατινικής Αμερικής σερβίρεται εδώ στην πιο οικονομική και «ταπεινή» εκδοχή του: Σε ένα παραγεμισμένο μπριζολο-σάντουιτς σκέτη βόμβα χοληστερίνης. Δύο φέτες ψωμιού αλειμμένες με μαγιονέζα και ανάμεσά τους ένα μικρό βουναλάκι από λεπτοκομμένα μοσχαρίσια μπριζολάκια, ζαμπόν, μπέικον, τηγανιτό ή βραστό αυγό και μοτσαρέλα –ναι, όλα αυτά μαζί. Λίγα λαχανικά προστίθενται για να κρατήσουν τις ισορροπίες: μαρούλι, ντομάτες και ψητές κόκκινες πιπεριές είναι ο κανόνας, αλλά μπορεί επίσης να το βρείτε με πίκλες, ελιές ή μανιτάρια.
Πορτογαλία: Pastel de Belém
Το «Παστέλι του Μπελέμ» είναι μια μικρή τάρτα ψημένη στον φούρνο, με σφολιάτα γεμισμένη με μια γλυκιά κρέμα βασισμένη σε αυγά, και πασπαλισμένη με κανέλα. Η φημισμένη Antigua Confeitaria στο Μπελέμ, στη Λισσαβώνα, που σύμφωνα με την παράδοση φτιάχνει τα “original” (και πιο λαχταριστά) Pasteis de Belem, πουλά τον απίστευτο αριθμό των 19.000 ταρτών ανά ημέρα.
Πηγή: LonelyPlanet.com
![Κουίζ: Ποιας χώρας σημαία είναι αυτή; [εύκολο]](https://www.in2life.gr/media/articles/photos/thumb/2006030-quizsimaies20241280.jpg)
