Παραλίες για βραδινό μπάνιο: Βουτιά στη φεγγαράδα
Από το Καβούρι και την Ερωτοσπηλιά μέχρι το Ζούμπερι και τα Λιμανάκια, επτά παραλίες στην Αττική για ρομαντικές και ασφαλείς βουτιές υπό το φεγγαρόφωτο.
της Ηρώς Κουνάδη
Λίγα από τα πράγματα που μπορείς να κάνεις το καλοκαίρι στην πόλη έχουν τόση αίσθηση διακοπών όσο το βραδινό μπάνιο. Από τη μία η ρομαντζάδα του φεγγαριού που καθρεφτίζεται στα σκοτεινά νερά, κι από την άλλη το... ημι-επικίνδυνο της βραδινής βουτιάς, εκείνης για την οποία οι μαμάδες μας φώναζαν όταν ήμασταν μικροί, δίνουν έξτρα πόντους στις βουτιές που γίνονται υπό το φως του φεγγαριού, σε σχέση με εκείνο του ήλιου.
Η επιλογή της ιδανικής παραλίας για βραδινό μπάνιο, βέβαια, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα πρέπει να έχει αμμουδιά, μέσα κι έξω από το νερό, για να μην σκουντουφλάμε σε βραχάκια στην προσπάθειά μας να βουτήξουμε, εύκολη πρόσβαση, για να μην σκαρφαλώνουμε φράχτες και βραχάκια μέσα στα σκοτάδια, και ει δυνατόν λίγο φως, για να μη νιώθουμε σαν πρωταγωνιστές εφηβικού θρίλερ.
Ευτυχώς για όλους μας, η αττική ακτογραμμή διαθέτει παραλίες για κάθε γούστο και περίσταση –το βραδινό μπάνιο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Διαλέξαμε οκτώ από τις αγαπημένες μας, για τις βουτιές των... σκοτεινών τύπων.
Καβούρι: Η πρώτη παραλία που έρχεται στο μυαλό του μέσου Αθηναίου όταν ακούγονται οι λέξεις «βραδινό μπάνιο», είναι δίπλα (απέχει μόνο δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο) και είναι στρωμένη με ωραιότατη, αφράτη άμμο μέσα κι έξω από το νερό. Τα νερά της είναι ρηχά, χωρίς βραχάκια-παγίδες, και ο φωτισμός της είναι επαρκής, από τα φώτα του δρόμου πίσω της. Στα συν, το ότι τα βράδια είναι απαλλαγμένη από την πολυκοσμία που επικρατεί το πρωί.
Χάρακας: Μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που λέμε «ένα τσιγάρο δρόμος» για τους κατοίκους του κέντρου –απέχει εξήντα αξιοσέβαστα χιλιόμετρα από την Αθήνα. Αν, όμως, δεν έχετε να ξυπνήσετε νωρίς το πρωί, μπορείτε να πάρετε μαζί σας το sleeping bag, για την περίπτωση που βαρεθείτε να οδηγήσετε άλλα τόσα για να γυρίσετε, και να προσθέσετε έξτρα αίσθηση εκδρομής στο βραδινό σας μπάνιο. Διαθέτει άμμο μέσα κι έξω από το νερό, και είναι όσο απομακρυσμένη από κατοικημένες περιοχές χρειάζεται, για να βλέπετε περισσότερα αστέρια στον ουρανό. Στα συν, ότι η ανατολή από εδώ φαίνεται υπέροχη, αν τύχει και το ξημερώσετε.
Ερωτοσπηλιά, Πόρτο Ράφτη: Τον ρομαντισμό που της χαρίζει το όνομά της μπορεί να τον στερείται τα πρωινά λόγω πολυκοσμίας, τον ξανακερδίζει όμως πίσω τα βράδια. Πράγμα που της το αναγνωρίζει πολύς κόσμος, οπότε δεν είναι απίθανο να πετύχετε κάποιο beach party εν εξελίξει –χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν θα βρείτε ούτε λίγα τετραγωνικά να απλώσετε και την δική σας πετσέτα, όπως θα συνέβαινε για παράδειγμα ένα πρωί Κυριακής. Ειδικά τα οργανωμένα beach party, που φωτίζουν την μικρή αμμουδιά και τις σπηλιές πίσω της με δάδες και κεράκια, κάνουν το σκηνικό ακόμα πιο ρομαντικό. Στο διά ταύτα, η παραλία έχει άμμο μέσα κι έξω από το νερό και απέχει περί τα τριανταέξι χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Κακιά Θάλασσα: Όταν δεν φυσάει Βοριάς, ο οποίος την πιάνει πολύ, είναι το αντίπαλο δέος της αθηναϊκής ριβιέρας (λέγε με Αθηνών-Σουνίου). Έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω, για να μην γεμίζουν άμμο οι μπύρες σας, και άμμο μέσα στο νερό, για να βουτάτε άφοβα. Έχει επίσης ωραιότατες και δωρεάν ξαπλώστρες, οι οποίες μένουν εδώ και το βράδυ, για την περίπτωση που δεν θέλετε να απλώσετε την πετσέτα σας στα βοτσαλάκια.
Ζούμπερι: Δεν είναι η αγαπημένη των ερημιτών, καθότι τα beach bars που παρατάσσονται στο πίσω μέρος της εγγυώνται ότι σχεδόν ποτέ δεν θα είστε μόνοι σας. Βρίσκεται, όμως, σε ιδανική απόσταση για τους κατοίκους των Βορείων και Βορειοδυτικών προαστίων, και δεν δυσκολεύει ούτε τα παιδιά του κέντρου, καθότι απέχει περί τα τριάντα χιλιόμετρα από αυτό. Διαθέτει, επίσης, το σημαντικό πλεονέκτημα της αφράτης αμμουδιάς, και των ρηχών νερών τα οποία αργούν να βαθύνουν.
Πανόραμα, Πόρτο Ράφτη: Το ταβερνάκι στο πίσω μέρος της τής χαρίζει, εκτός από το όνομά του, και τον επαρκή φωτισμό της –ο οποίος όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι παραπάνω απ’ όσο θα θέλατε, για να μην χαλάει και η ρομαντζάδα. Η παρουσία του εγγυάται, επίσης, ότι δεν θα ξεμείνετε ποτέ από παγωμένες μπύρες. Στα της παραλίας, τώρα, έχουμε έναν κλειστό κολπίσκο με άμμο μέσα κι έξω από το νερό, και μια σχετικά μικρή σε έκταση αμμουδιά για να χωρούν λίγοι και καλοί. Όσο για την απόσταση, θα τη λέγαμε μάλλον medium: Σαραπέντε χιλιόμετρα την χωρίζουν από το κέντρο της Αθήνας.
Λιμανάκια Βουλιαγμένης: Θα απορήσατε με την παρουσία της σε αυτήν εδώ τη λίστα, και με το δίκιο σας: Είναι η παραλία που παραβαίνει έναν προς έναν όλους τους κανόνες που παραθέσαμε προηγουμένως –εκτός από εκείνον του φωτισμού, τον οποίο της εξασφαλίζει το μικρό πλην συμπαθητικό beach bar της. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν παραλία: είναι βραχάκια, επάνω στα οποία το πρωί απλώνονται οι πετσέτες όλης της Αθήνας, και το βράδυ τα σφηνάκια του προαναφερθέντος beach bar. Αν, τώρα, μπορείτε να δείξετε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση με αυτά, τα βραχάκια φωτίζονται επαρκώς ώστε να βουτήξετε και να ξανανεβείτε πάνω σώοι και αβλαβείς. Στα συν, ο νυχτερινός φωτισμός των νερών, που αναδεικνύει το εντυπωσιακό τους χρώμα.
Λίγα από τα πράγματα που μπορείς να κάνεις το καλοκαίρι στην πόλη έχουν τόση αίσθηση διακοπών όσο το βραδινό μπάνιο. Από τη μία η ρομαντζάδα του φεγγαριού που καθρεφτίζεται στα σκοτεινά νερά, κι από την άλλη το... ημι-επικίνδυνο της βραδινής βουτιάς, εκείνης για την οποία οι μαμάδες μας φώναζαν όταν ήμασταν μικροί, δίνουν έξτρα πόντους στις βουτιές που γίνονται υπό το φως του φεγγαριού, σε σχέση με εκείνο του ήλιου.
Η επιλογή της ιδανικής παραλίας για βραδινό μπάνιο, βέβαια, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα πρέπει να έχει αμμουδιά, μέσα κι έξω από το νερό, για να μην σκουντουφλάμε σε βραχάκια στην προσπάθειά μας να βουτήξουμε, εύκολη πρόσβαση, για να μην σκαρφαλώνουμε φράχτες και βραχάκια μέσα στα σκοτάδια, και ει δυνατόν λίγο φως, για να μη νιώθουμε σαν πρωταγωνιστές εφηβικού θρίλερ.
Ευτυχώς για όλους μας, η αττική ακτογραμμή διαθέτει παραλίες για κάθε γούστο και περίσταση –το βραδινό μπάνιο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Διαλέξαμε οκτώ από τις αγαπημένες μας, για τις βουτιές των... σκοτεινών τύπων.
Καβούρι: Η πρώτη παραλία που έρχεται στο μυαλό του μέσου Αθηναίου όταν ακούγονται οι λέξεις «βραδινό μπάνιο», είναι δίπλα (απέχει μόνο δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο) και είναι στρωμένη με ωραιότατη, αφράτη άμμο μέσα κι έξω από το νερό. Τα νερά της είναι ρηχά, χωρίς βραχάκια-παγίδες, και ο φωτισμός της είναι επαρκής, από τα φώτα του δρόμου πίσω της. Στα συν, το ότι τα βράδια είναι απαλλαγμένη από την πολυκοσμία που επικρατεί το πρωί. Χάρακας: Μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που λέμε «ένα τσιγάρο δρόμος» για τους κατοίκους του κέντρου –απέχει εξήντα αξιοσέβαστα χιλιόμετρα από την Αθήνα. Αν, όμως, δεν έχετε να ξυπνήσετε νωρίς το πρωί, μπορείτε να πάρετε μαζί σας το sleeping bag, για την περίπτωση που βαρεθείτε να οδηγήσετε άλλα τόσα για να γυρίσετε, και να προσθέσετε έξτρα αίσθηση εκδρομής στο βραδινό σας μπάνιο. Διαθέτει άμμο μέσα κι έξω από το νερό, και είναι όσο απομακρυσμένη από κατοικημένες περιοχές χρειάζεται, για να βλέπετε περισσότερα αστέρια στον ουρανό. Στα συν, ότι η ανατολή από εδώ φαίνεται υπέροχη, αν τύχει και το ξημερώσετε.
Ερωτοσπηλιά, Πόρτο Ράφτη: Τον ρομαντισμό που της χαρίζει το όνομά της μπορεί να τον στερείται τα πρωινά λόγω πολυκοσμίας, τον ξανακερδίζει όμως πίσω τα βράδια. Πράγμα που της το αναγνωρίζει πολύς κόσμος, οπότε δεν είναι απίθανο να πετύχετε κάποιο beach party εν εξελίξει –χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν θα βρείτε ούτε λίγα τετραγωνικά να απλώσετε και την δική σας πετσέτα, όπως θα συνέβαινε για παράδειγμα ένα πρωί Κυριακής. Ειδικά τα οργανωμένα beach party, που φωτίζουν την μικρή αμμουδιά και τις σπηλιές πίσω της με δάδες και κεράκια, κάνουν το σκηνικό ακόμα πιο ρομαντικό. Στο διά ταύτα, η παραλία έχει άμμο μέσα κι έξω από το νερό και απέχει περί τα τριανταέξι χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Κακιά Θάλασσα: Όταν δεν φυσάει Βοριάς, ο οποίος την πιάνει πολύ, είναι το αντίπαλο δέος της αθηναϊκής ριβιέρας (λέγε με Αθηνών-Σουνίου). Έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω, για να μην γεμίζουν άμμο οι μπύρες σας, και άμμο μέσα στο νερό, για να βουτάτε άφοβα. Έχει επίσης ωραιότατες και δωρεάν ξαπλώστρες, οι οποίες μένουν εδώ και το βράδυ, για την περίπτωση που δεν θέλετε να απλώσετε την πετσέτα σας στα βοτσαλάκια.
Ζούμπερι: Δεν είναι η αγαπημένη των ερημιτών, καθότι τα beach bars που παρατάσσονται στο πίσω μέρος της εγγυώνται ότι σχεδόν ποτέ δεν θα είστε μόνοι σας. Βρίσκεται, όμως, σε ιδανική απόσταση για τους κατοίκους των Βορείων και Βορειοδυτικών προαστίων, και δεν δυσκολεύει ούτε τα παιδιά του κέντρου, καθότι απέχει περί τα τριάντα χιλιόμετρα από αυτό. Διαθέτει, επίσης, το σημαντικό πλεονέκτημα της αφράτης αμμουδιάς, και των ρηχών νερών τα οποία αργούν να βαθύνουν. Πανόραμα, Πόρτο Ράφτη: Το ταβερνάκι στο πίσω μέρος της τής χαρίζει, εκτός από το όνομά του, και τον επαρκή φωτισμό της –ο οποίος όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι παραπάνω απ’ όσο θα θέλατε, για να μην χαλάει και η ρομαντζάδα. Η παρουσία του εγγυάται, επίσης, ότι δεν θα ξεμείνετε ποτέ από παγωμένες μπύρες. Στα της παραλίας, τώρα, έχουμε έναν κλειστό κολπίσκο με άμμο μέσα κι έξω από το νερό, και μια σχετικά μικρή σε έκταση αμμουδιά για να χωρούν λίγοι και καλοί. Όσο για την απόσταση, θα τη λέγαμε μάλλον medium: Σαραπέντε χιλιόμετρα την χωρίζουν από το κέντρο της Αθήνας.
Λιμανάκια Βουλιαγμένης: Θα απορήσατε με την παρουσία της σε αυτήν εδώ τη λίστα, και με το δίκιο σας: Είναι η παραλία που παραβαίνει έναν προς έναν όλους τους κανόνες που παραθέσαμε προηγουμένως –εκτός από εκείνον του φωτισμού, τον οποίο της εξασφαλίζει το μικρό πλην συμπαθητικό beach bar της. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν παραλία: είναι βραχάκια, επάνω στα οποία το πρωί απλώνονται οι πετσέτες όλης της Αθήνας, και το βράδυ τα σφηνάκια του προαναφερθέντος beach bar. Αν, τώρα, μπορείτε να δείξετε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση με αυτά, τα βραχάκια φωτίζονται επαρκώς ώστε να βουτήξετε και να ξανανεβείτε πάνω σώοι και αβλαβείς. Στα συν, ο νυχτερινός φωτισμός των νερών, που αναδεικνύει το εντυπωσιακό τους χρώμα.
