Οργιώδης βλάστηση που μοιάζει να ακουμπά στο νερό και κύματα που «χορεύουν» στο άγγιγμα των ανέμων του Αιγαίου –εξ ου και το όνομα της παραλίας– συνθέτουν ένα τοπίο που διατηρεί την εξωτική ομορφιά του, σε πείσμα της μόδας που το θέλει ένα από τα δημοφιλέστερα θέρετρα του καλοκαιρινού Πηλίου. Τιρκουάζ νερά χαϊδεύουν απαλά τη χρυσαφένια αμμουδιά που εκτείνεται σε μήκος δυόμισι χιλιομέτρων, υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ζαγοράς, που είναι κτισμένη από πάνω της. Πριν βουτήξετε, ρίξτε μια ματιά στον πύργο του ναυαγοσώστη. Η κόκκινη σημαία που ανεμίζει εκεί σημαίνει ότι τα ρεύματα του Αιγαίου δεν αστειεύονται: προτιμήστε για λίγο την ξαπλώστρα, ή ρισκάρετε να βρεθείτε ξαφνικά στη Σκόπελο. 
Θα τη βρείτε στο δρόμο από το Γύθειο προς τον Κότρωνα, περί τα εννιά χιλιόμετρα πριν την είσοδο του χωριού. Στρίβετε αριστερά στην πινακίδα που γράφει απλά «παραλία» και ακολουθείτε το στενό δρομάκι που καταλήγει σε μια από τις πλέον εξωτικές παραλίες της περιοχής. Ψιλή, ολόχρυση άμμος, κρυστάλλινα νερά, φουντωτές πικροδάφνες που προσφέρουν την απαραίτητη σκιά, κι ένα ταβερνάκι που σερβίρει ολόφρεσκο ψάρι και θαλασσινά σε γαλάζια τραπεζάκια κυριολεκτικά επάνω στο κύμα. Ακριβώς δίπλα του, το μικρό, ιδιόμορφο εκκλησάκι που έδωσε στην παραλία το όνομά της, κρύβει –σύμφωνα με τον θρύλο– τον θησαυρό κάποιων πειρατών. 
Καταγάλανοι διαδοχικοί κολπίσκοι, καστανή άμμος, επιβλητικά βράχια που διακόπτουν το γαλάζιο που αγγίζει τη γραμμή του ορίζοντα. Μικρά νησάκια και μυστηριακές σπηλιές που περιμένουν να αποκαλύψουν μυστικά που εκτείνονται μέχρι το σημείο των prive παραλιών πίσω τους. Ένα τοπίο που ενσωματώνει τη γαλήνη του βουνού στην αλμύρα της θάλασσας, την αγριάδα του βράχου στην οικεία αγκαλιά της άμμου. Αυτή είναι η Χιλιαδού, η δημοφιλέστερη ίσως παραλία της Εύβοιας. Θα την ανακαλύψετε μετά τη χιλιοστή στροφή της διαδρομής Χαλκίδα – Νέα Αρτάκη – Στενή – Στρόπωνες – Λάμαρη, η οποία καταλήγει σε μια πνιγμένη στις καστανιές και τα πλατάνια ρεματιά. Ακολουθήστε το ποταμάκι που πάει να συναντήσει τη θάλασσα: θα σας δείξει το δρόμο προς την παραλία. 
Τα Σαββατοκύριακα εμπίπτει στην κατηγορία «λαϊκό προσκύνημα». Οι επαΐοντες, όμως, κολυμπούν –ή τσαλαβουτούν στα ρηχά– λίγα μέτρα στην άκρη της, για να περάσουν στη μυστική, λιλιπούτεια αμμουδιά δίπλα της. Αν δεν είστε φαν της απομόνωσης, θα πιάσετε ξαπλώστρα, ή θα στρώσετε πετσέτα στη μεταξένια άμμο της μεγάλης παραλίας. Ή μήπως προτιμάτε βότσαλο; Θα βρείτε κι απ’ αυτό, μπροστά στο beach bar Café del Mar, που στήνει εξωτικές αιώρες και ψάθινες ομπρέλες στην άλλη άκρη της παραλίας. Σημειώστε ότι, για τους δραστήριους της παρέας, «παίζουν» και κάθε είδους beach και water sports. Όλα αυτά χρήζουν επάξια το Κονδύλι μια από τις... δημοκρατικότερες παραλίες του κόσμου. Στα συν, η απόσταση αναπνοής –ένα διωράκι αν οδηγείτε χαλαρά, απολαμβάνοντας τη διαδρομή– από την Αθήνα. 
Μια στενή λωρίδα θάλασσας χωρίζει –ή μήπως ενώνει;– δύο παραλίες. Η πρώτη, η μικρή, βρίσκεται στο ηπειρωτικό κομμάτι, λίγο έξω από το χωριό Σύβοτα, και η δεύτερη, που προεξέχει θαρρείς και τεντώνεται για να τη συναντήσει, είναι η παραλία του μικρού νησιού που ακούει στο όνομα Μουρτεμένο. Η θάλασσα ανάμεσα στις δύο παραλίες είναι τόσο ρηχή –φτάνει μετά βίας μέχρι το γόνατο– που μπορείτε να τη διασχίσετε περπατώντας μέσα στο νερό. Τα τιρκουάζ νερά του Ιονίου, σε αρμονική συμφωνία με το πράσινο των δέντρων του νησιού, που φτάνουν μέχρι την ακρογιαλιά, συνθέτουν ένα τοπίο ειδυλλιακό. Για να φτάσετε στην παραλία, θα χρειαστεί να αφήσετε το αυτοκίνητο και να περπατήσετε για λίγο στο μονοπάτι. Το τέλος της διαδρομής, εγγυημένα, θα αξίζει τον κόπο. 
