Σαρδηνία: Διακοπές στην χαμένη Ατλαντίδα

της Έλενας Μπούλια

Τοποθετημένη πιο κοντά στην Αφρική, παρά στην Ιταλία, αλλά με τοπία που μοιάζουν ελληνικά. Οι αμμώδεις, καταγάλανες παραλίες της ανταγωνίζονται σε ομορφιά τις γρανιτένιες, βραχώδεις ακτές, αυτής της «αλίμενου» σε γενικές γραμμές νήσου. Σε κάθε σημείο γύρω της, «καρφωμένο» και ένα μικρό νησί: η τουριστική Μανταλένα και η Καπρέρα στον βορρά, αλλά και τα πιο ήσυχα Σαν Πιέντρο και Σαντ Αντίοκο στον νότο. Στην ενδοχώρα, κατάφυτες κορυφογραμμές και κοιλάδες με πορτοκαλεώνες και μοναχοί που βόσκουν πρόβατα. Και μετά τα χωριά: κάποια άχρωμα και βαρετά, με γκράφιτι στους τοίχους των πολυκατοικιών, κάποια άλλα, όπως η Μπόζα στα δυτικά, αφάνταστα γραφικά, με καλοδιατηρημένη την μεσαιωνική τους αρχιτεκτονική, μοιάζουν σα να πλέουν στο νερό.

Αν είχαμε φτερά, και πετούσαμε πάνω από την Σαρδηνία αυτές θα ήταν οι πρώτες εικόνες μας. Ένα αμάλγαμα μεσογειακής και τροπικής φυσικής ομορφιάς, εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους πολιτιστικών στοιχείων, σύγχρονου και παραδοσιακού ρυθμού ζωής. Και καθώς θα πλησιάζαμε για να προσγειωθούμε στην πρωτεύουσά της, το Κάλιαρι, θα σκύβαμε πάνω από τα χιλιάδες διάσπαρτα νουράγκι, τους αρχαίους πέτρινους κωνικούς πύργους, για να ακούσουμε μέσα από το τραγούδι των ανέμων την ιστορία της…

Άραβες κουρσάροι και Καταλανοί κατακτητές
Η ιστορία της Σαρδηνίας δείχνει να μετρά περισσότερα από 400.000 χρόνια, με τους Νουράγκι, από την εποχή του χαλκού, να αποτελούν τους πρώτους της κατοίκους. Στα 800 π.Χ. στο νησί καταφτάνουν Ρωμαίοι. Αργότερα ακολουθούν επιδρομές Βανδάλων, Βυζαντινών κατακτητών και Αράβων κουρσάρων. Στον Μεσαίωνα μάχονται για την κυριαρχία στο νησί Πιζάνοι και Γενουάτες, οι οποίοι ανατρέπονται το 1323 από Καταλανούς-Αραγονούς, από τον βόρεια Ισπανία, που έμειναν στην Σαρδηνία περίπου πενήντα χρόνια. Το 1479 η Σαρδηνία γίνεται ισπανική αποικία –γεγονός που έχει αφήσει μέχρι σήμερα έντονα ισπανικά στοιχεία σε πόλεις όπως το Αλγκέρο. Με την πτώση της ισπανικής κυριαρχίας, η Σαρδηνία περνά στα χέρια του ιταλικού Βασιλείου της Σαβοΐας, μέχρι τα 1861, όταν πραγματοποιείται η οριστική ενοποίηση της Ιταλίας και το νησί πλέον υπόκειται σε ρωμαϊκή διοίκηση.

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Κάλιαρι βομβαρδίζεται και καταστρέφεται σχεδόν εξ’ολοκλήρου, όμως η ταχεία ανάπτυξη του τουρισμού μετά την λήξη του πολέμου, βοηθά το νησί όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά και να ανθίσει οικονομικά. Το Decreto Soru (διάταγμα Soru), βέβαια, θεσπισμένο από τον πρόεδρο του νησιού Renato Soru, δυσκολεύει την ζωή για πολλούς επιχειρηματίες του τουρισμού, καθώς απαγορεύει την ανοικοδόμηση σε απόσταση δύο έως τριών χιλιομέτρων από την ακτογραμμή, ενώ θεσπίζει κανόνες για την περιβαλλοντική προστασία της Σαρδηνίας.

Τροπικά νησιά, μεσαιωνικές πόλεις και πολυτελείς θαλαμηγοί 
Τα τελευταία χρόνια η Σαρδηνία αποτελεί hot spot της ιταλικής -και όχι μόνο- high class, η οποία ναυλώνει θαλαμηγούς και ιστιοπλοϊκά προκειμένου να απολαύσει τα τιρκουάζ νερά στις παραλίες της και τα μαγευτικά γύρω νησάκια της. Ως προς τις παραλίες, ξεχωρίζουν σαφώς οι αμμουδερές ακτές της γαλήνιας Κόστα Βέρντε (φωτο), αλλά αν αναζητάτε την κοσμοπολίτικη πλευρά του νησιού, σπεύσατε βόρεια και επισκεφθείτε το Πόρτο Τσέρβο, το κέντρο της Κόστα Σμεράλντα, με την εντυπωσιακή μαρίνα και τις πολυτελείς θαλαμηγούς.

Αν οργανώσετε κάποια εκδρομή στα κοντινά νησάκια της Σαρδηνίας, προτιμήστε το αρχιπέλαγος Λα Μανταλένα, με το ομώνυμο νησί, και ανακαλύψτε το μοναδικής φυσικής ομορφιάς Εθνικό Πάρκο, το οποίο αποτελείται από τουλάχιστον εξήντα νησάκια και αποτελεί περιοχή προστασίας σπάνιων θαλάσσιων ειδών και πτηνών. Μην φύγετε αν δεν βρεθείτε στην περίφημη ροζ παραλία της νήσου Μπούντελι, ενώ, αν έχετε χρόνο, αξίζει να προσεγγίσετε τα νησιά Σαν Πιέντρο, με τους πολύχρωμους όρμους και τις αλυκές, και Σαντ Αντίοκο με τις παρθένες παραλίες, στον νότο.

Όσον αφορά την ενδοχώρα, ο ταξιδιώτης θα βρεθεί έτσι κι αλλιώς στην κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα και σημαντικό λιμάνι, Κάλιαρι, η οποία είναι μία λιγότερο τουριστική και περισσότερο επιχειρηματική πόλη, περικλείοντας, ωστόσο, το αξιόλογο μεσαιωνικό κέντρο, με την ατμοσφαιρική συνοικία Καστέλο (φωτο). Εκεί θα βρείτε πολυσύχναστες πλατείες, γύρω από τις οποίες στριμώχνονται μικρά καφέ και εστιατόρια -μην παραλείψετε να δοκιμάσετε εκπληκτικό semi-freddo παγωτό στο Isola del Gelato- καθώς και ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα, εντυπωσιακές μπαρόκ εκκλησίες, όπως ο Καθεδρικός Ναός, και διάφορα προσεγμένα μουσεία, όπως η Εθνική Πινακοθήκη που αφηγείται αναλυτικά την ιστορία του νησιού. Στην κοντινή παραλία Poetto συντροφιά στο μπάνιο σας θα κρατήσουν ροζ φλαμίνγκο, γερανοί και κορμοράνοι που κόβουν βόλτες ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αφρική.

Με ορμητήριο το Κάλιαρι μπορείτε να πραγματοποιήσετε εκδρομές στις γύρω κωμοπόλεις και χωριά, ξεκινώντας από το Σάσσαρι, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σαρδηνίας, γνωστή και ως «Πόλη της Δικαιοσύνης». Εκεί θα συναντήσετε τις περίφημες σπηλιές των μαγισσών, την κεντρική Πιάτσα Ιτάλια με τον Καθεδρικό Ναό και ένα εξαιρετικό αρχαιολογικό μουσείο. Δεν γίνεται να φύγετε από την περιοχή αν δεν επισκεφθείτε το γειτονικό χωριό Αλγκέρο, μία ζωντανή μεσαιωνική γειτονιά με πέτρινα σπίτια, πύργους και αμέτρητα νουράγκι, τα οποία στο παρελθόν χρησίμευαν ως κατοικίες. Αν είστε λάτρεις των extreme sports, κοντά στο Αλγκέρο θα βρείτε το εξαιρετικά οργανωμένο κέντρο καταδύσεων Capo Galera.

Από το Αλγκέρο μπορείτε να κατευθυνθείτε νότια προς την πανέμορφη περιοχή Μπόζα (φωτο), η οποία δείχνει ξεχασμένη από τον χρόνο και αγνοημένη από τον μαζικό τουρισμό και είναι εκεί που θα δείτε το αυθεντικό πρόσωπο της Σαρδηνίας. Το κέντρο της πόλης, κάτω από το καλοδιατηρημένο κάστρο, είναι ένας μεσαιωνικός λαβύρινθος, με τα σπίτια βαμμένα σε υπέροχα παστέλ χρώματα και τα λιθόστρωτα δρομάκια να θυμίζουν αυτά ενός ελληνικού χωριού, με τα παιδιά να παίζουν και τις γυναίκες να πλέκουν στα κατώφλια και να συζητούν. Κοντά στην Μπόζα, μάλιστα, υπάρχει μία όμορφη παραλία γύρω από την οποία εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια μοντέρνα, μικρά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενες βίλες και εστιατόρια.

Πώς θα πάτε:
Αεροπορικώς: Η Σαρδηνία διαθέτει τρία αεροδρόμια, στο Κάλιαρι, στο Αλγκέρο και στην πόλη Όλμπια. Αναχωρώντας από Αθήνα είναι βολικότερο να επιλέξετε το αεροδρόμιο του Κάλιαρι. Μπορείτε να βρεθείτε εκεί με πτήση της Alitalia και ενδιάμεση -πολύωρη συνήθως- στάση στην Ρώμη. Το εισιτήριο δύσκολα θα κοστίσει λιγότερα από 300 ευρώ μετ’επιστροφής, κατ’άτομο.

Πού θα μείνετε:
* T Hotel: Σύγχρονο και πολυτελές, στο κέντρο του Κάλιαρι. Οι τιμές για τα δωμάτιά του τον Μάιο ξεκινούν από 130 ευρώ για ένα δίκλινο με πρωινό.
* Hotel Balocco: Μαγευτική θέα στο Πόρτο Τσέρβο και σύγχρονες, πολυτελείς εγκαταστάσεις με πισίνα. Οι τιμές του, για ένα δίκλινο με πρωινό τον Μάιο, ξεκινούν από 170 ευρώ.
* Hotel Punta Negra: Τοποθετημένο στο γραφικό Αλγκέρο, πάνω στην λευκή άμμο της παραλίας, διαθέτει δίκλινα δωμάτια, οι τιμές των οποίων τον Μάιο ξεκινούν από 150 ευρώ, περιλαμβανομένου το πρωινού.
* Club Hotel Malaspina: Στην καρδιά της μαρίνας της Μπόζα, προσφέρει σύγχρονες εγκαταστάσεις και λογικές τιμές που ξεκινούν από 80 ευρώ για ένα δίκλινο με πρωινό, για τον Μάιο.

Μάθετε για την Σαρδηνία:
* Μετά την Σικελία, η Σαρδηνία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ιταλίας, καθώς και της Μεσογείου, με έκταση είκοσι τέσσερις χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό περί τους ένα εκατομμύριο επτακόσιους κατοίκους.
* Παρόλο που το νησί φημίζεται για τις παραλίες του και τα γύρω νησάκια του, οι ταξιδιωτικοί οδηγοί συμβουλεύουν να το επισκεφθεί κανείς είτε την Άνοιξη είτε στις αρχές του Φθινοπώρου, γιατί το Καλοκαίρι το μέρος βουλιάζει, ενώ τον Χειμώνα η Σαρδηνία μοιάζει να πέφτει σε χειμερία νάρκη.
* Πριν έναν περίπου χρόνο, κορυφαίοι επιστήμονες και διανοούμενοι συγκεντρώθηκαν στην Ρώμη για να συζητήσουν την -αμφιλεγόμενη- ιδέα ότι το χαμένο νησί της Ατλαντίδας είναι στην πραγματικότητα η Σαρδηνία. Η συζήτηση κατέληξε στην ανάγκη περισσότερων ερευνών, αλλά η θεωρία κάνει το νησί ακόμα πιο γοητευτικό.
* Στην Σαρδηνία καλλιεργούνται και παράγονται τα καλύτερα βιολογικά προϊόντα της Ευρώπης –το νησί διαθέτει περίπου 8.300 βιολογικά αγροκτήματα. Κατά το ταξίδι σας εκεί, λοιπόν, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε εκπληκτικά βιολογικά τυριά (π.χ. πεκορίνο και ρικότα), λαχανικά και αλλαντικά (κυρίως προσούτο).
* Παρόλο που η επίσημη γλώσσα είναι τα Ιταλικά, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι μιλούν ένα μίγμα Λατινικών και Ισπανικών.
* Το νησί, επίσης, διαθέτει πλούσια σπάνια πανίδα. Στους βυθούς κατοικούν είδη όπως η φώκια Monachus Monachus, ενώ στην ενδοχώρα ζουν αγριοπρόβατα, γιγαντιαίες χελώνες και φλαμίνγκο.