11 καλοί λόγοι να πας φέτος διακοπές στη Μάνη

Οι παραλίες. Το φαγητό. Η διαμονή σε ένα πυργόσπιτο. Η Αρεόπολη, φωτισμένη τα βράδια από κεράκια. Και άλλοι σημαντικοί λόγοι να κάνεις διακοπές στη Μάνη.

11 καλοί λόγοι να πας φέτος διακοπές στη Μάνη

της Ηρώς Κουνάδη

Είναι τόσο πολλοί οι λόγοι να αγαπήσεις τη Μάνη, που πράγματα όπως η ελευθερία κινήσεων και η απουσία καραβίσιων ωραρίων που εξασφαλίζουν γενικώς οι στεριανοί προορισμοί δεν χωρούσαν καν στο top-11 μας. Τους στριμώχνουμε εδώ στην εισαγωγή, και πάμε να μιλήσουμε για τα πολύ σημαντικότερα.

Οι παραλίες

Βοτσαλωτές στην πλειοψηφία τους, με νερά να τα πιείς στο ποτήρι, διεκδικούν τον τίτλο μερικών από τις ωραιότερες της Πελοποννήσου –αν όχι της Ελλάδας ολόκληρης. Η Άμπελος με τα απίστευτα γαλαζοπράσινα νερά της και τα μεγάλα λευκά βότσαλα που αντανακλούν το φως του ήλιου, το Μαρμάρι, σπάνια περίπτωση μανιάτικης αμμουδιάς, η Αλύπα με τους πέτρινους πύργους της για φόντο, ο Φονέας στη μεσσηνιακή πλευρά με τα σμαραγδένια του νερά, το Λιμένι που παραλία ακριβώς δεν είναι, έχει όμως απολύτως τιρκουάζ νερά στα οποία βουτάς από βράχια και πλατφόρμες.

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Iro Kounadi (@irokounadi)


Οι μυστικές παραλίες

Η μισή χαρά κάθε ταξιδιού στη Μάνη είναι να ανακαλύπτεις μικρές, πριβέ παραλιούλες πίσω από σχεδόν κάθε στροφή του δρόμου, και να μην θέλεις να τις μοιραστείς με άνθρωπο, γιατί χωράνε ίσα ίσα τη δική σου την πετσέτα. Δεν θα σου το χαλάσουμε μαρτυρώντας μυστικά, θα σε αφήσουμε να τα ανακαλύψεις μόνος/η. Θα πούμε, όμως, πως κάποιες από αυτές είναι αμμουδερές –κι αυτό σε μανιάτικα δεδομένα ισοδυναμεί με τζακ ποτ.

Η Αρεόπολη

Μια μικρή, απόλυτα πέτρινη πολιτεία γεμάτη λιθόστρωτα καλντερίμια και πετρόχτιστα αρχοντικά, που τα βράδια φωτίζεται μαγικά από τα κεράκια των τραπεζιών που απλώνουν έξω café και ταβερνάκια, και μοιάζει ακόμα περισσότερο με σκηνικό παραμυθιού.

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Iro Kounadi (@irokounadi)


Η Βάθεια

Δεκάδες επιβλητικά μανιάτικα πυργόσπιτα αγκαλιάζουν την κορυφή ενός λόφου, και αγναντεύουν την θάλασσα που λαμπυρίζει στο βάθος. Η Βάθεια είναι εγκαταλελειμμένη, κι αυτό αντί να σε στεναχωρεί κάπως εντείνει τη μυστηριακή αίσθηση που βασιλεύει στη Μάνη καθώς βολτάρεις απομεσήμερο στα λιθόστρωτα δρομάκια της.

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη George Papadopoulos (@cherokeegr)


Η ελληνική εκδοχή του Φαρ Ουέστ

Η δίωρη διαδρομή που αγκαλιάζει το «πόδι» της λακωνικής Μάνης είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αυτοκινητάδες που μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα. Διασχίζει τοπία βγαλμένα από γουέστερν, όπως μαρτυρά η φωτογραφία που ακολουθεί, και περνά από χωριά-μπιζουδάκια, σαν το μικρούλι Σταυρί που συγκεντρώνει τους περισσότερους πύργους σε ολόκληρη τη Μάνη, και ο παραθαλάσσιος Γερολιμένας που είναι, σύμφωνα με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ερευνών, το φωτεινότερο σημείο όλης της Μεσογείου.

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη George Papadopoulos (@cherokeegr)


Το πράσινο της… άλλης πλευράς

Μάνη δεν είναι μόνο η λακωνική. Και την τέλεια αντίθεση με το άνυδρο τοπίο της προηγούμενης διαδρομής την κάνουν τα συγκλονιστικά φαράγγια της μεσσηνιακής πλευράς, όπως αυτό του Βυρού που απλώνεται ούτε λίγο ούτε πολύ σε 19 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από τον Άγιο Παντελεήμονα και καταλήγοντας στην καρτποσταλική Καρδαμύλη. Κρεμασμένο σαν μπαλκονάκι πάνω από το φαράγγι, θα βρεις και ένα από τα ωραιότερα χωριά της Έξω Μάνης (άλλο όνομα για τη μεσσηνιακή, να μαθαίνεις) τα γλυκύτατα Τσέρια.

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Iro Kounadi (@irokounadi)


Τα σπήλαια του Διρού

Τα μεγαλύτερα, εντυπωσιακότερα, φαντασμαγορικότερα και άλλα τέτοια υπερθετικά σπήλαια που έχουμε στην Ελλάδα, τα σπήλαια του Διρού (της Βλυχάδας, επίσημα) είναι αυτά στην είσοδο των οποίων επιβιβάζεσαι σε ξύλινα βαρκάκια για να διασχίσεις τον υπόγειο «Μεγάλο Ωκεανό», τα «Ροζ Διαμερίσματα», τη «Λίμνη των Νεράιδων» και άλλα τόσο παραμυθένια όσο ακούγονται, περνώντας κάτω από σταλακτίτες και σταλαγμίτες που μετρούν την ηλικία τους σε δισεκατομμύρια χρόνια. Περισσότερες λεπτομέρειες έχουν οι φίλοι μας στο All about Peloponnisos, εδώ

Το Ακρωτήρι Ταίναρο

Το νοτιότερο άκρο της χερσονήσου που λέμε Βαλκάνια, η πύλη στον Άδη απ’ όπου κατέβηκε απαρηγόρητος ο Ορφέας να φέρει πίσω την Ευριδίκη κι εκεί απ’ όπου γύρισε θριαμβευτής ο Ηρακλής παρέα με τον Κέρβερο. Γνωστό και ως Κάβο Ματαπά, το ακριανό σημείο του ή Ακροταίναρο, απέχει ένα 40λεπτο ηλιοκαμμένης πεζοπορίας (πάρε νερό, δεν έχει σκιά πουθενά) από τον αρχαιολογικό χώρο στον οποίο σταματά το αυτοκίνητο, εδώ όπου στην αρχαιότητα βρισκόταν το Ιερό του Ποσειδώνα. Στη μέση περίπου της διαδρομής προς το Ακροταίναρο, θα δεις το Άστρο της Αρίας, ένα φαντασμαγορικό ψηφιδωτό ρωμαϊκής έπαυλης που υπήρχε εδώ τον 1ο αιώνα μ.Χ.

Τα κάστρα

Όταν ο Γουλιέλμος Βιλεαρδουίνος έχασε τη Μάχη της Πελαγονίας, και βρέθηκε αιχμάλωτος του Μιχαήλ Παλαιολόγου, χάρισε στους Βυζαντινούς, με αντάλλαγμα την ελευθερία του, τα τρία σπουδαιότερα κάστρα που είχε χτίσει η οικογένειά του: Τη Μονεμβασιά, τον Μυστρά και τη Μαΐνη.

Το ενδιαφέρον μεν, πρόβλημα δε, με τη Μαΐνη είναι ότι κάποια στιγμή… χάσαμε τα ίχνη της, και μέχρι σήμερα οι ερευνητές πονοκεφαλιάζουν: Ποιο ήταν το θρυλικό κάστρο της Μάνης; Να είναι η Κελεφά, που την πήραν αργότερα οι Οθωμανοί και είναι σήμερα αυτό που λέμε τυπικό δείγμα οθωμανικού κάστρου; Μήπως το δύσβατο Τηγάνι, που κλείνει τον κόλπο του Μέζαπου; Ίσως το Κάστρο του Πόρτο Κάγιο, που υψώνεται πάνω από ένα φυσικό λιμάνι; Ή η γιγάντια Άνω Πούλα, πάνω από το Κάβο Γκρόσσο; Το αίνιγμα μάλλον δεν θα το λύσεις, αξίζει όμως σίγουρα να εξερευνήσεις ένα προς ένα τα κάστρα της Μάνης και να φτιάξεις τις δικές σου θεωρίες.


Κάστρο Κελεφάς | Φωτό: Kastra.eu

Το φαγητό

Στο προσωπικό μας top-3 «καλύτερες κουζίνες της Ελλάδας» (μαζί με την κρητική και την ηπειρώτικη) η μανιάτικη κουζίνα είναι ένα πανηγύρι παστών και καπνιστών κρεατικών που παντρεύονται με πίτες, φρούτα και μέλια για να φτιάξουν… έναν από τους βασικούς λόγους να περνάς τα καλοκαίρια σου εδώ. Για του λόγου μας το αληθές, πιάσε τραπεζάκι στη ManiBella στο Νέο Οίτυλο, και δοκίμασε μελωμένη τηγανιά με μανιάτικο λουκάνικο, σύκα και βερίκοκα, και μπουζοπούλα (γουρουνοπούλα στα μανιάτικα) με πίτες τραβηχτές. Επίσης, στο Ήταν Καιρός στον Πύργο Διρού τσέκαρε οπωσδήποτε το χοιρινό με πορτοκάλι και το καρπάτσιο από μανιάτικο σύγκλινο (παστό χοιρινό).

Την τιμητική τους έχουν φυσικά και τα ολόφρεσκα ψάρια και τα θαλασσινά, που απολαμβάνονται ιδανικά στα τραπεζάκια που απλώνουν πάνω στην άμμο και πλάι στο κύμα η Ταβέρνα του Κατσίκαρου στο Σκουτάρι και το Ακρωτήρι στο Πόρτο Κάγιο.

 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη George Papadopoulos (@cherokeegr)


Η διαμονή

Γιατί πού αλλού θα έχεις την ευκαιρία να μείνεις σε ένα αυθεντικό μανιάτικο πυργόσπιτο, όπως αυτό εδώ στη Λάγια (40€ ανά διανυκτέρευση για δύο άτομα) ή αυτό στις Λαγουδιές (45€ για δύο άτομα). Εκτός πυργόσπιτων, εξαιρετικές επιλογές αποτελούν τα σπιτάκια του Althea Village στον Πύργο Διρού (78€ για δύο άτομα) και ο Ξενώνας Ψαμαθούς στο Πόρτο Κάγιο (90€ το δίκλινο με πρωινό και θέα θάλασσα).

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v