17 απίστευτα μέρη που πρέπει να έχεις δει στην Ελλάδα
Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι θάλασσες, μην είναι τα βουνά, μην είναι μυθικοί καταρράκτες, νεραϊδένια φαράγγια και βράχια μετέωρα;
της Ηρώς Κουνάδη
Έχεις δει τον ήλιο να δύει πίσω από αρχαίους ναούς; Έχεις βουτήξει από ψηλά στα παγωμένα νερά ενός καταρράκτη; Σε έχει βρει το ξημέρωμα να χαζεύεις την θάλασσα πάνω από βράχια που ισορροπούν μεταξύ ουρανού και γης; Η Ελλάδα είναι γεμάτη μικρά θαύματα της φύσης και των ανθρώπων της. Σου τα μαζέψαμε όλα σε μια λίστα για να ξεκινήσεις τώρα να τικάρεις –επειδή, είπαμε, φέτος #μένουμε_εδώ.
Τα Μετέωρα, που μοιάζουν πολύ με την κορυφή του κόσμου, ειδικά αν τα ανέβεις περπατώντας –όχι, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται.
Το Πολυλίμνιο. Στα παγωμένα νερά των καταρρακτών του βουτάς και φεύγουν από πάνω σου όλοι οι καύσωνες της Μεσσηνίας.
Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Γιατί από πουθενά αλλού το ηλιοβασίλεμα δεν φαίνεται τόσο μαγικό.
Η Βεργίνα, στο σκοτάδι της οποίας μπορείς σχεδόν να αφουγκραστείς τους ψιθύρους των αρχαίων της βασιλιάδων.
Το Ελαφονήσι. Γιατί ό,τι και να λέμε για την υπερ-εκμετάλλευσή του, ροζ άμμος δεν υπάρχει πουθενά αλλού.
Τα γαλαζοπράσινα νερά του Βοϊδομάτη, που ακολουθούν τα βήματά μας μέσα στο εξωπραγματικό φαράγγι του Βίκου.
Ο βράχος της Καλαμιώτισσας στην Ανάφη, από το ιλιγγιώδες ύψος του οποίου αγναντεύεις τον ήλιο να ανατέλλει μέσα από την θάλασσα.
Η Σαμαριά, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της οποίας είναι ένας μικρός προσωπικός άθλος που αξίζει πραγματικά πολύ τον κόπο.
Το απέραντο τιρκουάζ, τόσο τιρκουάζ που μοιάζει ψεύτικο, στο Πόρτο Κατσίκι της Λευκάδας.
Τα βγαλμένα από εικονογράφηση παραμυθιού με ιππότες και νεράιδες γεφύρια στα Ζαγοροχώρια.
Η Καλντέρα. Και τα χρώματα της Οίας να την αγκαλιάζουν. Και ο ήλιος να βουτά και να χάνεται στα βάθη της.
Ο Αχέροντας που κυλά ανάμεσα σε ολόλευκα, θεόρατα βράχια μέσα σε ένα εξωπραγματικό βουητό που έκανε τους αρχαίους ημών να πιστεύουν πως αυτή ήταν μια από τις πύλες του κάτω κόσμου.
Ο Νέστος, που κάνει ζιγκ-ζαγκ ανοίγοντας δρόμο μέσα στις καταπράσινες θρακιώτικες πλαγιές. Και το να τον κατεβαίνεις με κανό ενώ γύρω σου χορεύουν μπλε λιβελούλες.
Η Στοά της Ηχούς, που σε βγάζει στο στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας. Ό,τι κοντινότερο σε μηχανή του χρόνου έχουμε ως χώρα.
Η Φολόη και τα εκατομμύρια των βελανιδιών της που ξεκινούν από ένα εντελώς επίπεδο οροπέδιο για να αγγίξουν τον ουρανό.
Το Σαρακήνικο της Μήλου. Ένα κομμάτι από τη σελήνη στη γη.
Η σχεδόν λευκή άμμος που καταλήγει στα σμαραγδένια νερά τα οποία αγκαλιάζει σε ένα τέλειο ημικύκλιο η παραλία που λέγεται Βοϊδοκοιλιά.
Έχεις δει τον ήλιο να δύει πίσω από αρχαίους ναούς; Έχεις βουτήξει από ψηλά στα παγωμένα νερά ενός καταρράκτη; Σε έχει βρει το ξημέρωμα να χαζεύεις την θάλασσα πάνω από βράχια που ισορροπούν μεταξύ ουρανού και γης; Η Ελλάδα είναι γεμάτη μικρά θαύματα της φύσης και των ανθρώπων της. Σου τα μαζέψαμε όλα σε μια λίστα για να ξεκινήσεις τώρα να τικάρεις –επειδή, είπαμε, φέτος #μένουμε_εδώ.
Τα Μετέωρα, που μοιάζουν πολύ με την κορυφή του κόσμου, ειδικά αν τα ανέβεις περπατώντας –όχι, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται.
Το Πολυλίμνιο. Στα παγωμένα νερά των καταρρακτών του βουτάς και φεύγουν από πάνω σου όλοι οι καύσωνες της Μεσσηνίας.
Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Γιατί από πουθενά αλλού το ηλιοβασίλεμα δεν φαίνεται τόσο μαγικό.
Η Βεργίνα, στο σκοτάδι της οποίας μπορείς σχεδόν να αφουγκραστείς τους ψιθύρους των αρχαίων της βασιλιάδων.
Το Ελαφονήσι. Γιατί ό,τι και να λέμε για την υπερ-εκμετάλλευσή του, ροζ άμμος δεν υπάρχει πουθενά αλλού.
Τα γαλαζοπράσινα νερά του Βοϊδομάτη, που ακολουθούν τα βήματά μας μέσα στο εξωπραγματικό φαράγγι του Βίκου.
Ο βράχος της Καλαμιώτισσας στην Ανάφη, από το ιλιγγιώδες ύψος του οποίου αγναντεύεις τον ήλιο να ανατέλλει μέσα από την θάλασσα.
Η Σαμαριά, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της οποίας είναι ένας μικρός προσωπικός άθλος που αξίζει πραγματικά πολύ τον κόπο.
Το απέραντο τιρκουάζ, τόσο τιρκουάζ που μοιάζει ψεύτικο, στο Πόρτο Κατσίκι της Λευκάδας.
Τα βγαλμένα από εικονογράφηση παραμυθιού με ιππότες και νεράιδες γεφύρια στα Ζαγοροχώρια.
Η Καλντέρα. Και τα χρώματα της Οίας να την αγκαλιάζουν. Και ο ήλιος να βουτά και να χάνεται στα βάθη της.
.jpg)
Ο Αχέροντας που κυλά ανάμεσα σε ολόλευκα, θεόρατα βράχια μέσα σε ένα εξωπραγματικό βουητό που έκανε τους αρχαίους ημών να πιστεύουν πως αυτή ήταν μια από τις πύλες του κάτω κόσμου.
.jpg)
Ο Νέστος, που κάνει ζιγκ-ζαγκ ανοίγοντας δρόμο μέσα στις καταπράσινες θρακιώτικες πλαγιές. Και το να τον κατεβαίνεις με κανό ενώ γύρω σου χορεύουν μπλε λιβελούλες.
Η Στοά της Ηχούς, που σε βγάζει στο στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας. Ό,τι κοντινότερο σε μηχανή του χρόνου έχουμε ως χώρα.
Η Φολόη και τα εκατομμύρια των βελανιδιών της που ξεκινούν από ένα εντελώς επίπεδο οροπέδιο για να αγγίξουν τον ουρανό.
Το Σαρακήνικο της Μήλου. Ένα κομμάτι από τη σελήνη στη γη.
Η σχεδόν λευκή άμμος που καταλήγει στα σμαραγδένια νερά τα οποία αγκαλιάζει σε ένα τέλειο ημικύκλιο η παραλία που λέγεται Βοϊδοκοιλιά.
