Οι μικροί καινούριοι πεζόδρομοι της Αθήνας
Οκτώ νέους πεζόδρομους έχει το αθηναϊκό κέντρο. Τους περπατήσαμε και μεταφέρουμε όσα πρέπει να ξέρετε για τον καθέναν τους.
της Ηρώς Κουνάδη
Αν δεν ζείτε αποκλεισμένοι από τα social media, κάπου μακριά από το κέντρο της Αθήνας, τους τελευταίους έξι μήνες, πιθανότατα το έχετε ακούσει: Ο Δήμος Αθηναίων, με δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου, έχει πεζοδρομήσει οκτώ δρομάκια του εμπορικού τριγώνου, στα πέριξ της πλατείας Αγίας Ειρήνης, δίνοντας μια ακόμα ανάσα ζωής –και ομορφιάς– στο κέντρο.
Ιστορίες από τους μικρούς καινούριους πεζόδρομους του αθηναϊκού κέντρου ανεβαίνουν, μαζί με ωραίες φωτογραφίες, καθημερινά σε αυτήν εδώ τη σελίδα στο Facebook. Μπορεί να μην είναι ακόμα γραφικά πλακόστρωτα, όπως ας πούμε η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή η Αιόλου, είναι όμως ζωγραφισμένα και απολύτως απαλλαγμένα από αυτοκίνητα. Ιδού, με δυο λόγια, όσα πρέπει να ξέρετε για το καθένα.
Βύσσης: Θα μπορούσε να είναι ιερό προσκύνημα των γλυκατζήδων Αθηναίων, αν περισσότερος κόσμος γνώριζε ότι εδώ ακριβώς, στη γωνία της με την οδό Αιόλου, έφτιαξε το 1861 ο Σπυρίδων Παυλίδης την πρώτη ελληνική σοκολάτα.
Καΐρη: Είναι κυρίως γνωστή για την ομώνυμη στοά της, που είναι κτίριο-στοά… δύο σε ένα, με την μία είσοδό του στην οδό Καΐρη και την άλλη στην Πολυκλείτου. Ήταν κάποτε το μεγαλύτερο κέντρο ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, στο υπόγειό της, ενώ έχει μέχρι σήμερα ανέγγιχτη την αύρα της παλιάς Αθήνας, με τα μαγαζάκια που πουλάνε είδη συσκευασίας και το οπλοδιορθωτήριο (!) Παπαϊωάννου, που πιθανότατα είναι μοναδικό στην Αθήνα.
Καρόρη: Έχει δύο σούπερ στέκια, το Monk με την πανέμορφη ταράτσα του που μας σερβίρει εκλεκτά κρασιά (σε ποτήρι ή μπουκάλι) και νοστιμότατα τσιμπολογήματα και το Feyrouz, που φτιάχνει πιθανότατα το καλύτερο λαχματζούν της Αθήνας.
Αγάθωνος: Η παλιά Αθήνα ζει εδώ, και πιο συγκεκριμένα στη Στοά του Αγάθωνα, ένα τοσοδούλι μαγειρειό/ ψητοπωλείο που μπορεί να μη σας γεμίσει το μάτι με τον χώρο του, θα σας ενθουσιάσει όμως με τις απίθανες γεύσεις του (μη χάσετε το κοντοσούβλι) και τις σούπερ χαμηλές τιμές του –στα 10-12€ το άτομο, με ωραίο κρασάκι.
Χρυσοσπηλιωτίσσης: Πήρε το όνομά της από μια εκ των ομορφότερων εκκλησιών του κέντρου, της Χρυσοσπηλιώτισσας με τους δύο χαρακτηριστικούς πυργίσκους της, η οποία ώσπου να ολοκληρωθεί «έθαψε» δύο αρχιτέκτονες και άλλαξε άλλους δύο. Η σκυταλοδρομία έχει ως εξής: Τα αρχικά σχέδια εκπονεί το 1853 ο Δημήτρης Ζέζος, ο οποίος πεθαίνει το 1857. Αναλαμβάνει να τα συνεχίσει ο Παναγής Κάλκος, ο οποίος πεθαίνει το 1878, και αναλαμβάνει ο Έρνστ Τσίλλερ, που εξοργίζει το εκκλησιαστικό συμβούλιο με τις παρεμβάσεις του στον τρούλο, οπότε καθαιρείται και ο τρούλος ξαναφτιάχνεται σε σχέδια του τότε δημάρχου και πολιτικού μηχανικού, Δημητρίου Σούτσου. Οι πύργοι προστέθηκαν αργότερα, το 1888 ο πρώτος και το 1892 ο δεύτερος.
Νικίου: Ο δρόμος με τα υφασματάδικα, όπως τον ξέρουν οι παλιοί, είναι η διεύθυνση που πρέπει να ξέρετε αν έχετε φίλους τουρίστες, καθότι εδώ βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα ξενοδοχεία διαμερισμάτων στην Αθήνα, το Concierge Athens II –ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες του και θα καταλάβετε γιατί.
Βλαχάβα: Λιλιπούτειο (πεζο)δρομάκι, «σπίτι» ενός από τα πιο κουλ μπαράκια της Αθήνας, του Boiler, που μας σερβίρει ποτά ως 5€ και φθηνές μπύρες, συνοδεύοντας με avant pop μουσικές, ηλεκτρονικά sets και δυνατά πάρτι που διοργανώνονται συχνά-πυκνά στο βιομηχανικό εσωτερικό του.
Πολυκλείτου: Ξέρετε τι είναι το parklet; Ένα μικρό, λιλιπούτειο παρκάκι που κατασκευάζεται ως προέκταση του πεζοδρομίου, για να φιλοξενήσει λίγο πράσινο, ένα-δυο παγκάκια ή μερικές θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Η Αθήνα έχει το πρώτο της parklet εδώ, στην οδό Πολυκλείτου, κατασκευασμένο από το εργαστήρι Αστικής Οικολογίας του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής του ΤΕΙ Αθήνας. Και το όνομα αυτού, Re Energy Parklet.
Αν δεν ζείτε αποκλεισμένοι από τα social media, κάπου μακριά από το κέντρο της Αθήνας, τους τελευταίους έξι μήνες, πιθανότατα το έχετε ακούσει: Ο Δήμος Αθηναίων, με δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου, έχει πεζοδρομήσει οκτώ δρομάκια του εμπορικού τριγώνου, στα πέριξ της πλατείας Αγίας Ειρήνης, δίνοντας μια ακόμα ανάσα ζωής –και ομορφιάς– στο κέντρο.
Ιστορίες από τους μικρούς καινούριους πεζόδρομους του αθηναϊκού κέντρου ανεβαίνουν, μαζί με ωραίες φωτογραφίες, καθημερινά σε αυτήν εδώ τη σελίδα στο Facebook. Μπορεί να μην είναι ακόμα γραφικά πλακόστρωτα, όπως ας πούμε η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή η Αιόλου, είναι όμως ζωγραφισμένα και απολύτως απαλλαγμένα από αυτοκίνητα. Ιδού, με δυο λόγια, όσα πρέπει να ξέρετε για το καθένα.
Βύσσης: Θα μπορούσε να είναι ιερό προσκύνημα των γλυκατζήδων Αθηναίων, αν περισσότερος κόσμος γνώριζε ότι εδώ ακριβώς, στη γωνία της με την οδό Αιόλου, έφτιαξε το 1861 ο Σπυρίδων Παυλίδης την πρώτη ελληνική σοκολάτα. Καΐρη: Είναι κυρίως γνωστή για την ομώνυμη στοά της, που είναι κτίριο-στοά… δύο σε ένα, με την μία είσοδό του στην οδό Καΐρη και την άλλη στην Πολυκλείτου. Ήταν κάποτε το μεγαλύτερο κέντρο ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, στο υπόγειό της, ενώ έχει μέχρι σήμερα ανέγγιχτη την αύρα της παλιάς Αθήνας, με τα μαγαζάκια που πουλάνε είδη συσκευασίας και το οπλοδιορθωτήριο (!) Παπαϊωάννου, που πιθανότατα είναι μοναδικό στην Αθήνα.
Καρόρη: Έχει δύο σούπερ στέκια, το Monk με την πανέμορφη ταράτσα του που μας σερβίρει εκλεκτά κρασιά (σε ποτήρι ή μπουκάλι) και νοστιμότατα τσιμπολογήματα και το Feyrouz, που φτιάχνει πιθανότατα το καλύτερο λαχματζούν της Αθήνας.
Αγάθωνος: Η παλιά Αθήνα ζει εδώ, και πιο συγκεκριμένα στη Στοά του Αγάθωνα, ένα τοσοδούλι μαγειρειό/ ψητοπωλείο που μπορεί να μη σας γεμίσει το μάτι με τον χώρο του, θα σας ενθουσιάσει όμως με τις απίθανες γεύσεις του (μη χάσετε το κοντοσούβλι) και τις σούπερ χαμηλές τιμές του –στα 10-12€ το άτομο, με ωραίο κρασάκι.
Χρυσοσπηλιωτίσσης: Πήρε το όνομά της από μια εκ των ομορφότερων εκκλησιών του κέντρου, της Χρυσοσπηλιώτισσας με τους δύο χαρακτηριστικούς πυργίσκους της, η οποία ώσπου να ολοκληρωθεί «έθαψε» δύο αρχιτέκτονες και άλλαξε άλλους δύο. Η σκυταλοδρομία έχει ως εξής: Τα αρχικά σχέδια εκπονεί το 1853 ο Δημήτρης Ζέζος, ο οποίος πεθαίνει το 1857. Αναλαμβάνει να τα συνεχίσει ο Παναγής Κάλκος, ο οποίος πεθαίνει το 1878, και αναλαμβάνει ο Έρνστ Τσίλλερ, που εξοργίζει το εκκλησιαστικό συμβούλιο με τις παρεμβάσεις του στον τρούλο, οπότε καθαιρείται και ο τρούλος ξαναφτιάχνεται σε σχέδια του τότε δημάρχου και πολιτικού μηχανικού, Δημητρίου Σούτσου. Οι πύργοι προστέθηκαν αργότερα, το 1888 ο πρώτος και το 1892 ο δεύτερος.
Νικίου: Ο δρόμος με τα υφασματάδικα, όπως τον ξέρουν οι παλιοί, είναι η διεύθυνση που πρέπει να ξέρετε αν έχετε φίλους τουρίστες, καθότι εδώ βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα ξενοδοχεία διαμερισμάτων στην Αθήνα, το Concierge Athens II –ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες του και θα καταλάβετε γιατί.
Βλαχάβα: Λιλιπούτειο (πεζο)δρομάκι, «σπίτι» ενός από τα πιο κουλ μπαράκια της Αθήνας, του Boiler, που μας σερβίρει ποτά ως 5€ και φθηνές μπύρες, συνοδεύοντας με avant pop μουσικές, ηλεκτρονικά sets και δυνατά πάρτι που διοργανώνονται συχνά-πυκνά στο βιομηχανικό εσωτερικό του.
Πολυκλείτου: Ξέρετε τι είναι το parklet; Ένα μικρό, λιλιπούτειο παρκάκι που κατασκευάζεται ως προέκταση του πεζοδρομίου, για να φιλοξενήσει λίγο πράσινο, ένα-δυο παγκάκια ή μερικές θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Η Αθήνα έχει το πρώτο της parklet εδώ, στην οδό Πολυκλείτου, κατασκευασμένο από το εργαστήρι Αστικής Οικολογίας του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής του ΤΕΙ Αθήνας. Και το όνομα αυτού, Re Energy Parklet.
