Πλατεία Αμερικής: Βόλτες στην άλλη πλευρά της Αθήνας
Βολτάρουμε ανάμεσα σε όμορφα νεοκλασικά και υπαίθρια συσσίτια, και πιάνουμε τραπεζάκι σε “cult” στέκια, σε μια από τις «δύσκολες» γειτονιές του κέντρου.
Κείμενο - φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη
«Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια» λέει το stencil στον τοίχο. Στην απέναντι όχθη της Πατησίων κάποιος έχει γράψει με σπρέι "Έξω οι Αμερικάνοι" –από την πλατεία Αμερικής, πόσο ταιριαστή ειρωνεία! Στην πλατεία, ένας μετανάστης ταΐζει τα περιστέρια. Τα παιδιά από τον Άλλο Άνθρωπο μαγειρεύουν σούπες και μακαρόνια και μοιράζουν αχνιστά πιατάκια στους περαστικούς. Τρεις αστυνομικοί προσπαθούν να αποφασίσουν αν αυτό είναι παράνομο ή όχι.
Είναι ένα από εκείνα τα ενσταντανέ που συνοψίζουν τέλεια την Πλατεία Αμερικής στο σύνολό της, όπως είναι τα τελευταία χρόνια: Λίγο μυστήρια και πολύ αμφιλεγόμενη, λίγο σκοτεινή και λίγο στα όρια –της νομιμότητας, της ανεκτικότητας, της ύπαρξης γενικώς. Όπως και όλες οι γειτονιές της πάλαι ποτέ μεσοαστικής Αθήνας, που μπορεί να έχασαν την αίγλη τους αλλά διατήρησαν την αστική κομψότητα των ‘50s και των ‘60s που ξέχασε το ιστορικό κέντρο εκεί που έτρεχε να προλάβει τις εξελίξεις.
Μικρή ιστορική παρένθεση
Η Πλατεία Αμερικής βαφτίστηκε με το σημερινό της όνομα το 1927, με απόφαση του τότε δημοτικού συμβουλίου. Παλαιότερα λεγόταν Πλατεία Αγάμων, διότι –σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη εκδοχή– μια ζωηρή παρέα ορκισμένων εργένηδων που εκείνη την εποχή σύχναζε σε καφενεία της περιοχής, δημιούργησε το 1887 το «κίνημα κατά του γάμου». Ήταν τότε που ένα δημοσίευμα στην Εφημερίδα των Κυριών της Καλλιρόης Παρρέν είχε προτείνει τη φορολογία των αγάμων.
Λέγεται, μάλιστα, ότι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του κινήματος, ο επιπλοποιός Γεώργιος Περπινιάς, παντρεύτηκε παρά τις δεσμεύσεις του αλλά, ανακαλύπτοντας ότι η γυναίκα του ήταν δύστροπη, «έφερεν ένα κάρρο, εφόρτωσεν επάνω του τα έπιπλά της με όλη την προίκα και αφού εξαπέστειλεν την νεόνυμφον εις τους γονείς της» επέστρεψε στους φίλους του. Σύμφωνα με μια διαφορετική εκδοχή, η πλατεία ονομάστηκε Αγάμων ως τόπος κρυφών ερωτικών συναντήσεων.
Και η επιστροφή στο σήμερα
Ακόμη και αν τα βράδια μοιάζει σκοτεινή –ίσως και λίγο τρομακτική– τα ηλιόλουστα πρωινά η πλατεία είναι από μόνη της μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αθηναϊκές βόλτες. Κι αυτό όχι μόνο για την αστική γοητεία των 50s που λέγαμε προηγουμένως, αλλά και για τις ενδιαφέρουσες αντιθέσεις που συνθέτουν το σχεδόν σουρεάλ μωσαϊκό της.
Πανέμορφα νεοκλασικά στέκονται δίπλα σε ενδιαφέροντα κτίρια του Μεσοπολέμου, φρεσκοβαμμένες προσόψεις πάνε κόντρα στις εικόνες εγκατάλειψης που έχουμε συνδέσει πολλοί με την περιοχή, μαγαζάκια ξεχασμένα από τα ‘70s πωλούν πολύχρωμα κουβάρια με κλωστές πλεξίματος, μαρμάρινα σιντριβάνια στέκονται απέναντι από σιδερένιες πόρτες που γράφουν “please do not piss on the front door”, κατακόκκινες βουκαμβίλιες σκαρφαλώνουν τα συρματοπλέγματα ενός εγκαταλελειμένου οικοπέδου που έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδια χωματερή.
4 στέκια γύρω από την πλατεία
«Στέκια» υπό την έννοια του καινούριου μπαρ-με-βιομηχανικό-ντιζάιν-που-μαζεύεται-όλη-η-πόλη στην Πλατεία Αμερικής δεν θα βρείτε. Για την ακρίβεια, τέτοια στέκια δεν θα βρείτε σε ακτίνα μερικών χιλιομέτρων από την πλατεία. Θα βρείτε, όμως, μερικές ενδιαφέρουσες «τίμιες» διευθύνσεις, που συγκεντρώνουν τους δικούς τους θαμώνες (στην πλειοψηφία τους, κατοίκους της περιοχής) οι οποίοι τις αγαπούν γι’ αυτό που είναι –με μια λέξη, αυθεντικές. Όπως οι παρακάτω:
Ασία (Μοσχονησίων 20 και Θήρας, τηλ.: 210 8644698): Μυστικό που διαδίδεται αργά αλλά σταθερά από στόμα σε στόμα (κυρίως χάρη στις διθυραμβικές κριτικές που μαζεύει τελευταία στο Ask4Food.gr), αυτό το μικρό κούρδικο εστιατόριο-ψητοπωλείο δεν θα σας κερδίσει με τον χώρο, αλλά με το εξαιρετικά καλοφτιαγμένο φαγητό του. Οι συνταγές είναι κούρδικες και πολίτικες (δοκιμάστε το χούμους και το κεμπάπ γιαουρτλού, θα μας θυμηθείτε), το σέρβις πάντα ευγενέστατο και χαμογελαστό, και ο λογαριασμός δεν ξεπερνά με τίποτα τα 12-15€ το άτομο. Σημειώστε ότι σερβίρει από τις 17.00 και μετά.
Φιλόξενο Σπίτι (Πλατεία Αμερικής 3, τηλ.: 210 8614956): Μπορεί εξωτερικά να μην σε «τραβά» με την πρώτη ματιά, όμως ο χώρος μέσα είναι ζεστός και φιλόξενος, με ξύλινα πατώματα και πέτρινες λεπτομέρειες στους τοίχους. Είναι ένα τίμιο μαγειρείο «από τα παλιά», που σερβίρει ωραιότατο σπιτικό φαγητό (το οποίο ετοιμάζει και σε πακέτο για το σπίτι, για τους γείτονες που το τιμούν συχνά) και απλό δροσερό κρασάκι, σε τιμές που κυμαίνονται στα 10-15€ το άτομο.
Χώρος Τέχνης Αλεξάνδρεια (Σπάρτης 14): Στο υπέροχο νεοκλασικό του ’30, όπου έζησε ο Μ. Καραγάτσης, στεγάζεται εδώ και δύο χρόνια ένας ιδιαίτερα δραστήριος (πολύ)χώρος τέχνης, που φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, σεμινάρια καθώς και προβολές ταινιών. Αυτές τις μέρες, στην Αλεξάνδρεια φιλοξενούνται η παιδική παράσταση Ένα Ξωτικό στη Ντουλάπα μου (Σαββατοκύριακα στις 12.00 το μεσημέρι) και η θεατρική παράσταση Η Βέρα (Πέμπτη στις 19.00, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 18.30). Περισσότερες παραστάσεις, εκδηλώσεις και λεπτομέρειες για το πρόγραμμα, θα βρείτε στη σελίδα της Αλεξάνδρειας στο Facebook.
Rebound (Μηθύμνης 43): Αν υπάρχει ένα αθηναϊκό στέκι που δικαιούται τον πολυχρησιμοποιημένο χαρακτηρισμό «θρυλικό» δίπλα στο όνομά του, αυτό είναι η Rebound. Πριν εμφανιστεί το –δημοφιλέστερο πια– Dark Sun, η Rebound ήταν το μοναδικό στέκι των “gothάδων” της πόλης, με τις εξίσου μοναδικές σε όλη την Αθήνα dark wave, goth και punk μουσικές της. Σήμερα, μετά από πολλά και διαφορετικά ανοιγο-κλεισίματα, παραμένει σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες cult διευθύνσεις της πόλης. Οι μπύρες που σερβίρει είναι σαφώς καλύτερη ιδέα από τα ποτά.
«Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια» λέει το stencil στον τοίχο. Στην απέναντι όχθη της Πατησίων κάποιος έχει γράψει με σπρέι "Έξω οι Αμερικάνοι" –από την πλατεία Αμερικής, πόσο ταιριαστή ειρωνεία! Στην πλατεία, ένας μετανάστης ταΐζει τα περιστέρια. Τα παιδιά από τον Άλλο Άνθρωπο μαγειρεύουν σούπες και μακαρόνια και μοιράζουν αχνιστά πιατάκια στους περαστικούς. Τρεις αστυνομικοί προσπαθούν να αποφασίσουν αν αυτό είναι παράνομο ή όχι.
Είναι ένα από εκείνα τα ενσταντανέ που συνοψίζουν τέλεια την Πλατεία Αμερικής στο σύνολό της, όπως είναι τα τελευταία χρόνια: Λίγο μυστήρια και πολύ αμφιλεγόμενη, λίγο σκοτεινή και λίγο στα όρια –της νομιμότητας, της ανεκτικότητας, της ύπαρξης γενικώς. Όπως και όλες οι γειτονιές της πάλαι ποτέ μεσοαστικής Αθήνας, που μπορεί να έχασαν την αίγλη τους αλλά διατήρησαν την αστική κομψότητα των ‘50s και των ‘60s που ξέχασε το ιστορικό κέντρο εκεί που έτρεχε να προλάβει τις εξελίξεις.
Μικρή ιστορική παρένθεση
Η Πλατεία Αμερικής βαφτίστηκε με το σημερινό της όνομα το 1927, με απόφαση του τότε δημοτικού συμβουλίου. Παλαιότερα λεγόταν Πλατεία Αγάμων, διότι –σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη εκδοχή– μια ζωηρή παρέα ορκισμένων εργένηδων που εκείνη την εποχή σύχναζε σε καφενεία της περιοχής, δημιούργησε το 1887 το «κίνημα κατά του γάμου». Ήταν τότε που ένα δημοσίευμα στην Εφημερίδα των Κυριών της Καλλιρόης Παρρέν είχε προτείνει τη φορολογία των αγάμων.
Λέγεται, μάλιστα, ότι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του κινήματος, ο επιπλοποιός Γεώργιος Περπινιάς, παντρεύτηκε παρά τις δεσμεύσεις του αλλά, ανακαλύπτοντας ότι η γυναίκα του ήταν δύστροπη, «έφερεν ένα κάρρο, εφόρτωσεν επάνω του τα έπιπλά της με όλη την προίκα και αφού εξαπέστειλεν την νεόνυμφον εις τους γονείς της» επέστρεψε στους φίλους του. Σύμφωνα με μια διαφορετική εκδοχή, η πλατεία ονομάστηκε Αγάμων ως τόπος κρυφών ερωτικών συναντήσεων.
Και η επιστροφή στο σήμερα
Ακόμη και αν τα βράδια μοιάζει σκοτεινή –ίσως και λίγο τρομακτική– τα ηλιόλουστα πρωινά η πλατεία είναι από μόνη της μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αθηναϊκές βόλτες. Κι αυτό όχι μόνο για την αστική γοητεία των 50s που λέγαμε προηγουμένως, αλλά και για τις ενδιαφέρουσες αντιθέσεις που συνθέτουν το σχεδόν σουρεάλ μωσαϊκό της. Πανέμορφα νεοκλασικά στέκονται δίπλα σε ενδιαφέροντα κτίρια του Μεσοπολέμου, φρεσκοβαμμένες προσόψεις πάνε κόντρα στις εικόνες εγκατάλειψης που έχουμε συνδέσει πολλοί με την περιοχή, μαγαζάκια ξεχασμένα από τα ‘70s πωλούν πολύχρωμα κουβάρια με κλωστές πλεξίματος, μαρμάρινα σιντριβάνια στέκονται απέναντι από σιδερένιες πόρτες που γράφουν “please do not piss on the front door”, κατακόκκινες βουκαμβίλιες σκαρφαλώνουν τα συρματοπλέγματα ενός εγκαταλελειμένου οικοπέδου που έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδια χωματερή.
4 στέκια γύρω από την πλατεία
«Στέκια» υπό την έννοια του καινούριου μπαρ-με-βιομηχανικό-ντιζάιν-που-μαζεύεται-όλη-η-πόλη στην Πλατεία Αμερικής δεν θα βρείτε. Για την ακρίβεια, τέτοια στέκια δεν θα βρείτε σε ακτίνα μερικών χιλιομέτρων από την πλατεία. Θα βρείτε, όμως, μερικές ενδιαφέρουσες «τίμιες» διευθύνσεις, που συγκεντρώνουν τους δικούς τους θαμώνες (στην πλειοψηφία τους, κατοίκους της περιοχής) οι οποίοι τις αγαπούν γι’ αυτό που είναι –με μια λέξη, αυθεντικές. Όπως οι παρακάτω:
Ασία (Μοσχονησίων 20 και Θήρας, τηλ.: 210 8644698): Μυστικό που διαδίδεται αργά αλλά σταθερά από στόμα σε στόμα (κυρίως χάρη στις διθυραμβικές κριτικές που μαζεύει τελευταία στο Ask4Food.gr), αυτό το μικρό κούρδικο εστιατόριο-ψητοπωλείο δεν θα σας κερδίσει με τον χώρο, αλλά με το εξαιρετικά καλοφτιαγμένο φαγητό του. Οι συνταγές είναι κούρδικες και πολίτικες (δοκιμάστε το χούμους και το κεμπάπ γιαουρτλού, θα μας θυμηθείτε), το σέρβις πάντα ευγενέστατο και χαμογελαστό, και ο λογαριασμός δεν ξεπερνά με τίποτα τα 12-15€ το άτομο. Σημειώστε ότι σερβίρει από τις 17.00 και μετά.
Φιλόξενο Σπίτι (Πλατεία Αμερικής 3, τηλ.: 210 8614956): Μπορεί εξωτερικά να μην σε «τραβά» με την πρώτη ματιά, όμως ο χώρος μέσα είναι ζεστός και φιλόξενος, με ξύλινα πατώματα και πέτρινες λεπτομέρειες στους τοίχους. Είναι ένα τίμιο μαγειρείο «από τα παλιά», που σερβίρει ωραιότατο σπιτικό φαγητό (το οποίο ετοιμάζει και σε πακέτο για το σπίτι, για τους γείτονες που το τιμούν συχνά) και απλό δροσερό κρασάκι, σε τιμές που κυμαίνονται στα 10-15€ το άτομο.
Χώρος Τέχνης Αλεξάνδρεια (Σπάρτης 14): Στο υπέροχο νεοκλασικό του ’30, όπου έζησε ο Μ. Καραγάτσης, στεγάζεται εδώ και δύο χρόνια ένας ιδιαίτερα δραστήριος (πολύ)χώρος τέχνης, που φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, σεμινάρια καθώς και προβολές ταινιών. Αυτές τις μέρες, στην Αλεξάνδρεια φιλοξενούνται η παιδική παράσταση Ένα Ξωτικό στη Ντουλάπα μου (Σαββατοκύριακα στις 12.00 το μεσημέρι) και η θεατρική παράσταση Η Βέρα (Πέμπτη στις 19.00, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 18.30). Περισσότερες παραστάσεις, εκδηλώσεις και λεπτομέρειες για το πρόγραμμα, θα βρείτε στη σελίδα της Αλεξάνδρειας στο Facebook.
Rebound (Μηθύμνης 43): Αν υπάρχει ένα αθηναϊκό στέκι που δικαιούται τον πολυχρησιμοποιημένο χαρακτηρισμό «θρυλικό» δίπλα στο όνομά του, αυτό είναι η Rebound. Πριν εμφανιστεί το –δημοφιλέστερο πια– Dark Sun, η Rebound ήταν το μοναδικό στέκι των “gothάδων” της πόλης, με τις εξίσου μοναδικές σε όλη την Αθήνα dark wave, goth και punk μουσικές της. Σήμερα, μετά από πολλά και διαφορετικά ανοιγο-κλεισίματα, παραμένει σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες cult διευθύνσεις της πόλης. Οι μπύρες που σερβίρει είναι σαφώς καλύτερη ιδέα από τα ποτά.
