Μετς: Η Αθήνα... όπως παλιά

Κείμενο - φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη

Το πρώτο πράγμα που προσέχεις είναι τα παγκάκια. Διάσπαρτα παντού, σε κάθε μικρό πεζόδρομο, κάτω από στολισμένα με χάρτινα αστεράκια κλαδιά νεραντζιών, έξω από εισόδους σπιτιών, κάτω από τα σκαλάκια που διευκολύνουν το βήμα στις ανηφοροκατηφόρες. Λες κι αυτή η γειτονιά φτιάχτηκε για διαβάτες, που κάθε τόσο χρειάζονται μια παύση, για να ξαναβρούν την ανάσα από τις ανηφοροκατηφόρες που λέγαμε. Ή μήπως για να χαζέψουν άλλη μια αναπάντεχη θέα της Ακρόπολης;

Κάθε λίγες φράσεις, η συζήτηση διακόπτεται από άλλο ένα «κοίτα κι αυτό»: Ένα αναπαλαιωμένο νεοκλασικό με τα κατακόκκινα ακροκέραμά του να κάνουν τέλεια αντίθεση με τον συννεφιασμένο ουρανό. Ένα ροζ αρχοντικό που κοιτάει στα μάτια την Ακρόπολη από την ανηφόρα της Σορβόλου. Ένα βιολετί («μα ποιος βάφει το σπίτι του βιολετί;») διώροφο ανάμεσα στις πολυκατοικίες της Βουλγάρεως. Ένα μπλε, εντελώς μπλε, νεοκλασικό που δένει υπέροχα στη φωτογραφία με το ροζ αρχοντικό της Σορβόλου στο βάθος. Κι άλλες ανηφόρες, κι άλλες κατηφόρες, κι άλλος ένας πεζόδρομος. Κι άλλο ένα «θέλω να έρθω να μείνω εδώ».

Η αθηναϊκή γειτονιά... όπως ήταν

«Μετς» ονόμασε την μπυραρία που άνοιξε εδώ το 1872 ο Κάρολος Φιξ, γιος του Βαυαρού Γιόχαν (ή Ιωάννη, για τους Έλληνες) Φιξ, ιδρυτή της γνωστής ζυθοποιίας. «Μετς» λεγόταν η πόλη όπου δόθηκε η τελευταία μάχη του Γαλλο-γερμανικού πολέμου, το 1871, και την οποία οι Γάλλοι, μετά την ήττα τους, αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν στη Γερμανία. Το Μετς έγινε αργότερα καφέ-αμάν, όταν η μπυραρία μεταφέρθηκε απέναντι από το εργοστάσιο της οικογένειας, επί της Λεωφόρου Συγγρού. Το όνομα, όμως, έμεινε, και ταίριαξε γάντι στην περιοχή που απέκτησε αργότερα και το προσωνύμιο «Μονμάρτρη της Αθήνας» χάρη στους ζωγράφους, τους γλύπτες, τους αρχιτέκτονες και τους σχεδιαστές που ζούσαν και δούλευαν εδώ.

Ανεβοκατεβαίνοντας τα δρομάκια του σημερινού Μετς

Δύο είναι οι κεντρικοί άξονες που έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι Αθηναίοι όταν μιλούν για το Μετς. Η αρχοντική Μάρκου Μουσούρου, με τα εντυπωσιακά νεοκλασικά της, και η πιο low profile, δεντροφυτεμένη Αναπαύσεως, το όνομα της οποίας προδίδει τον... προορισμό της: το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών –που, αν οι προλήψεις δεν σας τρομάζουν, αποτελεί την ωραιότερη, υπαίθρια και δωρεάν, γλυπτοθήκη της πόλης.

Ανάμεσα στους δύο δρόμους που κατηφορίζουν (ή ανηφορίζουν, αναλόγως προς τα πού κοιτάτε και πόσο αισιόδοξος άνθρωπος είστε) το λοφάκι του Λογγίνου απλώνεται ένας μικρός, πλοηγήσιμος λαβύρινθος από μικρά δρομάκια, χαριτωμένους πεζόδρομους και πέτρινα σκαλάκια που χαίρεσαι να ανεβοκατεβαίνεις. Κάθε λίγα βήματα, κι άλλη μία έκπληξη: Ένα μαρμάρινο ψηφιδωτό στο πλακόστρωτο του πεζοδρόμου, τρεις γιγάντιες γλάστρες με ελιές στα κλαδιά των οποίων κάποιος έχει κρεμάσει κατακόκκινα χάρτινα αστεράκια, ένα παιδικό ποδήλατο που σχεδόν κρέμεται από ένα μπαλκόνι. Και άλλο ένα παγκάκι, που σχεδόν σε προκαλεί να καθίσεις να τα χαζέψεις όλα αυτά. Και άλλη μία αναπάντεχη γωνία της Ακρόπολης. Και ο Ναός του Ολυμπίου Διός, που μόλις και διακρίνεται πίσω από αυτήν την φυλλωσιά. Και δύο γειτόνισσες που καλημερίζονται στην είσοδο του φούρνου. Το Μετς ήταν πάντα, και είναι ακόμα, γειτονιά.

Το Παρκάκι της οδού Λογγίνου

Πόσες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας μπορούν να καυχηθούν ότι διαθέτουν το δικό τους, καταπράσινο πάρκο; Κάθε λίγα βήματα, από τον γλυκύτατο πεζόδρομο της Λογγίνου, ξεκινούν πέτρινα σκαλάκια, τα οποία στην κορυφή δίνουν την θέση τους στα χωμάτινα μονοπάτια του ομώνυμου λόφου. Ο Λογγίνος είναι η νότια συνέχεια του λόφου του Αρδηττού. Ανάμεσα στα μονοπάτια του οι λάτρεις της ησυχίας βρίσκουν τον παράδεισό τους, οι μαμάδες την ιδανική παιδική χαρά για τα πιτσιρίκια τους, τα ζευγάρια το δικό τους, απομονωμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα παγκάκι, και οι κυνηγοί των παραφυσικών φαινομένων τα ανεξήγητα μυστήρια που αγαπούν. 

Είτε πάντως σας γοητεύουν οι τρομακτικές ιστορίες του, είτε σας αφήνουν παγερά αδιάφορους, μια βόλτα στο παρκάκι κατά τη διάρκεια της μέρας (καθότι τα βράδια υποφέρει σίγουρα από τα καθόλου μεταφυσικά προβλήματα που μαστίζουν όλα τα σκοτεινά πάρκα της Αθήνας) είναι καθησυχαστικά αναζωογονητική –φορέστε τα αθλητικά σας, τα σκαλάκια γλιστράνε από την υγρασία αυτή την εποχή.

Λίγα στέκια και καλά

Μακριά από το Μετς οι «πιάτσες» και τα μπαράκια-κομήτες που εμφανίζονται μία σαιζόν για να εξαφανιστούν την επόμενη. Εδώ τα στέκια είναι διαχρονικά, αποπνέουν τον χαρακτήρα της (συγκεκριμένης) γειτονιάς και μετριούνται στα δάχτυλα –παραλίγο, του ενός χεριού.

Odeon (Μάρκου Μουσούρου 19, τηλ.: 210 9223414): Περνάς τις τζαμένιες πόρτες του και αναγνωρίζεις τις πρώτες jazz νότες που πλημμυρίζουν τον χώρο. Το βλέμμα σου πέφτει πάνω σε ένα τεράστιο τσέλο ακουμπισμένο στον τοίχο, να κάνει παρέα με ένα πιάνο και μια κιθάρα. Στους τοίχους, αφίσες από θεατρικές παραστάσεις. Στα μαρμάρινα τραπεζάκια παρέες, γείτονες, κάτοικοι της περιοχής που συζητούν, ξεφυλλίζουν εφημερίδες και χαζεύουν από τις μεγάλες τζαμαρίες την αραιή κίνηση της Μάρκου Μουσούρου. Είναι ένα γλυκύτατο υβρίδιο καφενείου, café και μπαρ, είναι ανοιχτό από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ, και δεν θα μπορούσε να βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά μόνο στο Μετς.

Ολύμπιον (Αναπαύσεως 11, τηλ.: 210 9244388): Από τα λίγα μαγειρεία της παλιάς Αθήνας που αντέχουν στον χρόνο χωρίς να χάνουν τίποτα ούτε από το στυλ ούτε από την ποιότητά τους. Θα το βρείτε γεμάτο τα μεσημέρια του Σαββάτου, πλημμυρισμένο από τις μυρωδιές της κατσαρόλας και του φούρνου, και από τους ήχους των ζαριών επάνω στο ξύλινο τάβλι και τις πολιτικές συζητήσεις ανάμεσα στους μεγαλύτερους εκ των γειτόνων, που το έχουν για στέκι. Θα δοκιμάσετε οτιδήποτε έχει ο κατάλογος της ημέρας, και θα το βρείτε απολαυστικό –εμείς ορκιζόμαστε στο ρολό κοτόπουλο, γεμιστό με ζαμπόν και κόκκινη πιπεριά, στις πατάτες φούρνου και στο κοκκινιστό μοσχαράκι. Όσο και αν προσπαθήσετε, ο λογαριασμός δεν θα ξεπεράσει τα 10-12€ το άτομο, μαζί με το «δικό τους» κρασί που είναι συμπαθέστατο.

Colibri (Αναπαύσεως 9, τηλ.: 210 9214277): Διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σαν μικρό μυστικό αποκλειστικά για μυημένους πριν από τρία χρόνια, και εξελίχθηκε σε «ναό» για τους Αθηναίους λάτρεις του burger που ορκίζονται στο όνομά του. Το μπιφτέκι του είναι από τα ωραιότερα της Αθήνας –κι εδώ βρίσκεται όλη η νοστιμιά του burger του: καλοψημένο και ζουμερό, από φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά, χωρίς πολλά μυρωδικά. Στα hits του μενού περιλαμβάνονται τα Mushrooms Cheese, με φρέσκα ψητά μανιτάρια και τυρί Cheddar, Chili Chicken, με ζουμερό μπιφτέκι από κοτόπουλο, γιαούρτι και καυτερή σος, και Blue Burger, με blue cheese και έξτρα ντομάτα. Για τους… άπιστους, υπάρχει επίσης καταπληκτική πίτσα, εξαιρετικές σαλάτες και μακαρονάδες. Για τους γείτονες, κάνει και delivery. 

Half Note (Τριβωνιανού 17, τηλ.: 210 9213310): Μετράει την ιστορία του σε... δεκαετίες (σβήνει φέτος 34 κεράκια στην τούρτα του) και διεκδικεί σταθερά την πρώτη θέση στις προτάσεις όλων των ξένων οδηγών που μιλούν για την Αθήνα. Το απόλυτο τζαζ στέκι που στεγάζεται στο 17 της Τριβωνιανού από το 1995 μέχρι σήμερα, έχει κατακτήσει την φήμη του και μια θέση στις καρδιές των Αθηναίων φίλων της τζαζ (και όχι μόνο) χάρη στην αδιάλειπτη συνέπειά του, την ποιότητα του προγράμματός του, τον χαρακτήρα του που μένει απαράλλαχτος όλα αυτά τα χρόνια και τις μετακλήσεις χιλιάδων καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων η εν ζωή αφρόκρεμα της διεθνούς τζαζ σκηνής. Τις επόμενες μέρες, στη σκηνή του καταφτάνουν οι Marios Strofalis Quartet, Janice Harrington και Christofis Group feat. Dominique Di Piazza. Οι παραστάσεις αρχίζουν στις 22.30 (τις Κυριακές στις 21.30) και οι τιμές των εισιτηρίων ξεκινούν από 10€. 

La Trap (Τριβωνιανού 56, τηλ.: 6945778801): Αυτοσυστήνεται ως κατάστημα-γκαλερί, αλλά δε μένει εκεί: Ο δημιουργικός χώρος του Psarokokalo Creative Studio και της interior designer Βέρας Ζεύκη διοργανώνει επίσης εικαστικές εκθέσεις και σεμινάρια τέχνης, όπως αυτό της κατασκευής υφασμάτινης κούκλας που «τρέχει» αυτές τις μέρες. Στα ράφια του La Trap θα βρείτε, μεταξύ άλλων, ρούχα, κοσμήματα, μικρά έργα τέχνης, παιχνίδια, αξεσουάρ και διακοσμητικά, όλα δημιουργίες νέων σχεδιαστών από φιλικά στο περιβάλλον υλικά. Ρίξτε μια ματιά στο site, για να ενημερωθείτε για τα επερχόμενα events και τα ονόματα των καλλιτεχνών που φιλοξενούνται. 

Liv (Μάρκου Μουσούρου 1 και Αρδηττού, τηλ.: 6947 406158): Κι αν νομίζατε ότι μια γειτονιά σαν το Μετς θα άφηνε παραπονεμένους τους λάτρεις του mainstream clubbing… αναθεωρήστε: Το Liv, στον χώρο που τα καλοκαίρια αγαπήσαμε ως Exo, λειτουργεί και τον χειμώνα από Πέμπτη έως Σάββατο και φιλοξενεί διαδοχικά ανά ημέρα τα Thriller Night Parties της Beat-les Productions, το Big Bang Party, τα LIVe Extravaganza Saturdays με τους djs Bobito Tzemanakis και Efraim Charalambidis στα decks και τα κυριακάτικα Suck my Greek parties με τον dj Jimmy Karavelas. Η είσοδος κοστίζει 10€, ενώ η φιάλη κυμαίνεται στα 90€ ανά έξι άτομα.



Εξωραϊστικός, πολιτιστικός και αθλητικός σύλλογος «Ο Αρδηττός»

Μην προϊδεάζεστε από το... παλαιάς κοπής όνομά του. Ένας από τους πιο δραστήριους συλλόγους κατοίκων της Αθήνας εδρεύει στο Μετς, και διοργανώνει συνεχώς εκδηλώσεις, δράσεις και events που μόνο μυρωδιά ναφθαλίνης δεν αναδίδουν: Προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις, λογοτεχνικές λέσχες, συναυλίες, αφηγήσεις παραμυθιών, bazaar, εικαστικές εκθέσεις, και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων υπάρχει online στη σελίδα του συλλόγου.

Αυτές τις μέρες, για παράδειγμα, και μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου, συνδιοργανώνει με την γκαλερί The Apartment την έκθεση «Μικρογεωγραφίες ΙΙ: Ένας Τυχαίος Οδηγός για τη Συγκρότηση Αστικών Κοινών», η οποία φιλοξενείται στο γωνιακό κτίριο στο 2 της οδού Χαρβούρη. «Οι Μικρογεωγραφίες είναι ένα έργο εν εξελίξει που στοχεύει στη διερεύνηση των μετασχηματισμών ορισμένων νευραλγικών και παραμελημένων κοινωνικών και γεωγραφικών περιοχών» αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης, Χαρίκλεια Χάρη. Περισσότερες πληροφορίες για την έθεση θα βρείτε εδώ.



Η Άρτεμις Αγροτέρα

«Χώρος υπό εξαφάνιση – Endangered site». Έτσι μας υποδέχεται το site της Πρωτοβουλίας Κατοίκων του Μετς, για την διάσωση του ιωνικού Ναού της Αγροτέρας Αρτέμιδος του 5ου π.Χ στην οδό Αρδηττού. Οι κάτοικοι του Μετς διεκδικούν χρόνια τώρα την απαλλοτρίωση της θέσης του ναού, που σύμφωνα με την απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου «πρόκειται περί ενός των επιφανέστερων μνημείων των αρχαίων Αθηνών», και τελεί υπό απαλλοτρίωση από το 1964. Αν ποτέ το σχέδιο υλοποιηθεί, και οι δικαστικές διαμάχες των κατοίκων δικαιωθούν, ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος θα «ανασκαφεί συνολικά, θα αποδοθεί στους πολίτες και επισκέπτες των Αθηνών και θα επανενταχθεί στο σχέδιο ενοποιήσης των αρχαιολογικών χώρων».

Προς το παρόν, μπορείτε να δείτε την κατά το ήμισυ ανεσκαμμένη θέση του ναού στην αρχή της Αρδηττού, εκεί όπου πριν από λίγο καιρό (και συγκεκριμένα τον περασμένο Οκτώβριο) εμφανίστηκε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, καινούρια γκράφιτι της πόλης: αυτό του καλλιτέχνη iNO, εμπνευσμένο από τα ανάγλυφα της ζωοφόρου του ναού που βρίσκονται σήμερα στα μουσεία του Βερολίνου, της Βιέννης και της Αθήνας. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν δημιουργήσει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον site, με όλη την Ιστορία του ναού, υπέροχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Μετς και λεπτομερείς εξελίξεις γύρω από το θέμα της απαλλοτρίωσης, εδώ.